สุภาพสตรีผู้หนึ่งเป็นเจ้าของสวนกล้วยหอมและสวนละมุดอันกว้างขวาง สวนทั้งสองอยู่ในจังหวัดธนบุรี แต่อยู่ห่างไกลกัน คุณนายจึงดูแลไม่ทั่วถึง สามีก็รับราชการอยู่ต่างจังหวัด ดังนั้น กล้วยหอมที่ออกเครือถูกขโมยตัดเป็นประจำ ส่วนละมุดที่ลูกยังดิบยังอ่อนไม่ทันแก่ก็ถูกเก็บเอาไปเป็นประจำ แทนที่จะตีโพยตีพายแสดงความโกรธแค้นแช่งด่าคนที่มาลักขโมยของในสวนเหมือนชาวสวนคนอื่น คุณนายกลับนิ่งเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

              ต่อมากล้วยหอมได้หายไปหลายเครือ คุณนายจึงเขียนหนังสือปักติดไว้บริเวณที่กล้วยถูกตัดไป ความว่า ฉันทราบว่าใครตัดกล้วยไป แต่ฉันไม่เอาเรื่อง จะตัดไปกินบ้างฉันก็ไม่ว่าอะไร และฉันก็ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำ ฉะนั้น ฉันอนุญาตให้ตัดไปกินได้ตามความประสงค์

              หลังจากประกาศ กล้วยหอมที่หายไปได้กลับมาปรากฏที่ตรงป้ายหนังสือ พร้อมกับมีหนังสือเขียนไว้ที่ใบตองแห้ง ความว่า คุณนายที่เคารพ ผมไม่ทราบว่าคุณนายเป็นคนใจดีอย่างนี้ ความดีของคุณนายทำให้ผมรู้สึกตัว ผมขอนำกล้วยที่ผมตัดไปวันก่อนนั้นมาคืนให้ ผมจะไม่มารบกวนอีก

              ส่วนทางสวนละมุดนั้น คุณนายก็เขียนหนังสือปักไว้ว่า ฉันอนุญาตให้เก็บละมุดกินได้ แต่ขอให้ลูกมันโตและสุกเสียก่อน ถ้าเก็บไปดิบ ๆ มันก็บ่มไม่สุก กินไม่ได้ เสียของเปล่า ๆ ขอให้เก็บไปกินเมื่อมันแก่มันสุกเถิด

              นับแต่นั้นมาเกือบ ๒ ปีแล้ว ทั้งกล้วยหอมและละมุดไม่หายอีกเลย
                                                                        (กฎแห่งกรรม โดย ท.เลียงพิบูลย์)

             คุณนายเป็นคนมีเมตตาและไม่ตระหนี่ ดังนั้น แม้จะถูกขโมยผลไม้หลายครั้งก็ไม่โกรธ ทั้งยังอนุญาตให้เก็บกินได้ตามสบาย ถ้าคนอื่นโดนอย่างคุณนายก็คงจะโกรธแค้นบ้างไม่มากก็น้อย เพราะไม่สามารถทำใจได้อย่าง คุณนาย ในกรณีเช่นนี้ ขอให้บรรเทาความโกรธด้วยการพิจารณาว่า

              บุคคลในโลกนี้ส่วนมากยังเป็นปุถุชนที่หนาแน่นไปด้วยกิเลส เห็นแก่ตัว เมื่อจะทำหรือพูดสิ่งใด ก็กระทำตามความพอใจของตนและเพื่อประโยชน์ของตนเท่านั้น จึงก่อความเดือดร้อนแก่คนอื่นอยู่เสมอ ดังนั้น การที่ใครสักคนหนึ่งได้ทำ (หรือกำลังทำ) สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์แก่เรา ได้ล่วงเกินเรา จึงเป็นเรื่องธรรมดา การหวังให้เขาทำสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่เรา จะมีมาแต่ไหน เมื่อพิจารณาอย่างนี้ก็อาจจะบรรเทาความโกรธหรือความอาฆาตในบุคคลนั้นลงได้บ้าง

                        ถ้าชนะ ด้วยอาวุธ          จะสิ้นสุด ด้วยความแค้น
                        ใช้ธรรมะ ชนะแทน        ความขุ่นแค้น จะหายไป
                                                                            (พระธรรมดิลก จันทร์ กุสโล)