เมื่อผมได้เจริญสติปัฏฐานโดยการเจริญ มรณัสสติปัฏฐาน ได้ปรากฏเหตุให้เกิดสังเวชขึ้นหลายต่อหลายครั้ง แต่ที่ติดตา ตรึงใจ และเกิดสังเวชเป็นอย่างยิ่งคือ 1.หนีไม่พ้น และ2.แมวเก้าชีวิต
ครับหลังจากที่ผ่านเหตุการณ์เรื่องหนีไม่พ้นมาได้ประมาณสามสัปดาห์...
เช้าของวันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันที่ผมต้องทำงานเช้า ที่ทำงานของผมอยู่ติดกับถนนใหญ่ เลนของถนนมีทั้งหมดแปดเลน แบ่งเป็นครึ่งละสี่เลนถนน โดยมีเกาะกลางถนนเป็นที่กั้นเเบ่ง เมือผมอยู่ในห้องที่ทำงาน ผมได้จิบกาแฟของมื้อเช้า พร้อมทั้งอ่านข่าวสารต่างๆจากหนังสือพิมพ์ เพื่อเป็นการพักผ่อนสายตา บางครั้งผมจึงละสายตาจากหนังสือพิมพ์ และทอดสายตาออกไปที่ท้องถนน บนท้องถนนนั้น ก็พบกับยวดยานพาหนะมากมาย หลายชนิด หลายขนาด รวมทั้งคนที่ต้องข้ามถนนไป มาทั้งสองฟากฝั่ง คนที่ข้ามถนน หลายต่อหลายคนเอาชีวิตเข้าเสี่ยงเพื่อให้ได้ข้ามไปสู่อีกฝั่งหนึ่งของถนน เพราะว่าไม่มีสัญญาณใดๆเลยที่จะหยุดรถทั้งหมดให้หยุดรอเพื่อที่จะให้คนเหล่านั้นได้ข้ามไป
สังเวชใจจริงหนอท่านทั้งหลายเอย เหมือนมีใครคนใดคนหนึ่งรอเรียกผมอยู่ที่ด้านนอก ผมจึงละสายตาและกวาดสายตาออกไปที่ถนน ไม่มีใครเลยนี่นา บนเกาะกลางถนนนั้นก็ไม่มีใครยืนอยู่เลย และแล้วสายตาผมได้สะดุดกับสิ่งมีชีวิตตัวน้อยที่ยืนอยู่บนถนน ที่ข้างเกาะกลางถนนนั้น เจ้าแมวน้อย ครับแมวตัวนั้นจ้องมองมาหาผม เขานี่เองที่ทำให้ผมละสายตาจากหนังสือพิมพ์ แมวตัวนั้นกำลังจะข้ามมาทางที่ผมอยู่ เป็นจังหวะเดียวกับที่อีกฝั่งได้สัญญานไฟให้เลี้ยวขวามาได้ เหล่ารถที่ออ รอจังหวะอยู่ได้กรูแย่งกันเข้ามาอย่างกับจะแย่งกันวิ่งเข้าสู่เส้นชัย อย่างไรอย่างนั้น เจ้าแมวน้อยตัวนั้นได้จังหวะก็พยายามก้าวย่างข้ามมา แต่เขาก้าวแย้องออกไปทางขวาเล็กน้อย เป็นทางที่เหล่ารถทั้งหลายกำลังแล่นเข้ามา
แปร๊นนนนนนนนนนนน...เสียงแตรรถยนต์คันหนึ่ง ที่วิ่งลำเลนถนนเข้ามาอย่างเร็ว เจ้าแมวน้อยผงะ พร้อมทั้งกระโดดตัวขึ้นด้วยความตกใจ ... เจ้าแมวน้อยกระโดดได้ไม่สูงพอ ไม่พ้น ร่างเจ้าแมวน้อยปะทะเข้ากับกันชนหน้าของรถยนต์คนนั้น ร่างร่วงลงสู่ถนน รถเจ้ากรรมคันเดิมนั้น ล้อหน้าด้านซ้ายได้เหยียบเอาร่างเจ้าแมวน้อยนั้นเข้า รถคันนั้นแล่นเลยไปไม่ได้หยุดดูแต่ประการใด ผมจึงรีบลุกจากเก้าอี้เพื่อออกไปช่วยเจ้าแมวน้อยนั้น อนิจจา ได้เพียงแค่คิด รถยนต์อีกคันแล้นมาทับร่างนั้นเข้าอย่างจัง จนมองไม่เห็นร่างของแมวตัวนั้น รถคันนั้นแล่นเลยไป นิ่ง ร่างนั้นแน่นิ่ง ไม่ไหวติงอีกแล้ว ผมจึงให้คนที่อยู่ด้านนอกที่ทำงาน ไปนำร่างที่ไร้วิญญาณของแมวตัวนั้นออกมา ครับแมวตัวนั้นได้ข้ามถนนแล้วครับ แต่เขาได่ข้ามมาเพียงร่างที่ไร้ลมหายใจแล้ว ผมจึงได้แผ่เมตตาให้แก่เจ้าของร่างที่ไร้วิญญาณนั้นไป เท่านี้เองหรือ เท่านี้เองหรือที่ข้าทำได้ ........แล้วท่านทั้งหลายล่ะครับ จะทำอะไรได้บ้างหากเหตุการณ์นี้เกิดกับท่าน ?
อนิจจา...เขาลือเล่ากล่าวขานกันนักหนา
ตั้งนามฉายาโจษขานกันว่า แมวเก้าชีวิต
เรารู้แล้ว เราเห็นแล้ว ตามเป็นจริง
ที่เขากล่าวเล่าขานนานมานั้นหาจริงไม่
ก็ใยแค่การข้ามถนนมาอีกฝั่งฟาก
กลับต้องทิ้งสังขาร ฝากไว้เพียงร่างที่ไร้ลมหายใจ
ประดุจดังท่อนไม้ท่อนหนึ่ง อันไร้ค่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้งหลายทั้งปวงย่อมเสื่อมไปเป็นธรรมดา
ขอท่านทั้งหลายจงตั้งมั่นในความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด
"ปัจฉิมวาจาขององค์สมเด็จพระอรหันตสัมาสัมมพุทธเจ้า"

ดูแมว แล้วเหลียวดูตัวเอง

เฮ้อ

...ประมาท...
อนิจจาชีวิต เมื่อไร้ซึ่งลมหายใจแล้ว
ไม่ต่างอะไรกับท่อนไม้และท่อนฟืน
รอแต่จะเน่าเปื่อยผุพังไปเท่านั้นแล
แมวเก้าชีวิต...ประมาทไป
เพียงชีวิตเดียวก็ทอดทิ้งไปอย่างไร้ค่าแล้ว
ประมาทไป ว่ายังเหลืออีกตั้งแปดชีวิต
ไหนเล่าอีกแปดชีวิตที่เหลือ ?
สัตว์โลกทั้งหลายเอ๋ย พรุ่งนี้ของเจ้าก็จะไม่มี
มะรืนนี้ของเจ้าก็จะไม่มี
หากแม้นว่าวันนี้เจ้ายังประมาทอยู่
วันนี้ข้ายังเด็กอยู่
วันนี้ข้ายังหนุ่มยังสาวอยู่
วันนี้ข้ายังแข็งแรงอยู่
วันนี้โรคภัยไข้เจ็บยังไม่เกิดแก่ข้า
ประมาท.