แล้วตัวเองไม่เดือดร้อนรึ ... เบียดเบียนตัวเองคิดว่าไม่บาปรึท่าน
กินเป็นยาไม่ผิดศีล กินจนขาดสติ เป็นนักเลงสุราผิดศีล
หาอย่างอื่นมาแก้หนาวแทนไม่ได้รึ ที่รัสเซียให้ยามหรือทหารกินเหล้าเพราะมันประหยัดงบประมาณหรอก
กินเหล้าแล้วคอจะแห้งนะ อยากน้ำมากกว่าเดิมอีก
มันง่ายที่สุดแล้ว เหล้าไม่เข้าปากก็ไม่ผิด แค่นี้ทำไม่ได้อย่าไปคิดทำอะไรที่มันยากกว่านี้เลย ส่วนคนที่ไม่กินเหล้าก็ดีอยู่แล้ว

กำเนิดสุรา
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=5&t=25884

คนทำได้แค่นี้หรอ ข้อเดียวไม่กินเหล้า
ศีลมันก็แค่ควบคุมความประพฤติทางกาย วาจาใจ ให้ตั้งอยู่ในความดีงามมีความปกติ ไม่มีการเบียดเบียนกันในสังคม เราว่าคนทั่วไปก็ทำได้ ไม่ใช่แค่เรื่องเหล้า
และเหล้าก็ไม่ได้ผิดศีลไรเลย จับมือหญิงสาวก็ไม่ได้ผิดศีลไรถ้าไม่ได้มาด้วยกิเลส เพราะสุดท้ายกิเลสก็นำไปหาทุกข์อีก ถ้ากินเหล้าไม่เดือดร้อนใครก็ไม่มีทางบัญญัติหรอก แต่ เหตุว่าเกิดเรื่องเพราะกินเหล้าแล้วดันขาดสติ ทั้งผู้คนติฉินนินทา สังคมติเตียน มันผิดที่ว่าทำให้ใครเดือดร้อนทั้งทางกาย วาจา ใจ หรือไม่นั้นแหละพื้นฐาน
ศีล ก็แค่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนทั้งตัวเองและผู้อื่นทั้งกาย วาจา และใจ เรื่องแค่นี้ทำยากมากไม่ใช่ง่ายๆ(หรือแค่นี้จะเรียกว่าเลวทรามได้อีก) แตทำได้ ถ้าตั้งใจจริง ก็ไม่เกินไปที่คนธรรมดาจะทำไม่ได้ แต่เลือกไม่ทำเอง
พุทธเจ้าไม่บอกให้คนทำอะไรที่เกินวิสัยมนุษย์หรอก จะไปอ้างอิงศีล5 ศีล8 หรือ227 ก็มาจากพื้นฐานเดียวกัน คิดทีละข้อสาเหตุก็เพราะมีเรื่องเดือดร้อนผู้อื่นและตนเอง ก็เลยบัญญัติ ของพวกนี้
อยู่เฉยๆไม่ทำไรบางคนก็เดือดร้อนใจเพราะเรา แต่สุดท้ายก็ที่เราว่าจะละจะวางมันได้บ้างรีเปล่า

ไม่มีน้ำกินมีแต่เหล้า พอกินแล้วผิดศีลหรอ คอแห้งก็แห้งสิ มันก็ต้องค่อยๆจิบไปไม่ใช่ให้แห้งผาก
และไม่ใช่ซดเอาซดเอาเพราะหิว มันก็ต้องรู้ว่าไอที่กินมันคืออะไร
กินอะไรพิจารณาว่าอันตรายอย่างไรก็ทำไปตามที่มีที่ได้ จะมีศีลแล้วต้องยอมอดหรอ
พุทธเจ้าไม่บัญญัติอะไรที่มันไม่มีความยืดหยุ่นหรอก
หยิบของเขามาไม่ได้ตั้งใจ ก็ไม่ผิดไร ดูตามเหตุการ
มันต้องดูว่าเพื่ออะไร ไม่ใช่ว่ามีบอกไว้ก็ทำตามนั้นทื่อๆ
ถ้ายึดตามวินัยมากจะเฟ้อ เพราะ พุทธเจ้าก็บอกให้เพิ่มได้ลดได้ ตามกาลตามสถาน
บางข้อก็ไม่ให้เสื่อมศรัทธา เสื่อมศรัทธาเพราะอะไรล่ะ เพราะ ไปเดือดร้อนผู้อื่น บางอย่างก็แค่ให้ผู้อื่นไม่สบายใจก็แค่นั้น เอง
ขอโทษด้วยถ้าทำให้ไม่พอใจนะ แต่ จริงๆมันก็แค่นั้น เรื่องธรรมดามองให้มันธรรมดาบ้าง

* ข้าพเจ้าขอรับเอาซึ่งหัวข้อในการศึกษาเจตนา เป็นเครื่องเว้นจากน้ำเมาคือสุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท

ในบรรดาศีลห้านั้น ศีลข้อนี้ต่างจากข้ออื่น กล่าวคือ ศีลสี่ข้อแรกนั้น จะไม่มีคำว่า เป็นที่ตั้ง แห่งความประมาท กำกับอยู่ ซึ่งประเด็นนี้อาจอธิบายโดยรวบรัดได้ว่า ศีลสี่ข้อแรกประสงค์ให้งดเว้นอย่างเด็ดขาด ขณะที่ศีลข้อนี้ อาจดื่มได้เพื่อเป็นยาเป็นต้นในบางกรณี แต่ต้องตระหนักว่ามิได้ตั้งอยู่ในความประมาท แต่โบราณาจารย์แนะนำว่า การไม่ดื่มเลยน่าจะเป็นสิ่งที่ดีกว่าการดื่มโดยตระหนักว่าจะไม่ประมาท...

อ้างอิงจาก http://gotoknow.org/blog/dhammasakajcha/234493

สังเกตได้ว่า จริงๆแล้วให้ดื่มได้แต่ต้องไม่ตั้งอยู่ในความประมาท มีการยืดหยุ่นเสมอ
ไม่ใช่ว่าไว้ทื่อๆ ยึดถือปฏิบัติทื่อๆ แต่หลังๆ มากำหนดกันเองว่าไม่ดื่มเลยดีกว่า เพราะมันยากที่จะรู้
คนอาจอ้างได้ว่าทำไปเพราะสิ่งนั้นสิ่งนี้เพื่อจะดื่ม
วินัย ไม่ได้มีมาตั้งแต่เริ่มแรก แต่เพราะมีคนทำเรื่องเดือดร้อนขึ้นจึงบัญญัติ ไม่งั้นคงบัญญัติไว้มากกว่านี้มากมายตั้งแต่เริ่มตรัสรู้ แปลว่าแรกๆทำได้ไม่มีใครเดือดร้อน มนุษย์เกิดมามีอิสระของตน อยู่ๆ จะไปบังคับว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ไม่มีที่มา ใครจะไปทำตาม (และเหล้าก็แค่ปาจิตตีย์ด้วยไม่ร้ายแรงเลย ปลงอาบัติก็จบ แต่ผลของการเมาเหล้าไประรานชาวบ้านสิหนักกว่า) สุดท้ายก็คือดื่มไปอย่าให้เมา อย่าให้ขาดสติ มันจะเป็นเหตุให้ไปผิดศีลได้ (เมาเหล้าแล้วนอนขวางประตู ก็ทุเรศก็เสื่อมเหมือนกัน)

ส่วนตัวนะ ถ้าหากว่าความจริงศีลคืออะไรทื่อๆ ไม่ยืดหยุดตามเวลาสถานการได้ ก็ไม่งดงาม ไม่น่านับถือ เพราะคนเรา มันก็มีที่จำเป็นในบางเวลา ไม่ใช่แค่เรื่องสุรา แต่เรื่องอื่นๆด้วย ถ้าเอา เรื่อง เหล้ามาอ้างว่าผิดศีลนั้น เรื่องวิ่งเรื่องเดิน เรื่องคำหยาบที่เป็นนิสัยส่วนตัว แต่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้จงใจทำเพื่อให้ เกิดผลเลวร้าย ก็ ผิดศีลหมดสิ เพราะมันไม่งาม บางคนเห็นแล้วได้ยินแล้วหงุดหงิดไม่พอใจ พาให้เขาเดือดร้อนใจ
และเราก็เดือดร้อนตาม
สิ่งสำคัญคือทำไงไม่ให้เดือดร้อนให้มันมาจากใจจริงที่หวังดีต่อผู้อื่นและตนเอง ไม่ใช่ทำเพราะว่ามีข้อกำหนดแค่นั้น เพราะ เรื่องที่มันจะผิดศีลจริงๆ มีเยอะแยะมากมายถ้าจะทำจริงแล้วแต่จะตลบตะแลง
คิดถึงผลตามมาก่อนที่จะทำ จะให้ไปตามจำเป็นข้อๆเหรอ เฟ้อไป

(edit บ่อยไปหน่อย พิมพ์ผิดเยอะ คีบอร์ดไม่มีไทย แล้วเราก็แค่นั่งจิ้มด้วยไม่สัมผัส)

หมายถึงถ้าจะให้บริสุทธิ์จริงๆ ได้ข้อเดียว ยกตัวอย่างเช่น นั่งดูทีวี เห็นหน้านางเอกสวย ใจมันก็คิดไปแล้ว เผลอๆ นึกชื่อเมียไม่ออก แบบนี้ แสดงว่า ยังมีราคะอยู่ ยังไม่บริสุทธิ์ ฯ

ตรงนี้เรียกว่า สีลพพจปรามาส เป็นแนวคิดของพราหมณ์ พุทธไม่ได้สอนกันแบบนี้

เออ... ผิดเต็มๆ เลยแหละท่าน คนที่หวังมรรคผล ถ้าเลิกเหล้าไม่ได้ อย่างมากก็ได้โสดาปัตติมรรค ทำร้ายตัวเอง เบียดเบียนตัวเอง มันก็คือบาป ฆ่าตัวตาย ไม่ไดให้ใครมาฆ่า ทิ้งมรดกไว้เป็นล้าน ก็ต้องไปใช้กรรมในนรก

การไม่กินเหล้าเลยได้นั้น คือการเอาชนะใจตัวเองอย่างหนึ่ง ในทางธรรม เมื่อนั่งกินเหล้าอยู่คนเดียวในบ้าน ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อนเลย พอเมา โลภะ โทสะ โมหะ ครอบงำท่านเต็มๆ ไม่มีเบรคเลย เหยียบ 180 km/hr ลงนรก

เห็นสายไฟเปลือยๆ นึกว่าไม่มีไฟ เอามือไปจับ อย่างไงก็โดนไฟดูด เผลอๆ ตาย จะบอกว่าผมไม่รู้มันไม่ได้นะ

กรณีพระ หยิบของแบบนี้ ถ้าของราคาเกิน ๑ บาท ก็ปราชิกไปเลย

ที่ท่านสรุปมามันก็ถูก แต่เป็นถูกของท่าน ไม่ได้ถูกจริงๆ ตามความเป็นจริง ศีล ๕ เป็นศีลที่พระอริยเจ้าทั้งหลายใคร่ครวญแล้ว รู้เห้นถึงภัยที่จะตามมาในการประพฤตินอกกรอบของศีล

เรื่องทางธรรม จะเอาปัญญาทางโลกมาตัดสินนั้นไม่ได้ เพราะปัญญาทางโลกเต็มไปด้วยความเห็น ธรรมะคือความจริง ต้องใช้ข้อเท็จจริงมาตัดสิน จะไปคิดเองเออเองไม่ได้

เอาเป็นว่ายอมละกันนะ เพราะท่าทางเหมือนคุณจะพิจารณาอะไรตามตัวอักษรไปหมด
ไม่คิดอะไรไปตามความจริง แทนที่จะใช้มัน กลับโดนมันใช้
สมัยนั้นมีพระหลายแบบ ทั้งพระทีปฏิบัติจริง และพระที่เข้ามาเพราะเนื่องมากจากนิกายอื่นหวังแทรกซึม
ปัญหาสังคมสมัยนั้นรุนแรงมาก มีหลายฝ่ายมาก จะมาว่าทางโลกทางธรรม มีหมดเลย
ตลบตะแลงข้างๆคู่โดยถืออักษรว่ากันถือความหมายแง่เดียวว่ากัน
แต่พุทธเจ้า ไม่เคยว่าอะไรในแง่เดียวเลย จะฟังเหตุผล ว่าไปตามเหตุตามผลนั้น
ไม่ใช่ว่าจะต้องอาบัติทุกอาการตามตัวอักษร เพราะ ในสมัยนั้นมีทั้งการว่าจ้างผู้อื่นมาแกล้งด้วยเผื่อให้ผิดวินัย รุนแรงมากมายหลายอย่าง

ถ้าในวินัยแบบที่คุณคิดและตีความและไม่ยืดหยุ่นเลยนั้น คือศีลแท้จริง แต่ละวันก็มีแต่อาบัติ
เพราะทั้งเราไม่ตั้งใจ ทั้งนิกายอื่นแกล้งเยอะแยะ

ก็ยังยืนยันนะ ต่อให้บังเอิญวิ่งไปชนเป็นเหตุให้สิ่งมีชีวิตตกเหวตาย แต่ไม่ได้ตั้งใจไม่มีใจอาฆาต
และนอนอยู่โดนจับไปทำออรัลเซ็กจนเสร็จ แต่เราไม่ได้ยินดีในกามนั้น
แตะเนื้อตัวสีกามากมายแต่ไม่ได้คิดอะไรในใจเป็นกามมารมณ์เลย
หยิบของผู้อื่นมาโดยไม่ตั้งใจเพราะคิดว่าคงทิ้งแล้วไม่ได้ตั้งใจขโมย
หรือหยิบมาโดยสำคัญว่าคือของเรา หยิบผิดมา
หรือมาอยู่ในของเราเราเอาไปโดยไม่ทราบ ต่อให้มูลค่า1000ล้าน
เหล่านี้ ก็ไม่มีเหตุไหนให้ต้องอาบัติเลย

ถ้าคิดว่าเราโกหกหรือกล่าวตู่ วินัย นายก็ลองไปคุ้นวินัยทุกเล่มอ่านดู
ว่าสาเหตุที่บัญญัติ วินัยแต่ละข้อ มันมาจากอะไรบ้าง
มีทั้งผู้อาบัติ และ ไม่อาบัติ ทั้งๆที่ควรอาบัติทุกคนแบบทึ่คุณว่า
แต่พุทธเจ้าก็ให้บ้างคนไม่อาบัติ เหตุเพราะ "ใจ" ไม่ได้อาบัติ

ขอโทษที่คิดว่าแต่ละคนพอจะพิจารณาได้บ้าง
ขอโทษที่เราพิจารณาที่นี่พลาดไป
แต่แนะนำเหลือเกินถ้าเป็นแบบนาย ให้ไปอ่าน วินัยให้ทุกเล่ม ไม่ได้หมายถึงแค่ นวโกวาทนะ
เพราะเราเองอ่านตอนบวชก็ไม่ใช่แค่ นวโกวาท
เจ้าอาวาสเห็นว่าเราถามมากแบบลักษณะสงสัยมาก ก็แนะนำให้ไปอ่านวินัย
เราก็เลิกถาม และเข้าใจได้ เพราะคำตอบว่าทำไมต้องมีแต่ละข้อๆ อยากให้ได้เข้าใจเหมือนกันจริงๆ
ไม่ได้มีประสงค์ร้ายนะ

ส่วนตัวเราว่า วินัย คือ วัวหาล้อมคอกนั้นแหละ
ขอโทษอีกครั้ง ยอมๆ

ปล.คุณน่าจะอ่านข้อความของเราดีๆ ว่าเราบอกถึงเหตุและผลว่าไง ในเรื่องเหล้า จะมีคำว่าไม่เดือดร้อนไว้ด้วย ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงผู้อื่นเท่านั้นแต่หมายรวมถึงตน คือพิจารณาแล้ว มีสติในการกระทำ ควบคุมได้ มีสาเหตุความจำเป็นแห่งการกระทำ ทำในแง่ไหน เหล่านี้ไว้หมดเลย นั้นเราจึงจะยืนยันว่าไม่อาบัติไม่ผิดศีล ส่วนเรื่องพุทธไม่พุทธ ก็ลองพิจารณาเริ่มแรกเอง ว่ามันมีวินัยตั้งแต่ตรัสรู้หรือไม่ เพราะพุทธเจ้าเป็นพุทธแล้วตั้งแต่ตรัสรู้ ไม่มีวินัยแต่ศีลครบ

จะบอกว่าไม่รู้ได้นะ ถ้านั้นคือความจริง เมื่อไม่รู้จริงว่าเอาของเขามา
เหตุการณ์นี้ปัจจุบันก็ยังมีเยอะแยะ หยิบไป เพราะเหมือนกันนึกว่าของตน ก็ไม่ได้ผิดอะไร
เพราะไม่ได้จงใจทำ ไม่มี "ไถยจิต" ต่อให้1000ล้าน เลย อย่าว่าแค่บาทเดียว
ไม่ต้องอาบัติ

การบวชนั้นยาก ไม่มีอะไรยากกว่าการรักษาตนให้ครบพรมหจรรย์ตลอดระยะเวลาการบวช พระวินัยที่ประกาศไว้มาก เพราะสาวกประพฤตินอกพรมจรรย์มาก ศาสนาของพระโคตมะเกิดในยุคที่จิตใจมนุษย์ตกต่า หากไม่ฝึกตนให้ดีแล้วไปบวช โอกาสบวชลงนรกมีมากว่า ๗-๘๐%

ศีล ๕ ของฆารวาส กับศีล ๒๒๗ ข้อของพระ ก็ไม่ได้เหมือนกัน มีเหตุที่มาที่ไปต่างกัน จุดประสงค์ต่างกัน เรื่องของศีล ๕ ไม่ได้อยู่ในพระวินัย อยู่ในพระสูตร

เหตุของศีล ๕ เหตุมาจากการที่พระอริยะทั้งหลายเห็นผลที่ประสบกับบุคคลที่ทุศีล ภัยเวร ๕ ประการที่จะดึงมนุษยให้ตกต่ำถึงที่สุด ทั้งตั้งใจไม่ตั้งใจ จึงถ่ายทอดออกมาให้เราศึกษากัน

บาปมันเป็นของร้อนนะ โดนไปแล้ว ตั้งใจไม่ตั้งใจ ก็ถูกเผาด้วยกันทั้งนั้นแหละ มันเป็นปรมัติธรรม นึกว่าทำอย่างนี้แล้วไม่น่าจะผิด ทำบาปเล่นๆ ก็เหมือนกับนึกว่าฉันจะไม่แก่ไม่ตายนั่นแหละ

เอาเข้าไป มีว่าฆารวาสและพระอีก ศีลที่ให้พระทำเป็นไปเพื่ออริยะนี่คิดดูดีๆ เหตุผลนั้นๆแต่ละข้อ
หนักแน่นจำเป็น แต่ก็มีข้อละเว้นเสมอ
แล้วฆาราวาสที่ไม่ได้เคร่งครัด จะไม่มีข้อยกเว้นได้อย่างไร
ศีลมันมีอยู่แล้ว ต่อให้บัญญัติเป็นข้อๆ หรือไม่ก็ตาม ลองอ่านและพิจารณาแบบที่เราบอกเถอะ
อย่าว่ามันไปตามอักษรทุกตัว
ทำไมถึงควรทำก็มีสาเหตุว่าไว้ มีข้อเว้นหรือไม่แบบไหนแนวไหน ลองไปค้นหาดู มันมีแน่นอน
ไม่มีอะไรที่ทำไปโดยไม่รู้ไม่ตั้งใจ ก็มีข้อเว้นไว้ให้ ในแง่ไหน การกระทำมันมีหลายแง่หลายด้าน
พุทธเน้นเรื่องทางใจมาก แม้ทางกายทำเหมือนกันแต่ใจต่างกันก็พิจารณาต่าง
ขอโทษด้วยทำตัวเหมือนเรื่องมาก แต่ไม่อยากให้เข้าใจจนเพี้ยนไปแค่นั้นเอง

ไปละไปหาไรทำถ้าหากจะเข้าใจอย่างนั้นจริงๆ เราคงต้องช่างเขาช่างหัวมันเหมือนเดิมๆละ
บายๆ

โอ้..พ่อพุทธแท้..งั้ยเลอะเทอะ..กว่าพราหมณ์..ซะอีกนี้

สีลัพพต

พระพุทธองค์ตรัสสอนว่า อวิชชา เป็นหัวหน้าในการยังอกุศลให้ถึงพร้อม ส่วน วิชชา เป็นหัวหน้าในการยังกุศลให้ถึงพร้อม

[๘๙] อะไรเป็นศีล ศีลมีเท่าไร ศีลมีอะไรเป็นสมุฏฐาน ศีลเป็นที่ประชุมแห่งธรรมอะไร ฯ

อะไรเป็นศีล คือ เจตนาเป็นศีล เจตสิกเป็นศีล ความสำรวมเป็นศีล ความไม่ล่วงเป็นศีล ฯ

ศีลมีเท่าไร คือ ศีล ๓ คือ กุศลศีล อกุศลศีล อัพยากตศีล ฯ

ศีลมีอะไรเป็นสมุฏฐาน คือ กุศลศีลมีกุศลจิตเป็นสมุฏฐาน อกุศลศีล มีอกุศลจิตเป็นสมุฏฐาน อัพยากตศีลมีอัพยากตจิตเป็นสมุฏฐาน ฯ

พราหมณ์ไม่กล่าวความหมดจดในอารมณ์ที่เห็นอารมณ์ที่ได้ยิน ศีลและวัตรหรืออารมณ์ที่ทราบโดยมรรคอื่น พราหมณ์นั้นผู้ไม่เข้าไปติดในบุญและบาป ละเสียซึ่งตน เรียกว่าเป็นผู้ไม่ทำเพิ่มเติมอยู่ในโลกนี้. สมณพราหมณ์เหล่านั้น ละต้นอาศัยหลัง ไปตามความแสวงหา ย่อมไม่ข้ามกิเลสเครื่องเกี่ยวข้องได้ สมณพราหมณ์เหล่านั้น ย่อมจับถือ ย่อมละ เหมือนลิงจับและละกิ่งไม้เบื้องหน้า ฉะนั้น.

ว่าด้วยความหมดจดด้วยศีลและวัตร

มีสมณพราหมณ์บางพวก ปรารถนาความหมดจดด้วยศีล สมณพราหมณ์เหล่านั้นย่อม เชื่อถือความหมดจด ความหมดจดวิเศษ ความหมดจดรอบ ความพ้น ความพ้นวิเศษ ความพ้นรอบ ด้วยเหตุสักว่าศีล เหตุสักว่าความสำรวม เหตุสักว่าความระวัง เหตุสักว่าความไม่ละเมิดศีล.

ปริพาชกผู้เป็นบุตรนางปริพาชิกา ชื่อสมณมุณฑิกา กล่าวอย่างนี้ว่า ดูกรช่างไม้ เราย่อมบัญญัติปุริสบุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการนี้แลว่า เป็นผู้มีกุศลถึงพร้อมแล้ว มีกุศลเป็นอย่างยิ่ง เป็นผู้ถึงอรหัตอันอุดมที่ควรถึง เป็นสมณะ เป็นผู้อันใครๆ ต่อสู้ไม่ได้ ธรรม ๔ ประการเป็นไฉน?

ดูกรช่างไม้ ปุริสบุคคลในโลกนี้ ย่อมไม่ทำบาปกรรมด้วยกาย ๑ ย่อมไม่กล่าววาจาอันลามก ๑ ย่อมไม่ดำริถึงเหตุที่พึงดำริอันลามก ๑ ย่อมไม่อาศัยอาชีพอันลามกเป็นอยู่ ๑ ดูกรช่างไม้ เราย่อมบัญญัติปุริสบุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการนี้แล ว่าเป็นผู้มีกุศลถึง พร้อมแล้ว มีกุศลเป็นอย่างยิ่ง เป็นผู้ถึงอรหัตอันอุดมที่ควรถึง เป็นสมณะ เป็นผู้อันใครๆ ต่อสู้ไม่ได้.

สมณพราหมณ์บางพวกปรารถนาความหมดจดด้วยศีล สมณพราหมณ์เหล่านั้น ย่อมเชื่อ ถือความหมดจด ความหมดจดวิเศษ ความหมดจดรอบ ความพ้น ความพ้นวิเศษ ความพ้น รอบ ด้วยเหตุสักว่าศีล เหตุสักว่าความสำรวม เหตุสักว่าความระวัง เหตุสักว่าความไม่ละเมิดศีล อย่างนี้เทียว.

พวกสมณพราหมณ์ผู้สำคัญว่าศีลอุดม สมาทานวัตรแล้วเข้าไปตั้งอยู่ ได้กล่าวความหมดจดด้วยความสำรวมว่า เราทั้งหลายศึกษาในทิฏฐินี้แหละ และความหมดจดแห่งวัตรนั้น สมณพราหมณ์เหล่านั้นเป็นผู้เข้าถึงภพ และกล่าวว่าเป็นผู้ฉลาด.

ถ้าบุคคลเป็นผู้เคลื่อนจากศีลและพรต บุคคลนั้นพลาดกรรม แล้วย่อมหวั่นไหว ย่อมเพ้อถึงและปรารถนาถึงความหมดจด เหมือนบุรุษผู้ออกจากเรือนตามไม่ทันพวก ฉะนั้น.

อริยสาวกละศีลและพรตทั้งปวง ละกรรมนั้นอันเป็นสาวัชชกรรมและ อนวัชชกรรม ไม่ปรารถนาความหมดจด และความไม่หมดจด เป็นผู้เว้นแล้ว ไม่ยึดถือทิฏฐิที่มีอยู่ พึงประพฤติไป.

อย่าคิดทำเป็นเล่นไป ... ตอนกินเหล้าเมา สติสัมปัญญะจะไม่ค่อยมี เมามากๆ ไม่มีเลย ตอนนั้นสถาวะจิตของคนเมาไม่ต่างอะไรกับเดรัจฉานเลย เป็นคนอยู่ดีๆ กลายเป็นหมาไปซะงั้น พวกเดรัจฉานต่างกับคนก็ตรงที่ไม่สามารถยังโสภณจิตให้เกิดได้ ถูกครอบงำด้วยอวิชชา หรือความพอใจไม่พอใจและความหลง โงหัวไม่ขึ้น

เมื่อใดจิตเป็นกุศล หรือเกิดโสภณจิต ก็คือ บุญ

เมื่อใดจิตเป็นอกุศล ก็คือ บาป

เพราะฉะนั้น คนที่สั่งสมบุญมาทั้งวันทั้งเดือน ฝึกวิปัสสนาจนจะบรรลุถึงโสดาปัตติผล กินเหล้าวันเดียว ที่สั่งสมทำมาแทบไม่มีอะไรเหลือเลย ต้องมานับหนึ่งกันใหม่

ถือศีล ศีลบริสุทธิ์ อย่าไปเอามันเลย ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า เอาพุทธบริสุทธิ์ดีกว่า ขอชาตินี้เป็นชาดิสุดท้าย

คุณ Sasha คิดว่าชาติภพมีหรือเปล่า? คิดว่าบุญบาปมีหรือเปล่า? คิดว่าผลของบุญที่ทำแล้วมี ผลขอบาปที่ทำแล้วมีหรือเปล่า?