จงทำกับเพื่อนมนุษย์โดยคิดว่า
               เขาเป็นเพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ของเรา
               เขาเป็นเพื่อนเวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสารด้วยกันกะเรา
               เขาก็ตกอยู่ใต้อำนาจกิเลส เหมือนเรา ย่อมพลั้งเผลอไปบ้าง
              เขาก็มีราคะ โทสะ โมหะ ไม่น้อยไปกว่าเรา
              เขาย่อมพลั้งเผลอบางคราว เหมือนเรา
              เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม เหมือนเรา ไม่รู้จักนิพพาน เหมือนเรา
              เขาโง่ในบางอย่าง เหมือนที่เราเคยโง่
              เขาก็ตามใจตัวเองในบางอย่าง เหมือนที่เราเคยกระทำ
              เขาก็อยากดีเหมือนเรา ที่อยาก ดี-เด่น-ดัง
              เขาก็มักจะกอบโกย และเอาเปรียบเมื่อมีโอกาส เหมือนเรา
              เขามีสิทธิที่จะ บ้าดี-เมาดี-หลงดี-จมดี เหมือนเรา
              เขาเป็นคนธรรมดา ที่ยึดมั่นถือมั่นอะไรต่าง ๆ เหมือนเรา
              เขาไม่มีหน้าที่ ที่จะเป็นทุกข์ หรือตายแทนเรา
              เขาเป็นเพื่อนร่วมชาติ ร่วมศาสนา กะเรา
              เขาก็ทำอะไร ด้วยความคิดชั่วแล่น และผลุนผลัน เหมือนเรา
              เขามีหน้าที่รับผิดชอบ ต่อครอบครัวของเขา มิใช่ของเรา
              เขามีสิทธิ ที่จะมีรสนิยม ตามพอใจของเขา
              เขามีสิทธิ ที่จะเลือก (แม้ศาสนา) ตามพอใจของเขา
              เขามีสิทธิ ที่จะใช้สมบัติสาธารณะ เท่ากันกับเรา
              เขามีสิทธิ ที่จะเป็นโรคประสาท หรือเป็นบ้า เท่ากับเรา
              เขามีสิทธิ ที่จะขอความช่วยเหลือ เห็นอกเห็นใจ จากเรา
              เขามีสิทธิ ที่จะได้รับอภัย จากเรา ตามควรแก่กรณี
              เขามีสิทธิ ที่จะเป็นสังคมนิยม หรือเสรีนิยม ตามใจเขา
              เขามีสิทธิ ที่จะเห็นแก่ตัว ก่อนเห็นแก่ผู้อื่น
              เขามีสิทธิ แห่งมนุษยชน เท่ากันกับเรา สำหรับจะอยู่ในโลก
              ถ้าเราคิดกันอย่างนี้ จะไม่มีการขัดแย้งใด ๆ เกิดขึ้น

(พุทธทาส อินฺทปญฺโญ)
โมกขพลาราม, ไชยา
๒๒ พฤษภาคม ๓๑