ต๊ะต๋า เพิ่งเข้าชมรมพุทธธรรมของบริษัทในวันวิสาขบูชาปีนี้เอง เพราะเริ่มคิดอยากจะเป็นคนดี และอยากจะรู้ว่าชมรมเขาทำอะไรกันมั่ง

          หัวหน้านิมนต์หลวงพ่อมาเทศน์ ต๊ะต๋าฟังด้วยความสนอกสนใจ รู้สึกว่าตนเองกำลังเปิดหูเปิดตารับสิ่งใหม่ หลวงพ่อเทศน์ว่าให้รักษาศีล ๕ ในชีวิตประจำวัน ถ้าทุกคนรักษาศีล ๕ สังคมจะสงบสุขทั่วประเทศ

          เคยได้ยินเรื่องศีล ๕ มาตั้งแต่เด็ก ก็รู้แต่ว่าศีล ๕ มีอะไรบ้าง แต่ไม่เคยคิดจะรักษา ไม่น่าจะยาก แค่ ๕ ข้อ ข้อแรกก็ง่ายแล้ว ไม่ฆ่าสัตว์ ก็ไม่เคยไปล้มวัวล้มควายที่ไหน รอดอยู่แล้ว ลักขโมยก็ไม่ชอบอยู่แล้ว ไม่พูดปด ก็...เอ เราก็เด็กดี ไม่ได้โกหกใครอยู่แล้ว อุ้ย...หมู ผิดลูกผิดเมียใคร...เอ้ย ไม่เค้ย ยังสาวโสดสดทั้งแท่ง ผิดเมียใครคงไม่มีแน่ๆ แต่ผิดผัวใครนี่เขาห้ามหรือเปล่านะ แต่เอาน่ะ ไม่ทำอยู่แล้ว เราก็มีดีจะผิดผัวใครทำไมให้เปลืองตัว สุรายาเมาก็ไม่แตะ

          พิจารณาแล้วก็ยิ้มให้กับตัวเอง ว่างานแรกนี้เอาตัวรอดได้แน่ ตั้งใจฟังหลวงพ่อเทศน์ต่อ ท่านว่า

          “เมื่อเรารักษาศีล เราต้องรักษาจนกระทั่งศีลนั้นเป็นนิสัยเข้ามาอยู่ในตัวเรา จนกลายเป็นคนมีศีล ไม่ใช่แค่คนรักษาศีล เมื่อเราเป็นคนมีศีล ก็ไม่ต้องรักษาแล้วคือมีศีลอยู่ในตัวแล้วเรียบร้อย เมื่อนั้นศีลจะรักษาเราเอง จะทำให้เราร่มเย็นเป็นสุข มีชีวิตที่สงบ ไม่วุ่นวาย”

          ต๊ะต๋ายกมือขึ้นไหว้สาธุ รูสึกอิ่มเอิบปีติอยู่ในใจ ด้วยความเชื่อมั่นว่าตนเองเป็นคนมีศีลพร้อมตั้งแต่วันแรกที่อยากมาเป็นคนธรรมะธัมโมกะคนอื่นเขา

          หลังถวายเพลเสร็จ ต๊ะต๋ากลับไปทำงานต่อ กุ๋งกิ๋งก็ปราดเข้ามาหา หน้าตาตื่นเล็กๆ กระซิบกระซาบว่า

          “ต๊ะต๋า ถ้านายฮ้อยโทรฯ มา บอกว่าเราไม่อยู่นะ”

          “แล้วเธอจะไปไหน”

          “เปล๊า แต่ไม่อยากพูดด้วย นายฮ้อยทมิฬ ใจร้าย บอกจะโทรฯ มาแต่เช้าไม่ยอมโทรฯ มา” ต๊ะต๋ษพยักหน้าหงึกๆ อ๋อ ได้ เรื่องปกติ อย่างนี้มีบ่อย อ้าว จากวันนี้ไปมุสาไม่ได้นะ นึกเห็นชายผ้าเหลืองหลวงพ่ออยู่ไหวๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นนายฮ้อยจริงๆด้วย ต๊ะต๋าคิดอย่างด่วยบีทีเอส เหลือบดูกุ๋งกิ๋งเห็นยืนชงกาแฟอยู่ที่ประตู

          “นี่ต๊ะต๋า พูดค่ะ กุ๋งกิ๋งไม่อยู่ตรงนี้ ไว้ค่อยโทรฯ มาใหม่นะคะ สวัสดีค่ะ”

          รีบวางโทรศัพท์ แล้วร้องเฮ้อในใจ เข้าชมรมแล้วต้องรักษาศีลให้ได้นะเรา เดี๋ยวไม่เก่ง.