วัคซีน
คือ ภูมิคุ้มกันโรคทางกาย ส่วนวัคซีนธรรมก็คือ ภูมิคุ้มกันโรคกิเลส
อันเป็นต้นเหตุให้เกิดความทุกข์ต่างๆ ที่เป็นอุปสรรคหรือมารของความสุขทั้งปวง
ธรรม
ที่ควรนำมาฉีดเป็นประจำ เพื่อให้เกิดภูมิคุ้มกันโรคทุกข์อันเป็นศัตรูของความสุขนั้น
เรียกว่า "อภิณหปัจจเวกขณ์" คือ เรื่องที่ความพิจารณาทุกๆ
วัน พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้ในฐานสูตร (๒๒/๗๑)
๑.
เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้
๒.
เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้
๓.
เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้
๔.
เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น
๕.
เรามีกรรมเป็นของตัว เราทำดีจักได้ดี ทำชั่วจักได้ชั่ว
วัคซีนทั้ง
๕ ตัวนี้ ใครได้หมั่นฉีดอยู่ทุกวัน หรือตลอดวัน ก็ขอรับรองด้วยประสบการณ์ว่า
ความทุกข์ก็ไม่อาจจะเล่นงานคนนั้นได้เต็มถึง ๑๐๐% แน่
เพราะได้สร้างภูมิคุ้มกันไว้ก่อนแล้ว
ส่วนว่าจะเกิดภูมิคุ้มกันความทุกข์
ได้มากน้อยเพียงใดนั้น ก็ย่อมจะต้องขึ้นอยู่กับปริมาณ
ของอุปาทาน คือความยึดมั่นถือมั่นในจิตใจของแต่ละคน
ที่มีต่อโลกและชีวิตว่ามากน้อยแค่ไหนด้วย ?
แต่จะอย่างไรก็ตาม
การที่เราได้รู้อะไร ที่เป็นความจริงของชีวิตไว้ก่อนล่วงหน้าอย่างถูกต้องก่อนแล้ว
ก็ย่อมจะช่วยเป็นเกราะแก้วกำบังความทุกข์ให้ อย่างน้อยก็
๕๐% ของปริมาณความทุกข์ทั้งหมด
ถ้าจะอุปมาก็เหมือนอย่างว่า
เราได้ไปซื้อแก้วมาลูกหนึ่ง และเราก็ได้ "ปลงใจ"
ไว้ล่วงหน้าก่อนแล้ว ว่าแก้วลูกนี้ ในวันหนึ่งมันก็จะต้องแตกสลายหรือสูญหายไปอย่างแน่นอน
ปริมาณความรักหรือยึดถือแก้วก็จะมีไม่เต็ม ๑๐๐%
ครั้นอยู่มา
มันได้แตกหรือหายไปจริงๆ เราก็ย่อมจะอุทานขึ้นในใจว่า
"ฉันนึกแล้วเชียว ว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น"
ความรัก ความเสียดาย ความเสียใจ ก็ไม่อาจที่จะก่อตัวได้เต็ม
๑๐๐% เพราะมันได้ถูกภูมิคุ้มกันทำลายลงไปมากแล้ว เป็นต้น
เป็นสิ่งที่แน่นอนว่า
อันวิสัยของปุถุชน คนกิเลสหนาตัณหาจัดนั้น เมื่อได้หรือมีอะไรแล้ว
จะหักห้ามไม่ให้รักและห่วงนั้น ดูจะเป็นคนที่ผิดปกติธรรมดาไป
ขอแต่ว่าอย่าให้มันมีมาก จนมาทำลายความสุขในชีวิต หรือเรามากลายเป็น
"ทาส" ของมันไปก็แล้วกัน
วิธีการเตรียมใจ
หรือปรับใจไว้ก่อน จึงเป็นเสมือนการ "ฉีดวัคซีนธรรม"
ให้เกิดภูมิคุ้มกันไว้ล่วงหน้า ย่อมจะดีกว่าที่จะไม่มีเสียเลย
ดังนั้น
ในปกติประจำวัน จึงควรที่จะได้พิจารณาบทอภิณปัจจเวกขณ์ไว้เป็นนิจ
เพื่อให้เกิดภูมิคุ้มกันที่เข้มข้นจนโลกธรรม ๘ ไม่อาจที่จะมามีอำนาจเหนือจิตใจได้
เราก็ย่อมจะบรรลุความสุขได้ขั้นหนึ่ง.