รู้ซื่อ ๆ รู้จิตซื่อ ๆ

อาการของจิตมันเป็นอย่างไรก็รู้มันตรง ๆ
อย่าไปอยากให้มันเป็นอย่างไร ให้รู้มันซื่อ ๆ
อันนี้เป็นทางเดินของมรรค
รู้ซื่อ ๆ นี้แหละคือ " ปัจจุบัน "

จิตมันเป็นอย่างไร ก็รู้มันขณะนั้น
นี้เป็นทางเดินของพระอรหันต์ทั้งหลาย

เราอย่าไปอยาก
พอจิตมันไม่ดีก็อยากให้จิตมันดี
พอจิตมันเป็นอย่างนั้น อยากให้มันเป็นอย่างโน้น
อันนี้ท่านว่ามันเป็นกิเลสตัณหา
ซึ่งเป็นทางตรงข้ามกับพระนิพพาน
ไม่ใช่ทางปฏิบัติของสมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าและของพระอรหันต์สาวก


หลวงปู่ทา จารุธัมโม

ขออนุญาตร่วมแสดงความคิดเห็นนะครับ

กายคตาสติ เป็นกรรมฐานที่พระพุทธเจ้าท่านสรรเสริญมาก(โดยเฉพาะอานาปานสติ)

เพราะเมื่อเจริญอานาปานสติแล้ว กายย่อมไม่ลำบาก เพราะ ลมหายใจเป็นของติดตัวทุกคน ไม่ต้องหาอุปกรณ์ ไม่ต้องมีคำบริกรรม จักษุย่อมไม่ลำบาก เพราะไม่ต้องเพ่งกสิน สามารถใช้เป็นอารมณ์แห่งสมถภาวนาได้จนถึงอรูปฌาน และใช้เป็นอารมณ์แห่งสติปัฏฐาน(วิปัสสนาภาวนา)ได้ครบทั้ง 4 ฐาน (หากเจริญถูก)

แต่มิได้หมายความว่าการเจริญสติปัฏฐานหมวดอื่นต้องผ่าน กายคตาสติก่อนเท่านั้นและมิได้เรียงลำดับว่าต้องเจริญหมวดกายาฯ ก่อนแล้วเรียงไปเป็นเวทนาฯ จิตฯ ธัมมฯ เป็นลำดับไป แต่ผู้ปฏิบัติสามารถเลือกได้ตามจริตนิสัย ดังที่พระโบราณาจารย์ท่านกล่าวว่าเปรียบเหมือนนคร(นิพพาน)ที่มีทางเข้า 4 ทิศ ไม่ว่าจะเข้าจากทางใดย่อมถึงพระนครได้เหมือนกัน หรือผู้ปฏิบัติสามารถที่จะเจริญไปทั้ง 4 ฐาน แล้วแต่ว่าอารมณ์ไหนปรากฎชัดเจนไม่ว่ารูป(กาย) หรือนาม(เวทนา จิต ธัมม) ก็ระลึกรู้ไปด้วยสติ และ อสัมโมหสัมปชัญญะ (สัมปชัญญะ สัมมาทิฏฐิ ญาณ เหล่านี้ล้วนเป็นชื่อของปัญญา(ญาณชื่อว่าสัมมาทิฐิ เพราะอรรถว่าเห็น(ดูจึงเห็น)))

สติ เกิดร่่วมกับกุศลจิต
กุศลจิตเกิดร่วมกับเวทนา 2 อย่าง คือ โสมนัส(สุขใจ) หรืออุเบกขา(จัดว่าเป็นสุขก็ได้เพราะไม่ทุกข์)
ความสุขเป็นเหตุใกล้แห่งสมาธิ
สมาธิเป็นเหตุใกล้แห่งปัญญา

หากปราศจากสัมมาสติ ก็ไม่มีสัมมาสมาธิ ปราศจากสัมมาสมาธิ ก็ย่อมไม่มีปัญญา

อินทริยสังวรสีล เรียกได้ว่าเป็นอีกชื่อหนึ่งของสติปัฏฐานครับ

ผิดพลาดประการใดได้โปรดอดโทษและอโหสิกรรมด้วยครับ
และงดโต้เถียงครับ เพราะไม่ค่อยเบิกบานใจในการโต้เถียงเท่าไหร่

ผมเข้าใจของผมว่า "ดูจิต" คือ "พิจารณาจิตในจิต" ในสติปัฏฐานสี่แน่นอน

เฮ้อ....คุณชาติสยาม....เห็นถ้าคุณจะเปลี่ยนยากจริงๆนะครับ
คุณได้อ่านหัวกระทู้หรือเปล่าครับ....หรือแกล้งไม่อ่านซะงั้นหนะ

หัวกระทู้จั่วไว้ชัดๆนะ คุณชาติสมาย ว่า
ดูจิตที่ถูกต้องนั้นต้องผ่านการปฏิบัติให้รู้จัก กายในกาย กายคตาสติ หรือ สัมมาสมาธิก่อนใช้มั้ยครับ???

ที่ผมคัดค้านการดูจิตแบบที่แพร่หลายกันอยู่นั้น ผมคัดค้านอัตโนมัติอาจารย์บางท่านต่างหากครับ
ที่ขาดภูมิธรรมที่ถูกต้องแท้จริง มีสอนการดูจิตแบบคิดเองเออเอง จากความคิดที่ตกผลึกของตนเองเท่านั้น
และยังชอบแอบอ้างพ่อแม่ครูบาอาจารย์สายปฏิบัติ มารับรองการสอนและภูมิธรรมของตนเองว่าถูกต้องใช่มั้ยครับ???

การดูจิตที่มีในปัจจุบันนั้น เป็นการสอนที่ขัดแย้งกับพระพุทธพจน์และพ่อแม่ครูบาอาจารย์สายปฏิบัติ
ที่กล่าวไว้ดีแล้วอย่างสิ้นเชิง เพราะไม่ผ่านธรรมข้อหนึ่ง คือกายคตาสติใช่มั้ยครับ???

การดูจิตแบบนั้น เป็นการสอนดูจิตที่ติดกับดัก คือ อาการของจิตโดยไม่รู้ตัว และหลงผิดคิดว่าเป็นจิต

ส่วนการดูจิต ที่ผมตั้งกระทู้ขึ้นมานั้น เป็นการดูจิตแบบเดินตามรอยพระพุทธบาทของจอมศาสดา
และพ่อแม่ครูบาอาจารย์สายปฏิบัติ ที่ต้องผ่านการปฏิบัติสมาธิกรรมฐานภาวนาจนรู้จักจิตที่แท้จริงเสียก่อนครับ

เชื่อผมเถอะ ลงมือปฏิบัติสมาธิกรรมฐานภาวนาอย่างจริงจังได้แล้ว
เพราะชีวิตเป็นของน้อย อย่าปล่อยให้โอกาสดีๆผ่านไป ด้วยความประมาทนะ

คุณวิริยะครับ

การดูจิต แบบของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ สายปฏิบัติภาวนานั้น
ล้วนเป็นการดูจิตที่ต้องผ่านการปฏิบัติสมาธิกรรมฐานภาวนาให้รู้จักจิตที่แท้จริงเสียก่อน
จนกระทั่งเห็น กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม ตามรอยพระบรมศาสดา

แต่ก็มีอัตตโนมัติอาจารย์บางท่าน ที่ชอบเอาคำสอนเหล่านั้นมาแอบอ้าง ตามความคิดเห็นที่ตกผลึกของตนเอง
ซึ่งผิดไปจาก พระพุทธพจน์และคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่ท่านปฏิบัติแบบผ่านเป็นผ่านตายมาแล้ว

"ธรรมของตถาคต แม้เป็นของจริง แต่เมื่อสถิตในโมฆะบุรุษ ธรรมนั้นก็กลายเป็นของปลอม"
จึงตรงกับพระพุทธพจน์ที่คุณนำมาลงไว้ แต่ก็ยังยังมีผู้หลงงมงายไม่เลิก อีกมากมายที่ยังมืดบอดมองไม่เห็นครับ...

มหาสติปัฏฐานสูตร
พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธภาษิตนี้ว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย หนทางนี้เป็นที่ไปอันเอก
เพื่อความบริสุทธิ์ของเหล่าสัตว์
เพื่อล่วงความโศกและปริเทวะ
เพื่อความดับสูญแห่งทุกข์และโทมนัส
เพื่อบรรลุธรรมที่ถูกต้อง
เพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน
หนทางนี้ คือ สติปัฏฐาน ๔ ประการ ๔ ประการเป็นไฉน

ดูกรภิกษุทั้งหลายภิกษุในธรรมวินัยนี้
พิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะมีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้ ๑
พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้ ๑
พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้ ๑
พิจารณาเห็นธรรมในธรรมอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะมีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้ ๑

^
^
พระสูตรค่อนข้างชัดเจนอยู่แล้วนะครับ
ทางนี้เป็นที่ไปอันเอก เป็นทางเดียวเท่านั้น
เพื่อความบริสุทธิ์ของเหล่าสัตว์
เพื่อล่วงความโศกและปริเทวะ
เพื่อความดับสูญแห่งทุกข์และโทมนัส
เพื่อบรรลุธรรมที่ถูกต้อง
เพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน
หนทางนี้คือ สติปัฏฐาน ๔ ประการ
มีประตู๔บานเชื่อมถึงกันหมด
แต่ต้องเริ่มต้นที่อานาปานสติที่อยู่ในหมวดกายในกายเท่านั้น

เพราะพระพุทธพจน์รับรองไว้ว่า
อานาปานสติเจริญให้เกิดขึ้น กระทำให้มาก จะยังให้สติปัฏฐาน๔บริบูรณ์
ไม่เคยรับรองว่าเจริญธรรมในหมวดอื่นแล้ว จะทำให้สติปัฏฐาน๔บริบูรณ์ได้
แต่ถ้าทำอานาปานสติจนสติปัฏฐาน๔บริบูรณ์แล้ว
จะพิจารณาที่หมวดไหนก็ได้ทั้งนั้นกระเทือนถึงกันหมด แต่ต้องเริ่มต้นให้ถูกครับ

คุณ91Oneครับ
การจะดูจิตได้ถูกต้องนั้น คุณต้องรู้จักจิตที่แท้จริงเสียก่อนใช่มั้ยครับ???
คุณรู้จักจิตที่แท้จริงแล้วหรือครับ???

คุณช่วยบอกหน่อยได้มั้ยครับว่า จิตในจิตนั้น(ดูจิต)
จิตตัวแรกคืออะไรครับ???
จิตตัวหลังคืออะไรครับ???

ขออนุญาตความเห็นสุดท้ายนะครับ

กายคตาสติ เป็นกรรมฐานที่พระพุทธเจ้าท่านสรรเสริญมากจริงๆ(โดยเฉพาะอานาปานสติ)

เพราะ เมื่อเจริญอานาปานสติแล้ว กายย่อมไม่ลำบาก เพราะ ลมหายใจเป็นของติดตัวทุกคน ไม่ต้องหาอุปกรณ์ ไม่ต้องมีคำบริกรรม จักษุย่อมไม่ลำบาก เพราะไม่ต้องเพ่งกสิน สามารถใช้เป็นอารมณ์แห่งสมถภาวนาได้จนถึงอรูปฌาน และใช้เป็นอารมณ์แห่งสติปัฏฐาน(วิปัสสนาภาวนา)ได้ครบทั้ง 4 ฐาน (หากเจริญถูก) และสามารถเป็นวิหารธรรมอันยอดเยี่่ยมของพระอริยเจ้า

หากท่านมุ่งประสงค์ให้เจริญเป็นลำดับไปเท่านั้น ท่านก็แสดงไว้ชัดเจนแล้วหละครับ อานิสงค์ของสติปัฏฐานหมวดอื่นก็นี่ไงครับ



พระอรรถกถาจารย์ท่านก็ยังกล่าวว่า เปรียบเหมือนนคร(นิพพาน)ที่มีทางเข้า 4 ทิศ ไม่ว่าจะเข้าจากทางใดย่อมถึงพระนครได้เหมือนกัน

การศึกษาพระไตรปิฎกโดยไม่อาศัยอรรถกถา แต่ตีความเอาเอง คิดเอง กลับเป็นตัวท่านเองครับที่เชิดชูอัตโนมติ เหนืออรรถกถา (ดังที่ท่านเคยมีความเห็นว่าจิตไม่เกิดดับ) เพราะทุกคนก็ล้วนคิดว่าตัวเองเข้าใจถูก จึงต้องมีอรรถกถาเพื่อช่วยไม่ให้คิดเอาเอง (แต่ไม่สำคัญเท่าพระไตรปิฎก)

ท่านกล่าวว่าอานาปานสติบริบูรณ์ย่อมยังสติปัฏฐานให้บริบูรณ์ แต่ไม่ได้ความว่า สติปัฏฐานจะบริบูรณ์ได้เพราะอานาปานสติอย่างเดียวเท่านั้น แต่พระสูตรนี้ท่านมุ่งชื่นชมอานาปานสติ เพราะมีคุณมากดังกล่าวมาแล้วในตอนต้น

ครูบาอาจารย์สายวัดป่าหลายองค์ท่านก็มิได้เจริญอานาปานสติ แต่ท่านก็เป็นหลักให้เรากราบไหว้อย่างสนิทใจ เช่น หลวงปู่ชอบ ท่านก็บริกรรมพุทโธโดยไม่สนลมหายใจ หรือหลวงปู่เจี๊ยะ ท่านก็ให้บริกรรรมพุทโธรัวๆ เป็นต้น

ซึ่งจริงๆแล้วการบริกรรม พุทโธ สัมมาอรหัง ฯลฯ ก็เป็นอุบายของพระอาจารย์ชั้นหลัง
(พุทธานุสสติ นั้น เป็นการน้อมนึกถึงพระคุณของพระผู้มีพระภาค แล้วเกิดปีติ โสมนัส จนจิตสงบลงได้
ลำพังการบริกรรมชื่อของพระพุทธเจ้าเฉยๆยังไม่ใช่พุทธานุสสติหรอกครับ) แต่ไม่ได้ว่าผิดนะครับ ครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่นผมยกไว้เหนือเกล้าครับ เพราะผมเป็นคนอุดรบ้านอยู่ตรงกลางระหว่างทางไปวัดป่าบ้านตาด กับทางไปวัดถ้ำสหายนั้นแหละครับ(หากจะไปกราบหลวงตา หรือหลวงปู่จันทร์เรียนแล้วหรือไกลออกไปหน่อยครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่นแถบหนองวัวซอไม่มีที่พักแวะพักบ้านผมได้ครับ)

พร่ำเพ้อไปมากแล้วหากผิดพลาดประการใดได้โปรดอดโทษและอโหสิกรรมด้วยครับ

ผมความรู้น้อย ปัญญากระจิดริด หากคุณธรรมภูติจะกรุณา
ท่านอื่นๆ คงจะได้ประโยชน์นะครับ

คุณภัทรพงศ์ครับ

ตกลงใครกันแน่ครับที่ตีความไปเอง มีทางเข้า๔ทิศ ก็บอกชัดเจนอยู่แล้วว่ามีอยู่๔หนทาง
แต่พระพุทธพจน์พระองค์กล่าวไว้ชัดเจนอยู่แล้วว่า"ดูกรภิกษุทั้งหลาย หนทางนี้เป็นที่ไปอันเอก"

คำว่า"หนทางนี้เป็นที่ไปอันเอก" ก็ชัดๆอยู่แล้วทางนี้เป็นที่ไปอันอก(ทางเดียว)เท่านั้น
ไม่ได้ตรัสไว้ตรงไหนเลยว่านะครับว่า "หนทางนี้เป็นที่ไป๔ทิศ ๔ ทาง๔" เลย
ก็เล่นตีความกันเอาเองแบบนี้ พระพุทธพจน์จะไปเหลืออะไรครับ
อย่าเอาอาจาริยวาทที่ขานนาคเข้ามาเพื่อสืบทอดพระศาสนา
มาขัดแย้งกับองค์พระศาสดาของตนเองเลย

ที่ผมยกมาล้วนเป็นพระพุทธพจน์ที่มีอยู่ในพระธรรมและพระวินัยนะครับ
แม้แต่ท่านอรรถกถาจารย์(อาจาริยวาท)เอง ท่านก็กล่าวไว้ชัดเจน ในสุตตะ๓ว่า
V
V
ก็ปิฏก ๓ที่ยกขึ้นสู่สังคีติ ๓ ชื่อว่าสุตตะ ในปกิณณกะมีสุตตะเป็นต้น.
ข้อที่เข้ากันได้กับกัปปิยะ ชื่อว่าสุตตานุโลม. อรรถกถา ชื่อว่าอาจริยวาท.
ปฏิภาณของตน ตามความคาดหมายตามความรู้ ชื่อว่าอัตตโนมัติ.

ในปกิณณกะเหล่านั้น สุตตะ ใครๆ คัดค้านไม่ได้ เมื่อคัดค้านสุตตะนั้น ก็เท่ากับคัดค้านพระพุทธเจ้าด้วย.
ส่วนข้อที่เข้ากับได้กับกัปปิยะ ควรถือเอาเฉพาะข้อที่สมกับสุตตะเท่านั้น นอกนั้นไม่ควรถือเอา.
แม้อาจริยวาทเล่า ก็ควรถือเอาแต่ที่สมกับสุตตะเท่านั้น นอกนั้นไม่ควรถือเอา.
ส่วนอัตตโนมัติเพลากว่าเขาทั้งหมด. แม้อัตตโนมัตินั้นก็ควรถือเอาแต่ที่สมกับสุตตะเท่านั้น นอกนั้นไม่ควรถือเอา.

การศึกษาพระไตรปิฎก ควรทำตามพระพุทธพจน์ที่ว่า
"ดูก่อนอานนท์ ธรรมและวินัยใด ที่เราได้แสดงแล้ว บัญัติแล้ว แก่เธอทั้งหลาย
ธรรมและวินัยนั้น จักเป็นศาสดาแทนเรา ปกครองท่านแทน เมื่อเราล่วงลับไปแล้ว"

ถ้ามีภิกษุมากล่าวอ้างว่านี่เป็นธรรม นี่เป็นวินัย พวกเธอไม่พึงชื่นชม ไม่พึงคัดค้าน
ครั้นแล้วให้พึงเรียนบทพยัญชนะให้ดี
แล้วนำไปสอบสวนในพระสูตร เทียบเคียงในพระวินัย

ถ้าหากลงในพระสูตรไม่ได้ เทียบเคียงในพระสูตรไม่ได้
พึงถึงความตกลงในช้อนี้ว่า นี่ไม่ใช่คำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคย์แน่นอน
และภิกษุนี้จำผิดมาแล้ว พวกเธอพงทิ้งคำกล่าวนั้นเสีย
^
^
ตกลงชัดเจนนะครับว่าใครที่ตีความกันเอาเอง
"หนทางนี้เป็นที่ไปอันเอก" ไม่ใช่ "หนทางนี้เป็นที่ไปอันมี๔ทิศ ๔ทาง"ครับ
ที่ผมเชิดชูท่านพระอาจารย์ทั้งหลายในสายปฏิบัติสมาธิกรรมฐานภาวนา(อัตโนมัติอาจารย์)
ก็เพราะธรรมของท่านล้วนลงกันได้กับพระธรรมและพระวินัย ตามรอยพระบรมครูจอมศาสดาครับ

ของแบบนี้ทำไม ต้องคิดเองให้เสียเวลาหละครับ
พึงเรียนบทพยัญชนะให้ดี แล้วสมาทานนำไปปฏิบัติอย่างจริงจัง
เมื่อลงกันได้กับพระสูตรแลพระวินัย อย่างนี้ควรเชื่อมั้ยครับ???

มีพระพุทธพจน์ที่ไหนครับที่บอกว่าจิตเกิดดับ???
มีแต่กล่าวไว้ ในสติปัฏฐาน๔ชัดๆนะครับว่า
อารมณ์(กิเลส)เกิดขึ้นที่จิตก็รู้ กิเลส(อารมณ์)เหล่านั้นดับไปจากจิตก็รู้ใช่มั้ยครับ???

คุณภัทรพงศ์ครับ
แล้วมีพระพุทธพจน์รับรองไว้ตรงไหนบ้างครับว่า
มีอย่างอื่นอีกที่ทำให้สติปัฏฐาน๔บริบูรณ์
นอกจากอานาปานสติ อย่าคิดเองเออเองสิครับ
หรือแม้แต่พระพุทธพจน์คุณก็ไม่เชื่อ เพราะไม่ตรงกับจริตของคุณ

ท่านกล่าวว่าอานาปานสติบริบูรณ์ย่อมยังสติปัฏฐานให้บริบูรณ์
เพราะอานาปานสติเป็นพื้นฐานที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติทุกหมวดครับ
เมื่อมีพื้นฐานที่บริบูรณ์ จะปฏิบัติหมวดใดก็ย่อมบริบูรณ์ตามไปด้วยใช่มั้ยครับ???
จึงทรงสรรเสริญอานาปานสติว่าย่อมยังสติปัฏฐานให้บริบูรณ์ได้.....

คุณภัทรพงศ์ครับ

คุณอย่าตีความเอาเองสิครับ ว่าพ่อแม่ครูบาอารย์สายปฏิบัตินั้นไม่เอาอานาปานสติ.
การบริกรรม"พุทโธ"นั้น ก็เป็นการปฏิบัติกายในกาย หรือกายคตาสติครับ
ย่อมต้องมีอานาปานสติเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยทั้งนั้นครับ
ไม่ว่าจะเอาคำบริกรรมอย่างเดียว หรือพิจารณาอิริยาบท หรืออสุภกรรมฐาน ล้วนเกี่ยวข้องกับอานาปานสติทั้งสิ้นครับ

เมื่อภาวนาไปเรื่อยๆหรือพิจารณาในหมวดกายในกายไปจนกระทั่งจิตละเอียด ลมหายใจก็ละเอียดตามไปด้วยครับ
ท่านที่ลงมือปฏิบัติไม่ว่า จะภาวนาก็ดี ดูอิริยาบทก็ดี หรืออสุภกรรมฐานก็ดี
ย่อมต้องรู้ดีว่า ในขณะที่ปฏิบัติอยู่นั้น ลมหายใจยังหยาบอยู่ หรือลมหายใจละเอียดดีแล้วครับ

อย่ามาอ้างไว้ว่ายกขึ้นเหนือเกล้าเลยครับ แค่เรื่องคำภาวนาคุณยังไม่เชื่อเลยว่าเป็นพุทธานุสสติ
แบบนี้หรือครับ ที่บอกว่ายกไว้เหนือเกล้า คุณเคยลองนำคำภาวนาเหล่านั้นสมาทานนำมาปฏิบัติดูหรือยังครับ

คำบริกรรมเหล่านั้น ล้วนเกิดจากการตรัสรู้ดีตรัสรู้ชอบของพระพุทธองค์ทั้งสิ้นใช่มั้ยครับ???
แต่ท่านพระอาจารย์ชั้นหลังนำมาเป็นอุบาย เพื่อให้ระลึกถึงพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณได้ง่ายขึ้นใช่มั้ยครับ???
มีผู้ปฏิบัติคนไหนบ้างครับ ที่ไม่รู้ว่าคำบริกรรมเหล่านั้นเป็นการระลึกถึงคุณความดีของพระองค์....