คุณนายท่านหนึ่งเลี้ยงแม่ทิ้งๆ ขว้างๆ ตัวเองอยู่ในบ้านหลังใหญ่โตรโหฐาน ส่วนแม่อยู่บ้านหลังสับปะรังเค แต่พอได้ "สมเด็จโต" ท่านให้สติเตือนจิตสะกิดใจว่า

            สมเด็จ : โยมถวายอาหารพระทุกวันไหม ?

            คุณนาย : ถวายทุกวันเจ้าค่ะ

            สมเด็จ : ... ไม่ ... อาตมาไม่ได้หมายถึง 'พระพุทธรูป' แต่ หมายถึง 'แม่' น๊ะ โยมมีแม่ไหม ?

            พอได้ยินอย่างนั้น คุณนายสะอึก !! พูดไม่ออก

            สมเด็จ : อาตมาได้ยินข่าวว่าโยมมีแม่ แต่โยมไม่ค่อยดูแลให้ดี ทิ้งขว้างท่านอยู่ตามลำพัง แต่โยมมาถวายอาหารให้อาตมาฉัน ซึ่งเป็นพระนอกบ้าน อาตมาหลงมานาน ถ้าอาตมาทราบตั้งแต่ตอนแรก อาตมาคงฉันข้าวโยมไม่ลงเพราะอาตมาเอาเปรียบพระในบ้านมากเหลือเกิน ถ้าโยมไม่มาถวายอาหารให้อาตมา คนอื่นก็ ยังมาถวาย... แต่แม่นั้นถ้าโยมผู้เป็นลูกไม่ให้ แล้วใครเล่าจักให้ ผู้เป็นลูกที่แม่ดูแลเลี้ยงดูมาอย่างดีตั้งแต่เด็กเล็กจนเติบใหญ่ เราได้ นอนอยู่ในท้องแม่เก้าเดือน แม่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ปานนั้น เมื่อลูกไม่ดูแลแม่ แล้วใครเล่าในโลกนี้เขาจะมาดูแลแม่เรา

            คุณนายกราบไม่ถึงสามทีเหมือนทุกครั้ง กราบทีหนึ่ง แล้วลากลับ บ้านเลย ต่อมาไม่เคยเห็นมาหาเจ้าประคุณสมเด็จอีก จนกระทั่งเจ้า ประคุณสมเด็จมรณภาพไป

ลืมมือแม่เคยอุ้มแอบลูกแนบอก
เคยกอดกกเกลียวกลมเอานมป้อน
ลืมเสียงแม่เคยกล่อมขับให้หลับนอน
ยามลูกอ้อนใส่เปลแม่เห่ไกว
ลืมเสียงเพลงเก่าแก่ของแม่สิ้น
นกขมิ้นเหลืองอ่อนจักนอนไหน
ลืมสายเปลสายสวาทขาดเยื่อใย
เหมือนสายใจแม่ให้ลูกแต่ถูกลืม

            แต่แม้นจะไม่ได้กลับมาถวายอาหาร แม้นไม่ได้กลับมาที่วัดที่สมเด็จอยู่ ก็มีคนข้างบ้านมาบอกให้หลวงพ่อสมเด็จได้ทราบว่า คุณนาย ได้รับแม่มาเลี้ยงดูในบ้านอย่างสุขสบายแล้ว เท่านี้เองสมเด็จท่านก็ชื่นใจ สาธุ

            อาตมาได้ยินข่าวอย่างนี้ก็ชื่นใจ ดีนะที่สมเด็จท่านรู้จักให้ธรรม ทาน แนะนำกล่าวในสิ่งที่ควรกล่าว ถ้าเกิดท่านเห็นแก่หน้า ถ้าเกิดท่านพูดไปกลัวโยมจะไม่มาอุปัฏฐาก พูดไปแล้วกลัวโยมจะโกรธเคือง ไม่มาจังหัน ไม่มาถวายอาหาร ไม่กล้าพูด ไม่กล้าบอก ไม่กล้าแนะนำ ถ้า ท่านคิดอย่างนั้น โยมคุณนายก็คงไม่ได้สร้างความดีอันยิ่งใหญ่ให้กับ ตนเองเลย ก็คงจะทิ้งขว้างแม่อย่างนี้ต่อไป แต่บังเอิญเดชะพระบารมี หลวงพ่อสมเด็จท่านไม่เห็นแก่อามิส ไม่เห็นแก่ลาภสักการะ แต่ท่านมุ่งที่จะให้คุณธรรมเกิดขึ้นแก่โยม จะได้ทำดีไม่ผิดทาง ตนเองก็จะได้ไม่ถูกนักปราชญ์ติเตียนว่าเป็นคนเนรคุณ ชีวิตก็จะเจริญไป ในเบื้องหน้า นี่อาตมาก็อนุโมทนากับคุณนายคนนั้นด้วยที่เลี้ยงแม่ อย่างดีนะ