ที่ตึงเกินไปไหม

การปฏิบัติแบบนี้เรียกว่า เอาชั่วโมง

ถ้าทำแล้วสบาย ก็ไม่ตึงเกินไปนะ
อย่างนี้พระที่เข้าผลสมาบัติ นิโรธสมาบัติที่ว่ากันเป็นวันๆ ไม่ตึงหรือ
แต่เราทำเพื่ออะไรละ...

ถ้าเป็นการฝึกเบื้องต้น ก็ต้องพิจารณาส่วนสุดสองอย่างที่พระพุทธเจ้าแนะนำตั้งแต่วันแรกที่สอน
คือ ไม่ทรมานร่างกายตัวเอง และก็ไม่ขี้เกียจเกินเอาแต่สบายเกินไป
ร่างกายของเรา มันสอนเราเองนะว่ามันปวดมันเมื่อยแล้ว (ก็มันอนิจจังทุกขังอนัตตานิ)
ก็ต้องเปลี่ยนอริยาบถบ้าง เดินบ้าง ยืนบ้าง นอนบ้าง มันพิจารณาธรรมมีสมาธิได้ทุกอริยาบถนั่นแหละถ้าทำเป็น

ถ้าถามอย่างนี้ ผมขอตอบว่าไม่จำเป็นต้องนั่งเป็น ๑๐ ชั่วโมง แค่ ๑๐ นาทีแล้วได้ปฐมฌานก็เยี่ยมแล้ว

ตึงเกินไปสำหรับผู้ที่มีสุขภาพไม่ดี (รวมทั้งนามขันธ์ด้วย) แต่เป็นเรื่องปกติสำหรับผู้ที่สุขภาพดีแล้ว (รวมทั้งนามขันธ์ด้วย) ครับผม

การฝึกสมาธิที่ได้ผล(บรรลุเป้าหมายคือฌาน) ต้องฝึกเป็นประจำอย่างต่อเนื่อง ไม่จำเป็นต้องนั่งนานๆ
ถึงจะบรรลุเป้าหมาย เช่น เราจะนั่งทุกวันตอนไหนก็กำหนดเวลาให้แน่นอน และตั้งใจว่าจะนั่งกี่นาที (ห้านาที สิบนาที)หรือกี่ชั่วโมง ก็ให้ทำอย่างนี้ทุกๆวัน จิตจะคุ้นชิน และเป็นสมาธิขึ้นมาเอง จากที่ใช้เวลามาก เวลาก็จะลดลงเรื่อยๆ จนเหลือไม่กี่นาทีก็เข้าสมาธิระดับลึกได้ เป็นการฝึกทักษะ ...

การฝึกสมาธิเป็นสิ่งที่ดี ส่งผลต่อจิตใจโดยตรง คนที่มีสมาธิดีจะมีความจำดี มีความคิด และการแก้ปัญหาอย่างเป็นระบบ มีจิตใจที่มั่นคง ไม่ค่อยหวั่นไหวไปกับอารมณ์ใดๆ มีจิตใจเยือกเย็นขึ้น รักความสงบ เป็นต้น

ความเห็นส่วนตัว
นั่ง 10 ชั่วโมง สุดยอดครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป สมาธิ ถึงขั้นไหน ครับ ถ้าผมคิดเอง น่าจะถึงฌาณ 4 อย่างผมแค่ ครึ่งชั่วโมงกิเลสก็ลากออกแล้วครับ นี่นั่ง 10 ชั่วโมงโดยไม่เกิดเหน็บชา ไม่เกิดอาการทางจิต
นี่ถ้าได้อภิญญา 5 ท่านว่าเพี ยงน้อมจิตเข้าวิปัสสนา เพียงเคี้ยวหมากแหลก ก็สำเร็จ สาธุๆๆๆๆๆ

ผมก็ทำไม่ได้ครับนั่งนานแบบนั้น

เต็มที่ คง ครึ่งชั่วโมง แต่ผมไม่ได้นั่งสมาธิ มาหลายปีแล้ว และไม่คิดจะนั่งแล้วด้วยอะครับ