เรื่องผีๆ โอปาติกะหลายๆ 
ก็นับว่าเป็นเครื่องฝึกจิตฝึกใจ ที่เหมาะกับกาลเวลา 
ในแต่ละบุคคล 
ดีนะที่เม มาอยู่มาเกิดในยุคสมัยนี้

ถ้าไปเกิดยุคพระพุทธองค์ คงได้หัวโกร๋น
เพราะจิตใจไม่แกร่งกล้าพอ 

ถ้าศึกษากันตามพระธรรม 
พระภิษุนั่งสมาธิอยู่ดีๆ มียักษ์มาตีศีรษะ แบบนี้ 
ไปปราสาทไปที่ไหน เจอยักษ์ บริวารยักษ์ เดินเฝ้าประตู เป็นฝูง 
ไปนั่งฟังเทศน์ฟังธรรม หันข้างๆ เจอยักษ์ นั่งยิ้มแยกเขี้ยว นั่งพนมมืออยู่ข้างๆ จะทนนั่งไหวมั๊ยเนี่ย 
เจอผี เจอเปรต มาอยู่ในชั้นเรียน มาฟังธรรม มาขอโน่นขอนี่ 
คงหัวใจวายกันไปก่อนแระ 
 ผู้คนสมัยนั้น ทำไมไม่เห็นใครกลัว 

แสดงว่า สภาวะจิตใจ ผู้ไปเกิดยุคสมัยนั้น แกร่งกล้ามากกว่าคนในยุคนี้ เป็นล้านๆเท่า 

มาชาตินี้จึงเหมาะกะเมมากกว่า เพราะเจอแล้วก็ยังหัวใจไม่วาย
ถ้าจะเล่าเรื่องเจอผี  เล่าได้เป็นปี ๆเลยค่ะ เพราะเจอบ่อยมากๆ

เมื่อเจอบ่อย ก็มักไปหาพวกเจอผี คุยกะเค้า
อาจารย์หลายๆคน เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ก็มักไปชุมนุมกัน ตามเวปๆเฉพาะทาง
พวกมีญาณทั้งหลาย มีทิพย์ทั้งหลาย สมถะ กสินต่างๆ

ช่วงนั้น เมก็เพิ่งวัยรุ่น  เม ก็ได้เข้าไปคุยกับหลายๆคน 
ผีนี่ยังไง ผีน่ันยังไง เทวดา เจ้าแม่ต่างๆ เป็นไง
ก็รู้ได้ด้วยตัวเอง ว่า ท่านเหล่านั้น เห็นขนาดไหน ชัด คม เคลีย รายละเอียด ลึกแค่ไหน
เจออาจารย์จริงมั่ง ปลอมมั่ง หลากหลาย 

แต่ก็สิ่งที่อยากรู้ ก็คือ ผีนั่นเกิดเพราะอะไร ทำไมเป็นอย่างนั้น มีกรรมกันถึงไหน จึงได้ลิขิตให้พบกัน 
เป็นบุพเพสันนิวาสป่าว ก็สอดรู้หลายๆเรื่อง

อันดับต่างๆของผีแต่ละชนิด  ธรรมที่มีในนั้น แต่ละผี มีธรรมเรื่องใด พลาดไปในอกุศลเรื่องใด
พลังอำนาจที่มี ต่างๆ  มาจากอะไร มีโลภ โกรธ หลง อาฆาต พยาบาท ยังไง
ทำไมจึงเป็นผี เป็นปีศาจ เป็นมาร เป็นอสูรกาย  เป็นยักษ เป็นเปรต เป็นซาตาน เป็นการ์กอย 
เป็นยมบาล เป็นผู้คุมวิญญาน และอีกมากมาย สาระพัดผี 

เม ได้พบบ่อยๆ ก็เรยรู้สึก คุ้นหน้าคุ้นตากันค่ะ ตอนหลังๆผีก็ไม่ค่อยมาหลอกเมหรอก 
คงเป็นแบบเห็นเมบ่อยๆ เรยเบื่อที่จะหลอก ซ้ำๆมั๊งคะ 

แต่ละอย่างก็มีอานุภาพของท่านเหล่านั้น เฉพาะตัว มีมากว่านั้นก็ไม่ได้ 
แบบแลบลิ้นปลิ้นตาได้ แต่แปลงร่างไม่ได้ ก็เป็นความเฉพาะตัว 
เม ก็เรย แยกแยะออกได้ ง่ายๆ เช่นแลบลิ้น บางท่านก็ลิ้นยาวได้ บางท่านก็ลิ้นยาวไม่ได้ 
เป็นคุณสมบัติเฉพาะตัวกัน เนาะ คะ 

ก็ไม่ได้แตกต่างจากเม หรอก ที่มาได้ร่างแบบนี้  มีขันธ์เหมือนๆกัน
นั่นแหละความรู้ทางธรรมที่พอมี เจริญขึ้น โดย จำแนกแจกแจงภพภูมิต่างๆบุพกรรมต่างๆ 
โดยเครื่องฝึก โดยตำรา โดยประสบการณ์  พอได้สะสมแต้มสะสมคะแนนไป 

ไม่มีสิ่งใดบังเอิญหรอกค่ะ  สภาวะจิตใจที่เกิดเวลานั้น ตามตรงตามจริง ในปัจจุบันที่เกิด 

ก็ต้องสร้างเพิ่มพูนความเข้าใจไว้  เจอสิ่งใดๆก็ยังกรี๊ดได้  ตามธรรมชาติของเรา 
ไม่เสแสร้งสร้างธรรมชาติแบบคนอื่นๆ 

เหมือนไปเข้าบ้านผีตามสวนสนุก เข้าไปก็กรี๊ดๆๆ ออกมาก็หัวเราะ แต่เหนื่อย

หลายๆท่านก็มักสอนบอกว่า  ธรรมะคือธรรมชาติ 
แต่เมื่อไปทำให้ธรรมชาติเสียรูปไป 
ก็จะไม่เห็น ธรรมชาติที่แท้จริง 

และธรรมชาติแท้จริงดั้งเดิม จึงยากจะเห็นกัน ค่ะ

เรื่องผี บางครั้งก็ไม่ได้มาหลอก
แต่มาบอกมาเตือน 

ช่วงเรียนมหาลัย เรียนหนัก แต่เวลาว่างเยอะ 
ก็หาทางเที่ยวตลอด เมื่อมีช่วงเวลาว่าง
มีครั้งนึง กำลังเดินทางไปเที่ยวทะเล 

เมก็ไปกะเพื่อน ก็ผู้หญิงสามคน มีคนขับรถเป็นบอดี้การ์ดไปคนนึง

ระหว่างทาง ก็ผ่านไปทางหุบเขา  ข้างทางก็มีป้ายบอก มีถ้ำสำนักสงฆ์เล็กๆแห่งนึง 

ก็เรยคิดกันว่า ไปลองแวะที่นั่นดู เพราะยังไม่เคยเข้าไปเลย
ได้แต่ผ่านมาผ่านไป
ก็เรยให้คนรถ ขับเลี้ยวเข้าไปตามป้ายไปสำนักสงฆ์นั้น

เข้าไปถึงที่นั่น ก็ มีกุฎีสองสามหลัง ด้านหน้า สร้างติดกับเทือกเขาที่เป็นหินปูน
สภาพแวดล้อมสวยร่มรื่น มีเขามีถ้ำ

ก็เลยแวะไปจอดรถที่หน้ากุฎิ บอกคนขับรถให้รอที่รถนะ ล๊อคด้วย เพราะค่อนข้างเปลี่ยว 
ไม่เห็นใครเลย 

แล้วก็เดินเข้าไปกับเพือน  พอดี เมกะเพื่อนก็แต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไร เพราะกำลังจะไปทะเล
ก็ไส่ขาสั้นเสื้อเชิ๊ด แล้วก็ขุดเล่นน้ำข้างใน

เข้าไปหน่อยเดียว ก็เจอชายคนนึง  เดินเข้ามาหาหา
แล้วก็มาถามว่า มาหาใคร  เค้าก็บอก หลวงพ่อไม่อยุ่ คนนิมนต์ไปข้างนอก 

เมก็คิดไปก่อนแล้ว ก็คงเป็นคนที่วัด ก็เรยเรียนบอกไปว่า เมผ่านทางมา จะไปทะเล
 แต่ เห็นป้ายสำนักท่านอยู่เลยแวะมากราบพระค่ะ

ชายคนนั้นก็บอกที่นี่ มีที่เที่ยวหลายที่ มีถ้ำต่างๆ มีที่พักด้วย
ในถ้ำด้านหน้านี้จะมีพระพุทธรูป น้องเข้าไปไหว้พระก่อนมั๊ย

ก็เรยขออนุญาตเข้าไปไหว้พระหน้าถ้ำ จุดธูปเทียน
ก็ไม่ได้เอาอะไรมาเพราะไม่ได้ตั้งใจแต่แรก เลยเปิดกระเป๋าตัง เอาเงินไส่หีบทำบุญ 

ก็ระหว่างเปิดกระเป๋า ชายคนนั้น ก็ยืนมองอยุ่ไม่ไกล
หีบที่จะไส่เงินทำบุญ ก็ดูแล้วผุพัง แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร 
ไส่เงินลงไปทำบุญ ลงไป 
แล้วก็ชวนเพื่อน เดินชมในถ้ำ

ชายคนนั้นก็บอก ด้านหน้ามีถ้ำอีกหลายถ้ำ เดินตามหน้าผานี่ไปได้ 
แล้วเค้าก็ชี้ทางให้เดินไป ก็ทางเดินก็ไม่น่ากลัว เค้าก็คอยชี้ให้ ว่าลองปีนขึ้นบนนี้  เมก็ปีนขึ้นไปดูถ้ำต่างๆ 
แต่เพื่อนเมไม่ได้ปีน เมก็ปีนไปดู ไม่ดีเลย สกปรกมาก มีห่อเศษอาหาร ห่อฟอยด์ มีซองบุหรี่
มีกระป๋องเครื่องดื่มชูกำลัง มีขวดเหล้าด้วย ทิ้งเกะกะ 

ก็เลยปีนลงมา รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร เริ่มเสียบรรยากาศแระว่าสกปรกมาก 

เดินมาอีกหน่อย เค้าก้อบอกตรงนี้ก็มีถ้ำ มองไปเห็นอ่าวทะเลได้ 
ก็เลยลองปีนไปดูอีก  ก็พบความสกปรกอีก เป็นเศษขยะ เหมือนเดิม ขวดเหล้าขวดเบียร์เยอะเลย

พอเมปีนลงมา เพื่อนเมบอก ลงข้างล่างกันเถอะ 
ก็บอกพี่เค้าว่า เดี่ยวลงไปดูข้างล่างกัน เค้าก็บอกข้างล่างก็มีถ้ำ แล้วเค้าก็ลงนำไป

เพื่อนเมก็มากระซิบบอก ระวังนะ สายตาเค้ามองพวกเราแปลกๆ ไม่น่าวางใจ
แล้วก็ได้กลิ่นเหล้าด้วย
 
เมก็บอกเพื่อนได้กลิ่นเหมือนกัน แล้วก็ข้างบนถ้ำ มีเต็มเลย เล่นเหล้ายาด้วย
ก้อลงมาข้างล่าง ชายคนนั้นก็บอก มาแล้วต้องเข้าถ้านี้ ข้างในสวยมาก 
มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่  แต่ต้องเดินลุยน้ำไปหน่อยนิดเดียว

ชายคนนั้นก็ชวนเข้าไปเถอะ นิดเดียว มาแล้วต้องชมให้ได้ 

แต่เพื่อนเมไม่ยอมเข้าไป  เมก็บอก เดียวเมเข้าไปดูแป๊ปเดียว
ให้เพื่อนกลับไปที่รถ  บอกคนรถเมให้เตรียมพร้อมเผชิญเหตุด้วย

ก็เลยแยกกัน เพื่อนก็กลับไปที่รถ  เมก็เดินตามชายคนนั้นเข้าไปในถ่ำ
ก็เป็นธารน้ำ ประมาณเอว ก็ไม่เป็นไร เพระเมไส่ชุดว่ายน้ำข้างใน เรยลุยตามไป 
น้ำใสมาก เย็นสบาย  ชายคนนั้นก็คอยหันมามอง เรื่อยๆ จนเมต้องกลัดกระดุมคอเสื้อแหละ

พอเข้าไปแป๊ปเดียว ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังออกมาจากผนังถ้ำ 

ออก  ออก  เมก็ยังไม่ได้สนใจมาก  ก็เดินลุยน้ำตามไป ว่าจะไปดูข้างในตามที่ชายคนนั้นบอก
แล้วก็ได้ยินเสียง ผู้หญิงดังขึ้นมาอีก ว่า ออก  ออก  

จนเป็นเสียงตะหวาดดังออกมา  ออก เดี๋ยวนี้  ออกเดี๋ยวนี้ 
ก็เรยรุ้สึกท่าไม่ดีแล้ว  คงจะมีเรื่องไม่ดีแน่ 

 เม ก็เรยตะโกนบอกชายคนนั้น ว่ากลับก่อนนะคะ ค่อยมาใหม่ 

แล้วเมก็หันหลัง เดินจ้ำออกมา มาถึงหน้าถ้ำ รถก็มาเทียบ เมก็กระโดดขึ้นรถ 
บอกคนขับ ออกเดี๋ยวนี้ ๆ 
ก็เรยออกไปจากสำนักสงฆ์นั้น ไปนอนเล่นทะเลก่อน

ก็เล่าให้เพื่อนๆฟัง เดินเข้าไป ก็มีเสียงผู้หญิง บอกให้ออก ออก  แล้วตะหวาด ออกเดี่ยวนี้ 
เรยรีบเผ่นออกเลย

เมก็เพื่อนก็พักอยุ่ทะเลหลายวัน แล้วก็ได้ข่าวไม่ดีนัก ตำรวจจับชายคนนั้นไป 
เพราะมีพระในสำนักสงฆ์นั้นมีสององค์ แล้วก็มีผุ้หญิงนักท่องเที่ยว โดนชายคนนั้นเมายาเชือด ในถ้ำนั้น


พอขากลับเม ก็ไปเช่าพระพุทธรูป เอาไปที่สำนักสงฆนั้น เป็นสำนักร้างไปแล้ว
ก็เอาพระพุทธรูปไปตั้งที่นั่น กราบบูชาพระคุณ กราบขอบคุณ 
และก็ขอให้พุทธคุณธรรมคุณ สังฆคุณ จากพระพุทธรุปที่เมนำมา มีแก่ทุกคนที่นั่น 
ที่มาเตือนเม ให้ออกไป 
ให้ได้รับศิริมงคล พ้นทุกข์ไปจากที่นั่นด้วยค่ะ  แล้วก็ลุยเข้าธารน้ำ ไปทะลุอีกด้านนึง 
สวยมาก เป็นเขาล้อมรอบ ข้างในเป็นลานกว้าง สักครึ่งสนามฟุตบอลได้ค่ะ 
เหมือนเยุ่ในปล่องภูเขาไฟ  มีธรรมจักรอันนึง วางเด่นกลางลาน 
แต่มีรอยขุดดินใหม่ๆ หลายหลุมเรย 

นั่นก็มาแบบส่งเสียงเตือนเม ให้ออกไปจากที่นั่น ก่อนที่จะเกิดอันตรายค่ะ
ขอบพระคุณมากๆ 

เรื่องผีเรื่องนี้

ก็คงเล่าเป็นเรื่องสุดท้าย นะคะ 
เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะเจอ

ช่วงที่เม ได้รับบาดสาหัส เจ็บทั้งกายและใจ 
จิตใจเตลิดเปิดเปิง จนหมอลงความเห็นว่าเป็นจิตเภท

ที่เม เจอนับว่า เป็นผี เป็นปิศาจ ที่ทรงพลัง อำนาจมากที่สุด สุดๆ กว่าที่พบเจอมา
ทั้งที่เจอก่อนหน้า และภายหลัง

มีบันทึกโบราณ  เคยเล่ากล่าวขานกัน

ว่า มีลักษณะเช่นค้างคาว เป็นพญาแห่งปีศาจประเภทปีก เหนือชั้นกว่าการ์กอย 
และบรรดาผู้มีฤทธิ์ ที่มีปีก มากกว่าพวกที่โฉบบินตามโบสถ์วิหาร บินข้ามไกรลาส ข้ามจักรวาล 

บ้างก็กล่าวว่ามี ร่างเช่นโครงกระดูก แบบหนังโบราณ อภินิหารขนแกะทองคำ หรือแบบขี่มอเตอร์ไซค์
เหมือนโกสต์ไรเดอร์ 

ผิวเหมือนงู แบบเดียวกับ ปีศาจงู  นางพญางู นางงูเขียว นางงูต่างๆ นาคสีทันดร และเงือกต่างๆ

บ้างก็เล่ากันว่า มีผมยาว ดังโยคี แบบนางผมขาว
มีฟันแหลมเขี้ยวคม เช่นแดรกคูล่า แบบเดียวปีศาจทั้งหลาย ที่เจาะดูดเลือด  
และบรรดาพวกมีเขี้ยว และกรงเล็บ แบบวูลฟเวอรรีน 

ก็นับว่าเป็นดีเอนเอ เป็นต้นฉบับ ต้นแบบ เป็นต้นแบบเผ่าพันธ์ของปีศาจ อมนุษย อสุรกาย และโอปาติกะทั้งปวง

บางคนก็เล่าว่า มีฤทธิ์เทียบได้เทวดา ราหู อสูรเทพ 
เป็นความยากมากที่จะเผชิญ และต่อกรด้วย  ค่ะ

ด้วยพลังอำนาจ ไม่ว่าจะเป็น ฤทธิ์ต่างๆ เล่ห์กล อุบาย วิชาต่างๆ 
หรือแม้นด้วยการจะสู้ด้วยปัญญา ความรู้นานาประการ  ก็ยากที่จะต่อสู้ด้วย
บารมี การบำเพ็ญ ต่างๆ ก็ไม่อาจทำให้ปีศาจนี้  หวั่นไหว ยำเกรงได้เลย

ความเพียรแสนสาหัส แม้ผึกวิทยายุทธหลายๆล้านชาติ   พบเจอผีมามากต่อมากขนาดไหน 
ถึงจะเป็นเซียนผี เซียนพระ เซียนต่างๆก็
ไม่สามารถเอาชนะ  ไม่สามารถปราบลงได้โดยง่ายเลย

และอำนาจอันยิ่งที่ปิศาจนั้นมี ก็จะทำให้คนที่ไปต่อสู้ หัวสมองแตกเป็นเสี่ยงๆ 
อาเจียรไม่หยุด เหมือนลงนรกทั้งเป็นไปได้เลย ค่ะ

แต่แม้มาด้วยรูปลักษณ์ แสนอัปลักษณ์ ที่เหมือนเอาปิศาจนานาชนิดมาหลอมรวมกัน 

แต่ก็ค่อนข้าง เร้นลับ ไม่ค่อยมีใครได้พบ ไม่ค่อยมีใครกล่าวถึงกันด้วย

เพราะอาจไม่ใช่ การปรากฎตัว แบบพื้นๆ เหมือนพวกหลอน ที่เม เคยเจอ

ไม่ใช่แบบที่เม เจอ ตามบ้าน ตามป่าช้า ตามวัด ตามถ้ำ หรือตามที่ต่างๆ แบบทั่วๆไป ที่หาง่าย เจอง่าย 
ตามคอนเทนต์ ตามรายการผี 

ต่อให้ทรงฤทธิ์กันขนาดไหน ต่อให้มีอาคม จับผีลงหม้อ  อาคมเล่นวิชาปลุกผี ก็ไม่ได้เจอง่ายๆ 

เม เคยได้ยิน คนเล่าเล่ากัน ว่า ซ่อนตัวตามป่าช้ามั่ง ตามที่ต่างๆมั่ง แต่คนเล่าเหล่านั้น ก็ไม่มีใคยเคยเจอ 
คงเป็นเหมือนเรื่องเล่า เป็นนิทาน เป็นตำนาน 

ก็นับว่าโชคดีมีวาสนา นะ ที่เมได้เจอ  

น่ากลัวมาก  แต่ทำให้ใจแช่มชื่น ปิดิยิ่ง สุขยิ่ง
ในความคิด ความรู้สึก ของเมนั้น 
 เมว่า น่ากลัวกว่า ผู้คุมวิญญาณ น่ากลัวกว่ามาร พญามารเสียอีก 

แต่การเจอ กลับร้องว๊าวๆๆเลย   ไม่ได้ร้องกรี๊ดๆเหมือนที่เคยเจอผีอื่นๆ มีความใจดีที่สุด

นั่นแหละทำให้เม ได้เห็น ต้นกำเนิดแห่งชีวิตการเดินทาง ตั้งแต่อดีตเริ่มต้น 
จนถึงปัจจุบันชาติ   ที่ตั้งแต่ชาติแรก เม ก็คอยนั่งขบคิดตลอดเส้นทางเดินทาง 

แต่การพบนั้น ก็ทำให้ เม ต้องหุบปากเงียบสนิท ไปเลย 

ก็ต้องกราบขอบพระคุณอีก  ขอบูชาพระคุณ ในความโชคดีทีพบเจอ 

นั่นก็คือท่าน เวตาล น่ะเอง

วันฮาโลวีน ก็มาเล่าเรืองผีซะอีกเรื่องนึงค่ะ

เรื่องนี้ก็เกิดวันฮาโลวีน แต่เป็นเมื่อแปดปีที่แล้ว 

ก็เกิดที่บ้านเมแหละค่ะ  
เรื่องก็มีอยู่ว่า บ้านเมอยู่ติดกะศูนย์การค้านึง ต้องผ่านเข้าศูนย์การค้า เข้าไป 
รับบัตรจากรปภก่อน แล้วก็ออกด้านหลัง ไปคืนบัตร 
แล้วก็เลี้ยวไปด้านหลัง ศูนย์การค้า 
ส่วนคนอื่นๆ แลกบัตรเสร็จ ก็เลี้ยวออกไปถนนใหญ๋ 

แต่เม ก็เลี้ยวอีกทาง เพื่อเข้าบ้าน 

ก็จะมีสโมสร มีสระว่ายน้ำ ก่อนจะถึงบ้าน 
สระนั้นก็จะห่างจากบ้านไม่ไกลนัก 

เมเคยไปว่ายน้ำเล่นบ่อยๆค่ะ  แล้วช่วงเรียนเกรด12 ก็เจอพี่คนนึง ที่สระน้ำ 
เค้าเป้นนักกีฬา ว่ายน้ำมหาลัย 
เคยได้อาสา สอนเมว่ายน้ำด้วย สอนว่ายท่าต่างๆ  
ก็นะ พี่เค้าก็น้าตาดี หล่อ หุ่นเพรียว ก็เรยให้เค้าสอนให้ 

แต่ก็ตอนหลังก็ทราบว่าเค้า จมน้ำในสระนั้นเอง

เมไปเรียนต่อ ไม่ได้กลับมาบ้าน นานเลย ก็ได้กลับมาหลังจากนั้น 
วันนั้น ก็รู้สึกเซ็งๆ เรยไปว่ายน้ำเล่นตั้งแต่เช้าเลย ว่ายเล่น นอนเล่นริมสระ
กว่าจะเสร็จ สายมากแล้ว 
ล้างตัวเสร็จ ก็เก็บชุดว่ายน้ำไส่เป้ คว้าไส่เสื้อคลุมไส่ แล้วเดินกลับบ้านไป

ก็รู้สึกขนลุก ซุ่ซ่า ช่วงขนะเดินกลับมา 
พาลก็คิดถึงพี่คนนั้น ว่า ไม่รู้ตอนนี้เป้นไงบ้าง คงมาส่งมั๊ง
เพราะเค้าเคยเดินมาส่ง แล้วเมเคยอนุญาตให้เข้าบ้านด้วย 
พ่อแม่ไม่อยู่หรอกตอนนั้น คริคริ

เมก็กลับบ้าน เข้าไปก็รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ ปวดหัวตุ๊บๆ
เลยไปนอนเดย์เบด ริมหน้าต่างข้างสวนในบ้าน 

แล้วพอนอนลงสักพัพ ตัวก็แข็งไปเรย ขยับตัวไม่ได่้
เหมือนมีอะไรมาตรึงแขนขาไว้
เหมือนมีคนมากดแขน ไว้เมก็พยายามขัดขืน พยายามจะลุกขึ้น
เหมือนรู้สึกมีอะไรมาแตะ ตรงนั้นตรงนี้ ตามลำตัว ก็พยายามเอามือปัด 

รู้สึกว่า เป็นเหมือนน่าจะโดนผีอำแหละค่ะ เคยได้ยินคนเล่ากันมาให้ฟัง 

จะร้องก็ร้องไม่ออก เหมือนมีคนมาสัมผัสร่างกาย ก็พยายามดิ้น พยายามปัดไป 
ลืมตาก็ไม่ขึ้นเลย เหมือนนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่ 

จนผ้าคลุมว่ายน้ำหลุดรุ่ยหมด 
นานมาก ที่ต่อสู้อยู่กับอะไรไม่รู้ 

จนมีเสียงสัญญาณกันขโมยดังขึ้นที่บ้าน 
อาการนั้นก็ค่อยๆหายไป แต่เม ก็หอบแฮ๊กๆไปเรย

แล้วเมก็ค่อยลุกขึ้นมาได้ 
เสียงสัญญาณก็ยังดังไม่หยุด เรยเรียกรปภ หน้าบ้านมาถาม ว่ามีอะไร 
รปภ.เค้าก็บอกว่า มีคนปีนเข้ามาสวนหลังบ้าน จับตัวได้แล้ว

ก็เลยออกไปดู ปรากฎว่า เป้็นคนสวนของสโมสร เค้าตัดต้นไม้ที่รั้วฝั่งโน้น  แล้วทำกิ่งหล่นเข้ามาในบ้านเม
เรยปีนเข้ามา  แล้วก็เห็นเม นอนอยู่เลยเคาะหน้าต่างจะบอก ขอนุญาตเก็บกิ่งไม้ที่หล่น เข้ามา 
สัญญาณก็เรยดัง เลยโดนจับได้ 

ก็มีทั้งข่าวดี ข่าวร้าย 
ข่าวร้ายก็คือ โดนผีอำ  ข่าวดีก็คือ สัญญาณกันขโมยดัง ผีหายไป 
แล้วก็ข่าวดี คือ รปภ.จับคนปีนเข้ามาได้ 
แต่ข่าวร้ายอีกก็คือ  เมนอนริมหน้าต่างนั้น แล้วเสื้อคลุุมเม หลุดรุ่ย ไม่ได้ไส่ไร ข้างใน 
ต่อมาก็ไปหาหมอ หมอบอกว่าเครียด จัดยานอนหลับให้กิน

แต่เมคิดว่า เป็นพี่คนที่จมในสระนั้นแน่ๆเลยค่ะ

ไปเที่ยวถ้ำมั่งดีกว่า 

เมื่อช่วงนั้น เม ก็ยังเด็ก 
ได้กลับไปที่ๆนึง เป็นสำนักสงฆ์เล็กๆ เชิงเขา ไกล้ชายแดน
ไปกะพ่อกะแม่ เม

ที่นั่นมีพระอาจารย์รูปนึง อยู่องค์เดียว
ทราบมาว่า ท่านเป็นศิษย์ของพระอาจารย์ใหญ่ 
หลวงปู่คณาจารย์สายพระอาจารย์ใหญ่ หลายๆองค์ท่านเคยเล่าไห้ฟัง
ท่านรักสันโดษ เลยไปอยู่องค์เดียว

ตอนแรกไปแวะที่พักท่าน อยู่เชิงเขา  ก็ปรากฎว่าท่านไม่อยู่ 
ออกมาปากทาง ชาวบ้านบอกว่า ท่านไปบิณฑบาต บนเขา 
ท่านจะเดินขึ้นไปทุกวัน 

ก็เรยนั่งรถต่อ ไปบนเขา  อีกหลายสิบกิโล
เขาสูงชัน ต้นขับรถหักซ้ายหักขวาเลื้อยเป็นงูไปตลอดทาง 

 ก็ไม่พบ ทหารที่อยู่บนนั้น ก็บอกว่าท่านเพิ่งลงไป
ก็เรยได้เดินเที่ยวดูวิว บนยอดเขานั้น มองไปประเทศเพื่อนบ้านได้ 
ถ่ายรูปเล่นพักนึง ก็นั่งรถลงกลับ

ระหว่างทาง ก็เจอหลวงปู่ ท่านเดินอยุ่ข้างถนน 
พ่อกะแม่ ก็จอดรถ ชวนหลวงปู่ให้นั่งรถลงเขาด้วย
ท่านก็ปฎิเสธ บอกให้โยมไปก่อน เดี่ยวตามไป เจอกันทีที่พักท่าน
ก็เลยปล่อยท่านเดินตามที่ท่านบอก เดินตามหลังรถมา

พอลงมาที่เชิงเขา ก็จอดรถ แล้วก็ปีนเขาขี้นไปหน่อยนึง เข้าไปที่พักท่าน 
ก็เจอท่าน นั่งฉันข้าว อยู่ 
อ่ะ มาเร็วกว่ารถอีกเนาะ
ท่านก็สวดมนต์ให้  แล้วท่านก็พาให้ไปเที่ยวในที่พักท่าน ไปดู ก็เรยเดินตามท่านไป 
ที่นั่นเมเคยไปหนนึงแล้วรู้ว่ามีถ้ำ เรยเอาไฟฉายสปอตไลท์แรงสูงไปด้วย

ที่พักท่าน เป็นถ้ำเล็กๆ มีค้างคาวเกาะอยู่เยอะ 
ขี้ค้างคาวหล่นเต็มหลังคามุ้งเลย ท่านเอาผ้าพลาสติคคลุมไว้บนหลังคามุ้ง
มีที่นอน อาสนะ แล้วมุ้ง กับตู้หนึ่งใบ พวกบาตร จานช้อน เท่านั้นเอง

ท่านก็บอกให้เดินไปด้านหลังซอกหิน ก็เดินเบี่ยงตัวเข้าไป 
ก็ช่วงแรก ยังพอมีแสงบ้าง เพราะ หลังคาถ้ำเป็นช่อง ให้แสงผ่านได้ 
ก็เป็นโถงกว้าง หน่อย ประมาณสัก สิบกว่าเมตร 

ท่านก็บอกไปในอีกซอกนึง เข้าไปอีกถ้ำ

ก็เดินสบายนะ ไม่ต้องปีนป่าย เป็นทางเดินเชื่อมๆกันไป เป็นอุโมง

พอเข้าไปถ้ำนั้น ก็ร้องอุทาน โอมายกอด 

เมเอาไฟฉายสปอตไลท์แรงสูง ส่องเข้าไ ป
มองเห็นผนังถ้ำแต่ที่อยู่ไกล้ๆ  ส่องลึกเข้าไป แสงไม่กระทบผนังถ้ำเลย
กว้างใหญ่มโหฬารมาก  เมว่ากว้างกว่าสนามฟุตบอลอีก ทั้งเพดานถ้้า
ก็สูงลิบ แสงไฟไม่กระทบผนังหรือเพดานถ้ำเลย

กว้างใหญ่ลึกมาก มโหฬาร ฉายไฟเข้าไป มีแต่ความมืด ไม่มีแสงไฟกระทบผนังถ้ำเลย

ท่านก็บอกเข้าไปได้นะ ลึกๆโน้นไปเลย ไปมั๊ย

คงไม่ไหวหละค่ะ เพราะกว้างมาก ไม่เคยพบที่ไหนกว้างลึกอย่างนี้เลย
คงเดินกันหลายวันเกิน

ก็ได้สนทนากะท่านสักพัก ก็ลาท่านกลับ 

ท่านก็สอนให้อยู่ที่จิต เท่านั้นเอง หาให้เจอ 
คำสอนทั้งหมดไม่ได้สอนถึงจิตเลย
มีแต่เจตสิก และรูป หาให้เจอ 

ต่อมาไม่นาน ก็ได้ข่าวว่า ท่านละสังขารไป 

เรื่องราวของถ้ำนั้น มีเล่าขานมากมาย
สามารถทะลุดออกไปหลายจังหวัดได้ แล้วทะลุไปประเทศข้างเคียงได้
บางท่านก็เล่าว่า เป็นทางเข้าไปเมืองบังบด 
ที่ใช้มนต์ปิดทางเข้าไว้ป้องกัน เพราะศัตรู 
บางท่านก็เล่าเรื่องสมบัติในถ้า
บางท่านก็เล่าว่าเคยเข้าไป เจออะไรต่ออะไร 
คุณแม่ชีที่เคยพาเมเที่ยว อีกวัดนึง เล่าให้ฟัง
ว่าต้องเอาเทียนเข้าไป เดินเป็นเดือนๆ จากวัดที่คุณแม่ชีอยู่ 
กว่าจะไปโผล่ที่สำนักสงฆ์นั่นได้
 
ให้เม ไปทางถนนดีกว่า ชั่วโมงเดียวเอง 

แต่ที่เม เอ๊ะๆ มาก เมื่อเข้าไปในถ้ำก็คือ เมื่อส่องไฟไป เหมือนส่องไปในทะเล กะท้องฟ้า 
เพราะไฟที่เอาไปสว่างหลายแสนวัตตเลย
สว่างกว่าไฟหน้ารถอีก 

แต่ยังส่องไปไม่เห็นผนังถ้ำ เพดานถ้ำเลย 
ยังกะส่องไฟไปในทะเล ส่องบนฟ้า ไม่กระทบผนังถ้ำเลย

นั่นก็เป็นเรื่องราวแรกๆ เดี่ยวกะภพภูมิมิติต่างๆ ที่ได้รับรู้ ได้เห็นเจอ
ก็ได้สงสัยว่า จะไปเกิดภพภูมิ หรือมิติ ไหนอีก 

ถ้ำนั้น ก็เป็นหนึ่งในเครือข่ายถ้ำ ที่มีเรื่องเล่ากัน
ว่าเป็นทางเข้าเมืองบังบด  มีทางเช้าหลายทาง ทั้งเชียงราย เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน 
ทะลุเข้าไปในพม่าและอินเดีย อาณาจักรกว้างไพศาล
ก็มีหลายสำนักปรมาจารย์ด้านต่างๆ  มีนักหาสมบัติ หมอนักขุดทอง 
และผู้ชื่นชอบเรื่องเร้นลับ เข้าไปทดสอบพลังกัน

ก็น่าสนุกค่ะ เร้าความสนใจได้ 
 เม ก็ติดตามเมืองต่างๆเหล่านี้ไป เพราะสอดรู้สอดเห็น 
มากกว่าคนอื่น 

ก็ตอนนั้น อยากรู้ ถ้าไม่รู้ จะรู้จริง รู้แจ้งได้ยังไงเนาะ คะ

เที่ยวต่างประเทศ กันมั๊ยคะ
ที่เมไปบ่อยที่สุด ก็คือ  มาเก๊าาาาาา

ใช้เวลาเดินทางไม่นาน บรรยากาศไม่ร้อน 
อาหารการกิน อร่อย แต่แพง
ข้าวต้มไส่เครือง ถ้วยนึง ตกห้าร้อยกว่าบาท 
กินเมืองไทยได้ ได้สิบถ้วย 

แต่ก็ไป เพราะชอบแบรด์เนม ชอบช๊อปปิ้ง

ที่นั่นก็ผีเยอะมาก  เจอกลางวันแสกๆ ก็เยอะ 
 เมไปที่นั้น จนตม ที่นั่น คิดว่าไปขายตัวแหละ 
ต้องโดนเข้าห้องเย็นซักโน่นซักนี่ มากมาย
ตอบคำถามมากมาย จนตอนหลังเจ้าหน้าที่เค้ารู้แระ
 อีกอย่างก็ค้นคุ้นหน้า เพราะไปเที่ยวบ่อย
ก็โรงแรมที่ไปพัก เค้าก็รับรองให้ ว่า เป็นลูกค้าพิเศษ เพราะไปอยู่ห้องแพง

น่าจะระดับดารา วีวีไอพี มั๊ง คริคริ
ก็ต้องโชว์สเตทเมนท์ ว่าไม่ได้ไปขายตัวนะคะ  แต่มาเที่ยว

ตามโรงแรม ก็จะมีบ่อนคาสิโน 
ก็จะมีคนไทยหลายคน ไปทำงานที่นั่น ไปเป็นรปภ ก็มี ทำเป็นดีเจ เป็นเชฟ เป็นพนักงาน 
ก็เจอหลายคน 
แล้วหลายคน ก็เจอ เป็นผี เป็นผีน้อย เป็นผีพนัน 
ทำให้รู้ว่า เม ก็เกิดมาก็มีโชคดีนะ 
ที่โรงแรม ที่บ่อน ก็จะมีการใช้มนต์ดำ ใช้ฮวงจุ้ย
ทำคานทางเข้าใหญ่ ให้คนเดินโค้ง
สร้างสัตว์มงคลต่างๆ ไว้ขย้ำเหยื่อ ที่เข้ามา 
ก็เป็นของลงอาคมทั้งนั้น 

เพื่อหลอกดูดเงินขย้ำเหยื่อ
ตามโรงแรมก็จะไม่มีระเบียงให้ออกไปได้ เพราะคนเสียพนัน เคยกระโดดออกไป
แต่ ที่ส่วนมาก ทีเมนอน มีระเบียง ออกมานั่งเล่นได้ กระโดดลงไปก็ได้เนาะ

ถ้าใจไม่แข็ง ไม่มีสติ พาหมดตัวได้ง่ายๆ 
ทุกอย่างลวงตา หลอกลวงให้เปย์ เอาเงินไปทิ้งอย่างเดียว 
อีกอย่าง ก็ทุกย่างก้าวจะมีอันตราย ต้องมีสติ มีความรู้สึกตัวด้วย
เพราะสายตาหนุ่มๆที่มองมา มันอันตรายถึงชีวิตได้เลย 

แต่ส่วนดีก็มีอยู่ ข้าวของไม่แพง ปลอดภาษี กินอร่อย อยู่สบาย รถเมล์ก็ฟรี พาไปโรงแรมต่างๆฟรี 

มีครั้งนึง เม ไป ระหว่างลงอ่างแข่น้ำ ก็เกิดหน้ามืด บ้านหมุนติ้วๆ
เกือบจมน้ำในอ่างตายแระ 
ก็รู้ทันที มีอะไรแปลกๆซะแล้ว
อาการไม่หาย ก็ดูอาการมันไป ทำไรไม่ได้ เพราะไม่ใช่เรา 
ก็ดูซากเมไปแหละ จนอาการดีขึ้น ก็เดินลงลิฟไป จะไปหาไรทานพอลงลิฟต์ ก็เป็นอีก บ้านหมุนติ้วๆ จนต้องคลานออกจากลิฟต์
ก็เรยเดินเซๆไป นั่งห้องอาหารแห่งนึง
ทางนั้นก็บริการดีมาก จัดให้เมนั่ง แล้วก็แนะนำไวน์ 
เค้าก็เอาไวน์มาเสริฟ ก็เลยได้ซดไป อาการบ้านหมุน ก็หมุนเหมือนเดิม 
แต่ก็ ได้พิษไวน์ไปด้วย 
ก็ดีนะ พิษล้างพิษไป 
อาการบ้านหมุนเพราะสุขภาพหายไป 
กลายเป็นหมุนเพราะไวน์แทน   555

ก็เรยเดินเซไปเซมา ลงไปเจอบ่อน 
ก็เจอผีพนัน มากมาย กำลังง่วนอยู่
ไม่มีใครสนใจเม  แล้วก็เดินลงไป เข้าร้านไปช็อป เสื้อผ้ารองเท้ากะเป๋า
เครื่องสำอางค์จนพอแระ อาการต่างๆก็หายไป เป็นปลิดทิ้ง
แต่ เดินผ่านคาสิโนไป คนอื่นๆก็ยังถูกผีพนันเข้าสิงกันอยู่ 
ผีพนัน เข้าง่ายออกยาก บางคนโดนสิงไปตลอดชีวิตเลย 

แค่อ่านในที่ตั้งหัวข้อก็ผิดแล้ว เลยไม่อ่านเรื่องราวที่แสดง
เพราะในพุทธศาสนานั้นไม่เคยพูดเรื่องผี ถ้าผีมีจริงจะต้องเข้าใจผีอยู่ไหนใน ๓๑ ภูมิ
เลอะเทอะ หาหลักฐานไม่ได้หรอก แค่หลอกตัวเองก็แย่แล้วยังจะนำมาหลอกผู้อื่นอีก

นั่นแน่ คุณลุงหมาน

ว๊าวๆๆๆๆ  นี่แหละคนไม่อ่านหนังสือ   ไปเอาคำพูดใครมาค๊ะ 

ว่าพุทธศาสนาไม่มีผี   

พี่น้องสมาชิกก็จะได้เห็นกัน ว่า คนไม่อ่านหนังสือ ไม่เรียน ปริยัติ  ก็จะเป็นแบบนี้แหละค
ปรามาสพระธรรม สึลพตปรามาส สร้างกรรมหนักซะแล้ว

หลักฐาน เรื่องผี  เยอะแยะๆๆๆๆๆ  ในพระไตรปิฎก   

ในพระไตรปิฎก  หลักฐานเรื่องผี  มีเยอะ มากๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมจะบอกให้สั้นๆ 
กามภูมิ เป็นที่อยู่ของ  มนุษย์ ผี   รูปภูมิ เป็นที่อยู่ของมาร  เคยเรียนมั๊ยคะ   พื้นฐานเด็กๆ เลยนะคะ
และในภูมิต่างๆ เวียนไปมาหาสู่กันได้ 

เช่นท่านสักกะ  ลงมาหาพระพุทธเจ้า ไปทำลายเต๊นท์ เดียรถีย์ 
มาดีดพิณ 
เวนิกเปรต มาฟังธรรม ได้


คำว่าผี 
ในพระไตรปิฎก  หลักฐานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  เพียบ  เลยค่ะ 
ถ้าอ่านหนังสือ ก็จะเจอ เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นี่ไงคะ หลักฐานนิดๆหน่อยๆๆ ค่ะ คุณลุงหมาน


พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑  พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๑  มหาวิภังค์ ภาค ๑
      [๒๑๘] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุหมอผีรูปหนึ่ง ปลงชีวิตยักษ์แล้วมีความรังเกียจว่า
      [๒๒๑] ๑. ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งถูกผีเข้า ภิกษุอีกรูปหนึ่งให้ประหารภิกษุ
      ๒. ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งถูกผีเข้า ภิกษุอีกรูปหนึ่งมีความประสงค์จะให้ตาย
      ๓. ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งถูกผีเข้า ภิกษุอีกรูปหนึ่งมีความประสงค์ให้ตาย จึง

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๔  พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๔  มหาวรรค ภาค ๑
ปรากฏแก่ยสกุลบุตรดุจป่าช้าผีดิบ.  ครั้นแล้วความเห็นเป็นโทษได้ปรากฏแก่ยสกุลบุตร จิตตั้งอยู่
            ๖. ผีเข้าภิกษุ
      สมัยต่อมา ภิกษุทั้งหลายจำพรรษาในกระท่อมผี. คนทั้งหลายพากันเพ่งโทษ ติเตียน
พระผู้มีพระภาค  ตรัสห้ามว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงจำพรรษาในกระท่อมผี รูปใดจำ
เสนาสนะจำพรรษา  ๔๐. เรื่องจำพรรษาในกระท่อมผี  ๔๑. เรื่องจำพรรษาในร่ม  ๔๒. เรื่อง
            ๖. ผีเข้าสิงภิกษุ ....

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๕  พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๕  มหาวรรค ภาค ๒
      [๓๖] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งอาพาธเพราะผีเข้า พระอาจารย์ พระอุปัชฌายะ
ดื่มกินเลือดสด อาพาธเพราะผีเข้าของเธอนั้น หายดังปลิดทิ้ง ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้น
อนุญาตเนื้อดิบ เลือดสด ในเพราะอาพาธเกิดแต่ผีเข้า.


เอาแค่นิดหน่อยนะค๊ะ ที่เหลือ ก็ไปหาอ่านกันเอาเอง อ่านหนังสือมากๆนะค๊ะ หลายๆเล่ม  

คุณลุงหมาน คิดว่า พระไตรปิฎก

เป็นศาสนา อะไรคะ ?

ใช่ศาสนาพุทธ หรือเปล่า?

พระไตรปิฎก พระวินัย สังคยานา แปลมา เขียนเรื่อง ผี มา มาผิดๆ หรือคะ ?

คณาจารย์ ครูบาอาจารย์ ที่สังคยานา พระไตรปิฎกมา ท่าน
แปลมาผิดๆๆ เขียนมาผิดๆๆ โดยไม่รู้ ไม่เข้าใจ หรือเปล่าคะ ?

ก็มีหลายคน ตามเมนท์ในเวปต่างๆ เก่งกาจสามารถ
ว่าผีไม่มีในพระไตรปิฎก

ถ้าคำพูดคนเหล่านั้น รวมทั้งคุณลุงหมาน ถูก เป็นจริง

ก็แสดงว่า คณาจารย์ครูบาอาจารย์ ที่สังคยานามา เขียนผิด แปลผิด เข้าใจผิด กันใช่มั๊ยคะ ?

สรุป ใครกันที่เลอะเทอะ หลอกตัวเอง หลอกคนอื่น ?
สรุปใครกัน ที่เลื่อนลอย ไร้หลักฐาน ?

สรุปใครกัน ที่เข้าใจพระไตรปิฎก ดีกว่ากัน ระหว่าง คณาจารย์ ที่สังคยานา กับ คุณลุงหมาน ?

ธรรมกาย เริ่มใช้คอม สร้างการ์ตูนแอนิเมชั่น เพื่อเป็นสื่อการสอน เริ่มประมาณ ในปี 2521
โดยทีมงานบริษัทโฆษณา
ส่วน 
พระไตรปิฎก ในคอมน่าจะเป็นฉบับแรก เพราะ เริ่มในปี 2526  จากหลวงปู่วิริยังค์  
โดยใช้ทีมงาน จาก บีดีซี ในไทย และ ดิจิตอลอีควิปเมนต์คอร์ป  อเมริกา
เริ่มใช้งานในวัด เป็นที่แรก ข้อมูลใช้ เครื่อง VAX7500 เป็นตัวเก็บและย่อยไปใช้ในพีซี 

พระไตรปิฏก ในคอมต่อมา  จากมหิดล  เริ่มปี2531  

พระไตรปิฎกในคอม ชุดต่อๆมา ก็มีของธรรมกาย ร่วมกับสมาคมบาลีปกรณ์ 

ชุดฉัฏฐสังคีติของพม่า ชุดมหาจุฬาฯ ชุดมหามกุฏฯ  ชุดธรรมทาน

และอีกหลายๆชุดต่อมา ในเวลาไล่เรี่ยกัน 

เพราะช่วงนั้น เริ่มมีรากฐาน เริ่มตื่นตัว เรื่องคอมพิวเตอร์
และมีแนวคิดจะนำพระไตรปิฎกมาเก็บในระบบคอม กันถ้วนหน้า 

และหลังจากนั้น เวปต่างๆก็เริ่มสร้างขึ้น 
และเอาข้อมูล จากเลเซอร์ดิสค์ จากฮาร์ดดิสก์ รีลเทป จากที่ต่างๆ 
นำมาลง เผยแพร่ตามเวปต่างๆ และยังคงเหลืออยู่ในปัจจุบัน 
เกมที่สนุกและเป็นที่นิยม ในคอมยุคนั้น คือ แพคแมน 

และระบบเก่าๆน้น เม ก็เคยเล่นมาแล้ว ตอนยังเป็นนักเรียนเกรด

เล่นเท่าไรก็แพ้ แล้วก็เลย แก้โปรแกรม เอาชนะแพคแมนได้ เย้ๆๆๆ