มหาราชันย์ เขียน:
ทวนกระแสวัฏฏะต้องไม่ตามดู แต่ให้เลือกดู เลือกเจริญความคิดหรือจิตที่เป็นโลกุตตระ
เจริญโลกุตตระธรรมหรือโลกุตตระฌาน เรียกว่า การทวนกระแสวัฏฏะ

ชาติสยามเขียน
ผิดแล้วล่ะ

เจริญความคิดนี่แหละ คือไหลตามน้ำไปเรียบร้อยแล้ว

รู้..อยู่....ว่ากำลังเจริญความคิด
ถึงจะเรียกว่ายังตั้งมั่นนั่งดูกระแสน้ำไหลผ่านหน้าไป

บทความต้นฉบับของกระทู้ ใช้คำว่าเช้าตรู่
คุณมหาราชันย์มาบอกทำนองว่า ไม่ใช่เช้าตรู่

มหาราชันย์ เขียน:
พระผู้มีพระภาคเจ้าเพราะทรงเห็นอริยะสัจ 4 ในเวลาปัจฉิมยาม จิตพระองค์จึงทรงหลุดพ้นด้วยทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา
ทรงบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณในเวลาปัจฉิมยามแห่งราตรี ของวันเพ็ญเดือนวิสาขะ
การเจริญโลกุตตระธรรมเรียกว่าการปฏิบัติทวนกระแสวัฏฏะครับ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๑
มหาวิภังค์ ภาค ๑
พระวินัยปิฎก
เล่ม ๑
มหาวิภังค์ ปฐมภาค
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น.
เวรัญชกัณฑ์
เรื่องเวรัญชพราหมณ์

.....
อาสวักขยญาณ

เรานั้น เมื่อจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลสอ่อน ควร
แก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว อย่างนี้แล้ว ได้น้อมจิตไปเพื่ออาสวักขยญาณ เรานั้นได้รู้ชัด
ตามเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า นี้เหตุให้เกิดทุกข์ ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า นี้ความ
ดับทุกข์ ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า นี้ข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์ ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า เหล่านี้
อาสวะ ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า นี้เหตุให้เกิดอาสวะ ได้รู้ชัดตามเป็นจริงว่า นี้ความดับอาสวะ ได้รู้
ชัดตามเป็นจริงว่า นี้ข้อปฏิบัติให้ถึงความดับอาสวะ เมื่อเรานั้นรู้อยู่อย่างนี้ เห็นอยู่อย่างนี้ จิตได้
หลุดพ้นแล้วแม้จากกามาสวะ ได้หลุดพ้นแล้วแม้จากภวาสวะ ได้หลุดพ้นแล้วแม้จากอวิชชาสวะ
เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ได้มีญาณหยั่งรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว ได้รู้ด้วยปัญญาอันยิ่งว่า ชาติสิ้นแล้ว
พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นอีกเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี พราหมณ์
วิชชาที่สามนี้แล เราได้บรรลุแล้วในปัจฉิมยามแห่งราตรี อวิชชา เรากำจัดได้แล้ว วิชชาเกิด
แก่เราแล้ว ความมืดเรากำจัดได้แล้ว แสงสว่างเกิดแก่เราแล้ว เหมือนที่เกิดแก่บุคคลผู้ไม่ประมาท
มีความเพียรเผากิเลสส่งจิตไปแล้วอยู่ ฉะนั้น ความชำแรกออกครั้งที่สามของเรานี้แล ได้เป็น
เหมือนการทำลายออกจากกระเปาะฟองแห่งลูกไก่ ฉะนั้น.

อ่านแล้วถูกใจเพราะข้อคิดเห็นตรงกัน ก็บอกว่าเป็นกัลยาณมิตร
อ่านแล้วไม่ถูกใจเพราะข้อคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็บอกว่าแบบนี้ไม่ใช่กัลยาณมิตร
ตามสบายค่ะท่านผู้รู้ ปรุงให้อร่อยนะคะ ลิ้นใครลิ้นมัน ชิมกันเองค่ะ
รสชาติใคร รสชาติมัน ต่างคนต่างรู้
ถ้ารสชาติยังไม่ถูกใจ ก็ปรุงกันต่อไป จนกว่าจะถูกใจ

เราได้บรรลุแล้วในปัจฉิมยามแห่งราตรี

tongue คุณชาติสยามที่คุณกล่าวว่า



แล้วถ้าอกุศลจิตเจริญความคิดว่า จะต้องฆ่าผู้ใด ผู้หนึ่ง คุณก็เจริญความคิดนั้นหรือ?
การต่อสู้กับกิเลสคือการทวนกระแสกิเลสนะคะ ความคิดนี้ช่างน่ากลัวที่สุด
ลองใช้สัมมาสติตรึกตรองดูใหม่ด้วยเหตุผลค่ะ อย่าได้ใช้อารมณ์ตัดสินนะคะ
เจริญในธรรมค่ะ
ด้วยจิตที่เป็นกัลยาณมิตรค่ะ

ต้องทวนเข้าสู่ต้นน้ำ หรือสมมุฏิฐานของความคิด
ความคิดออกมาจากที่ไหน ก็รู้ไปที่นั่น


อย่าเข้าไปในกระแสหรือห่วงโซ่ความคิด
อย่าหยุดความคิด แต่ให้ดูความคิด
เมื่อรู้สึกตัวแล้ว ก็จะไปที่จุดนั้นโดยไม่มีใครห้ามได้