พิณอัปสร วางพวงมาลัยบนจานเชิงแล้วตั้งที่หน้าหิ้งพระถัดจากนี้เหลือเพียงการจัดแจกันดอกไม้ เพื่อวางสองข้างขององค์พระพุทธรูป พรุ่งนี้บริษัทนิมนต์พระมาเทศน์ที่ห้องจริยธรรมเพื่อแสดงธรรมให้พนักงานฟัง

          พิณอัปสรนั่งพับเพียบบนพื้นเวที เธอเริ่มพับกลีบดอกบัว กิ่งแก้วตามมานั่งลงข้าง ๆ ช่วยพับด้วย

          “คุณป้าขา เค้าว่าธรรมะทำให้คนเฉื่อย เพราะว่าอะไร ๆ ก็ยกให้กรรมหมด จริงหรือเปล่าคะ”

          พิณอัปสรหัวเราะเบา ๆ มองกิ่งแก้วด้วยแววตาเอ็นดู

          “ไม่จริงเลยจ้ะ แต่คนเรามักจะพูดแต่ว่ากรรม ความจริงมีทั้งกรรมดีกรรมชั่ว ศาสนาพุทธสอนเรื่องกรรม และการมีชาติก่อนชาตินี้ชาติหน้า กรรมดีกรรมชั่วเราสร้างเองและรับผลเองไม่ใช่ใครทำ”

          “กรรมชาติก่อนให้ผลชาตินี้จริงหรือคะคุณป้า” กิ่งแก้วถาม

          “ใช่จ้ะ กรรมดีเหมือนเรามีตู้เย็น เราเก็บผลไม้ไว้ พอมาชาตินี้เราก็เปิดตู้เย็นเอาผลไม้มากิน และชาตินี้เราก็ทำดี คือหาผลไม้ใส่ตู้เย็นด้วย”

          “ถ้าเป็นหนังนี่เหมือนใส่ไทม์แมชชีนมาเลยนะคะ” กิ่งแก้วหัวเราะ พิณอัปสรหัวเราตามเบาๆ

          “ใช่ ส่วนกรรมชั่ว ก็เหมือนถังขยะ มันใส่ไทม์แมชชีนมาด้วยเหมือนกัน ขยะแต่ละชิ้นในถัง ก็คอยจะลอยมาโดนเรา หลบไม่ได้ ตรงนี้แหละ ที่ชาตินี้เราก็ต้องขวนขวายหาเสื้อมาใส่คลุมไม่ให้เปื้อน ขวนขวายหาน้ำมาไว้ล้างตัว และรีบขุดหลุมใหญ่ ๆ เพื่อฝังขยะพวกนี้ให้มันไม่ตามเราต่อไป เห็นไหมคะว่าการยอมรับกรรมยิ่งทำให้ขวนขวายมาก ไม่เฉื่อยหรอกจ้ะ”

          " แล้วแต่ละอย่างที่คุณป้าว่ามา หมายถึงอะไรบ้างคะ"

          “เอาเสื้อมาคลุม ก็คือการยอมรับว่าเรามีกรรมนั้น ๆ ยังไงมันก็ต้องมาโดนตัวเรา การยอมรับทำให้เราสงบ มีสติได้ ไม่ฟุ้งซ่าน หรือโกรธเกลียดอะไรต่าง ๆ เสื้อคลุมเป็นการรักษาใจให้อยู่รอดได้ ไม่เศร้าหมอง การหาน้ำมาล้างก็คือทำความดี ทำบุญมาก ๆ ล้างสิ่งสกปรกไป ส่วนการขุดหลุมฝังขยะ ก็คือการให้อภัย การอโหสิกรรม กับคนหรืออะไรต่าง ๆ ที่ผูกพันมีเวรมีกรรมกันมา ให้เลิกแล้วต่อกัน บางทีผูกพันกันมาหลายชาติก็มีนะ”

          “โอ้โฮ กรรมโบราณ” กิ่งแก้วหัวเราะอีก “ให้อภัยแล้วจะจบกันหรือคะ คุณป้าขา”

          “ก็เหมือนกิ่งแก้วโกรธกับใคร เขามาขอโทษ เราก็ให้อภัยความผิดใจก็หมดไปจากใจของทั้งสองฝ่าย”

          “ถ้าเขาไม่มาขอโทษล่ะคะ”

          “ไม่ขอโทษก็ให้อภัย เพราะเขายิ่งน่าสงสารไปใหญ่ ที่เป็นคนขอโทษใครไม่เป็น แต่นั่นก็เป็นปัญหาของเขาเอง ปัญหาของเราคือเราจะดูแลจิตใจของเราให้สงบ และมีความสุขได้อย่างไร เราจะทำอะไรดี ๆ ให้ตัวเองได้บ้าง โดยที่ไม่เบียดเบียนใคร”

          กิ่งแก้วหัวเราะ “เหมือนยกซูเปอร์มาร์เก็ตไปชาติหน้าเลยใช่ไหมคะ คุณป้า”.