โอวาทปาติโมกข์

เป็นหลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา
เป็น "ปาติโมกข์" ที่พระพุทธองค์ทรงแสดงตลอดปฐมโพธิกาล คือ 20 พรรษาแรก
เฉพาะครั้งแรกในวันเพ็ญเดือนมาฆะ (เดือน 3) หลังจากตรัสรู้แล้ว 9 เดือน
เป็นการแสดงปาติโมกข์ที่ประกอบด้วยองค์ 4 เรียกว่า จาตุรงคสันนิบาต
ซึ่งมีเพียงครั้งเดียวในพระศาสนาของพระพุทธเจ้าองค์หนึ่งๆ
(อรรถกถาแสดงไว้ว่า พระพุทธเจ้าทรงแสดง "โอวาทปาติโมกข์" นี้ ด้วยพระองค์เอง ท่ามกลางที่ประชุมสงฆ์ตลอด 20 พรรษาแรก หลังจากนั้นทรงบัญญัติให้พระสงฆ์แสดง "อาณาปาติโมกข์" แทน)
สพฺพปาปสฺส อกรณํ - การไม่ทำบาปทั้งปวง
กุสลสฺสูปสมฺปทา - การทำกุศลให้ถึงพร้อม
สจิตฺตปริโยทปนํ - การทำจิตของตนให้ผ่องแผ่ว
เอตํ พุทธานสาสนํ - นี้ คือคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

เอตํ พุทฺธานสาสนํ บาทสุดท้ายนี้แสดงให้เห็นว่าพระพุทธเจ้ามีมาแล้วหลายพระองค์ในอดีต เป็นเครื่องยืนยันความข้อนี้เป็นอย่างดี คำสอนของท่านเหล่านั้นมิได้แตกต่างกันเลยล้วนเป็นอันเดียวกัน
และเป็นการแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ที่เหมือนกัน

๑. สพฺพปาปสฺส อกรณํ = การไม่ทำชั่วทั้งปวง
อันได้แก่ ศีล คือเครื่องงดเว้นการกระทำความชั่ว
๒. กุสลสฺสูปสมฺปทา = การทำกุศลคือความดีให้พรั่งพร้อม
อันได้แก่ สมาธิ+ปัญญา หมายเอาสมาธิปัญญาดี
รวมความทั้ง ๒ ข้อนี้คือ ศีล สมาธิ ปัญญา อันได้แก่ องค์มรรค ๘ นั่นเอง ซึ่งเป็เหตุ
๓. สจิตฺตปริโยทปนํ = การทำจิตให้ผ่องแผ้ว คือให้บริสุทธิ์
อันได้แก่ พระอรหันต์ ซึ่งเป็นผล ก็เป็นการเข้าสู่พระนิพพานนั่นเอง

โอวาทปาฏิโมกข์ที่ทรงแสดงนั้นจึงลึกซึ้งและกว้างขวางมาก
สำหรับผู้มีปัญญาดีเมื่อฟังแล้วจะเข้าใจทันที ส่วนนผู้ที่มีปัญญาน้อย
ก็ต้องฟังจาก อนุรุทธาจารย์ อรรกถาจารย์ ขยายความอีกจึงจะเข้าใจได้

รบกวนเรียนถาม

ปกติท่านทำจิตให้ผ่องแผ้วได้อย่างไรครับ

ต้องหมั่นศึกษาและปฏิบัติให้รู้ถึงความจริงว่า
ธรรมชาติของ จิต เจตสิก รูป ล้วนเป็นสิ่งที่มาประชุมพร้อมกันเกิดขึ้นแล้วดับไป
เมื่อเข้าใจได้อย่างนี้ก็ย่อมไม่ยึดถือว่าเป็นเรา เป็นของเรา เป็นตัวตนของเรา
เราย่อมพ้นหรือคลายจากเครื่องผูกของมารคือ ตัณหาอุปทาน
จิตจะผ่องแผ่วได้ต้องพ้นจากเครื่องผูกของมาร

ปัญหามีอยู่ว่าเราจะทำอย่างไร
วิสัชนาว่า พระพุทธองค์ทรงสอนเหล่าสาวกไว้ให้หมดแล้ว
ก่อนที่พระองค์จะรับเชิญจากเหล่ามารทูลเสด็จเข้าปรินิพพาน
สิ่งที่ท่านบัญญัติห้ามเราก็ละเว้นเสีย สิ่งที่ควรปฏิบิติเราก็ทำตามก็เท่านั้นเอง

ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ

กระทู้ที่ตั้งขึ้นจะเห็นเป็นส่วนมากว่า
เป็นคำสอนของหลวงพ่อ หลวงปู่ หลวงตา กันมากมาย

แท้จริงแล้วท่านก็ต้องเอามาจากคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งนั้น
ถ้าไม่ตรงกับที่พระพุทธเจ้าสอนก็ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า

ผู้โพสท์หรือตั้งกระทู้นั้นก็เป็นการยัดเยียดโดยการขะโมยธรรม
ของพระพุทธเจ้ามาว่าเป็นธรรมของหลวงพ่อ หลวงปู่ หลวงตาที่ตนเองชื่นชอบ

แถมมีบางครั้งบางท่านนำเอาไปสงวนลิขสิทธ์เสียอีก
กลายเป็นว่าขัดขวางทางธรรมโดยที่ไม่สมควรจะเกิดขึ้น

มีน้อยนักที่จะกล่าวถึงหลวงพ่อสิทธัตถะ แห่งวัดเชตวันวรวิหาร