ดังนั้น ธัมจัก... หรือ ธรรมจัก...

อย่าไปถือเลยเน๊อะ....

ก็ไม่มีอะไรมากหรอก เพียงแต่บางครั้งเวลาที่นั่งอ่านการสนทนา
เวลาที่เอกอนจะอธิบายคำว่า อุปนิสัยของจิต หรือ อัตโนมัติของจิต
มันเป็นเรื่องที่อธิบายลำบากน่ะ

เพราะ ... มันจะอธิบายยังไงล่ะ อย่างการที่จิตยกองค์ธรรมขึ้นวิปัสสนาโดยอัตโนมัติ
บางคนก็ไม่ได้สามารถทำให้เกิดได้แบบอัตโนมัติ เอาเครนมายกก็ยังจะไม่ยอมขึ้นให้แต่โดยดี
ต้องใช้ความคิดมาลากจูงจิตให้วิปัสสนา

อย่างบางคนสามารถเปลี่ยนอารมณ์ได้โดยอัตโนมัติ ก็เพราะจิตถูกทำให้เป็นอย่างนั้นโดยอัตโนมัติ
บางคนเปลี่ยนจากอารมณ์อกุศล เป็น กุศล ได้
เปลี่ยนจากอารมณ์ ทุกข์ เป็น สุข เป็น อุเบกขา ได้
จนบางครั้ง ความเชี่ยวชาญในการเปลี่ยนอารมณ์ก็ทำให้เข้าใจว่าตนปฏิบัติสำเร็จถึงขั้น...ไหนไหน
แต่...ปรากฎว่า...ก็ไม่สามารถรู้เท่าทันอาการแห่งจิตที่ปรากฎเหล่านั้นได้
...

ซึ่ง...วิปัสสนา ก็คือ วิปัสสนา
เมื่อไรก็ตาม ที่นักปฏิบัติสามารถ ทำให้เกิดอุปนิสัยวิปัสสนาให้กับจิตได้
จิต...เขาจะ...เดินองค์วิปัสสนาทุกอย่างได้เอง(ตามกำลัง)
แม้แต่ ... ตัวจิตเอง มันก็ไม่เว้นที่จะชำแหละ(วิปัสสนา)ตัวเอง

.... ....

มานะทิฏฐิ..นี้แก้ยาก..เน๊าะ..

เอาเถอะ...อยากคิดไม่มีเหตุผล...ก็คิดไป...เป็นสมบัติติดตัวเองหรอก...
สมบัติเหม็น..สมบัติเน่า..ก็ไม่เกี่ยวกับกับคนอื่น...

ถามหน่อย..แล้วทำไม..ธรรมจักรกัปปวัตนะ..จึงแปลเป็น..ขอบเขตของธรรม....ไม่ได้

แล้ว...Dhammajak....แปลว่าอะไร...มีความหมายเดียวกันกับอะไร..ระหว่าง ธัมมจัก..กับ..ธรรมจักร?

ตอบให้ได้นะ...

ถ้ามานะทิฏฐิมันแก้ได้ง่ายๆ กบก็พ้นชาติกบมาเป็นมนุษย์เสียตั้งนานแล้ว แต่นี้ยังยินดีและหยิ่งทะนงในความเป็นกบอยู่ไม่รู้หาย

555555
กบก็ชื่นชมในสมบัติของกบ มนุษย์ก็ชื่นชมในสมบัติของมนุษย์ หนอนในมูตรคูตรก็ย่อมชื่นชมในมูตรคูตรตามระดับของใครของมัน เป็นเรื่อธรรมดา (ตถตา)

จักร แปลว่า กงล้อ

จักกัปปวัตนะ แปลว่า ขอบเหล็กที่หุ้มรอบกงล้อ

เป็นคนละอันกัน

นี้แปลเอาเอง...หรือมีหลักการแปลอย่างไรรึ..

ที..จัก...ยังเขียนว่าจักกัปปวัตนะ...แล้วทำไมไม่เขียนว่า..จักรกัปปวัตนะ...ด้วยละ?

จักกัปปวัตนะ บาลีในพม่าเขาแปลว่าขอบล้อ หรือขอบเหล็กหุ้มล้อ ที่มาออกเป็น ขอบเขตแห่งธรรมที่แปลความหมายให้ฟังนั่นแหละ

ส่วนจักร แปลว่ากงล้อนี่ก็รู้ๆกันอยู่ทั่วไปและใช้กันอยู่ในภาษาไทย อยู่แล้วไงครับ

ที่ว่าธรรมจักรกัปปวัตนสูตรแปลว่าขอบเขตแห่งธรรมไม่ได้ก็ความหมายของคำว่าจักรมันแปลว่ากงล้อนั้นบังคับอยู่ยังไงครับ

ถ้าคิดตามความหมายทางธรรมแล้ว กงล้อแห่งธรรม กับขอบเขตแห่งธรรม คุณกบว่าอันไหนมันจะเข้าท่าสมเหตุสมผลกว่ากันล่ะครับ

อ๊ะๆ!! ไม่ได้ซิครับ

ประเด็นของคำมิได้อยู่ที่ ธัมจัก กับธรรมจัก

ประเด็นมันอยู่ที่ ธัมมจักกัปปวัตนะ กับ ธรรมจักรซึ่งมีคำแปลและความหมายที่ต่างกันมากครับ

จักร แปลว่า กงล้อ จักกัปปวัตนะ แปลว่า ขอบเหล็กที่หุ้มรอบกงล้อ





จัก...อ้างพม่าบาลี

ส่วน..จักร...ใช้ภาษาไทยอ้าง..

แล้วอโสกะจะเอาคำแปลมาเปรียบเทียบกันได้งัย..

อโสกะ...ไม่เห็นความผิดปกติของตัวเองจริง ๆ รึ?


พอ..พอ...

อยากบ้า..ก็บ้าไปคนเดียว....ให้ลูกหลานมีเรื่องหัวเร้อก็ดีเหมือนกัน..

ที่จำเป็นต้องอ้างคำแปลจากพม่าก็เพราะการแปลของไทยมันเพี้ยนไปจากต้นฉบับเดิมไปแล้วทำให้ความหมายอันทรงคุณค่าของธัมมจักกัปปวัตนสูตรเปลี่ยนไปเป็นอีกอย่างหนึ่ง

ความหมายของธรรม กบเข้าใจไหม?

ปฏิฆะ..เหรอ...

ปฏิฆะนะผมมี..

แต่เรื่องนี้ยังไม่ถึงขั้นทำให้ผมปฏิฆะ..หรอก

ทำให้ผมปลง...มากกว่า...

โอ้หน่อ....ความหลงนี้ร้ายกาจจริงหนอ...ยามที่หลง...เรื่องเล็กก็กลายเป็นเรื่องใหญ่..เรื่องง่ายก็กลายเป็นเรื่องยาก..

ฟังเรื่องญาติมาหยก ๆ...

ป้า อายุ74 เดินออกจากบ้านไป 500 เมตรไปบอกงานบุญที่จะทำบ้านตัวเองกับเพื่อนบ้าน...ขากลับเดินขึ้นถนนใหญ่กลับบ้าน..แกงง.!!! ..เอ้บ้านเราไปทางซ้ายหรือทางขวา..ละว้า...แกมองไปทางขาว....แกว่า..เอ่อไปทางขวานี้แหละ...จำได้แล้ว...แต่แกก็เอ้ะใจลองถามคนอื่นด้วยก็คงดี...ไอ้หนู..บ้านป้าไปทางไหน..ไอ้หนูบอกว่าไปทางซ้าย...ป้าแกก็เถียงว่า...จะไปทางซ้ายได้งั้ย...ทางขวาซิ...ไหนหนูลองไปส่งป้าซิ...ออกมาแค่ 100 เมตร..ป้าแก่ก็ร้องอ้อ..ใช่แล้วทางซ้ายนี้แหละไปบ้านป้า..

เรื่องของป้า..นี้...หลงลืมเพราะรูป(สมอง)ไม่เที่ยง....สัญญาไม่เที่ยง..แต่ก็พอนำมาเป็นตัวอย่างอุทาหรณ์ความร้ายกาจของความหลง...ได้อยู่

โอ้หน่อ....ความหลงนี้ร้ายกาจจริงหนอ...ยามที่หลง...เรื่องเล็กก็กลายเป็นเรื่องใหญ่..เรื่องง่ายก็กลายเป็นเรื่องยาก..

ไม่รู้นะ...

รู้แต่ว่า...ไม่ว่าใครจะแปลความหมายยังงัย..จะหมายถึงว่ากงล้อ..หรือจะหมายถึงขอบเขต...ก็ไม่มีผลเปลี่ยนแปลงความเข้าใจของผมที่มีต่อพระสูตรนี้...แค่นี้แหละ..

ปฏิฆะ..เหรอ...

ปฏิฆะนะผมมี..

แต่เรื่องนี้ยังไม่ถึงขั้นทำให้ผมปฏิฆะ..หรอก

ทำให้ผมปลง...มากกว่า...

โอ้หน่อ....ความหลงนี้ร้ายกาจจริงหนอ...ยามที่หลง...เรื่องเล็กก็กลายเป็นเรื่องใหญ่..เรื่องง่ายก็กลายเป็นเรื่องยาก..

ฟังเรื่องญาติมาหยก ๆ...

ป้า อายุ74 เดินออกจากบ้านไป 500 เมตรไปบอกงานบุญที่จะทำบ้านตัวเองกับเพื่อนบ้าน...ขากลับเดินขึ้นถนนใหญ่กลับบ้าน..แกงง.!!! ..เอ้บ้านเราไปทางซ้ายหรือทางขวา..ละว้า...แกมองไปทางขาว....แกว่า..เอ่อไปทางขวานี้แหละ...จำได้แล้ว...แต่แกก็เอ้ะใจลองถามคนอื่นด้วยก็คงดี...ไอ้หนู..บ้านป้าไปทางไหน..ไอ้หนูบอกว่าไปทางซ้าย...ป้าแกก็เถียงว่า...จะไปทางซ้ายได้งั้ย...ทางขวาซิ...ไหนหนูลองไปส่งป้าซิ...ออกมาแค่ 100 เมตร..ป้าแก่ก็ร้องอ้อ..ใช่แล้วทางซ้ายนี้แหละไปบ้านป้า..

เรื่องของป้า..นี้...หลงลืมเพราะรูป(สมอง)ไม่เที่ยง....สัญญาไม่เที่ยง..แต่ก็พอนำมาเป็นตัวอย่างอุทาหรณ์ความร้ายกาจของความหลง...ได้อยู่

5555555555
ผมยิ่งปลงมากยิ่งกว่ากบเมื่อยิ่งมาเห็นกบยกเรื่องคนแก่ขี้หลงขี้ลืมคนนี้ซึ่งคงเป็นเพราะวิบากกรรมกำลังพากบไปพบกับเรื่องอย่างนี้ ต้องไปคลุกคลีกับเรื่องอย่างนี้ แทนที่จะได้ไปคลุกคลีกับเรื่องที่เจริญหู เจริญตาและเจริญใจ

ยิ่งถกเถียงกบก็ยิ่งแสดงความไม่ยอมรับยิ่งขึ้นในความหมายของธัมมจักกัปปวัตนสูตรที่แปลว่าหรือมีความหมายว่า ขอบเขตแห่งธรรม

ไม่รู้นะ...

รู้แต่ว่า...ไม่ว่าใครจะแปลความหมายยังงัย..จะหมายถึงว่ากงล้อ..หรือจะหมายถึงขอบเขต...ก็ไม่มีผลเปลี่ยนแปลงความเข้าใจของผมที่มีต่อพระสูตรนี้...แค่นี้แหละ..

เข้าใจแบบจมลงไปในเนื้อความของบัญญัติเลยอาจไม่เห็นลำดับความสำคัญโดยปรมัตถ์ของธรรม เวลาจะนำไปใช้จริงๆย่อมสับสน

ว่าแต่ที่เอกอนตอบไป ไม่สงสัยบ้างเหร๋อ

เพราะจิตมันไวนะ เราไปนั่งเห็นมันได้ไง ...



จริง ๆ รอคำถามอยู่นะนี่

เพราะ ภวังค์ เป็นช่วงที่จิตยังไม่ปรากฎอารมณ์ อาการอะไรให้รับรู้
แล้ว...รู้ได้อย่างไรว่านั่นคือ ภวังค์

และเราเข้าไปรู้อาการต่าง ๆ ของจิตที่น้อมไปรับอารมณ์เข้ามาได้อย่างไร



เมื่อจิตทำงานกิจเดียว
และจิตนั้นประกอบด้วยโสภณเจตสิก
คือ จิตที่เอื้อต่อการบรรลุธรรม

ปัญหาในการเข้าไปเห็น คือ การวางอุปสรรค์ในการเห็นลงไปทั้งหมด

ผู้ปฏิบัติ ที่พิจารณา จิต
จะเห็นว่า จิตรู้ อารมณ์

และผู้รู้ก็ไปหมายอารมณ์ที่รู้(สิ่งที่ถูกรู้)นั้นเป็นเรา
และพอบอกว่า สิ่งที่ถูกรู้ไม่ใช่เรา
ก็จะหันไปมองว่า สิ่งที่เข้าไปรู้นั้นเป็นเรา เราคือ จิต
แต่ถ้าไม่มีผัสสะกระทบ จิตไม่เข้ารับอารมณ์ เราเอาอะไรมาหมายมั่นอะไร

ดังนั้นการปฏิบัติเข้าไปพิจารณาการเข้าไปรู้อารมณ์ของจิต
เราต้องอาศัยคุณลักษณะของ โสภณเจตสิก
เพราะมันจะเหมือน น้ำนิ่ง ที่ใส เมื่อมีแรงกระเพื่อมเพียงนิด
ทีละระลอก มันก็จะเห็นร่องรอยชัดเจน บนฐานของมัน (พื้นน้ำ)

ไม่ใช่ คุณลักษณะของ การคิดนะ
คุณลักษณะของการคิด มันจะเหมือนลูกคลื่นหลายระลอกตีรวนกันอยู่
เมื่อเห็น มันจะเห็นฐานคลื่นที่เกิดต่อยอดกัน
คือ ภวังค์ที่มีแรงสืบเนื่อง มีแรงตัดรอน
ซึ่งภวังค์ในลักษณะนี้ เอกอนก็มองไมออก เพราะมันเร็วมาก
เราจะทันได้แค่เอะใจว่า "เฮ้ย...จิตมันเปลี่ยนเรื่องแล้วเว้ยเฮ้ย"
....