เมื่อเดินอยู่บนท้องถนนอยู่ ผมได้ตั้งสติกำหนดรู้การเดินเหินของตัวเองพิจารณาไปสักพักเกิดเป็นความรู้ว่า สติที่เกิดขึ้นนั้นมีการกำหนดรู้ตามร่างกายอยู่โดยมีการเปลี่ยนตำแหน่งไปตามร่างกายแต่ไม่ออกไปจากตัวจึงเห็นเป็นปัจจุบันของนามรูป(ขันธ์5)
แต่เมือ่จิตส่งออกนอก เห็นนั่นเห็นนี่ รับรู้นั่นรับรู้นี่ เกิดเป็นความรู้ว่าหากเราน้อมธรรมลงสู่พระไตรลักษณ์เราย่อมเห็นความจริงของสภาวะธรรมว่า เป็นทุกข์ มีการเปลี่ยนสภาพด้วยธรรมที่ตั้งอยู่ไม่ได้ ธรรมทั้งหลายหาเจ้าของที่แท้จริงไม่ได้ จึงเป็นแนวทางของการพัฒนาตัวเองต่อไปครับผม