แล้วใครโทรมา ไม่รับโทรศัพท์หรือครับ

ก็โทรกลับตอน เลิกทำสมาธิแล้วค่ะ

จากบ่ายแก่ๆ จนถึงหกโมงเย็น คงราวๆ 2-3 ชม. มั่งครับเนี่ย

ถ้าจำไม่ผิดก็นั่งประมาณ ชั่วโมงครึ่งได้มั้งค่ะ

22.35-23.10 นั่งอีกค่ะ ทีนี้รู้สึกบอกไม่ถูก มันวูบๆ วาบๆ ไปทั้งตัว
ทำไมเวลานั่งทุกวัน อาการไม่เหมือนกันเลยละค่ะ

ไม่มีอะไรสักอย่างในโลกนี้หยุดนิ่งกับที่ ง่ายๆคุณชะมดลองมองสิ่งหยาบๆภายนอก เช่น ต้นไม้ใบหญ้า..ก็ไม่คงที่คงทน มันเปลี่ยนแปลงตามธรรมดาธรรมชาติของมันฉันใด

ชีวิตคือกายกับใจ หรือนามรูป หรือบรรดาขันธ์ทั้งหลายก็ฉันนั้นเหมือนกัน ไม่คงที่คงทนเปลี่ยนแปลงทุกลมหายใจเข้า-ออก แต่มันละเอียดยิบๆ จึงต้องใช้จิตที่มีสมาธิมองจึงพอเห็นว่าเป็นมันเปลี่ยน

ดังนั้น ความส่งสัยของคุณดังว่า

ดังกล่าวก่อนหน้านั่นแหละคำตอบ

ถ้าถามว่า แล้วเราจะทำ (จะปฏิบัติ) ยังไงต่อไป

ตอบ ไม่ต้องทำอะไร แค่กำหนดรู้ดูตามที่มันเป็น เป็นยังไงรู้ยังงั้น ทั้งทางกายและทางความคิด มิใช่ไปทำให้มันเป็นตามความยึดความอยากของเรา...ย้ำ กำหนดรู้ดูตามที่มันเป็น มิใช่ไปทำให้มันเป็นตามความยึดความอยากของตัวเอง

ธรรมชาติคือนามรูปนี้ ยังมีอะไรอีกมากมายที่แม้ตัวของตัวเองก็ยังเข้าไม่ถึงยังไม่รู้ ดูนี่เป็นตัวอย่าง

...หนูยังไม่ได้หลับอ่าค่ะ มีสติครบถ้วนทำไมเป็นอย่างนี้ค่ะ ก่อนหน้านั้นหนูเคยปฎิบัติธรรมกรรมฐานมานานตั้งเเต่หนูป.6 ค่ะ ความรู้สึกตัวเเยกที่หนูเพิ่งรู้สึกนี้ คล้ายกับตอน ป.6 ที่หนูเคยนอนสมาธิเเล้วอยู่ๆ ก็เหมือนตัวหายไปทีละทอนๆ จนหมดเลยค่ะ

ด้วยความสงสัย วันต่อมาหนูจึงนอนสมาธิ อยู่ๆ ก็มีเสียงประหลาดของชายคนหนึ่งมาบอกให้หนูกำหนดสติให้เเน่วเเน่เเล้วพิจารณา เเปลกมากเลยค่ะ เเต่หนูก็ลองทำตามจนอยู่ๆ ก็พบความหมายความเกิดดับขึ้นเองในสมอง ว่าเมื่อหายใจเข้า-ออก มีมาก็มีไป มีเกิดยอมมีดับ ย่อมหาความเเน่นอนไม่ได้

ด้วยความสงสัยเข้ามาเเทรกว่า ทำไมหนูถึงเข้าใจเเบบนั้นได้เเล้วมันถูก หรือ ไม่ จึงถามแม่ของหนู เเต่ท่านก็บอกว่าไม่รู้ ต่อมาด้วยความเป็นเด็กจึงไม่จริงจังอะไรมาก มีปฎิบัติบ้างไม่ปฎิบัติบ้าง ผ่านมาหลายปีมากหนูเริ่มจะเห็นผี ตอน ม.4 เริ่มจะเห็นมากขึ้น จนมามหาลัยปี 2 คือ ปัจจุบันหนูเจอทั้งผีมาขอความช่วยเหลือยามหนูหลับทุกครั้งที่หนูเพลีย บางที่จะเเย่เลยค่ะ รู้สึกเหนื่อยทั้งกายเเละใจ แถมไม่กี่วันนี้ ขณะที่หนูกำลังนอนอยู่นั่น หนูไม่ได้หลับนะค่ะ เเต่อยู่ๆก็รู้สึกอะไรเเยกออกจากร่างกาย ซึ่งเหมือนจะเป็นจิตอ่าค่ะ ซึ่งเริ่มออกจากศีรษะก่อนเเล้วค่อยๆออกทั้งตัว

ด้วยความตกใจหนูจึงพยายามเอาจิตกลับ ตอนนั้นหนูรู้สึกได้เลยว่า จิตมาค่อยๆเคลื่อนที่เเละเข้าไปในร่าง ในที่สุดหนูก็รู้สึกตัวเเล้วเปิดตาขึ้น หนูเลยงงว่านี่หนูเป็นอะไรค่ะ เเละ จะทำอย่างไรไม่ให้หนูถูกรบกวนจากบางสิ่ง

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?t ... n#msg15153

กราบขอบพระคุณ คุณกรัชกรายด้วยค่ะ
ที่ได้ให้คำแนะนำสำหรับผู้รู้น้อยคนนี้ ขอบพระคุณมากจริงๆ ค่ะ

สองวันมานี้ นั่งสมาธิไม่สงบ นั่งยังไงก็ไม่สงบ มันวุ่นวาย สับสน กังวล พยามแล้วก็ไม่สงบ

มันจะเป็นยังไงก็เรื่องของมัน หน้าที่เรา คือ พึงกำหนดรู้ตามที่มันเป็น เช่น (ไม่สงบหนอๆๆๆ วุ่นวายหนอๆๆๆ สับสนหนอๆๆๆ กังวลหนอๆๆๆ) มิใช่ให้มันเป็นตามความยึดความอยากของเรา

เมื่อธรรมชาติขณะนั้น มันเป็นงี้ ก็เอาธรรมชาติแต่ละขณะๆนั้นเป็นอารมณ์กรรมฐานเสีย เราก็ไม่กังวล ไม่วุ่นวาย ไม่สับสน แล้วจะสงบ มันก็เท่านี้เอง

เมื่อกำหนดรู้ตามที่มันเป็นแต่ละขณะๆแล้ว คุณชะมดใช้ลมเข้า-ออกเป็นมูลกรรมฐาน ก็ดึงความรู้สึกมาเกาะจับที่ลมเข้าลมออกให้ทันต่อไป ก็เท่านี้เอง ปฏิบัติทำนองดังกล่าวไปเรื่อยๆแล้วจิตก็เชื่องเอง เหมือนฝึกลิงจะต้องอดทน อย่าโมโหโกธา อย่าไปหงุดหงิดลิงว่าลิงมันไมทำตามใจเรา

จำได้ไหมว่าจะต้องใช้เวลานานเกือบเท่าอายุของเราทีเดียว จำได้ไหม

ถ้าไม่ไหวจริงๆ คือ ยอมแพ้ธรรมะ ธรรมดา ธรรมชาติ เราใจร้อน ขอแนะนำวิธีพื้นๆ เช่น ไหว้พระสวดมนต์ ทำบุญตักบาตร ช่วยงานสาธารณกุศลอื่นๆ เช่น เลี้ยงอาหารเด็กยากจนอนาถา ทอดกฐิน-ผ้าป่า ปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยเต่า เริ่มจากสิ่งภายนอกไปก่อน (เทียบหลัก ทาน ศีล ภาวนา)

*ต้องใช้เวลานานเกือบเท่าอายุของเราทีเดียว *



ขอบพระคุณคุณกรัชกายมากเลยค่ะ ขอบคุณมากจริง ๆ

ไม่ว่า จะรู้สึกดีใจ เสียใจ ชอบใจ ไม่ชอบใจ สุข ทุกข์ เป็นต้นอย่างไร ผู้ทำการฝึกอบรมจิตนั้น พึงกำหนดรู้ตามที่มันเป็น รับรู้สู้หน้าเผชิญดูมัน ไม่เลี่ยงหลบ ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง หรือว่าเลือกที่รัก ผลักที่ชัง


เคยสังเกตกันมั้ยว่า นักปฏิบัติธรรม หรือปฏิบัติกรรมฐานบ้านเราเนี่ย จะเอาจะดูแต่ที่ตนเองชอบใจ พอใจ สุขใจเท่านั้น นั่งนานเท่าไรก็เพลินอยู่กับมันได้ นั่งยิ้มมม ครั้นเมื่ออารมณ์เปลี่ยนเป็นตรงข้ามไปตามธรรมดาธรรมชาติของมัน ร้องจ๊ากกกก ครึ่งนาทีก็ทนดูสู้หน้ามันไม่ได้ ลุกสบัดก้นหาข้ออ้าง บ้างก็ว่าเป็นการทรมานตน บ้างก็ว่าไม่ใช่ธรรมะ บ้างก็ว่าปฏิบัติผิด บ้างก็โทษสิ่งภายนอก (เช่นตัวอย่างที่นำมาให้ดู) ว่า เป็นภูตเป็นผีเป็นเจ้ากรรมนายเวรมากลั่นแกล้ง...เคยสังเกตมั้ยครับ

ใช่แล้วเจ้าค่ะ ส่วนมากเขาจะคิดแบบนั้น ยอมรับแม้กระทั่งตัวเองยังคิดเลยค่ะ บางครั้งนั่งไปนั่งไป เหมือนมีเสียงอะไรมาทำให้เราไม่เป็นสมาธิ (ตอนกลางคืน)คิดไปเองว่าอาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวร คิดจิงๆ ค่ะ พอคิดไปแล้วเริ่มไม่สงบ เริ่มกระวนกระวาย แล้วก็หยุดสมาธิไปเฉยเลย
เคยฝืนอยุ่สองสามครั้งเวลา เป็นเหน็บชา ทุกทีจะทนไม่ไหว พักหลังลองฝืนเหมือนที่หลวงพ่อจรัญ ท่านกล่าว ลองเอาจิตไปจับ แล้วมันจะหายเอง เคยทำได้อยู่ สอง สาม ครั้ง

จขกท. หายไปไหนแล้วครับ

น่านดิ...