เพราะเมื่อฝึกปล่อยวางไปในทุกผัสสะและ เวทนา ไม่ช้าก็จะถึงสภาวะที่เรียกว่า “สังขารุเปกขาญาณ” คือสังขารความปรุงแต่ง อันเป็นผลจากเวทนาทางจิต และ เวทนาทางกายทั้งหมดจะสงบรำงับ เข้าถึงภาวะอันนิ่งสนิทแต่มีปัญญารู้อยู่ เรียกว่านิ่งรู้

ก็จะได้ เห็น ความจริง ของชีวิต(สัมมาทิฐิ) คือ

ความเกิด-ดับ ๆ เป็นอนิจจัง

ความทนอยู่ไม่ได้ต้องดับ ต้องเปลี่ยน เป็นทุกขัง

ทั้งอนิจจัง ทุกขัง บังคับบัญชาไม่ได้ เป็น อนัตตา

มี เพียง สามสิ่งนี้เท่านั้น (มีสัมมาสมาธิเป็นตัวหนุนให้เห็นความจริงนี้ตลอดเวลา) ผู้ปฏิบัติ จะทำความรู้ชัดเฉพาะ ธรรมอันใดอันหนึ่งในสามอย่างนี้เริ่มจากหยาบเข้าไปหาละเอียด จนถึงที่สุดคือรู้ชัด อนัตตา

ดังพุทธบิดาตรัสสรุปไว้ว่า “สัพเพธัมมาอนัตตา”