พระมหาชนกอยู่ในพระครรภ์มารดา มารดาลำบากเดินทางจากเมืองมิถิลาจะไปเมืองจำปากะนคร เพราะมีเรื่องที่รุนแรงเลวร้าย ทำสงครามแพ้เขา พระมเหสีก็ต้องปลอมตัวเป็นคนธรรมดาเดินทางไปเมืองอื่น ไปพักอยู่ศาลาพักร้อนเพราะเหน็ดเหนื่อย วิมานพระอินทร์ก็หวั่นไหวแล้ว อาสนะแข็งกระด้างร้อนผ่าว ท่านก็ตรวจดูโลกทันทีว่ามีอะไร ก็ ปรากฏว่า พระโพธิสัตว์ แม่พระโพธิสัตว์ กำลังลำบาก ก็แปลงกายเป็นพราหมณ์เฒ่าขับเกวียนผ่านมาทางนั้น แล้วก็พาเดินทางไปถึงที่หมายในวันนั้น พูดถึงความดีของผู้สร้างบารมีนะคุณโยม บางครั้งพูดไปอาตมาพูดไม่ออก มันจุกที่คอ มันเหมือนมีอะไรไปจุกที่คอ มันพูดไม่ออก คือจิตมันหวั่นไหว หวั่นไหวในความดี ไม่ใช่หวั่นไหวในความชั่ว น้ำตาบางครั้งมันกลั้นอยู่ไม่ได้เลยนะ หลั่งไหลพรั่งพรูออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

            นี่ขนาดพูดถึงนะ ถ้าเรามีโอกาสได้เจอผู้มีบุญตามนั้น เราก็ทนอยู่ไม่ได้คงจะต้องระลึกนึกถึงอวยพรอวยชัย อธิษฐานขอให้ท่านพ้นทุกข์ภัย คือจิตที่เห็นความดีของคนอื่นมันนิ่งไม่ได้เลย มันหวั่นไหว มันอดที่จะสาธุ สาธุ สาธุ ไม่ได้ แต่ต้องเป็นผู้สร้างบารมีมาเหมือนกันนะ สำหรับคนที่ ไม่ได้สร้างบารมีทำความดีมาแล้ว ใครจะทำดีมามากมายขนาดไหน เขา ไม่สนใจ เขาเฉย เขาไม่ใยดีไม่ยินดีด้วย แต่บุคคลผู้สร้างความดีมาทำนองเดียวกัน เห็นคนอื่นทำความดีเหมือนกัน อดสาธุไม่ได้เลย คือเป็นนิสัยที่ทำความดีแล้วเดินบนเส้นทางเดียวกัน

            ฉะนั้นมาพูดถึงพระคุณพ่อแม่ พ่อแม่นั้นทำความดีต่อลูกมาก พ่อ แม่บางคนเป็นเทพเจ้าของลูก บันดาลช่วยลูกทุกสิ่งทุกอย่าง โอบอุ้ม คุ้มครองให้ลูกมีความสุขที่สุด รักลูกมากช่วยลูกมาก ลูกก็ดีมาก แต่ลูกบางคนลูกเจ้ากรรมแต่ครั้งไหน พ่อแม่ทำบาปอะไรหนอ รักลูกมากช่วยลูก มาก แต่ลูกกลับทำแต่ความชั่วให้พ่อแม่ต้องร้อนใจไปตลอด โลกเอ๋ยโลกวัฏฏะสงสารน่าสะพรึงกลัว ควรจะเข็ดหลาบ

            เพราะลูกทำให้พ่อแม่เสียใจหนักใจเข้า ลูกก็รับกรรมต่อเนื่องไปถึงลูกของลูก ลูกของลูกไม่สิ้นสุด ยิ่งใหญ่จริงๆ อิทธิพลของบาปที่ทำกับพ่อแม่ ตอนไหนที่พ่อแม่น้ำตาตกเพราะความชั่วของลูก ลูกจะต้องถูกภัยพิบัติที่น่าหวาดเสียว เหมือนมี "คำสาป" อันร้ายแรงต่อชีวิต เราไม่มีบุญมีแต่บาปติดตามไป เกิดชาติไหนๆ ก็ ระทมทุกข์ ด้วยกรรมจุดนี้เองทำให้เราเวียนเกิดเวียนตายในตระกูลต่ำช้าบ้าง เกิดกับท้องแม่ที่ใจยักษ์ใจมารบ้าง เกิดในสถานที่สิ่งแวดล้อมไม่ดีบ้าง

            โทษแห่งการหันหลังให้พระ หันหลังให้ธรรมะ ไม่อ่านธรรมะ ไม่ฟังธรรมะ มีอิทธิพลให้จิตมืดบอด ทำบาปหนักหนาสากรรจ์ และก็ต้องรับผลในปัจจุบันและอนาคต ทำบาปแบบสนุกสนานไม่รู้เรื่องอะไรเลย ปล่อยให้ พ่อแม่ลำบากยากแค้นแสนเข็ญ แต่ลูกบางคนมีบุญ ติดเหล้าติดยา พอฟังธรรมะแล้วก็กลับตัวเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ คือพ่อแม่ทะนุถนอมมาก ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ถนอมดังลูกแก้ว เติบโตมาแล้วเอาร่างกายไปเสพยาม้า ยาบ้า เหล้า ฝิ่น กัญชา บางคนติดกาวเป็นสิบๆ ปี ตอนนี้ก็มีพ่อแม่ที่ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร อ่อนอกอ่อนใจ เราดูแลลูกอย่างดี แต่ลูกไม่ดูแล สมบัติของพ่อแม่ให้เลย

            มีโยมผู้ชายคนหนึ่งฟังเทศน์เรื่องนี้แล้ว ก็ปฏิญาณเลิกเหล้า และตัวเองก็มีลูกแล้ว จะเป็นตัวอย่างที่ดีของลูก เคยดื่มเหล้าเมายาสนุกสนานเพลิดเพลินจนหมดเงินหมดทอง จนไม่รับผิดชอบครอบครัว ทำให้คนอื่นดูถูก พอเราเลิกได้ลูกก็เคารพยำเกรงเรา พ่อแม่ก็ชื่นใจกับเรา แสดงว่า โยม ผู้ชายคนนั้นมีบุญนะ ถ้าไม่มีบุญคงไม่มีโอกาสที่จะมาฟังธรรมะ หลายคน ที่มีบุญเก่าเยอะ เกิดเป็นคนมีบุญพร้อมที่จะเป็นคนดีแต่ว่าสิ่งแวดล้อมยั่วยุมัวเมา เพื่อนฝูงจูงไปลงสู่ที่ต่ำมากมายเหลือเกิน เมื่อเป็นเช่นนั้นก็พลอยเป็นคนชั่วไปด้วย แต่พอมีโอกาสฟังธรรม ได้เห็นผู้ปฏิบัติธรรม ก็กลับใจมาทำดี แสดงว่าเขามีบุญอยู่ แต่ว่าขาดมิตรที่ดีก็เลยหลงทาง พอพบกัลยาณมิตรเลยหูตาสว่าง

            โยมนั่งนึกดีๆ ซิ !! ชาตินี้ชาติเดียวเกิดมาทำดีแล้วดีเลย ชั่วแล้วชั่วเลย การทำความดีไว้กับตัวเองมากๆ ไว้กับพ่อแม่มากๆ ชื่อว่าเรารักษาสมบัติของพ่อแม่ไว้ได้อย่างดี พ่อแม่ก็ได้บุญด้วย นึกย้อนหลังแล้วชื่นใจ แม้นอาตมาเองก็ชื่นใจกับตัวเองที่ได้บวชทำให้ พ่อแม่สบายใจ ชื่นใจกับบุญที่ตัวเองไม่หลงทางไปในทางผิด และก็ ชื่นใจกับลูกบางคนที่กำลังบวชให้กับพ่อแม่ตอนนี้ บางคนกำลัง เลี้ยงดูพ่อแม่ตอนนี้ ขอให้คุณโยมเดินทางถูกแล้วประคองบุญไว้ อย่าให้ตกหายคลายจากกุศลธรรม

            แต่ถ้าเราทำตัวเสเพล สำมะเลเทเมา ดื่มเหล้าเมายา สูบยาฝิ่น กัญชา ทำร้ายตัวเองไม่รับผิดชอบครอบครัว นึกย้อนหลังแล้วมันมีแต่เรื่องแห้งใจ เศร้าใจ เสียใจ แต่ไม่สายเกินไปถ้าเราปรับตัวก่อนตาย ถ้า ไม่ตายซะก่อนยังไม่สายเกินไป ยังแก้ไขสถานการณ์ทัน บางท่านบางคนตอนนี้กำลังทำให้พ่อแม่น้ำตาตกหลั่งไหลริน แต่พ่อแม่ก็ยังไม่สิ้นความรักลูก บางทีลูกมีเงินดื่มเหล้าเมายา ลูกมีเงินซื้อของต่างๆ กิน ของต่างๆ ใช้ ลูกมีเงินไปเที่ยวผู้หญิงตามบาร์ตามคลับ ซ่องโสเภณี แต่ไม่มีเงินให้คุณพ่อคุณแม่เลย น่าเศร้าใจไหม !

            การที่เราได้อัตภาพได้ร่างกายเป็นมนุษย์บุญนักหนา เราไม่ควรลืมบุญเก่า ไม่ควรทับถมตัวเอง ไม่ควรเหยียบย่ำตัวเอง ควรประคองบุญเก่า ให้บุญเก่าหนุนหลังให้มีบุญใหม่ยิ่งขึ้นไป