ขอยกตัวอย่างชีวิตจริงเรื่องหนึ่งมีว่า แม่กับลูกคู่หนึ่งเดินทางเข้าเมือง ถูกรถชน แม่กระเด็นออกนอกรถปลอดภัย แต่ลูกโดนก๊อปปี้แขนขาดต้องเข้าโรงพยาบาล แม่ก็รอฟังผลอยู่ข้างนอก เขาไม่ให้เข้า ถามหมอเป็นยังไงบ้างลูกชายฉัน ?... หมอบอกว่าแขนหักแล้วคุณแม่ ละเอียดเลย ต้องตัดแขน....... อุ้ย !! คุณหมอตัดแขนฉันไปต่อให้ได้ ไหม ? ตัดแขนฉันไปต่อให้ได้ไหม ? ฉันให้ตัดเลย... ไม่ได้หรอกคุณ ยาย ต้องทำใจนะ....... โอ้โห !! สละอวัยวะตัวเองเพื่อให้ลูก แม่ที่ สมบูรณ์แบบจริงๆ เกิดมาเพื่อลูกจริงๆ นะ สมแล้วที่นักปราชญ์ท่าน บอกว่า

อันมวลมิตรอื่นใดหาไม่ยาก
หาลำบากยากแท้แม่มาตรฐาน
ผู้เป็นพรหมเป็นพระบูรพาจารย์
ควรแก่การเทิดไว้ไหว้บูชา
หมดสิ่งอื่นหมดไปหาใหม่แก้
หากหมดแม่แล้วไม่มีที่จักหา
เป็นแม่พระผู้ประเสริฐแต่เกิดมา
ร่วมชายคาเรือนตนแม่คนเดียว

            รัชกาลที่ ๕ ท่านสั่งให้เลิกทาส คือเมืองไทยห้ามมีทาสไว้คอยรับใช้ทารุณโหดร้าย แต่แม่ไม่เคยหยุดความเป็นทาสของลูก ตอนอาตมาเป็น เด็กยังนอนแบเบาะ แม่เอาผ้าขาวม้าพาดมัดให้อาตมานอน เออเอ๊อ ไม่รู้จักเมื่อย ไม่รู้จักเหนื่อยเลยนะ ไกวลูกให้ลูกหลับสบาย พอโตขึ้นมาหน่อย แม่คันข้างหลัง แม่ก็เกาให้ แม่หิวน้ำ แม่ก็เดินไปตักน้ำมาป้อนที่ปาก แม่หิวข้าว แม่ก็ตักข้าวตักปลามาป้อนให้ถึงปาก กินข้าวเสร็จแม่ก็ต้องล้าง จาน เวลาอาบน้ำแม่มาถูขี้ไคลพูดจาดีๆ ด้วย ไปนากลับมาฝนตกแม่ถอด หมวกตัวเองมาปิดให้ลูก แม่มีความสามารถในการดูแล เอาอกเอาใจ ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อลูก แม่เป็นทาสรับใช้ลูกมาตลอด

ดวงใจแม่สะอาดแท้กว่าทุกสิ่ง
ดวงใจแม่สะอาดยิ่งกว่าสิ่งไหน
ดวงใจแม่สะอาดเกินกว่าสิ่งใด
ดวงใจแม่มีไว้เพื่อลูกเอย

            ส่วนคนไหนสนุกสนานเพลิดเพลินจนเกิดท้องขึ้นมา มีลูกโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะไม่ได้ใส่ใจดูแลให้ความอบอุ่นแก่ลูก พ่อก็ไม่สนใจลูก แม่ก็ไม่สนใจลูก กรรมเอ๋ยกรรมของลูก แม่ประเภทนี้พระพุทธองค์ไม่ได้กล่าวถึง เพราะบุคคลผู้เป็นพ่อแม่ที่ถูกต้องก็คือทำหน้าที่ที่ดี ที่สุดให้กับลูก จึงชื่อว่าเป็นพ่อแม่ แล้วเราล่ะ เกิดมาโดนทิ้งขว้างอย่างนั้นไหม ? ถ้าเกิดโดนทิ้งขว้างอย่างนั้น แล้วมีคนช่วยเหลือก็แสดงว่าบุญอุปถัมภ์ดี อย่าได้ลืมบุญคุณท่านเสียล่ะ ทำดีต่อทุกคน บุญกุศลพาไปถือกำเนิดเกิดในพ่อแม่ที่มีบุญคุณยิ่งใหญ่ได้