คุณ mes เขียน
ดูซิว่าเหลิมสัทธรรมปฏิรูปจะดิ้นไปไหน

ที่กล้าบิดเบื้อนว่า

รูปฌาน อรูปฌาน คือการนั่งหลับตาเฉยๆ

นี่แค่ยกมาบางส่วนเท่านั้น

คุณ mes ครับ พระสูตรเกี่ยวกับ รูปฌาน อรูปฌาน ทั้งหลายที่นำมาแสดงนั้น เป็นสมาธิขั้นสูง คือ อัปปนาสมาธิ และสมาธิเหล่านั้น หรือ ฌาน ก็ถูกนำไปเป็น บาทของการเจริญสติปัฏฐาน หรือ วิปัสสนาต่อไป
หาก รูปฌาน อรูปฌาน ใด ไม่เป็นไปเพื่อสติปัฏฐาน หรือ วิปัสสนา โดยไม่รู้วิธียกองค์ฌานนั้นขึ้นเจริญวิปัสสนาต่อไป ติดอยู่แค่ รูปฌาน อรูปฌาน ถือว่าไม่ใช่ สมาธิวิสุทธิ , สัมมาสมาธิ

แล้วหากไปยึดถือ รูปฌาน นั้น ว่าเป็น วิปัสสนาญาณ หรือ นิพพาน แล้ว มิจฉาทิฏฐิย่อมเกิดขึ้นแล้ว


แล้วการนั่งสมาธิ ได้นิมิต แล้วคิดว่า ตนเองได้ วิปัสสนาญาณ แล้ว นี่คือ การสัทธรรมปฏิรูป ที่รุนแรงจริง


ทิฏฐธรรมนิพพานทิฏฐิ ๕
[๕๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมณพราหมณ์พวกหนึ่ง มีทิฏฐิว่า นิพพานในปัจจุบันย่อมบัญญัติว่า นิพพานปัจจุบันเป็นธรรมอย่างยิ่งของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ ด้วยเหตุ ๕ ประการ ก็สมณพราหมณ์ผู้เจริญเหล่านั้น อาศัยอะไร ปรารภอะไร จึงมีทิฏฐิว่านิพพานในปัจจุบันบัญญัติว่า นิพพานปัจจุบันเป็นธรรมอย่างยิ่งของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ด้วยเหตุ ๕ ประการ?

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๙ บรรทัดที่ ๘๒๖ - ๑๐๗๑. หน้าที่ ๓๕ - ๔๔.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v ... agebreak=0
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=1

สรุปได้ว่า

สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ กามคุณ ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ ปฐมฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ ทุติยฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ ตติยฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ จตุถฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ อรูปฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"

คุณหลับอยู่ครับ ไม่แน่นะครับ อาจารย์ของคุณที่ว่า ได้นิพพานแล้ว อาจจะเป็นการนั่งสมาธิได้ฌานเท่านั้นนะครับ ฝากศึกษาพิจารณา จาก พระไตรปิฏก อรรถกถา คัมภีร์ของเถรวาท ให้ดี

ผมอาจจะโง่ ที่ไม่เชื่อ อัตตโนมติ ของอาจารย์บางท่าน

อ้างอิงพระไตรปิฎก:
รูปฌาน ฌานมีรูปธรรมเป็นอารมณ์มี ๔ คือ
๑. ปฐมฌาน ฌานที่ ๑ มีองค์ ๕ คือ
วิตก(ตรึก)
วิจาร(ตรอง)
ปีติ(อิ่มใจ)
สุข(สบายใจ)
เอกัคคตา(จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง)
๒. ทุติยฌาน ฌานที่ ๒ มีองค์ ๓ คือ ปีติ, สุข, เอกัคคตา
๓. ตติยฌาน ฌานที่ ๓ มีองค์ ๒ คือ สุข, เอกัคคตา
๔. จตุตถฌาน ฌานที่ ๔ มีองค์ ๒ คือ อุเบกขา, เอกัคคตา

อ้างอิงพระไตรปิฎก:
อรูป ฌานมีอรูปธรรมเป็นอารมณ์ ได้แก่ อรูปฌาน, ภพของสัตว์ผู้เข้าถืออรูปฌาน,
ภพของอรูปพรหม มี ๔ คือ
๑. อากาสานัญจายตนะ (กำหนดที่ว่างหาที่สุดมิได้ เป็นอารมณ์)
๒. วิญญาณัญจายตนะ (กำหนดวิญญาณหาที่สุดมิได้ เป็นอารมณ์)
๓. อากิญจัญญายตนะ (กำหนดภาวะที่ไม่มีอะไรๆ เป็นอารมณ์)
๔. เนวสัญญานาสัญญายตนะ (ภาวะมีสัญญาก็ไม่ใช่ ไม่มีสัญญาก็ไม่ใช่)

คุณ mes ครับ พระสูตรเกี่ยวกับ รูปฌาน อรูปฌาน ทั้งหลายที่นำมาแสดงนั้น เป็นสมาธิขั้นสูง คือ อัปปนาสมาธิ และสมาธิเหล่านั้น หรือ ฌาน ก็ถูกนำไปเป็น บาทของการเจริญสติปัฏฐาน หรือ วิปัสสนาต่อไป
หาก รูปฌาน อรูปฌาน ใด ไม่เป็นไปเพื่อสติปัฏฐาน หรือ วิปัสสนา โดยไม่รู้วิธียกองค์ฌานนั้นขึ้นเจริญวิปัสสนาต่อไป ติดอยู่แค่ รูปฌาน อรูปฌาน ถือว่าไม่ใช่ สมาธิวิสุทธิ , สัมมาสมาธิ

ฌานคือการนั่งหลับตาเฉยๆ


ถ้าเป็น การทำสมาธิขั้นสูงให้ได้ เช่น รูปฌาน อรูปฌาน ก็ใช่ครับ

คุณ mes ครับ พระสูตรเกี่ยวกับ รูปฌาน อรูปฌาน ทั้งหลายที่นำมาแสดงนั้น เป็นสมาธิขั้นสูง คือ อัปปนาสมาธิ และสมาธิเหล่านั้น หรือ ฌาน ก็ถูกนำไปเป็น บาทของการเจริญสติปัฏฐาน หรือ วิปัสสนาต่อไป
หาก รูปฌาน อรูปฌาน ใด ไม่เป็นไปเพื่อสติปัฏฐาน หรือ วิปัสสนา โดยไม่รู้วิธียกองค์ฌานนั้นขึ้นเจริญวิปัสสนาต่อไป ติดอยู่แค่ รูปฌาน อรูปฌาน ถือว่าไม่ใช่ สมาธิวิสุทธิ , สัมมาสมาธิ

[๔๒๗] ดูกรอัคคิเวสสนะ เรากินอาหารหยาบให้กายมีกำลังแล้ว สงัดจากกาม สงัดจาก
อกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร มีปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวกอยู่. แม้สุขเวทนาที่
เกิดขึ้นเห็นปานนี้ ก็มิได้ครอบงำจิตเราตั้งอยู่ได้. เราบรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิต
ณ ภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น เพราะวิตกวิจารสงบไป ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีปีติและสุขเกิด
แต่สมาธิอยู่. เรามีอุเบกขา มีสติสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป บรรลุ
ตติยฌานที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติ อยู่เป็นสุข. เราบรรลุ
จตุตถฌาน อันไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัส และโทมนัสในก่อน
เสียได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่. แม้สุขเวทนาที่เกิดขึ้นเห็นปานนี้ ก็มิได้ครอบงำจิต
เราตั้งอยู่ได้. เราเมื่อจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส อ่อน ควร
แก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวอย่างนี้ ก็โน้มน้อมจิตไปเพื่อปุพเพนิวาสานุสติญาณ. เราย่อม
ระลึกชาติที่เคยอยู่อาศัยในก่อนได้เป็นอันมาก คือ ระลึกได้หนึ่งชาติบ้าง สองชาติบ้าง ฯลฯ ระลึก
ชาติที่เคยอยู่อาศัยได้เป็นอันมาก พร้อมทั้งอาการ ทั้งอุเทศ ด้วยประการฉะนี้. ดูกรอัคคิเวสสนะ
ในปฐมยามแห่งราตรี เราได้บรรลุวิชชาที่ ๑ อันนี้ เมื่อเราไม่ประมาท มีความเพียร ส่งจิตไปอยู่
อวิชชาเรากำจัดเสียแล้ว วิชชาเกิดขึ้นแล้ว ความมืดเรากำจัดเสียแล้ว แสงสว่างเกิดขึ้นแล้ว.
แม้สุขเวทนาที่เกิดขึ้นแล้วเห็นปานนี้ ก็มิได้ครอบงำจิตเราตั้งอยู่ได้.

อ้างอิงพระไตรปิฎก:
รูปฌาน ๔
เมื่อเธอพิจารณาเห็นนิวรณ์ ๕ เหล่านี้ ที่ละแล้วในตน ย่อมเกิดปราโมทย์ เมื่อ
ปราโมทย์แล้วย่อมเกิดปิติ เมื่อมีปีติในใจ กายย่อมสงบ เธอมีกายสงบแล้วย่อมได้เสวยสุข
เมื่อมีสุข จิตย่อมตั้งมั่น เธอสงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร
มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่ เธอทำกายนี้แหละให้ชุ่มชื่นเอิบอิ่มซาบซ่านด้วยปีติและสุขเกิดแต่
วิเวก ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว ที่ปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวกจะไม่ถูกต้อง
ดูกรมาณพ เปรียบเหมือนพนักงานสรงสนาน หรือลูกมือพนักงานสรงสนานผู้ฉลาด จะพึง
ใส่จุรณสีตัวลงในภาชนะสำริด แล้วพรมด้วยน้ำ หมักไว้ ตกเวลาเย็นก้อนจุรณสีตัวซึ่งยางซึม
ไปจับติดกันทั่วทั้งหมด ย่อมไม่กระจายออก ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นแล ทำกายนี้แหละให้ชุ่มชื่น
เอิบอิ่มซาบซ่านด้วยปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวก ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว
ที่ปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวกจะไม่ถูกต้อง ข้อนี้เป็นสมาธิของเธอประการหนึ่ง.
[๓๒๖] ดูกรมาณพ อีกประการหนึ่ง ภิกษุบรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิตใน
ภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น เพราะวิตกวิจารสงบไป ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีปีติและสุข
เกิดแต่สมาธิอยู่ เธอทำกายนี้แหละให้ชุ่มชื่นเอิบอิ่มซาบซ่าน ด้วยปีติและสุขอันเกิดแต่สมาธิ
ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว ที่ปีติและสุขอันเกิดแต่สมาธิจะไม่ถูกต้อง ดูกร
มาณพ เปรียบเหมือนห้วงน้ำลึก มีน้ำปั่นป่วน ไม่มีทางที่น้ำจะไหลมาได้ ทั้งในด้านตะวันออก
ด้านใต้ ด้านตะวันตก ด้านเหนือ ทั้งฝนก็ไม่ตกเพิ่มตามฤดูกาล แต่สายน้ำเย็นพุขึ้นจากห้วง
น้ำนั้นแล้ว จะพึงทำห้วงน้ำนั้นแหละให้ชุ่มชื่นเอิบอาบซาบซึมด้วยน้ำเย็น ไม่มีเอกเทศไหนๆ
แห่งห้วงน้ำนั้นทั้งหมด ที่น้ำเย็นจะไม่พึงถูกต้องฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นแล ย่อมทำกายนี้แหละ
ให้ชุ่มชื่นเอิบอิ่มซาบซ่านด้วยปีติและสุขอันเกิดแต่สมาธิ ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอ
ทั่วทั้งตัว ที่ปีติและสุขเกิดแต่สมาธิจะไม่ถูกต้อง แม้ข้อนี้ก็เป็นสมาธิของเธอประการหนึ่ง.
[๓๒๗] ดูกรมาณพ อีกประการหนึ่ง ภิกษุมีอุเบกขา มีสติมีสัมปชัญญะ เสวยสุข
ด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติยฌาน ที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่าผู้ได้ฌานนี้
เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติอยู่เป็นสุข เธอทำกายนี้ให้ชุ่มชื่นเอิบอิ่มซาบซ่านด้วยสุขอันปราศจากปีติ
ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัวที่สุขปราศจากปีติจะไม่ถูกต้อง ดูกรมาณพ เปรียบ
เหมือนในกอบัวขาบ ในกอบัวหลวง หรือในกอบัวขาว ดอกบัวขาบ ดอกบัวหลวง หรือ
ดอกบัวขาว บางเหล่าซึ่งเกิดในน้ำ เจริญในน้ำ ยังไม่พ้นน้ำ จมอยู่ในน้ำ น้ำหล่อเลี้ยงไว้
ดอกบัวเหล่านั้น ชุ่มชื่นเอิบอาบซาบซึมด้วยน้ำเย็นตลอดยอด ตลอดเง่า ไม่มีเอกเทศไหนๆ
แห่งดอกบัวขาบ ดอกบัวหลวง หรือดอกบัวขาวทั่วทุกส่วน ที่น้ำเย็นจะไม่พึงถูกต้อง ฉันใด
ภิกษุก็ฉันนั้นแล ย่อมทำกายนี้แหละให้ชุ่มชื่นเอิบอิ่มซาบซ่านด้วยสุขปราศจากปีติ ไม่มีเอกเทศ
ไหนๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว ที่สุขปราศจากปีติจะไม่ถูกต้อง แม้ข้อนี้ก็เป็นสมาธิของเธอ
ประการหนึ่ง.
[๓๒๘] ดูกรมาณพ อีกประการหนึ่ง ภิกษุบรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข
เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่
เธอนั่งแผ่ไปทั่วกายนี้แหละ ด้วยใจอันบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอ
ทั่วทั้งตัว ที่ใจอันบริสุทธิ์ผ่องแผ้วจะไม่ถูกต้อง ดูกรมาณพ เปรียบเหมือนบุรุษจะพึงนั่งคลุมตัว
ตลอดศีรษะด้วยผ้าขาว ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายทุกๆ ส่วนของเขาที่ผ้าขาวจะไม่ถูกต้อง
ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นแล เธอนั่งแผ่ไปทั่วกายนี้แหละด้วยใจอันบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีเอกเทศ
ไหนๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัวที่ใจอันบริสุทธิ์ผ่องแผ้วจะไม่ถูกต้อง แม้ข้อนี้ก็เป็นสมาธิของเธอ
ประการหนึ่ง.
ดูกรมาณพ สมาธิขันธ์อันเป็นอริยะนี้แล ที่พระผู้มีพระภาคได้ตรัสสรรเสริญและทรงยัง
ประชุมชนนี้ให้สมาทาน ให้ตั้งอยู่ ให้ดำรงอยู่ อนึ่ง ในพระธรรมวินัยนี้ ยังมีกรณียกิจที่ยิ่งขึ้น
ไปอยู่อีก.
ส. ข้าแต่ท่านพระอานนท์ น่าอัศจรรย์นัก ไม่เคยมีมาแล้ว สมาธิขันธ์อันเป็นอริยะนี้
บริบูรณ์แล้ว มิใช่ไม่บริบูรณ์ ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นสมาธิขันธ์อันเป็นอริยะของท่านพระอานนท์ ที่
บริบูรณ์แล้วอย่างนี้ในสมณพราหมณ์เหล่าอื่น ภายนอกพระศาสนานี้เลย ข้าแต่ท่านพระอานนท์
ก็สมณพราหมณ์เหล่าอื่น ภายนอกพระศาสนานี้พึงเห็นสมาธิขันธ์อันเป็นอริยะที่บริบูรณ์แล้ว
อย่างนี้ในตน เขาเหล่านั้นจะพึงพอใจด้วยสมาธิขันธ์เพียงเท่านี้ พอแล้วด้วยสมาธิขันธ์เพียง
เท่านี้ว่า เราได้ทำสมาธิขันธ์เสร็จแล้ว สำคัญตนว่า เราได้บรรลุถึงประโยชน์แห่งสามัญคุณ ไม่
มีกรณียกิจอะไรๆ ที่ยิ่งขึ้นไปอีก. แต่ท่านพระอานนท์ก็ยังกล่าวอย่างนี้ว่า อนึ่งในธรรมวินัยนี้ยัง
มีกรณียกิจที่ยิ่งขึ้นไปอยู่อีก.
อริยปัญญาขันธ์
[๓๒๙] ส. ข้าแต่ท่านพระอานนท์ ปัญญาขันธ์อันเป็นอริยะที่พระผู้มีพระภาคได้ตรัส
สรรเสริญและยังทรงประชุมชนนี้ ในสมาทาน ให้ตั้งอยู่ ให้ดำรงอยู่นั้น เป็นไฉน.

แล้วการนั่งสมาธิ ได้นิมิต แล้วคิดว่า ตนเองได้ วิปัสสนาญาณ แล้ว นี่คือ การสัทธรรมปฏิรูป ที่รุนแรงจริง

คุณสมบัติของเหลิมน้อยกว่า
ใช่ไถนา หรือ ยืนให้คนรีดนม

สรุปได้ว่า

สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ กามคุณ ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ ปฐมฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ ทุติยฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ ตติยฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ จตุถฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"
สมณะพราหมณ์บางพวก บัญญัติ อรูปฌาน ว่าเป็น " นิพพาน"

คุณหลับอยู่ครับ ไม่แน่นะครับ อาจารย์ของคุณที่ว่า ได้นิพพานแล้ว อาจจะเป็นการนั่งสมาธิได้ฌานเท่านั้นนะครับ ฝากศึกษาพิจารณา จาก พระไตรปิฏก อรรถกถา คัมภีร์ของเถรวาท ให้ดี

ผมอาจจะโง่ ที่ไม่เชื่อ อัตตโนมติ ของอาจารย์บางท่าน