เรื่องผีๆ โอปาติกะหลายๆ 
ก็นับว่าเป็นเครื่องฝึกจิตฝึกใจ ที่เหมาะกับกาลเวลา 
ในแต่ละบุคคล 
ดีนะที่เม มาอยู่มาเกิดในยุคสมัยนี้

ถ้าไปเกิดยุคพระพุทธองค์ คงได้หัวโกร๋น
เพราะจิตใจไม่แกร่งกล้าพอ 

ถ้าศึกษากันตามพระธรรม 
พระภิษุนั่งสมาธิอยู่ดีๆ มียักษ์มาตีศีรษะ แบบนี้ 
ไปปราสาทไปที่ไหน เจอยักษ์ บริวารยักษ์ เดินเฝ้าประตู เป็นฝูง 
ไปนั่งฟังเทศน์ฟังธรรม หันข้างๆ เจอยักษ์ นั่งยิ้มแยกเขี้ยว นั่งพนมมืออยู่ข้างๆ จะทนนั่งไหวมั๊ยเนี่ย 
เจอผี เจอเปรต มาอยู่ในชั้นเรียน มาฟังธรรม มาขอโน่นขอนี่ 
คงหัวใจวายกันไปก่อนแระ 
 ผู้คนสมัยนั้น ทำไมไม่เห็นใครกลัว 

แสดงว่า สภาวะจิตใจ ผู้ไปเกิดยุคสมัยนั้น แกร่งกล้ามากกว่าคนในยุคนี้ เป็นล้านๆเท่า 

มาชาตินี้จึงเหมาะกะเมมากกว่า เพราะเจอแล้วก็ยังหัวใจไม่วาย
ถ้าจะเล่าเรื่องเจอผี  เล่าได้เป็นปี ๆเลยค่ะ เพราะเจอบ่อยมากๆ

เมื่อเจอบ่อย ก็มักไปหาพวกเจอผี คุยกะเค้า
อาจารย์หลายๆคน เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ก็มักไปชุมนุมกัน ตามเวปๆเฉพาะทาง
พวกมีญาณทั้งหลาย มีทิพย์ทั้งหลาย สมถะ กสินต่างๆ

ช่วงนั้น เมก็เพิ่งวัยรุ่น  เม ก็ได้เข้าไปคุยกับหลายๆคน 
ผีนี่ยังไง ผีน่ันยังไง เทวดา เจ้าแม่ต่างๆ เป็นไง
ก็รู้ได้ด้วยตัวเอง ว่า ท่านเหล่านั้น เห็นขนาดไหน ชัด คม เคลีย รายละเอียด ลึกแค่ไหน
เจออาจารย์จริงมั่ง ปลอมมั่ง หลากหลาย 

แต่ก็สิ่งที่อยากรู้ ก็คือ ผีนั่นเกิดเพราะอะไร ทำไมเป็นอย่างนั้น มีกรรมกันถึงไหน จึงได้ลิขิตให้พบกัน 
เป็นบุพเพสันนิวาสป่าว ก็สอดรู้หลายๆเรื่อง

อันดับต่างๆของผีแต่ละชนิด  ธรรมที่มีในนั้น แต่ละผี มีธรรมเรื่องใด พลาดไปในอกุศลเรื่องใด
พลังอำนาจที่มี ต่างๆ  มาจากอะไร มีโลภ โกรธ หลง อาฆาต พยาบาท ยังไง
ทำไมจึงเป็นผี เป็นปีศาจ เป็นมาร เป็นอสูรกาย  เป็นยักษ เป็นเปรต เป็นซาตาน เป็นการ์กอย 
เป็นยมบาล เป็นผู้คุมวิญญาน และอีกมากมาย สาระพัดผี 

เม ได้พบบ่อยๆ ก็เรยรู้สึก คุ้นหน้าคุ้นตากันค่ะ ตอนหลังๆผีก็ไม่ค่อยมาหลอกเมหรอก 
คงเป็นแบบเห็นเมบ่อยๆ เรยเบื่อที่จะหลอก ซ้ำๆมั๊งคะ 

แต่ละอย่างก็มีอานุภาพของท่านเหล่านั้น เฉพาะตัว มีมากว่านั้นก็ไม่ได้ 
แบบแลบลิ้นปลิ้นตาได้ แต่แปลงร่างไม่ได้ ก็เป็นความเฉพาะตัว 
เม ก็เรย แยกแยะออกได้ ง่ายๆ เช่นแลบลิ้น บางท่านก็ลิ้นยาวได้ บางท่านก็ลิ้นยาวไม่ได้ 
เป็นคุณสมบัติเฉพาะตัวกัน เนาะ คะ 

ก็ไม่ได้แตกต่างจากเม หรอก ที่มาได้ร่างแบบนี้  มีขันธ์เหมือนๆกัน
นั่นแหละความรู้ทางธรรมที่พอมี เจริญขึ้น โดย จำแนกแจกแจงภพภูมิต่างๆบุพกรรมต่างๆ 
โดยเครื่องฝึก โดยตำรา โดยประสบการณ์  พอได้สะสมแต้มสะสมคะแนนไป 

ไม่มีสิ่งใดบังเอิญหรอกค่ะ  สภาวะจิตใจที่เกิดเวลานั้น ตามตรงตามจริง ในปัจจุบันที่เกิด 

ก็ต้องสร้างเพิ่มพูนความเข้าใจไว้  เจอสิ่งใดๆก็ยังกรี๊ดได้  ตามธรรมชาติของเรา 
ไม่เสแสร้งสร้างธรรมชาติแบบคนอื่นๆ 

เหมือนไปเข้าบ้านผีตามสวนสนุก เข้าไปก็กรี๊ดๆๆ ออกมาก็หัวเราะ แต่เหนื่อย

หลายๆท่านก็มักสอนบอกว่า  ธรรมะคือธรรมชาติ 
แต่เมื่อไปทำให้ธรรมชาติเสียรูปไป 
ก็จะไม่เห็น ธรรมชาติที่แท้จริง 

และธรรมชาติแท้จริงดั้งเดิม จึงยากจะเห็นกัน ค่ะ

เรื่องผี บางครั้งก็ไม่ได้มาหลอก
แต่มาบอกมาเตือน 

ช่วงเรียนมหาลัย เรียนหนัก แต่เวลาว่างเยอะ 
ก็หาทางเที่ยวตลอด เมื่อมีช่วงเวลาว่าง
มีครั้งนึง กำลังเดินทางไปเที่ยวทะเล 

เมก็ไปกะเพื่อน ก็ผู้หญิงสามคน มีคนขับรถเป็นบอดี้การ์ดไปคนนึง

ระหว่างทาง ก็ผ่านไปทางหุบเขา  ข้างทางก็มีป้ายบอก มีถ้ำสำนักสงฆ์เล็กๆแห่งนึง 

ก็เรยคิดกันว่า ไปลองแวะที่นั่นดู เพราะยังไม่เคยเข้าไปเลย
ได้แต่ผ่านมาผ่านไป
ก็เรยให้คนรถ ขับเลี้ยวเข้าไปตามป้ายไปสำนักสงฆ์นั้น

เข้าไปถึงที่นั่น ก็ มีกุฎีสองสามหลัง ด้านหน้า สร้างติดกับเทือกเขาที่เป็นหินปูน
สภาพแวดล้อมสวยร่มรื่น มีเขามีถ้ำ

ก็เลยแวะไปจอดรถที่หน้ากุฎิ บอกคนขับรถให้รอที่รถนะ ล๊อคด้วย เพราะค่อนข้างเปลี่ยว 
ไม่เห็นใครเลย 

แล้วก็เดินเข้าไปกับเพือน  พอดี เมกะเพื่อนก็แต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไร เพราะกำลังจะไปทะเล
ก็ไส่ขาสั้นเสื้อเชิ๊ด แล้วก็ขุดเล่นน้ำข้างใน

เข้าไปหน่อยเดียว ก็เจอชายคนนึง  เดินเข้ามาหาหา
แล้วก็มาถามว่า มาหาใคร  เค้าก็บอก หลวงพ่อไม่อยุ่ คนนิมนต์ไปข้างนอก 

เมก็คิดไปก่อนแล้ว ก็คงเป็นคนที่วัด ก็เรยเรียนบอกไปว่า เมผ่านทางมา จะไปทะเล
 แต่ เห็นป้ายสำนักท่านอยู่เลยแวะมากราบพระค่ะ

ชายคนนั้นก็บอกที่นี่ มีที่เที่ยวหลายที่ มีถ้ำต่างๆ มีที่พักด้วย
ในถ้ำด้านหน้านี้จะมีพระพุทธรูป น้องเข้าไปไหว้พระก่อนมั๊ย

ก็เรยขออนุญาตเข้าไปไหว้พระหน้าถ้ำ จุดธูปเทียน
ก็ไม่ได้เอาอะไรมาเพราะไม่ได้ตั้งใจแต่แรก เลยเปิดกระเป๋าตัง เอาเงินไส่หีบทำบุญ 

ก็ระหว่างเปิดกระเป๋า ชายคนนั้น ก็ยืนมองอยุ่ไม่ไกล
หีบที่จะไส่เงินทำบุญ ก็ดูแล้วผุพัง แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร 
ไส่เงินลงไปทำบุญ ลงไป 
แล้วก็ชวนเพื่อน เดินชมในถ้ำ

ชายคนนั้นก็บอก ด้านหน้ามีถ้ำอีกหลายถ้ำ เดินตามหน้าผานี่ไปได้ 
แล้วเค้าก็ชี้ทางให้เดินไป ก็ทางเดินก็ไม่น่ากลัว เค้าก็คอยชี้ให้ ว่าลองปีนขึ้นบนนี้  เมก็ปีนขึ้นไปดูถ้ำต่างๆ 
แต่เพื่อนเมไม่ได้ปีน เมก็ปีนไปดู ไม่ดีเลย สกปรกมาก มีห่อเศษอาหาร ห่อฟอยด์ มีซองบุหรี่
มีกระป๋องเครื่องดื่มชูกำลัง มีขวดเหล้าด้วย ทิ้งเกะกะ 

ก็เลยปีนลงมา รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร เริ่มเสียบรรยากาศแระว่าสกปรกมาก 

เดินมาอีกหน่อย เค้าก้อบอกตรงนี้ก็มีถ้ำ มองไปเห็นอ่าวทะเลได้ 
ก็เลยลองปีนไปดูอีก  ก็พบความสกปรกอีก เป็นเศษขยะ เหมือนเดิม ขวดเหล้าขวดเบียร์เยอะเลย

พอเมปีนลงมา เพื่อนเมบอก ลงข้างล่างกันเถอะ 
ก็บอกพี่เค้าว่า เดี่ยวลงไปดูข้างล่างกัน เค้าก็บอกข้างล่างก็มีถ้ำ แล้วเค้าก็ลงนำไป

เพื่อนเมก็มากระซิบบอก ระวังนะ สายตาเค้ามองพวกเราแปลกๆ ไม่น่าวางใจ
แล้วก็ได้กลิ่นเหล้าด้วย
 
เมก็บอกเพื่อนได้กลิ่นเหมือนกัน แล้วก็ข้างบนถ้ำ มีเต็มเลย เล่นเหล้ายาด้วย
ก้อลงมาข้างล่าง ชายคนนั้นก็บอก มาแล้วต้องเข้าถ้านี้ ข้างในสวยมาก 
มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่  แต่ต้องเดินลุยน้ำไปหน่อยนิดเดียว

ชายคนนั้นก็ชวนเข้าไปเถอะ นิดเดียว มาแล้วต้องชมให้ได้ 

แต่เพื่อนเมไม่ยอมเข้าไป  เมก็บอก เดียวเมเข้าไปดูแป๊ปเดียว
ให้เพื่อนกลับไปที่รถ  บอกคนรถเมให้เตรียมพร้อมเผชิญเหตุด้วย

ก็เลยแยกกัน เพื่อนก็กลับไปที่รถ  เมก็เดินตามชายคนนั้นเข้าไปในถ่ำ
ก็เป็นธารน้ำ ประมาณเอว ก็ไม่เป็นไร เพระเมไส่ชุดว่ายน้ำข้างใน เรยลุยตามไป 
น้ำใสมาก เย็นสบาย  ชายคนนั้นก็คอยหันมามอง เรื่อยๆ จนเมต้องกลัดกระดุมคอเสื้อแหละ

พอเข้าไปแป๊ปเดียว ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังออกมาจากผนังถ้ำ 

ออก  ออก  เมก็ยังไม่ได้สนใจมาก  ก็เดินลุยน้ำตามไป ว่าจะไปดูข้างในตามที่ชายคนนั้นบอก
แล้วก็ได้ยินเสียง ผู้หญิงดังขึ้นมาอีก ว่า ออก  ออก  

จนเป็นเสียงตะหวาดดังออกมา  ออก เดี๋ยวนี้  ออกเดี๋ยวนี้ 
ก็เรยรุ้สึกท่าไม่ดีแล้ว  คงจะมีเรื่องไม่ดีแน่ 

 เม ก็เรยตะโกนบอกชายคนนั้น ว่ากลับก่อนนะคะ ค่อยมาใหม่ 

แล้วเมก็หันหลัง เดินจ้ำออกมา มาถึงหน้าถ้ำ รถก็มาเทียบ เมก็กระโดดขึ้นรถ 
บอกคนขับ ออกเดี๋ยวนี้ ๆ 
ก็เรยออกไปจากสำนักสงฆ์นั้น ไปนอนเล่นทะเลก่อน

ก็เล่าให้เพื่อนๆฟัง เดินเข้าไป ก็มีเสียงผู้หญิง บอกให้ออก ออก  แล้วตะหวาด ออกเดี่ยวนี้ 
เรยรีบเผ่นออกเลย

เมก็เพื่อนก็พักอยุ่ทะเลหลายวัน แล้วก็ได้ข่าวไม่ดีนัก ตำรวจจับชายคนนั้นไป 
เพราะมีพระในสำนักสงฆ์นั้นมีสององค์ แล้วก็มีผุ้หญิงนักท่องเที่ยว โดนชายคนนั้นเมายาเชือด ในถ้ำนั้น


พอขากลับเม ก็ไปเช่าพระพุทธรูป เอาไปที่สำนักสงฆนั้น เป็นสำนักร้างไปแล้ว
ก็เอาพระพุทธรูปไปตั้งที่นั่น กราบบูชาพระคุณ กราบขอบคุณ 
และก็ขอให้พุทธคุณธรรมคุณ สังฆคุณ จากพระพุทธรุปที่เมนำมา มีแก่ทุกคนที่นั่น 
ที่มาเตือนเม ให้ออกไป 
ให้ได้รับศิริมงคล พ้นทุกข์ไปจากที่นั่นด้วยค่ะ  แล้วก็ลุยเข้าธารน้ำ ไปทะลุอีกด้านนึง 
สวยมาก เป็นเขาล้อมรอบ ข้างในเป็นลานกว้าง สักครึ่งสนามฟุตบอลได้ค่ะ 
เหมือนเยุ่ในปล่องภูเขาไฟ  มีธรรมจักรอันนึง วางเด่นกลางลาน 
แต่มีรอยขุดดินใหม่ๆ หลายหลุมเรย 

นั่นก็มาแบบส่งเสียงเตือนเม ให้ออกไปจากที่นั่น ก่อนที่จะเกิดอันตรายค่ะ
ขอบพระคุณมากๆ 

เรื่องผีเรื่องนี้

ก็คงเล่าเป็นเรื่องสุดท้าย นะคะ 
เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะเจอ

ช่วงที่เม ได้รับบาดสาหัส เจ็บทั้งกายและใจ 
จิตใจเตลิดเปิดเปิง จนหมอลงความเห็นว่าเป็นจิตเภท

ที่เม เจอนับว่า เป็นผี เป็นปิศาจ ที่ทรงพลัง อำนาจมากที่สุด สุดๆ กว่าที่พบเจอมา
ทั้งที่เจอก่อนหน้า และภายหลัง

มีบันทึกโบราณ  เคยเล่ากล่าวขานกัน

ว่า มีลักษณะเช่นค้างคาว เป็นพญาแห่งปีศาจประเภทปีก เหนือชั้นกว่าการ์กอย 
และบรรดาผู้มีฤทธิ์ ที่มีปีก มากกว่าพวกที่โฉบบินตามโบสถ์วิหาร บินข้ามไกรลาส ข้ามจักรวาล 

บ้างก็กล่าวว่ามี ร่างเช่นโครงกระดูก แบบหนังโบราณ อภินิหารขนแกะทองคำ หรือแบบขี่มอเตอร์ไซค์
เหมือนโกสต์ไรเดอร์ 

ผิวเหมือนงู แบบเดียวกับ ปีศาจงู  นางพญางู นางงูเขียว นางงูต่างๆ นาคสีทันดร และเงือกต่างๆ

บ้างก็เล่ากันว่า มีผมยาว ดังโยคี แบบนางผมขาว
มีฟันแหลมเขี้ยวคม เช่นแดรกคูล่า แบบเดียวปีศาจทั้งหลาย ที่เจาะดูดเลือด  
และบรรดาพวกมีเขี้ยว และกรงเล็บ แบบวูลฟเวอรรีน 

ก็นับว่าเป็นดีเอนเอ เป็นต้นฉบับ ต้นแบบ เป็นต้นแบบเผ่าพันธ์ของปีศาจ อมนุษย อสุรกาย และโอปาติกะทั้งปวง

บางคนก็เล่าว่า มีฤทธิ์เทียบได้เทวดา ราหู อสูรเทพ 
เป็นความยากมากที่จะเผชิญ และต่อกรด้วย  ค่ะ

ด้วยพลังอำนาจ ไม่ว่าจะเป็น ฤทธิ์ต่างๆ เล่ห์กล อุบาย วิชาต่างๆ 
หรือแม้นด้วยการจะสู้ด้วยปัญญา ความรู้นานาประการ  ก็ยากที่จะต่อสู้ด้วย
บารมี การบำเพ็ญ ต่างๆ ก็ไม่อาจทำให้ปีศาจนี้  หวั่นไหว ยำเกรงได้เลย

ความเพียรแสนสาหัส แม้ผึกวิทยายุทธหลายๆล้านชาติ   พบเจอผีมามากต่อมากขนาดไหน 
ถึงจะเป็นเซียนผี เซียนพระ เซียนต่างๆก็
ไม่สามารถเอาชนะ  ไม่สามารถปราบลงได้โดยง่ายเลย

และอำนาจอันยิ่งที่ปิศาจนั้นมี ก็จะทำให้คนที่ไปต่อสู้ หัวสมองแตกเป็นเสี่ยงๆ 
อาเจียรไม่หยุด เหมือนลงนรกทั้งเป็นไปได้เลย ค่ะ

แต่แม้มาด้วยรูปลักษณ์ แสนอัปลักษณ์ ที่เหมือนเอาปิศาจนานาชนิดมาหลอมรวมกัน 

แต่ก็ค่อนข้าง เร้นลับ ไม่ค่อยมีใครได้พบ ไม่ค่อยมีใครกล่าวถึงกันด้วย

เพราะอาจไม่ใช่ การปรากฎตัว แบบพื้นๆ เหมือนพวกหลอน ที่เม เคยเจอ

ไม่ใช่แบบที่เม เจอ ตามบ้าน ตามป่าช้า ตามวัด ตามถ้ำ หรือตามที่ต่างๆ แบบทั่วๆไป ที่หาง่าย เจอง่าย 
ตามคอนเทนต์ ตามรายการผี 

ต่อให้ทรงฤทธิ์กันขนาดไหน ต่อให้มีอาคม จับผีลงหม้อ  อาคมเล่นวิชาปลุกผี ก็ไม่ได้เจอง่ายๆ 

เม เคยได้ยิน คนเล่าเล่ากัน ว่า ซ่อนตัวตามป่าช้ามั่ง ตามที่ต่างๆมั่ง แต่คนเล่าเหล่านั้น ก็ไม่มีใคยเคยเจอ 
คงเป็นเหมือนเรื่องเล่า เป็นนิทาน เป็นตำนาน 

ก็นับว่าโชคดีมีวาสนา นะ ที่เมได้เจอ  

น่ากลัวมาก  แต่ทำให้ใจแช่มชื่น ปิดิยิ่ง สุขยิ่ง
ในความคิด ความรู้สึก ของเมนั้น 
 เมว่า น่ากลัวกว่า ผู้คุมวิญญาณ น่ากลัวกว่ามาร พญามารเสียอีก 

แต่การเจอ กลับร้องว๊าวๆๆเลย   ไม่ได้ร้องกรี๊ดๆเหมือนที่เคยเจอผีอื่นๆ มีความใจดีที่สุด

นั่นแหละทำให้เม ได้เห็น ต้นกำเนิดแห่งชีวิตการเดินทาง ตั้งแต่อดีตเริ่มต้น 
จนถึงปัจจุบันชาติ   ที่ตั้งแต่ชาติแรก เม ก็คอยนั่งขบคิดตลอดเส้นทางเดินทาง 

แต่การพบนั้น ก็ทำให้ เม ต้องหุบปากเงียบสนิท ไปเลย 

ก็ต้องกราบขอบพระคุณอีก  ขอบูชาพระคุณ ในความโชคดีทีพบเจอ 

นั่นก็คือท่าน เวตาล น่ะเอง