เมฆอ้วนเป็นคนชอบปากกามาก
ขโมยทุกทีที่มีโอกาส โชคดีของบริษัทที่ซื้อแต่ปากกาลูกลื่นมาแบบเดียว
ไม่สวยไม่ถูกรสนิยม แต่กระนั้นก็ไม่วายถูกขโมย เพราะถ้าอาทิตย์ไหนที่ไม่ได้ปากกาของใครมาเลย
เมฆอ้วนจะรู้สึกคันที่มือ แล้วหันมาขโมยบริษัทแทน
ไผ่ยิ้มจะคอยเตือนให้เลิกขโมยอยู่เสมอ
แต่เมฆอ้วนเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่สำคัญอะไร
พระพุทธเจ้าสอนว่า
อย่าดูหมิ่นบุญหรือบาปว่าเล็กน้อย น้ำทีละหยด ยังเต็มตุ่มได้ ถ้ามีบุญเต็มตุ่มก็ชื่นใจนะ
ถ้ามีบาปเต็มตุ่มก็คิดเอาเองมั่งแล้วกัน
มันนิ๊ดดดเดียวเอ๊ง
แค่ปากกาด้ามเดียวร้านไม่เจ๊งหรอก เมฆอ้วนยังดื้อ
นิ๊ดดดดดเดียวก็ผิดศีลนะ
เอ้าดูนะ ไผ่ยิ้มหยิบเงาะที่คว้านเม็ดแล้วในชามมาใส่ถ้วยตรงหน้าเมฆอ้วน
5 ลูก และใส่ถ้วยตัวเอง 5 ลูก แล้วว่า เดิมเรามีบุญมาเท่ากันนะ
มีชีวิตปกติ ร่างกายปกติ มีงานทำปกติ เป็นบุญเก่าเท่ากับเงาะ 5 ลูก
ในถ้วยนี้ วันนี้เธอขโมยปากกาผิดศีลข้อลักขโมย เธอจะต้องกินเปลือกเงาะ
คือได้บาปมาเท่ากับ 1 เปลือก แต่ฉันจะได้เงาะ 1 ลูก ว่าแล้วก็หยิบเนื้อเงาะในชามมาเพิ่มให้กับตัวเอง
อ้าว!
เมฆอ้วนตาเขียว ไม่ชอบเปลือก ใครจะกินเปลือก
เพราะเธอผิดตรงมโนกรรม
มีเจตนาไม่ดี 1 แล้วลงมือขโมยผิด 2 ข้อ3 เบียดเบียนเจ้าของปากกา
3 ข้อนี้ได้เปลือก 1 เปลือก ส่วนฉันนะ ฉันเห็นเธอทำ ฉันนำมาพิจารณาธรรมสอนตัวเองว่านี่บาปที่ไม่ควรทำ
การพิจารณาได้บุญ 1 เกิดปีติที่ฉันไม่ทำอย่างเธอได้เป็นบุญ 2 ทำให้ส่งเสริมศรัทธาว่าฉันจะอยู่ในศีลธรรมได้แน่ๆ
เป็นบุญ 3 3 ข้อนี้ได้เนื้อ 1 ลูก แค่ฉันพิจารณาเธอนี่แหละ
เมฆอ้วนฟังรู้สึกเสียเปรียบ
อะไร! ดันมาได้บุญจากบาปของเราอีก แต่ก็อดหวั่นใจเล็กๆ กับคำอธิบายนี้ไม่ได้
และยิ่งตาโตเมื่อไผ่ยิ้มยังวางเปลือกลงตรงหน้าเธอเรื่อยๆ
เนี่ย
! ถ้าขโมยทุกวัน จะเป็นอย่างเนี๊ยะ มีเนื้อกินเท่าเดิม แต่ต้องกินเปลือกพะเรอเกวียนเพราะมีแต่บาป
ไม่กินไม่ได้เหรอ
เมฆอ้วนเริ่มผอมลง
บาปกรรมเป็นเรื่องหลบไม่ได้
เธอไม่กินมันก็วิ่งเข้าปากของเธอเอง อันนี้ไม่ต้องห่วง
ใครห่วง
เมฆอ้วนตาเขียวอีก เห็นภาพเปลือกเงาะลอยลิ่วมาและพยายามมุดเข้าปากเป็นพัลวัน
ถ้าชั้นต้องกินแต่เปลือกก็ตายซี
ก็ทำบาปไว้เอง
โทษใคร ไผ่ยิ้มลอยหน้าลอยตา
แล้วจะให้ทำไง
ไม่อยากกินเปลือก เมฆอ้วนเริ่มอ้วนมองกองเปลือกเงาะตรงหน้า กลัวจะต้องกิน
หลวงพ่อชาบอกว่า
บุญไม่ต้องทำอะไรมากหรอก แค่ละบาปก็เป็นบุญแล้ว เมฆอ้วนเลิกขโมยก็เป็นบุญแล้ว
ถ้าจะให้ดีเอาที่เคยขโมยแล้วไปแจก ฝึกใจให้ตัวเองรู้จักการให้ ก็ยิ่งดี
งั้นขโมยมาแจกดีมั้ย
ใจเมฆอ้วนยังอักเสบเพราะติดเชื้อ
ไม่ดี
เจตนาทำบุญปนบาป ชาติหน้าเกิดมาปัญญาอ่อน เมฆอ้วนผอมลงจนหน้าซีด
ไผ่ยิ้มพูดต่อ
นอกจากฉันจะได้บุญเพราะเธอแล้ว
ยังได้จากในชามนี้อีก เพราะฉันทำบุญทุกวัน เช้าตื่นมาสวดมนต์ก่อนมาทำงานก็ได้บุญแล้ว
เมื่อเช้าได้พยุงคนแก่ขึ้นสะพานลอยก็ได้บุญ
อุ้มขึ้นไปเลยสิ
บุญมาก เมฆอ้วนว่า
ทำบุญต้องเหมาะแก่กำลัง
และสภาพสถานการณ์ อุ้มขึ้นมาพลัดตกตายทั้งคู่ก็แย่เลย นี่ฉันก็คว้านเงาะให้เธอกินก็ได้บุญนะยะ
เมตตาอยากให้เธอมีความสุขในการกิน
เงาะมีน้ำตาลเยอะนา
เดี๋ยวชั้นตายเธอจะบาป
งั้นก็ไม่ต้องกิน
ไผ่ยิ้มสรุป แต่เมฆอ้วนก็ลงมือหยิบเงาะในถ้วย
ไม่
จะกิน.
