วงศากระแทกแฟ้มลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าของยักษ์ นั่งลงแล้วกดคอมพิวเตอร์เรียกเกมเรียงไพ่ขึ้นมาเล่นดับอารมณ์โกรธที่เพิ่งโดนเจ้านายเอ็ดมา

          เสียงชิดเบาๆ ดังขึ้นข้างๆ เขาเหลือบไปดูเห็นโสมสวยกำลังถ่ายรูปเขาอยู่

          “ถ่ายทำไม” เขาหงุดหงิดใส่

          “เรียนธรรมะ” โสมสวยหัวเราะ “เก็บไว้ดูว่าทุกข์หน้าตาอย่างนี้” ว่าแล้วก็หันจอกล้องให้ดู วงศาเห็นหน้าตัวเองแล้วร้องว่า โอ้โฮ ไม่รู้ว่าจะโกรธต่หรือจะขำดี โสมสวยว่า

          “อย่างนี้เขาเรียกยักษ์ขมูขี”

          วงศาค้อนเหมือนผู้หญิง “ผมไม่ใช่คนธรรมะธัมโมนี่ จะได้เฉยไปหมด อะไรก็เฉย เฉยยยย ไม่รู้ร้อนรู้หนาว อะไรก็ไม่เอา ว่าอะไรก็ไม่โกรธ”

          โสมสวยเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะซึ่งอยู่ข้างๆ

          “ไม่จริง อาการอย่างที่เธอว่านั้นเขาเรียกปัญญาอ่อน คนเรียนธรรมะน่ะเขาเรียนรู้ความจจริงของชีวิต เมื่อรู้แล้วเขาจึงเฉยเพราะนิ่ง ไม่ได้เฉยเพราะโง่ เหมือนเวลาไฟไหม้ คนไม่รู้เรื่องแบกตุ่มวิ่งร้องโวยวาย คนรู้เรื่องเขาเอาเครื่องดับไฟไปพ่นใส่”

          “มีเครื่องดับไฟมั้ย” วงศาถาม “จะเอาไปพ่นใส่หัวหน้าหน่อย” โสมสวยหัวเราะ วงศาค่อยมีอาการดีขึ้น ยกภพภูมิจากยักษ์กลับมาเป็นคน

          “ความจริงของชีวิตมีว่าอะไรมั่งล่ะ ที่เรียนน่ะ”

          “เขาเรียกว่าโลกธรรม ๘ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ นินทา สรรเสริญ สุข ทุกข์ พวกนี้จะวนเวียนในชีวิตเราทุกวัน ผสมปนเปเหมือนกาแฟกับคอฟฟี่เมต ถ้าเราทำตัวเป็นช้อนได้ เราก็แยกออกจากมันได้ แต่ถ้าเราเป็นน้ำตาล เราก็ละลายไปกับกาแฟ”

          “สงสัยจะทำยาก” วงศาส่ายหน้า

          “ทำยาก แต่ไม่ใช่ทำไม่ได้ มีคนทำได้เยอะแยะ เราต้องดูคนทำได้ จะได้เป็นกำลังใจ” โสมสวยช่วยยุ “อย่างน้อยก็เป็นเทวดา หน้าจะหล่อกว่าเมื่อกี้เยอะเลย”

          “แล้วเขาทำยังไงกัน” วงศาอยากฟังหลักสูตร

          “อ๋อ ข้อเดียว ปล่อยวาง อย่าไปยึดมั่นถือมั่นมันมาก ความจริงของชีวิตพวกนี้มันมาแล้วต้องไป มันขี้เบื่อ มันอยู่นิรันดรไม่ได้ มีลาภแล้วก็ต้องจากไป มียศก็อาจถูกถอดยศได้ นินทาก็เรื่องธรรมดาของปากคน พระพุทธเจ้ายังเคยโดนนินทา นับประสาอะไรกับเราก็ต้องโดนเป็นธรรมดา สุขทุกข์ก็เหมือนกัน มาแล้วก็ต้องไป ไม่มีใครทุกข์ได้ตลอดเวลาหรอก อย่างคนอกหัก เวลาปวดท้องขึ้นมา คิดถึงแฟนหรือคิดถึงห้องน้ำล่ะ เรารู้ไปตามความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับเราในนาทีนั้นน่ะ รู้แล้วก็วาง หัดไปเรื่อยๆ”

          วงศาทึ่ง อะไร ไปฝึกวิทยายุทธมาไม่นานนะเนี่ย

          “ท่านอาจารย์ชยสาโรภิกขุเทศน์ว่า คนฝึกธรรมะแล้วเหมือนคนอยู่ในห้องแอร์ มองออกไปข้างนอกฝนตกก็รู้ แดดออกก็เห็น แต่ไม่เปียกไม่ร้อนเหมือนคนข้างนอก”

          “หัวใจติดแอร์แล้วซิเนี่ยเธอ” วงศาล้อ เพราะเมื่อก่อนโสมสวยใจร้อนกว่าเขาเสียอีก ตั้งแต่เริ่มปฏิบัติธรรม ก็เย็นลงอย่างเห็นได้ชัด ดูสวยขึ้นด้วย โสมสวยยิ้มรับ

          “ช่าย เริ่มจะเย็นนิดๆ แล้ว อีกหน่อยคงสบายอย่างที่ท่านอาจารย์เทศน์ ไม่สนใจจะลองมั่งเหรอจ๊ะพ่อวงศาคณาญาติ”.