ใจแก้วบอกคนสวนให้ยกกระถางแสงจันทร์ไปไว้บนดาดฟ้า มันเป็นกิ่งที่ตัดมาจากต้นหน้าบ้าน และปักชำไว้อยู่นานจนตอนนี้ออกใบใหม่งาม แข็งแรงพอจะย้ายที่ได้แล้ว

          เดี๋ยวนี้ที่บ้านมีแสงจันทร์ถึง 10 ต้น จากแรกเริ่มที่มีเพียงต้นเล็กๆ ต้นเดียวซึ่งปลูกลงดิน ที่บ้านไม่มีบริเวณที่เป็นดินมากนัก ต้นที่ปักชำใหม่จึงต้องใส่กระถางทั้งหมด

          นอกจากแสงจันทร์แล้ว ในบ้านของใจแก้วก็ยังมีต้นไม้อื่นๆ อีกมากพอสมควร แต่ใจแก้วไม่ค่อยรู้เรื่องการดูแลต้นไม้ ทำให้ตายไปหลายพันธุ์ พันธุ์ใดที่เหลืออยู่ก็ขยายเป็นหลายต้นแทนเพราะแสดงว่ามันทนใจแก้วได้

          ในตอนแรกๆ ใจแก้วก็เหมือนกับคนอื่นๆ ที่อยากให้ต้นไม้สวยอยู่ตลอดเหมือนต้นไม้พลาสติก แต่ความที่ทั้งไม่มีเวลาดูแล และดูแลไม่ค่อยเป็น ต้นไม้ก็ไม่คล้อยตามใจแก้ว บางทีเธอเก็บไปคิดเรื่องต้นนี้ดูใบมันเหมือนจะป่วย ต้นนั้นทำไมไม่ออกดอก คิดไปทั้งคืนจนแทบไม่ได้นอน

          เป็นอย่างนี้บ่อยๆ จนวันหนึ่งใจแก้วเห็นว่าจะเอาชีวิตมาทิ้งกับต้นไม้ขี้แยเสียเป็นแน่แท้แล้ว จึงตัดสินใจว่า ต่อไปนี้จะไม่ยึดมั่นถือมั่นกับต้นไม้อีกต่อไป ต้นไหนอยู่ได้ก็อย่ ตายได้ก็ตาย แต่ใจแก้วจะรอด ปล่อยวางแล้วก็มีความสุขขึ้น เห็นต้นไหนน้อยใจก็เฉยๆ ดูแลอย่างดีตามปกติ หลังจากนั้นแล้วแต่มันจะตัดสินใจเองว่าจะอยู่หรือจะตายดี

          นานมาแล้วเคยอ่านนิทานเกี่ยวกับต้นไม้ พอคนร้อนก็บอกให้มานอนใต้ต้น พอคนจะปลูกบ้านก็ให้ตัดต้นไปปลูกบ้าน เหลือแต่ตอก็ยังบอกให้คนมานั่งพัก ต้นไม้เป็นผู้ให้ที่ใจดีตลอดมา และสำหรับใจแก้ว แค่เห็นต้นไม้ก็สบายใจแล้ว ต้นไม้ยังไม่ทันทำอะไรเลย

          ใจแก้วปลูกต้นไม้มากมายหลายกระถาง แม้จะเป็นต้นไม้ต้นไม่ใหญ่แบบสวนสาธารณะ แต่ใจแก้วก็พอใจเธอรู้สึกว่ามีคนตัดต้นไม้ในป่ามาก เธอรู้สึกว่าบ้านเมืองร้อน เพราะมีสิ่งทำความร้อนให้บรรยากาศมาก นักอนุรักษ์ธรรมชาติบอกว่า โลกร้อนขึ้นเพราะมีคาร์บอนไดออกไซต์มากเกินไปในชั้นบรรยากาศ ใจแก้วไปทำอะไรกับใครไม่ได้ ไปเปลี่ยนแปลงอะไรที่ไหนก็ไม่ได้ แต่ปลูกต้นไม้ในบ้านได้

          ต้นไม้บ้านเดียว แม้จะหลายต้นเล็กๆ เต็มบ้านแล้ว ก็คงไม่ทำให้สภาวะแวดล้อมของโลกเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แต่อย่างน้อยใจแก้วก็ได้ลงมือปลูกต้นไม้ แค่เท่าที่ตัวเองทำได้ ได้ตอบแทนคุณของโลกเล็กน้อย ในขนาดเท่าน้ำค้างหยดเดียว ใจแก้วก็พอใจ

          ยิ่งคิดถึงว่า ใจแก้วหายใจอยู่ทุกวินาที มีแต่หายใจเอาคาร์บอนไดออกไซต์ออกมาเท่านั้น เป็นการใช้ธรรมชาติฝ่ายเดียวเลย ความเคยชินทำให้ลืมเรื่องนี้ไปแล้ว แต่พอนึกได้ก็ดีใจที่ใจแก้วปลูกต้นไม้ในบ้านเยอะๆ และต้นไม้ก็ผลิตออกซิเจนคืนให้กับโลกแทนใจแก้ว.