ฉะนั้น คนทำดีพูดดีมากๆ เทวดาก็หวั่นไหว แผ่นดินก็หวั่นไหว
"พระเวสสันดร" พอคลอดออกมา แล้วพูดได้ก็พูดว่า
"แม่จ๋ามีทรัพย์ สมบัติอะไรบ้าง ลูกขอให้ทานนะ" โอ้โห !! ยิ่งใหญ่นะ เกิดมาเพื่อช่วยเหลือสัตว์โลก เกิดมาเพื่อช่วยเหลือเกื้อกูลคนอื่น ชีวิตนี้ช่างยิ่งใหญ่จริงๆ บุคคลจะมีทรัพย์สมบัติน้อยหรือมากมายเพียงใด แต่ไม่เคยช่วยเหลือใครเลยคนนั้นก็คือคนจน คนยาจกวณิพกดีๆ นี่เอง สระน้ำ อันใสเย็นแม้จะใสสะอาดจืดสนิท แต่ถ้ามีสิ่งกีดขวางหวงห้าม ไม่ให้สัตว์ไม่ให้คนไปดื่มไปกินแล้วไซร้ จะมีประโยชน์อะไรก็ไร้ค่า บุคคลจะมีอำนาจเกียรติศักดิ์มากมายเพียงใด ถ้าไม่ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลบุคคลอื่นเลย บุคคล นั้นคือคนจนดีๆ นี่เอง เพราะเขาไม่ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลใครเลย
เหมือนกับตายก่อนตาย ตายก่อนหมดลมหายใจ คือคนตายอยู่ในโลงนี่ไม่ได้ลุกมาพูดดี มาทำดี ช่วยเหลือใครเลย มีแต่วันเปื่อยเน่าผุพังทับถมแผ่นดิน ไร้ค่าไร้สาระ ซึ่งคนมีชีวิตอยู่แต่ไม่ช่วยเหลือบุคคลอื่น หาแต่ความสนุกสนานใส่ตัวก็เช่นกัน เหมือนตายแล้วเพราะมีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้ช่วยเหลือใครเลย
ทีนี้ขอพูดถึงความดีของพระเวสสันดรอีกครั้งหนึ่ง
พระเวสสันดรให้ทานมามากแล้ว ล้วนเป็นสิ่งของภายนอก อยากให้ทานยิ่งๆ ขึ้นไป อยากช่วยเหลือในสิ่งที่ยากยิ่งๆ ขึ้นไป เพราะได้ทำในสิ่งที่ยากได้ช่วยเหลือในสิ่งที่ยากนั้น ทำไปแล้วช่วยไปแล้วมันชื่นใจ ท่าน บอกว่า
"เสด็จแม่ เสด็จพ่อ ลูกให้ทานพวกเสื้อผ้าอาภรณ์สิ่งของข้าวน้ำมาเยอะแล้ว ลูกอยากจะให้ทานยิ่งๆ ขึ้นกว่านี้ ถ้าแม้นมียาจกวณิพกขอดวงตา หัวใจ อวัยวะส่วนไหนในตัวลูก ลูกก็จะให้" พ่อแม่ก็สะดุ้ง
ซึ่งท่านไม่ได้พูดเล่นแต่พูดมีกำลังใจที่จะทำให้ได้ จริงๆ ถ้าเกิดมีใครมาขอในบัดเดี๋ยวนั้น ท่านพูดแค่นั้น
แผ่นดินที่แน่นหนามหาศาลกี่พันกี่หมื่นกี่แสนโยชน์ แม้ไม่มีวิญญาณก็ถึงกับสั่นสะท้านสะเทือนหวั่นไหวไปทั่วโลกทั่วทุกทิศเลยทีเดียว ความดีนั้นสิ่งที่ตั้งใจทำดีมันยิ่งใหญ่นัก
ฉะนั้น คนไหนชอบช่วยเหลือ ชอบเมตตากรุณา ชอบทำความดีสร้างบารมี บางครั้งแม้ตัวเองจะโดนเบียดเบียนบีบคั้นทุกข์ลำบาก ถูกดูหมิ่นดูถูก แต่ยังไม่ทิ้งความดี ทำความดีไปตลอด นี่คือจิตของผู้ที่มีความดีมั่นคง ไม่เคยกลัวทุกข์อุปสรรค ไม่เคยท้อถอย ขนาดแผ่นดินนะไม่รู้เรื่องยังหวั่นไหว ดังนั้น ผู้ที่ทำความดีชอบช่วยเหลือเกื้อกูลบุคคลอื่น ยามทุกข์ลำบาก ยามคับขัน ถ้าไม่มีมนุษย์ช่วย เทวดาก็จะช่วย ถ้าไม่มีเทวดาช่วย สัตว์ก็จะช่วย ถ้าไม่มีสัตว์ช่วย ธรรมชาติแผ่นดินแผ่นน้ำนี่แหละ จะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นช่วยเหลือบุคคลนั้น ให้ผ่านพ้นความทุกข์อุปสรรค ช่วยให้สมปรารถนา
แต่ถ้าเป็นคนพาลหรือคนมีบุญน้อยทำความดีมาน้อย ร้องไห้ฟูม ฟายให้คนช่วย เค้าก็ไม่มาช่วย อ้อนวอนเทวดาให้ช่วย เทวดาก็เมิน อ้อนวอนให้ฟ้าดินช่วย ฟ้าดินก็นิ่ง เสียงอ้อนวอนไม่มีผลเพราะความดีเรา น้อย คือจะไม่สามารถทำให้มนุษย์เทวดาเค้าสะท้านสะเทือนหวั่นไหวได้
แต่ถ้าคนที่มีความดีมากๆ นะโยม พระอินทร์เสวยสุขอยู่อย่างสบายในดาวดึงส์ ห่างไกลจากมนุษย์โลกตั้งกี่หมื่นโยชน์ พอผู้มีความดี ประสพความทุกข์ความลำบากอะไรสักอย่าง วิมานพระอินทร์นี่หวั่นไหว สะเทือนสะท้านเลยนะ เอ๊ะ ! ใครมาทำให้เราคลาดจากวิมาน ก้มลงดูด้วย ตาทิพย์ก็รู้ว่า โอ้ ! ท่านผู้นี้มีทุกข์อยู่ลำบากอยู่ เราไม่ช่วยไม่ได้ เห็นไหมโยม บางครั้งพระอินท์ไม่มา คนในเมืองมนุษย์เห็นแล้วแม้นไม่เคยเป็นพี่เป็นน้องเป็นญาติ แต่เห็นหน้าปรึ๊บ แหมรักเมตตาสงสารอยากช่วย ทนอยู่ไม่ได้ ความดีของบุคคลนั้นมันมาก เทวดาก็เหมือนกันอยู่เฉยๆ ไม่ได้ต้องช่วย ไม่ช่วยไม่ได้ ถ้าไม่ช่วยต้องโดนติเตียนจากเทวดาอื่นๆ ว่าเป็นเทวดาแล้วไม่ช่วยผู้มีความดี แม้นสัตว์ไม่รู้ภาษาคน พูดจากับคนไม่ได้ แต่สัตว์ จะช่วยบุคคลที่มีความทุกข์มีความลำบากได้ถ้าบุคคลนั้นมีบุญ แม้สัตว์ที่เคยโหดร้ายก็ไม่ร้าย อิทธิพลของความดีมันยิ่งใหญ่นะโยม
ติดต่อ