พี่ world2/2554
ขอบคุณมากๆค่ะ
แล้วหนูจะถามเพิ่มเติมนะค๊ะ ถ้าหนูมีข้อสงสัย

ขอบคุณที่มาตอบค่ะ

ค่า คุณปู่

คุณปู่ค๊ะ ถ้าหนูอยากให้คุณปู่แนะนำเรื่องการอ่านหนังสือเรียนหรือการเรียนหนังสือ
อย่างมีสมาธิให้หนู จะได้มั๊ยค๊ะ หนูใกล้จะเปิดเทอมแล้วล่ะค่ะ

เหลือแต่คิดไปบ้างเวลานั่งสมาธิครับ แต่ไม่มีอาการพูดในใจแล้ว ไม่มีเหมือนคนมาจ้องดูหรือนั่งข้างๆแล้ว ก็ใช้เวลาประมาณ 2 ถึง 3 เดือนครับ กว่าจะเข้าที่ เข้าที่ในที่นี้คือ เริ่มรู้จักว่านั่งแล้วมีความสงบจริงแต่ไม่ได้หมายความว่ารู้ธรรมในเชิงปัญญาแต่อย่างใด เรื่องรู้จิตนี่ไม่รู้เรื่องเลยครับ ตอนนี้ผ่านมา 3ปีแล้วที่นั่งทุกวันไม่เคยหยุดแม้แต่วันเดียว จึงรู้ว่าแนวทางปฏิบัติของตัวเองเป็นในทางแบบนี้นะ สนใจในการพิจารณาแบบนี้นะ รู้ว่าตนเองรู้ความหมายของวิปัสสนาภาวนาแล้ว แต่ถามว่าได้ญาณทางสมถะภาวนาไหม ไม่ได้ครับ อ่านใจคนไม่ได้ หูไม่ทิพย์ ไม่เห็นภาพนรก สวรรค์อะไรแบบนี้ และไม่มีความคิดอยากเห็นอยากได้ครับ คิดแต่ทำอย่างไรเราจึงจะมีความมุ่งมั่นกำหนดวิปัสสนาภาวนาให้ได้มากที่สุดในแต่ละวัน ทั้งจากการนั่งสมาธิและชีวิตปกติ และรู้ว่าไม่นั่งสมาธิก็กำหนดวิปัสสนาภาวนาได้เช่นกัน จึงอยากฝากว่า มีความเพียรให้เสมอต้นเสมอปลายครับผม

แล้วตามความหมายของพี่ student พี่คิดว่าพี่สนใจในการพิจารณาแบบไหนค๊ะ และความหมายของวิปัสสนาสำหรับพี่คืออะไร และทำยังไงถึงจะสามารถวิปัสสนาภาวนาให้ได้มากที่สุด ทั้งจากนั่งสมาธิและชีวิตธรรมดา หนูอยากทราบค่ะว่าเป็นอย่างไร จะได้ลองไปฝึกกับตัวเอง

หนูรู้สึกว่าหนูดีขึ้นค่ะแต่ว่ายังไม่ได้มากมายอะไร
แต่ก็จะลองศึกษาและปฏิบัติต่อไปเรื่อยค่ะ

ขอบคุณพี่ student มากนะค๊ะที่มาตอบคำถาม

คุณหลาน samati การอ่านหนังสือ ถ้าหากจะจัดเข้าในหลักพุทธศาสนาแล้ว เป็นการปฏิบัติ กสิณ รูปแบบหนึ่ง จัดอยู่ใน วรรณะกสิณ เอาไว้แค่นี้ก่อน เพราะถ้าอธิบายมากจะไม่เข้าใจ
การอ่านหนังสือ คือการเอาใจจดจ่อ หรือการเอาใจเข้าไปผูกอยู่กับ หนังสือนั้นๆ แต่การอ่านหนังสือใดใดก็ตาม ต้องขึ้นอยู่กับ ความพอใจ หรือ ความใคร่ที่จะทำ ซึ่งเป็น ธรรมที่มีอยู่ในตัวของคุณหลานอยู่แล้ว ถ้าหากคุณหลาน มีความพอใจ,ใคร่ที่จะทำ ในสิ่งนั้น คือการอ่านหนังสือใดใด คุณหลานก็จะเกิดความตั้งใจอย่างแน่วแน่ และขณะอ่านบทเรียน ก็จะเกิดสมาธิตามมา และย่อมเกิดความเข้าใจในบทเรียนนั้นๆ ส่วนการจะจำได้กี่มากน้อย ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ
แต่ปู่ จะแนะนำการอ่านหนังสือให้ได้ผลดี อันดับแรก ต้องอ่าน สารบัญก่อน
อ่านสารบัญทุกหัวข้อว่า บทที่หนึ่งเรื่องอะไร และบทต่อไปเรื่องอะไร จนจบ
เมื่ออ่านสารบัญจบแล้ว ก็พลิกกลับมาอ่านสารบัญบทที่หนึ่ง ว่าเป็นเรื่องอะไร แล้วก็เปิดอ่านบทเรียนบทที่หนึ่ง ทำความเข้าใจอย่างช้าๆ ใหม่ๆอาจจะไม่รู้จักวิธีการจำแนกความสำคัญของบทเรียน พออ่านไปก็จะรู้จักจำแนกข้อความสำคัญในบทเรียนนั้นๆ
เมื่ออ่านจบบทที่หนึ่งแล้ว ก็ให้หยุดอ่านไว้ก่อน หรือจะอ่านบทต่อไปอีกก็ได้ หรือจะอ่านหมดทั้งเล่มก็ได้ ขึ้นอยู่กับตัวคุณหลานเอง ว่าจะมีความอดทน มีใจฝักใฝ่ มีใจจดจ่อในหนังสือนั้นๆกี่มากน้อย และขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของคุณหลานว่าจะรับไหวหรือไม่ หากอ่านจบแล้ว ก็ให้พักผ่อน
พอวันต่อมาหรือจะหลายๆวันก็ตามแต่ ก็ให้กลับมาอ่านสารบัญของหนังสือนั้นๆ และพออ่านหัวข้อสารบัญว่าเป็นเรื่องอะไร จะต้องสามารถ ระลึก ได้ว่า เรื่องนั้นบทเรียนกล่าวถึงอะไร หมายความว่า พออ่านแค่สารบัญปุ๋ป ก็สามารถรู้ได้ว่ามีรายละเอียดที่สำคัญเกี่ยวกับอะไร อย่างนี้เป็นต้น
ยกตัวอย่างเช่น
สารบัญ บทที่๑ เรื่อง การประพฤติของตนเองและผู้อื่น (สมมุติ)นะ คุณหลานเคยได้อ่านในบทเรียนแล้ว พอกลับมาอ่าน สารบัญดังกล่าว จะต้องรู้คือ ระลึกได้เลยว่า "เรือง การประพฤติของตนเองและผู้อื่น" ในบทเรียนอธิบายไว้อย่างไร ที่เป็นข้อความสำคัญหรือหลักสำคัญ ฉะนี้
พยายามอ่านคำแนะนำของปู่อย่างช้า และพิจารณาให้ดี ไม่ยากดอกขอรับ ใหม่ๆ อาจจะอีดอัด ลำบากใจ แต่พอทำไปทำไป ก็จะเกิดความสุข ความสนุก เพราะเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ ขอรับ

โดยการปฏิบัติตนให้อยู่ในแนวทางของ มรรคมีองค์ 8 ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า พิจารณาธรรมะต่างๆว่าธรรมใดๆล้วนเกิดแต่เหตุและดับลงด้วยอาศัยเหตุนั้น หรือ อริยสัจ4 ได้แก่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค แล้วน้อมเอาธรรมทั้งหลายมาพิจารณาเพื่อเห็น พระไตรลักษณ์ คือ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา

เมื่อนั่งสมาธิอยู่ มีความเพียรเพื่อเจริญอานาปานสติ

เมื่ออยู่ในสภาวะปกติ มีสติรักษากายและประคองจิตให้อยู่ในสภาวะปกติไม่ให้ไหลไปตามกระแสแห่งโลก มีการพิจารณาอายตนะทั้ง12ตามความเป็นจริง เช่น ภาพ พิจารณาว่าเกิดขึ้นเพราะแสง เห็นเพราะอาศัยสัญญา (ความจำได้หมายรู้) สนใจเพราะมีวิญญาณ(คือการตั้งใจมองภาพนั้น)เช่น เดินตามถนนไม่สนใจใบไม้ใบหญ้า หรือก้อนหิน เหล่านี้วิญญาณไม่เกิด เมื่อเกิดวิญญาณที่ภาพเมื่อใดก็คือครบองค์เป็น ผัสสะ(ตา + ภาพ+ วิญญาณ)เกิดผัสสะคือการเห็น แต่การเห็นเป็นแค่แสง ไม่มีแข็งหรืออ่อนเพราะที่คิดว่าแข็งหรืออ่อนเพราะจิตปรุงแต่งเอาเอง เพราะการจะรับรู้ว่าแข็งหรืออ่อนต้องเป็นสภาวะที่รูป(ตัวเรา)ส่วนใดส่วนหนึ่งไปกระทบเท่านั้น เรียกผัสสะที่เกิดจากกายวิญญาณ เพราะหน้าที่หลักของ หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ เรียกว่าธาตุทำงานต่างกัน เช่น ตามีไว้เห็นแต่จะเอาไปใช้ดมกลิ่นไม่ได้ เช่น หากหลับตาลงแล้วได้กลิ่นขนมเค็ก แสดงว่าผัสสะที่เกิดจากฆาณวิญญาณเกิด เพราะบางครั้งสัญญาของกลิ่นต่างๆอยู่รอบตัวแต่เราไม่สนใจ(วิญญาณไม่เกิด)ผัสสะที่เกิดจากฆาณวิญญาณก็ไม่เกิด เป็นต้น เป็นแนวทางการปฏิบัติของผมอย่างที่กล่าวมา อนุโมทนาครับที่สนใจเรื่องวิปัสสนาภาวนา

ใจจริงกรัชกายไม่ต้องการแนะนำใคร ส่วนตัวไม่นิยมส่งเสริมให้ใครทำกรรมฐาน (หรือจะเรียกว่านั่งสมาธินอนสมาธิ ฝึกจิต ตามดูจิตหรืออีกหลายๆชื่อที่เห็นดาดดื่น) เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายพบปัญหามากมายตามเวปบอร์ดที่แนะนำเกี่ยวกับเรื่องนี้

ของน้อง samati นี่ก็ทำถ้าจะยาว ดูจากการทำหรือการปฏิบัติแล้ว และจากสิ่งที่เกิดขึ้นหรือประสพพบเห็นในขณะนั้นๆ ล้วนแต่ต้องได้รับการแนะนำที่ถูกต้องทั้งสิ้น

บอกต่อสาธารณชนก่อนน่ะครับ กรัชกายไม่ใช่ผู้วิเศษหรือผู้รู้มากมาย แต่เคยประสพปัญหาเหล่านี้มาด้วยตนเอง จึงพอจะแนะนำผู้ฝึกฝนจิตหรือผู้ปฏิบัติเช่นนี้ได้


คำถามของ samati นี้จึงนำไปตอบให้ที่นี เพราะเป็นส่วนตัว

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?t ... 10.new#new

ตามไปดูคำตอบได้นะครับ มีหลายประเด็นที่จะตอบ

พี่กรัชกราย
พบคำตอบที่ถามไว้แล้วนะค๊ะ
และได้ลองอ่านหน้าต่อไปๆของปัญหาที่คนอื่นๆพบ
ซึ่งก็มีคล้ายของหนูบ้าง
หนูจะลองศึกษาต่อไปเรื่อยๆค่ะ

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำตอบค่ะ

ถ้าครั้งหน้าหนูมีปัญหาจะถามพี่กรัชกราย
หนูควรจะตั้งคำถามที่ไหนค๊ะ
ที่กระทู้นี้เลยได้รึเปล่า
เพราะอาจไม่ค่อยได้เปิดคอมพิวเตอร์ค่ะ
เนื่องจากใกล้จะเปิดเรียนแล้ว

พี่ student
การพิจารณาธรรมของพี่ ต้องมีตัวอย่างรึเปล่าค๊ะ
เช่น ตัวอย่างในชีวิตประจำวัน
หรือพิจารณาตามความหมายของธรรมนั้น

ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ

พี่ทักทาย
จุดมุ่งหมายในการทำสมาธิของหนู
คือ หนูต้องการให้จิตของหนูนิ่งค่ะ
ไม่ไหลไปเรื่อยๆ
เมื่อทำสิ่งๆใด จะไม่วอกแวกค่ะ

และอีกสิ่งที่ทำให้หนูอยากฝึกและสนใจในการปฏิบัติธรรม
เป็นเพราะว่าหนูอยากจะถึงนิพพานค่ะ
หนูรู้ตัวดีว่าฝันสูงเกินไป
ความหวังของหนูเหมือนไกลริบหรี่เลยค่ะ
เพราะแค่ปฏิบัติสมาธิหนูก็ยังจิตไม่แน่นิ่งเลย

ในตอนนี้จึงได้เริ่มจากการปฏิบัติง่ายๆก่อน
ขอบคุณสำหรับคำตอบและหลักกาลามสูตรค่ะพี่ทักทาย

คุณปู่ sriariya

เวลาอ่านหนังสือที่ผ่านๆมาของหนู
หนูมักจะย่อใส่กระดาษและนำมาอ่านเป็นลายมือของหนูค่ะ
แต่ว่าวิธีนี้ค่อนข้างช้าและเสียเวลามาก
คุณปู่คิดว่าจำเป็นรึเปล่าค๊ะที่หนูจะต้องมานั่งย่อ

วิธีของคุณปู่เป็นวิธีที่ดีมากๆเลยค่ะ
หนูได้ลองเปิดดูสารบัญแล้ว
แต่ก่อนหนูไม่เคยได้เปิดดูเลยล่ะค่ะ
พอได้เปิดแล้วก็ทำให้ได้เข้าใจและ
ได้รู้หัวข้อหลักทั้งหมดค่ะ
ซึ่งง่ายต่อการอ่านหนังสือ

คุณปู่
ขอบคุณนะค๊ะสำหรับคำแนะนำดีๆ

วิธีที่คุณหลานทำอยู่ ก็ดีนะ เพียงแต่คุณหลานอาจบันทึกใจความสำคัญได้ไม่ครบถ้วน แต่ก็สามารถใช้ได้กับบางวิชาเช่น คณิตศาสตร์ หรือสูตรเคมี อย่างนี้เป็นต้น
ถ้าหากคุณหลาน รู้จัก การบูรณาการ หรือ การนำเอาหลักการต่างๆมาผสมกัน เพื่อใช้เป็นเครื่องมือในการเรียน ก็ย่อมทำให้คุณหลาน มีวิธีการหลากหลายมากขึ้น
สำหรับคำแนะนำของปู่นั้น สามารถใช้ได้จนถึงระดับมหาวิทยาลัย แต่ก็ย่อมมีเป็นบางวิชา ที่ต้องอาศัยการจำอย่างเดียว แต่วิชาการส่วนใหญ่ต้องทำความเข้าใจและมีความเข้าใจถึงแม้จะต้องจำ ก็ต้องเข้าใจขอรับ
ขยันเข้าไว้ ไม่ผิดหวังขอรับ

คุณปู่ sriariya

ขอบคุณนะค๊ะคุณปู่
ขอบคุณจริงๆค่ะ