เออ! ใช่

ทำไมไม่ รูปานุปัสสี เวทนานุปัสสี จิตตานุปัสสี ธรรมมานุปัสสี

เฉลิมศักดิ์ เฉลยที

คุณเฉลิมศักดิ์ทำท่าจะไปยาว

คุณจะมาอีกไหมขอรับ

มาตอบคำถามที่ว่า รูป กับ กาย เนี่ยเหมือนกันหรือต่างกัน คุณอ้างอิงเองนะครับ

ยู้ฮู้ คุณเฉลิมศักดิ์คร้าบ

นโมพุทธายะ มามะมามา เอหิ จงมา มานี่เถอะครับคุณเฉลิมศักดิ์ มาตอบปัญหาข้างบนหน่อย

พฤติกรรมเบี่ยงเบนที่ไม่น่าปรารถนาที่มักเกิดกับนักศึกษาธรรมะ(นักปฏิบัติธรรม) บางท่าน
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16059

ข.มีพฤติกรรม สวนกระแสพระสัทธรรม เช่น
๑)อติมานี มีมานะจัด มีนิสัยหยาบกระด้าง (ปากร้าย ชอบทะเลาะ เบาะแว้ง ) บุคคลอื่นแนะนำตักเตือนไม่ได้
๒)โกธาภิภูโต มักโกรธ หงุดหงิดรำคาญง่าย ไร้เหตุผล
๓)พหุภาณี พูดมาก ไม่รู้จักกาลเวลา ไม่เลือกสถานที่ และบุคคล ขาดความสุภาพ
๔)สาเถยยมายาวี เป็นคนเจ้าเล่ห์ มารยา มีเจตนาแอบแฝงที่ไม่ดี หน้าด้าน ไม่รู้จักอาย เป็นคนแก้อยาก

คุณกรัชกายครับ ผมว่าพฤติกรรมของคุณที่แสดงผ่านความเห็นต่าง ๆ ดูเบี่ยงเบนไปเรื่อย ๆ แล้วนะครับ

ของดการสนทนากับคุณกรัชกาย ก่อนนะครับ

--------------------------------------------------

หากคุณกรัชกาย โกรธผม ที่ไม่สนทนาด้วย ก็ลองย้ายอารมณ์ ไปภาวนา โกรธหนอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

รอไปก่อนนะครับ

เมื่อคุณพูดยังนั้น กรัชกายก็ถามว่า รูป กับ กาย เหมือนกันหรือต่างกัน

แต่คุณไม่ตอบ แต่กลับกล่าวว่า



คุณเฉลิมศักดิ์ครับ พูดตรงๆนะครับ

ที่ถูกเมื่อคุณนำหลักธรรมหรือศัพท์ธรรมมาแสดงเช่นนั้นแล้ว คุณต้องรู้เข้าใจในข้อธรรมนั้นๆ

ใครถามต้องตอบได้ อธิบายให้ผู้ฟังรู้เข้าใจหายสงสัยได้

แต่คุณ...

คุณเฉลิมศักดิ์ขอรับ

เมื่อจะภาวนา โกรธหนอๆๆ เนี่ย โทสะมูลจิตจะต้องเกิดขึ้น แล้วค่อยภาวนาโกรธหนอๆๆๆ ตามสภาวะนั้น

เดี๋ยวนั้น ขณะนั้น

เมื่อภาวะนั้นไม่เกิด แล้วภาวนาโกรธหนอๆๆ นั่นผิดแล้วครับ หลอกตนเอง ลวงตัวเองแล้ว

เมื่อนึกขำปุ๊บ พึงภาวนาปั๊บ ขำหนอๆๆ ยังงี้คือนึกขำคุณนี่ช่างไม่รู้เรื่องการภาวนาเอาสะเลย

อย่าว่าแต่ภาวนาเลยขอรับ

แม้แต่ปริยัติคุณยังไม่รู้เข้าใจเลย คุณอาศัยลิงค์ที่มีๆตุนๆไว้นั่นแหละโพสต์ไปเรื่อยๆ มีหลายศัพท์ครับที่ถูก

ตัดแต่งจนผิดไปจากความหมายศัพท์เดิม

ถึงได้บอกคุณแต่แรกว่าอาจารย์ที่คุณอ้างอิงบ่อยๆ นั่นน่ะ คือ มิจฉาทิฐิต้นฉบับ

พฤติกรรมเบี่ยงเบนที่ไม่น่าปรารถนาที่มักเกิดกับนักศึกษาธรรมะ(นักปฏิบัติธรรม) บางท่าน
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16059

ข.มีพฤติกรรม สวนกระแสพระสัทธรรม เช่น
๑)อติมานี มีมานะจัด มีนิสัยหยาบกระด้าง (ปากร้าย ชอบทะเลาะ เบาะแว้ง ) บุคคลอื่นแนะนำตักเตือนไม่ได้
๒)โกธาภิภูโต มักโกรธ หงุดหงิดรำคาญง่าย ไร้เหตุผล
๓)พหุภาณี พูดมาก ไม่รู้จักกาลเวลา ไม่เลือกสถานที่ และบุคคล ขาดความสุภาพ
๔)สาเถยยมายาวี เป็นคนเจ้าเล่ห์ มารยา มีเจตนาแอบแฝงที่ไม่ดี หน้าด้าน ไม่รู้จักอาย เป็นคนแก้อยาก

คุณกรัชกายครับ ผมว่าพฤติกรรมของคุณที่แสดงผ่านความเห็นต่าง ๆ ดูเบี่ยงเบนไปเรื่อย ๆ แล้วนะครับ

ของดการสนทนากับคุณกรัชกาย ก่อนนะครับ

--------------------------------------------------

หากคุณกรัชกาย โกรธผม ที่ไม่สนทนาด้วย ก็ลองย้ายอารมณ์ ไปภาวนา โกรธหนอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ทำสมาธิ รอไปก่อนนะครับ

คุณเฉลิมศักดิ์พร้อมจะสนทนากับกรัชกายอีกแล้วใช่ไหมครับ

หรือ หนีไปวิปัสสนึกแล้ว จะไหวหรือแบบเนี่ย

คุณ กรัชกาย..ไม่ขี้เกียจบ้างหรือครับ??...กับคุณเฉลิมศักดิ์..เนี้ย

หรือจะเข้าทำนองที่เขาว่า..รู้มาก..ยากนาน

คนรู้น้อย..อย่าง กบฯ..ขยันไปคงได้แต่ไม่เข้าท่า..

เป็นผู้ชม..ดีที่สุด..

จะติดตาม..ตอนต่อไป..คับ..

คุณกบครับ คำว่า รู้มาก...ยากนาน

ผมนึกถึงประวัติพระใบลานเปล่าเมื่อครั้งพุทธกาล ครับ

มีพระท่านหนึ่ง ทรงจำพระไตรปิฏก ได้ทั้งหมด ศึกษาพระศาสนาของพระพุทธเจ้ามาแล้ว ๗ พระองค์ ในชาติสุดท้ายก็ทำแต่คันถธุระ จนยอมน้อมตนลงไปเรียน วิปัสสนาธุระ กับสามเณร

ซึ่งปรากฏ ใน พระไตรปิฏก อรรถกถาดังนี้

๕. เรื่องพระโปฐิลเถระ [๒๐๘]
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=30&p=5


ข้อความเบื้องต้น

พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภพระเถระนามว่าโปฐิละ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "โยคา เว" เป็นต้น.

รู้มากแต่เอาตัวไม่รอด

ดังได้สดับมา พระโปฐิละนั้นเป็นผู้ทรงพระไตรปิฎกในศาสนาของพระพุทธเจ้า ๗ พระองค์ บอกธรรมแก่ภิกษุ ๕๐๐ รูป. พระศาสดาทรงดำริว่า "ภิกษุนี้ ย่อมไม่มีแม้ความคิดว่า "เราจักทำการสลัดออกจากทุกข์แก่ตน เราจักยังเธอให้สังเวช."
จำเดิมแต่นั้นมา พระองค์ย่อมตรัสกะพระเถระนั้น ในเวลาที่พระเถระมาสู่ที่บำรุงของพระองค์ว่า "มาเถิด คุณใบลานเปล่า, นั่งเถิด คุณใบลานเปล่า, ไปเถิด คุณใบลานเปล่า แม้ในเวลาที่พระเถระลุกไป ก็ตรัสว่า "คุณใบลานเปล่าไปแล้ว."
--------------------------------------------------------------------

นึกถึง ประวัติการปฏิบัติธรรมของพระที่ทรงพระไตรปิฏก คือ พระภัททันตะ วิลาสะ ซึ่งเป็นพระวิปัสสนาจารย์ ของ อ.แนบ โยมผ้าขาวที่เข้าถึงสภาวะธรรมจากการปฏิบัติวิปัสสนาแล้วจะไปสอนพระผู้ทรงพระไตรปิฏก ไม่ได้ ต้องเข้าไปในฐานะศิษย์ก่อน

http://www.dharma-gateway.com/ubasika/n ... x-page.htm


ประวัติการปฏิบัติธรรม
http://www.dharma-gateway.com/ubasika/n ... -07-01.htm

------------------------------------------------------------------------


คุณกบครับ เมื่อครั้งพุทธกาล มีกบตัวหนึ่ง ถึงแม้จะไม่เข้าใจในเนื้อหาในพระสัทธรรม แต่ตั้งใจฟังพระธรรม ได้อารมณ์ที่ดี และได้ตายในขณะนั้น ยังได้เป็นเหตุปัจจัยไปเกิดในสุคติภูมิ เป็นเทวดาได้ศึกษา ได้ฟังพระสัทธรรม ต่อเลยครับ

[บันเทิงธรรม]--สัตวโลกเห็นและบูชาพุทธะ
http://larndham.org/index.php?showtopic=32882&st=0&hl=เธšเธฑเธ™เน€เธ—เธดเธ‡เธ˜เธฃเธฃเธก


บันเทิงธรรม]--สัตว์โลกฟังพระสัทธรรม
http://larndham.org/index.php?/topic/32 ... ntry545943

[กบตัวหนึ่ง]
ได้ยินมาว่า ในพุทธสมัยของสมณโคดมณ์พุทธเจ้าทรงได้แสดงธรรมเทศนาโปรดเมืองจัมปานครอยู่ ณ ริมฝั่งสระโปกขรณีชื่อ คัคครา มีกบตัวหนึ่งได้ถือนิมิตในพระสุรเสียงของพระผู้มีพระภาคย์เจ้าอยู่ บังเอิญคนเลี้ยงลูกโคคนหนึ่งได้จรดไม้พลองลง ได้จรดกดเอานั่นตรงที่ศีรษะ กบนั้นได้ถึงแก่ความตายลงในขณะนั้น แล้วได้บังเกิดอยู่บนวิมานทองสูง 12 โยชน์ในภพดาวดึงส์สวรรค์ ชื่อว่ามัณฑูกเทพบุตร ซึ่งเป็นเหมือนหลับแล้วตื่นขึ้นเห็นตนถูกล้อมด้วยหมู่นางอัปสวรรค์ในวิมานทองนั้น จึงได้พิจารณาดูว่า เอ! แม้เราก็ชื่อว่าได้มาบังเกิด ณ ที่นี่แล้ว เราได้สร้างกรรมอะไรมา มองไม่เห็นกรรมชนิดไหน นอกจากการถือเอานิมิตในพระสุรเสียงของพระผู้มีพระภาคย์เจ้านั้น
มัณฑูกเทพบุตรนัน้จึงได้เหาะมาพร้อมทั้งวิมาน กราบนมัสการพระยุคบาทของพระผู้มีพระภาคย์นั้น
พระพุทธองค์ทรงตรัสถามว่า ใคร? รุ่งเรืองด้วยฤทธิ์ ด้วยยศ มีผิวพรรณอันงามยิ่งบันดาลทิศทั้งปวงให้สว่างไสวอยู่ นมัสการเราอยู่
มัณฑูกเทพบุตรกราบทูลว่า ในชาติก่อน ข้าพระองค์ได้เป็นกบ อยู่ในน้ำ มีน้ำเป็นทางโคจร ขณะนั้นข้าพระองค์ฟังธรรมของพระพุทธองค์ ได้โดนคนเลี้ยงโคฆ่าแล้ว
จากนั้นพระผู้มีพระภาคย์ทรงได้แสดงธรรมเทศนาแก่มัณฑูกเทพบุตร ธรรมาภิสมัยคือ การตรัสรู้ธรรม ฝ่ายเทพบุตรได้ดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล ยิ้มแย้มกลับไป.

--------------------------------------------------------


คุณกรัชกาย คงไม่ว่าผมนะครับ ได้ฟังอะไรมาก็นึกถึงแต่ พระไตรปิฏก อรรถกถา และเหตุการณ์ของพระวิปัสสนาจารย์ผู้ทรงพระไตรปิฏก

คุยกะคุณเฉลิมศักดิ์เบาสมองดี อุปมาเหมือนนั่งคุยเล่นกับเด็ก ที่ใต้ร่มไม้เชิงภูเขา ซึ่งมีลมพัดเย็นสบายๆ

หัวเราะ อารมณ์ดีสนุกสนานเหมือนเมากัญชา ไม่ต้องใช้ความคิดมาก ไม่ต้องค้นคว้าอะไรมาก

ไม่ต้องค้นคว้า...มันจะดีหรอ

เขาไล่ให้ไปอ่านพระหนังสือ..ยิก ๆ

ไม่มีพระหนังสือ..มาอ้าง..เดียวเขาจะไม่คุยด้วย..หน่า

คงสงสาร..กบฯอย่างกระผม

เลยแนะทางขึ้นสวรรค์..ให้กบฯ อย่างกระผม..มั้งครับ

เห็นว่า..ให้ผมเป็นกบ..ในกะลา


คือ..แกยังไม่อนุมัติให้ผม..อยู่นอกกะลา..นะครับ

[บันเทิงธรรม]--สัตวโลกเห็นและบูชาพุทธะ
http://larndham.org/index.php?showtopic=32882&st=0&hl=

บันเทิงธรรม]--สัตว์โลกฟังพระสัทธรรม
http://larndham.org/index.php?/topic/32 ... ntry545943


[กบตัวหนึ่ง]
ได้ยินมาว่า ในพุทธสมัยของสมณโคดมณ์พุทธเจ้าทรงได้แสดงธรรมเทศนาโปรดเมืองจัมปานครอยู่ ณ ริมฝั่งสระโปกขรณีชื่อ คัคครา มีกบตัวหนึ่งได้ถือนิมิตในพระสุรเสียงของพระผู้มีพระภาคย์เจ้าอยู่ บังเอิญคนเลี้ยงลูกโคคนหนึ่งได้จรดไม้พลองลง ได้จรดกดเอานั่นตรงที่ศีรษะ กบนั้นได้ถึงแก่ความตายลงในขณะนั้น แล้วได้บังเกิดอยู่บนวิมานทองสูง 12 โยชน์ในภพดาวดึงส์สวรรค์ ชื่อว่ามัณฑูกเทพบุตร ซึ่งเป็นเหมือนหลับแล้วตื่นขึ้นเห็นตนถูกล้อมด้วยหมู่นางอัปสวรรค์ในวิมานทองนั้น จึงได้พิจารณาดูว่า เอ! แม้เราก็ชื่อว่าได้มาบังเกิด ณ ที่นี่แล้ว เราได้สร้างกรรมอะไรมา มองไม่เห็นกรรมชนิดไหน นอกจากการถือเอานิมิตในพระสุรเสียงของพระผู้มีพระภาคย์เจ้านั้น มัณฑูกเทพบุตรนัน้จึงได้เหาะมาพร้อมทั้งวิมาน กราบนมัสการพระยุคบาทของพระผู้มีพระภาคย์นั้น พระพุทธองค์ทรงตรัสถามว่า ใคร? รุ่งเรืองด้วยฤทธิ์ ด้วยยศ มีผิวพรรณอันงามยิ่งบันดาลทิศทั้งปวงให้สว่างไสวอยู่ นมัสการเราอยู่มัณฑูกเทพบุตรกราบทูลว่า ในชาติก่อน ข้าพระองค์ได้เป็นกบ อยู่ในน้ำ มีน้ำเป็นทางโคจร ขณะนั้นข้าพระองค์ฟังธรรมของพระพุทธองค์ ได้โดนคนเลี้ยงโคฆ่าแล้วจากนั้นพระผู้มีพระภาคย์ทรงได้แสดงธรรมเทศนาแก่มัณฑูกเทพบุตร ธรรมาภิสมัยคือ การตรัสรู้ธรรม ฝ่ายเทพบุตรได้ดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล ยิ้มแย้มกลับไป.




เพื่อประโยชน์ ของผู้อ่านครับ อย่างน้อยก็เพื่อ บันเทิงในพระธรรม

เพื่อเห็นประโยชน์, คุณค่า ของการฟังพระธรรม

นึกถึงประวัติ ศิษย์ของพระสารีบุตร ๕๐๐ รูป ที่เคยเกิดเป็นค้างคาวในถ้ำที่พระท่านสาธยายพระอภิธรรม ชาติสุดท้ายก็ได้มาเล่าเรียนพระอภิธรรมกับพระสารีบุตร

ประวัติพระอภิธรรม
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=14797


พระอภิธรรมฉบับกลางๆ ไม่ย่อ ไม่พิสดารนัก

หมายถึง พระอภิธรรมที่พระสารีบุตรทรงจำนัยที่พระพุทธองค์ทรงแสดง
แล้วนำมาบอกกล่าวสั่งสอนพระภิกษุ ๕๐๐ รูป
ที่บวชเพราะเลื่อมใสในยมกปาฏิหาริย์
ที่พระพุทธองค์ทรงแสดงก่อนเสด็จไปยังเทวโลก

พระภิกษุ ๕๐๐ รูปเหล่านี้ เป็นชาวเมืองสาวัตถี
เป็นสัทธิวิหาริก (ศิษย์) ของ พระสารีบุตรเถระ
โดยเหตุที่ท่านเป็นพระอุปัชฌาย์บวชให้

เมื่อได้ฟังพระอภิธรรมที่พระสารีบุตรเถระนำมาแสดง
ด้วยอุบายวิธีที่ไม่ย่อเกินไป ไม่พิสดารเกินไป
ไม่ช้าไม่นานก็เป็นผู้ฉลาดเชี่ยวชาญในพระอภิธรรม ๗ คัมภีร์

เหตุที่แตกฉานในพระอภิธรรมได้เร็วปานนั้น
เป็นเพราะอำนาจวาสนาบารมีที่คุ้นเคย
กับการได้ฟังพระอภิธรรมนี้มาในอดีตชาตินั้นเอง

คัมภีร์อรรถกถาธรรมบท
กล่าวถึงประวัติในอดีตชาติของพระภิกษุ ๕๐๐ รูปเหล่านี้ไว้ว่า

ในกาลแห่งพระศาสนาของพระพุทธเจ้านามว่า พระกัสสปะ
ท่านเหล่านี้เกิดเป็นค้างคาวอาศัยอยู่ที่เงื้อมเขาแห่งหนึ่ง
เมื่อมีพระภิกษุเถระ ๒ รูปมาเดินจงกรม
สาธยายพระอภิธรรมอยู่ใกล้ๆ ก็ฟังจนจับนิมิตในเสียงสาธยายได้ (จำติดหู)
แต่ไม่รู้ความหมายแห่งคำสาธยาย

คือไม่รู้ว่าสภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า ขันธ์
สภาวะธรรมเหล่านี้ชื่อว่า ธาตุ เป็นต้น

อาศัยเพียงจำได้ติดหูเท่านั้น
ครั้นตายจากอัตภาพที่เป็นค้างคาวแล้ว ก็ได้ไปเกิดในเทวโลก

จนกาลเวลาผ่านไปหนึ่งพุทธันดร
(สิ้นอายุกาลแห่งพระศาสนาของพระกัสสปพระพุทธเจ้า
มาถึงกาลแห่งพระพุทธเจ้าของเรา)
ก็จุติจากเทวโลก มาบังเกิดใน นครสาวัตถี

เมื่อได้เห็นพระพุทธองค์ทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์
ก็เกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา
ขอบวชเป็นศิษย์อยู่ในสำนักของ พระสารีบุตรเถระ
และได้ฟังพระอภิธรรมจากพระอุปัชฌาย์ของตน
จนเกิดความเชี่ยวชาญแตกฉานใน พระอภิธรรม ๗ คัมภีร์
ก่อนภิกษุอื่นๆ ทั้งหมดในพระพุทธศาสนา

-----------------------------------------------------------


คุณกรัชกาย คุณกบ และทุกท่านครับ ขอให้เกิด ความบันเทิงในธรรม เกิดศรัทธาที่จะศึกษา ปฏิบัติวิปัสสนาด้วยนะครับ



นึกถึง อาจาริยวาท หรือ อัตตโนมติ ของอาจารย์บางท่าน ที่เปรียบเทียบ การท่องจำพระอภิธรรม เหมือนการติดกัญชาเลยครับ







คุณกบครับ อย่าได้ยึด พฤติกรรมของคน แล้วไปตัดสิน พระสัทธรรม จาก พระไตรปิฏก อรรถกถา ฏีกา เลยครับ



คุณกบครับ กรรมที่ไปขัดขวางการศึกษา การฟังพระสัทธรรม การปฏิบัติวิปัสสนา ของบุคคลอื่น เป็นอกุศลกรรมหนักมาก ๆ

หรือ การแสดงความเห็น ที่ทำทำลายพระสัทธรรม

ถ้าจะเกลียด ความเห็นผมก็ไม่เป็นไรครับ เพราะผมยังเป็นปุถุชน ผู้หนาแน่นด้วยกิเลส เป็นคนพาลมีใจขุ่นมัวอยู่

แต่ไม่อยากให้ใคร หันหลังให้พระสัทธรรม เพราะพฤติกรรมของผม ครับ

35-พระจูฬปันถกเถระ
เอตทัคคะในทางผู้ชำนาญในมโนมยิทธิ

http://www.84000.org/one/1/35.html

ปัญญาทึบพี่ชายไล่สึก
-----------------------------------------------
http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard ... opic=10729

บุพกรรมที่ทำให้พระจูฬปันถกท่องจำไม่ได้นั้นก็เพราะว่า ในศาสนาของพระกัสปปสัมมาสัมพุทธเจ้า พระจูฬบันถกเป็นผู้มีปัญญาดีได้บวชเป็นภิกษุในศาสนานั้น มีภิกษุอีกรูปหนึ่งเป็นคนเขลาได้พยายามท่องปริยัติธรรมอยู่ พระจูฬปันถกเห็นเข้าก็หัวเราะเยาะในความไม่แตกฉาน ทำให้ภิกษุนั้นเกิดความละอายจึงเลิกเรียนไป เพราะวิบากแห่งกรรมนั้น จึงทำให้พระจูฬปันถกเป็นผู้เขลาในกาลบัดนี้

(ตรงนี้ท่านอาจารย์ได้เน้นให้เกิดความกลัวบาปอีกครั้งหนึ่งว่า จะเห็นว่าท่านจูฬบันถกในสมัยนั้นเพียงแต่หัวเราะเยาะผู้อื่นเท่านั้น ยังทำให้ได้รับผลถึงขนาดนี้ ถ้าคนที่ได้อ่านพระสูตรแล้ว ก็จะเห็นว่า บาปแม้แต่น้อยนิดก็ยังให้ผลได้ และชีวิตก็อยู่ยากจริงๆ เพราะทำอะไรผิดพลาดได้ง่าย)


คุณกรัชกายครับ ฝาก กิริยาอันน่าเกลียดของคุณ ที่โพสท์รูปหัวเราะเยาะ ถางถางผู้อื่นด้วยนะครับ

ที่นี้คือ ลานสนทนาธรรมนะครับ