ผมมีปัญหาอยู่ว่าตอนนี้ผมโดนภรรยาเอาลูกๆผมหนีกลับบ้านเกิด แล้วไม่ติดต่อมาเลย เรื่องอาจจะยาวหน่อยแต่รบกวนอ่านแล้วบอกวิธีให้ผมหน่อยผมจะบ้าอยู่แล้ว
คือผมกับภรรยาแต่งงานกันมา 8 ปีแล้ว แต่มีข้อที่ต้องปิดบังคนอื่นๆคือ เราคนละศาสนากัน ผมพุทธ แต่เขามุสลิม ผมเคยบอกเลิกตอนเป็นแฟนกันกลัวมีปัญหาภายหลัง แต่แฟนผมก็กลับมาบอกว่าไม่เป็นไรอยู่ที่เราสองคน และอีกอย่างแฟนผมมีโรคประจำตัวเป็นลมชัก ผมเห็นก็สงสารเขามากต้องคอยดูแลและไม่ให้เขาเสียใจ เลยกลับมาคบกันใหม่ จนเราแต่งงานกันก็ยังบอกทางบ้านเขาว่าผมเข้าเป็นมุสลิม เพราะคิดว่าถ้าเราเป็นคนดีคงมีคนเห็นใจเราบ้าง เรารักกันมากจนเรามีลูกด้วยกัน แฟนผมช่วงนั้นเหมือนมาถือพุทธกับผมเพราะเขาเข้าทางบ้านผมได้ดีมาก ไปวัดด้วยกันช่วยแม่ผมทำกับข้าวใส่บาตร แม้กระทั่งเราย้ายไปอยู่ที่บ้านเกิด เขาก็เปลี่ยนบัตรประชาชนใหม่ให้เป็นศาสนาพุทธ ผมดีใจมาก แต่ผมก็ไม่ได้ทิ้งครอบครัวเข้าส่งเงินช่วยเหลือตลอดมากกว่าพี่น้องเขาหลายๆคนด้วยซ้ำแต่ให้ผ่านทางภรรยา แต่เหมือนเวรกรรมผมต้องมากทำงานคนละที่กับภรรยาเนื่องด้่วยพ่อของภรรยาเป็นมะเร็งเงินที่หาได้ในพื้นที่นั้นได้ไม่มาก ต้องใช้เงินก้อนโตรักษา ผมต้องทิ้งภรรยาอยู่กับครอบครัวผม แต่ผมก็กลับมาทำงานที่กรุงเทพฯ ผมพยายามโทรคุยไม่ให้เขาเหงา เขาเองก็ปรับตัวได้ดีมากผมดีใจที่สุด และลูกผมก็โตวันโตคืนผมรักลูกมากที่สุดมากกว่าชีวิตผมอีก ทุกครั้งที่ต้องกลับมาลูกจะร้องไห้ไม่อยากให้ผมไปแต่ผมต้องกัดฟันจากลูกและร้องไห้ทุกครั้งและรอวันที่ครอบครัวเราไม่มีปัญหาทางเงินผมจะกลับมาอยู่กับลูกเมียผม แต่แล้วยิ่งนานวันก็มีปัญหาเรื่องเงินตลอดโดยไม่รู้ตัวเรามีหนี้มากขึ้นทุกวันโดยเรื่องไม่เป็นเรื่องทั้งนั้น ทำให้เราทะเลาะกันมากขึ้น จนวันนี้เขาบอกว่าทนไม่ได้ จะเอาลูกหนีกลับบ้านเกิด แต่ในใจผมคิดว่าปัญหาไม่ได้ใหญ่โตอะไรทำไมถึงอารมณ์เสียขนาดนั้น เขาโทรไปเล่าความจริงทั้งหมดให้ที่บ้านเขาฟังเรื่องผมกับเขา เลยเป็นเรื่องใหญ่โตผิดกฏศาสนาของเขา เขาจึงเอาลูกผมหนีไปบ้าน โดยที่ผมไม่ได้กอดไม่ได้ลาลูกสักคำ ผมร้องไห้ทุกคืน เลยจุดที่คิดฆ่าตัวตายมาแล้ว เพราะผมยังคิดถึงพ่อแม่ผมอยู่ ผมไม่กล้าไปแย่งลูกกลัวลูกเสียใจว่าพ่อแม่ทะเลาะกัน ตอนนี้เขาให้ผมตัดขาดกับเขา เพราะเรื่องถึงผู้นำศาสนาแล้ว ทำให้ผมหมดหนทางจริงๆ ทำไมผมว่าผมทำดีมาตลอด ผมคิดว่าเรื่องที่ผู้หญิงจะระแวงหรือไม่ชอบนั้น ผมไม่เคยคิดจะทำเพราะผมมีลูกที่น่ารักมากของผมคอยรอการกลับมาอยู่ด้วยกันของผม ตอนนี้ชีวิตผมลงเหวมากทั้งลูกที่หายไปจากผม และหนี้สินที่ภรรยาสร้างไว้ ผมไม่มีกำลัีงใจเลยจริงๆ แต่คิดว่าจะสู้ แต่ทุกครั้งที่มองเสื้อผ้าลูกที่ผมนำติดกระเป๋ามาไว้ดูต่างหน้าผมต้องร้องไห้จนตาบวมเหมือนใจจะขาดทุกที ผมรับไม่ได้เคยโทรไปหาลูกแล้วลูกบอกว่าพ่อหนูอยากกลับบ้าน ผมแทบจะโดดตึกตายเคยคิดว่าถ้าเราเป็นวิญญาณเราอาจจะไปอยู่ใกล้ๆลูกได้

ขอบคุณที่ทุกท่านอ่านเรื่องผมจบ ผมอยากทราบความคิดเห็นท่านจริงๆ หรือนี่คือเวรกรรม

เห็นใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นครับ

ก่อนอื่นขอให้เข้าใจว่า สิ่งที่เกิดนี้เป็นผลจากอกุศลกรรมเก่าที่คุณได้เคยทำมาแล้ว จะชาติใดในอดีตหรือปัจจุบันชาติก็ตาม โดยคร่าวๆคือการพรากลูก หรือคนรัก หรือคู่ของใครอื่นเป็นต้น ตามคำสอนของพระพุทธองค์ อันเป็นหลักความความจริงสากลคือสิ่งทั้งปวงย่อมไหลมาจากเหตุทั้งนั้น หาได้มีสิ่งใดเกิดโดยบังเอิญหรือด้วยการบันดาลของพระเจ้าใดๆไม่..เมื่อเข้าใจได้เช่นนี้ คุณจะรู้สึกว่าทุกข์ลดลงบ้างแล้ว เวลานี้บาปกรรมที่ทำไว้ ได้เหตุปัจจัยที่เหมาะสมให้เขามาส่งผลทำให้ต้องประสบเหตุการณ์หรือปัญหาที่ทำให้ทุกข์สาหัสเช่นนี้...เพราะความที่ไม่เคยทราบวิธีวางใจ ยังมิได้เคยได้ฟังคำสอนของพระพุทธเจ้าก็เข้าถึงอาการเศร้าโศกพิไรรำพันเช่นนี้..

พระพุทธองค์ทรงชี้แนะว่า สิ่งทั้งปวงไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา หมายความว่า แม้เราเองก็หาได้เป็นเจ้าของตนเองไม่ แต่ด้วยตัณหาอุปาทาน จึงเข้ายึดถือว่านี่ตัวเรา นั่นบุตรภริยาของเราฯลฯ เมื่อยึดว่าเราและของเราก็ย่อมเกิดอาการหวั่นไหว เมื่อเราและของเรา"เปลี่ยนแปรไป"ตามกฏอนิจจังคือไม่เที่ยง..เรา บุตรและภริยา ได้มาเกี่ยวข้องกันด้วยเหตุปัจจัยต่างๆ มีการเกื้อกูลกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง นั่นคือการดำเนินไปของวิบากแห่งกรรมเก่าและกิเลสตัณหาใหม่ที่เกิดสืบเนื่องกันไปไม่หยุดยั้ง..สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ นี่เป็นความจริงแท้ เหตุใดคุณและบุตรภริยาจึงต้องมาประสบกับการ"พลัดพราก" จากบุคคลอันเป็นที่รักพร้อมกันเช่นนี้?..เพราะเคยทำบาปกรรมคล้ายๆกันมานั่นเอง..จึงต้องมาเกี่ยวข้องกันด้วยเผ่าพันธะแห่งกรรมเช่นนี้

ดังนั้น สิ่งที่คุณควรทำคือ ตั้งสติรู้สึกตัวให้อยู่กับปัจจุบัน หาวิธีแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างมี"สติ"และปัญญาเวลานี้จิตตกหดหู่ทุกข์เศร้า นี่คือการปล่อยใจให้อกุศลเข้าครอบงำ จะมีโอกาสให้"สติปัญญา"เกิดได้อย่างไร?? เมื่อใจไปเป็นฝ่ายอกุศลแล้ว กุศลวิบากจะมีโอกาสมาส่งผลได้ละหรือ? อย่าลืมว่า ในสังสารวัฏที่ผ่านมา นั้น เราย่อมทำทั้งดีชั่วและดีสลับคละเคล้ากันไปอยู่...การปล่อยใจให้เศร้าหมองย่อมนำร่องให้อกุศลวิบากนานาชนิดได้ช่องมาส่งผลท่วมทับยิ่งขึ้นไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่จะมัวนั่งปริเวทนาการคร่ำครวญอยู่ พึงจัดแจงจิตใจเพื่อสร้าง"เหตุใหม่"ที่ดีเสียโดย เร่งด่วน..กรรมเก่าทำแล้วแก้ไม่ได้แล้วเพราะเป็นอดีต เเต่เรามีปัจจุบันให้ทำกรรมดีใหม่ๆได้ ใครจะช่วยเราได้นอกจากตนเอง?..หากบุญไม่มี แม้พระพุทธเจ้าผู้ทรงยอดเยี่ยมกว่าเหล่าพระเจ้าใหนๆทั้งสิ้น ก็ไม่ทรงอาจบันดาลใครๆให้พ้นทุกข์ได้เลย...ศาสนาพุทธเป็นศาสนาแห่งปัญญา มีคำสอนที่วิเศษสามารถพาใครๆให้พ้นทุกข์ำได้แม้ในปัจจุบัน ทุกข์ทั้งมวลแก้ได้ด้วยปัญญาอันเกิดจากการ ศึกษาคำสอน แล้วประพฤติปฏิบัติด้วยตนเองไม่สามารถแก้ไขด้วยอาการอ้อนวอนขอร้องใครๆ..

ท่านผู้ถามพึงประพฤติศีล เจริญบุญยกิริยาวัตถุ และสวดมนตร์ภาวนาให้เป็นประจำ นี่จะเป็นการเปลี่ยนถ่ายจิตใจของท่านให้มีกุศล เมื่อจิตเป็นกุศลได้สิ่งดีๆอื่นๆย่อมตามมาเพราะขึ้นชื่อว่ากุศล เขานำมาให้แต่ความสุข..เวลานี้ท่านอาจคิดว่าท่านทุกข์ที่สุดในโลกแล้ว แท้จริง มีคนนับไม่ถ้วนที่ทุกข์จนหาทางออกไม่ได้ ลองเหลือบตามองดูกระทู้เพื่อนๆข้างเคียงดูเถิดครับ..แต่ละท่านต้องแหวกว่ายในกองทุกข์สาหัสไม่แพ้กัน คนที่จะพ้นได้ ต้องอาศัยวิริยะของตนพัฒนาปัญญาให้เกิดเท่านั้น เพราะเราทุกข์กันด้วยเหตุแห่งอุปาทานเป็นหลัก ตรงนี้ จะแก้ได้ด้วยอาวุธชนิดเดียวคือ"ปัญญา"เท่านั้น เมื่อลดทุกข์ลงได้ จิตใจจะมีพื้นที่เพื่อคิดแก้ปัญหาต่างๆได้อย่างมีประสิทธิภาพไม่ว่าจะเรื่องการเงิน หนี้สิน ความสัมพันธ์กับลูกและภริยา..

เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้คิดเสมอว่าเราจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด เหตุดีผลย่อมตรงตามเหตุ สำหรับเรื่องการฆ่าตัวตาย นี่เป็นความคิดที่ไม่ฉลาดและอันตรายยิ่ง เพราะคนตายเช่นนี้นรกทุคติเป็นที่ไปครับ..

ขอให้ล่วงพ้นจากทุกข์และปัญหาได้โดยราบรื่นรวดเร็วครับ

น้องฝ้าย..มาให้กำลังใจค่ะ....คุณอา pong1975 สู้ สู้ นะคะ

...อ ด ท น...

เพื่ิอลูก... พ่อและแม่

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้ผ่านพ้นช่วงนี้ไปด้วย..สติ.. นะคะ

ทำบุญ ปล่อยปลา ไถ่ชีวิตโคกระบือ (อย่าไปปล่อยนก เพราะด้วยเหตุผลทางการค้าของแม่ค้าพ่อค้า)

ชาติก่อนคุณอาจจะเคยพรากลูกพรากเมียผู้อื่น ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นคนหรือสัตว์ โดยตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ แนะให้ไปทำบุญสังฆทานเพื่ออุทิศบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวรส่วนนี้ ขอบุญจากการถวายสังฆทานชำระหนี้กรรมที่ได้ล่วงเกินกันมาและขออโหกรรมด้วย

ทำบุญปล่อยสัตว์เยอะๆก้อดีนะคะ

เอาใจช่วยนะ

ผมขอแนะนำคุณหน่อยนะครับ อย่าพึ่งหมดอาลัยตายอยาก หรือมัวแต่โทษเวรโทษกรรม
ตอนนี้คุณจะต้องเข้มแข็ง คิดหาทางเอาลูกของคุณกลับมาเลี้ยงเอง เพราะฟังคุณเล่ามา
เมียคุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเลี้ยงลูกได้ เมียคุณขาดวุฒิภาวะที่จะเลี้ยงลูก ไหนจะสุขภาพ
เป็นโรคลมชัก อีกทั้งปัญหาทางครอบครัวเมียคุณ พ่อเมียเป็นมะเร็ง หนี้สินมากมาย เมียคุณไม่
อยู่กับล่องกับรอย เปลี่ยนศาสนาเป็นพุทธแล้วยังเอาศาสนาอิสลามมาอ้างอีก
.....ถ้าคุณกับเมียคุณแต่งงานและจดทะเบียนกัน ผมว่าคุณมีสิทธิที่จะเลี้ยงดูลูกคุณเพราะมีความ
พร้อมมากกว่า เรื่องถึงศาลคุณชนะอยู่แล้ว ถ้าคุณกลัวลูกจะเสียใจเพราะแย่งลูกกัน คิดดูลูกอยู่กับ
เมียคุณจะมีอนาคตมั้ย ถ้ามีก็ปล่อยเลยตามเลย ถ้าไม่มีลูกจะเสียใจซักครั้งจะเป็นไรไป
....ศาสนาพุทธสอนให้เราช่วยเหลือตัวเองก่อน มีปัญหาต้องลองแก้ด้วยตัวเอง เมื่อทำทำเต็มที่
แล้ว ยังไม่ได้ผลอีกถึงจะให้ชาวบ้านช่วยแก้ ช่วยปลอบใจ และคำพูดที่ปลอบคุณก็คงได้ยินได้ฟัง
มาแล้ว มันไม่ช่วยอะไรคุณมากหรอกครับ มันเข้าทำนองพูดง่ายทำยาก มันขึ้นอยู่ที่ตัวคุณเอง
ต้องเข็มแข็งทั้งกายและใจ ลูกผู้ชายและเป็นหัวหน้าครอบครัวด้วย มันต้องสู้อย่างเดียวครับ เรียก
ว่าทนไม่ได้ก็ต้องทน

ผมดีใจมากที่ทุกท่านให้คำแนะนำผม ตอนนี้ผมทำใจได้ระดับหนึ่งแล้ว แต่ต้องไม่ได้ยินเสียงลูกเลยจะดีมาก แต่ลูกก็เข้ามาในความฝันผมทุกคืน ผมหลับไม่เคยเต็มตื่นสักที คงเป็นที่ผมคิดถึงลูก ส่วนเรื่องฆ่าตัวตายเป็นเพียงแค่ความคิด ผมไม่ทำหรอกเพราะกว่าจะมีวันนี้ก็ฝ่าฟันมาและยังภูมิใจกับความสำเร็จของผมจากคนบ้านนอกคนนึง ถ้าผมจะตาย ผมจะตายคนสุดท้ายจนกว่าคนที่ผมรักไม่อยู่แล้วหรือไม่มีโอกาสได้พบ และจะตายในสนามรบไม่ตายก่อนที่จะรบ สิ่งที่ผมห่วงคือ ลูกยังเล็กแค่ 4 ขวบ กับ1ขวบ เขาจะเอาตัวรอดได้อย่างไรเพราะผมไปที่บ้านภรรยาแล้ว ในหมู่บ้่านไม่มีครอบครัวไหนส่งเสริมเรื่องการศึกษาเลย แทบไม่น่าเชื่อว่าคนเกือบ 80% ไม่รู้หนังสือ ติดต่องานราชการไม่ได้เลย ได้แต่ทำสวนยางกับค้าขายผลไม้ ผมจึงพยายามให้มาอยู่ที่บ้านผมดีกว่า ลองคิดดูลูกผมกำลังเรียนอนุบาล2ไปได้ไม่กี่เดือน ต้องมาย้ายกลางคันโดยเขาต้องไปปรับตัวกับที่ที่ตัวเองไม่คุ้นเคย ผมภาวนาว่าเขาคงมีเลือดผมปนไปในตัวเขาบ้างและเขาน่าจะเอาตัวรอดได้ ตอนผมนอนกับลูกตอนผมกลับไปหา ทุกคืนลูกจะให้ผมเล่านิทานให้แล้วเขาจะหอมแก้มผม และผมจะตบก้นเขาเบาๆและกล่อมเขาจนหลับ ส่วนผมจะไปนอนปลายเตียงกลัวลูกผมจะกลิ้งตกเตียงมันเป็นความสุขที่หาไม่ได้จริงๆผมฮึดสู้ทุกวันเพราะลูกแท้ๆ
ตอนนี้ผมพอมีความหวังแต่ต้องแก้ปัญหาให้ได้และเก็บเงินให้เยอะๆ ถ้าโชคร้ายกว่านี้คงถูกฟ้องเรื่องหนี้สิน แ่ต่ไม่เป็นไรคิดว่าต่ำสุดได้คงมีวันสูงสุดบ้าง และรอการกลับมาของลูก ถ้าผมไม่ตายก่อนผมจะให้ลูกผมมีความสุขที่สุด
ผมอาจจะระบายเยอะหน่อยนะครับ ขอบคุณที่ทนอ่่านชีวิตผม ผมเคยคิดนะว่าถ้าเอาชีวิตจริงที่ประสบอยู่ไปใ้ห้เขาทำละคร เขาจะกล้ารับทำมั้ย เพราะบางเรื่องก่อนจะเจอเรื่องนี้มีเรื่องที่เหลือเชื่อหลายเรื่อง เหมือนมีอะไรบางอย่างมาขัด ไม่ให้ราบรื่นตลอด จนผมและครอบครัวล้มจนสิ้นเนื้อประดาตัวเลย
อยากแก้กรรมให้ตัวเองบ้าง เพราะบางทีเราอาจทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนโดยเราไม่รู้ตัว

ผมขอคำแนะนำเยอะๆนะครับผมจะอ่านทุกวันเพื่อผมจะมีกำลังใจต่อสู้ ขอให้ทุกท่านไม่เจ็บไม่จนนะครับ

ถ้าเรื่องแก้กรรมละก้อ

อยากให้คุณทำทานชำระหนี้กรรมดั่งนี้อะคะ แล้วชีวิตของคุณอาจดีขึ้นได้

1. ชำระหนี้กรรม

ทั้งกรรมที่ได้กระทำกับพ่อแม่ เจ้ากรรมนายเวร สรรพสัตว์นั้นหลาย ทั้งโดยที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก้อดี

2. ชำระหนี้สงฆ์

ทั้งที่ไปเด็กหญ้าของสงฆ์มา หรือไปเอาผลไม้จากภายในวัดมากิน ถือว่าติดหนี้สงฆ์ทั้งสิ้น ทั้งโดยที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก้อดี

3.ชำระหนี้แผ่นดิน

อันนี้สำคัญสุด คือ ใครที่ติดหนี้แผ่นดินไว้จะไม่เจริญก้าวหน้า ได้เงินมาก็ต้องสูญหายไปอย่างง่ายดาย หนี้ขนิดนี้ อย่างเช่น หนีภาษี โกงเงินแผ่นดิน ทั้งโดยที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก้อดี



หนี้เหล่านี้คุณอาจจะไม่ได้ทำในชาตินี้ก็ได้ แต่ได้กระทำในชาติที่แล้วๆมาซึ่งคุณไม่รุ้ น่าจะแก้กรรมโดยการชำระหนี้ 3 ประเภทนี้นะคะ

นำเงินถวายพระ และกล่าว

โดยตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้เงินจำนวนนี้ของข้าพเจ้า มีค่าเท่ากับหนี้แผ่นดิน หนี้สงฆ์ หนี้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหมด ขอให้ทุกท่านอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าด้วย ขอให้เงินจำนวนนี้ของข้าพเจ้าเป็นประโยชน์ทั้งในด้าน สังฆทาน ธรรมทาน วิหารทาน ด้วยเถิด


เราก้อใช้วิธีนี้นะคะ ชีวิตดีขึ้นจิงๆ เป็นหนทางง่ายๆที่คนไม่ค่อยรุ้


ขอให้ชีวิตมีความสุขมากๆนะคะ ^^ ซึ้งใจจิงๆเห็นคนรักลูกมากขนาดนี้

ขอบคุณสำหรัีบคำชี้แนะ ทำให้ผมตั้งสติได้ ผมจะลองทำตามดูเผื่อมันจะดีขึ้น ขอให้บุญที่ผมทำเผื่อไปถึงทุกท่านด้วยนะครับ ผมไม่ได้ยินเสียงลูกผมมาหลายวันแล้ว ผมอยากจะทำบุญอะไรสักอย่างที่มันส่งผลบุญให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองตัวลูก พอมีวิธีมั้ยครับผมจะได้สบายใจจะได้รู้สึกว่าเราได้ดูแลเขาบ้าง
ถ้าช่วงนี้ทุกท่านไม่ลำบากจนเกินไป แสดงความคิดและคำแนะนำให้ผมหน่อยนะครับ ผมไม่รู้ปรึกษาใครจริงๆ แล้วผมจะมาเปิดดูทุกวันเลยครับ ขอบคุณอีกครั้งขอบคุณจริงๆครับ

เป็นกำลังให้ครับ............
ทำเลยครับ ทั้งทางโลกและทางธรรม
สุขทุกข์อยู่ที่ใจ คิดให้ทุกข์ ใจก็ทุกข์ กายก็ทุกข์
ค่อยๆคิดแก้ปัญหา ทุกปัญหามีทางออกเสมอ คำเก่าๆเฉยๆ แต่เป็นนิรันด์

..

พ่อแม่คือพรหมของลูก คุณpong1975 ในฐานะพ่อ ย่อมมีความรักและเมตตาต่อลูกอย่างเต็มที่หาใดเสมอเหมือนได้ยาก คุณข้อนี้สามารถเกื้อหนุนให้เกิดพลังคุ้มครองลูกได้จริงหากเพียงแต่คุณpong1975 นึกถึงลูกแล้วแผ่เมตตาให้ลูกๆเป็นประจำ..

ดูเรื่องการแผ่เมตตาได้ที่นี่ครับ..

http://www.dhammajak.net/dhammabox-2/9.html

กุศลที่คุณpong1975 สามารถทำได้ทุกวันและมีอานิสงค์มากอีกอย่างหนึ่งคือการรักษาศีล๕ ขอให้ตั้งใจประพฤติให้ได้ทุกๆวันจะเป็นสิ่งที่ส่งเสริมให้บุญเก่ามีโอกาสมาให้ผลเบียดอกุศลวิบากได้ ลองพิสูจน์ดูนะครับ

สู้ ๆ ค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้แด่คุณพ่อที่รักลูก

ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ไข ขอให้ใจเย็น ๆ

สติมาปัญญาเกิด

ผมขอแสดงความเห็นแย้ง กับความเห็นข้างบนซักเล็กน้อยครับ
ที่คุณว่าพ่อย่อมมีความรักความเมตตาต่อลูก ใช่ครับนี่เป็นเรื่องธรรมดาของสัตว์โลก
คิดดูแล้วเป็นเรื่องปกติ ของใจมนุษย์ มีรัก โลภ โกรธ หลง เรื่องความรักในครอบครัว
ถ้าดูกันจริงๆมันก็เป็นเพียง ความเห็นแก่ตัวหรือความหลงของมนุษย์เรา หาใช่คุณธรรม
ที่คุณกล่าวอ้างไม่ พลังแห่งความดีจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ ได้กระทำคุณความดีให้แก่ผู้อื่น
ไม่ใช่แก่คนที่ตนรัก
.....แล้วเรื่องการแผ่เมตตา ธรรมข้อนี้มีไว้ปฏิบัติเพื่อให้จิตใจเราอ่อนโยนเยือกเย็น และ
สามารถแผ่ธรรมอันนี้ไปให้ผู้อื่น จะได้อยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข ไม่ก่อความเดือดร้อนให้
แก่กันและกัน มันไม่น่าเกี่ยวกับพลังคุ้มครองลูกครับ


ความหมายของคำว่า ศีล คือการเป็นอยู่อย่างปกติละเว้นจากความชั่ว ถ้าเรามีศีลไม่ใช่ว่าเราจะ
ประพฤติดีนะครับ เพียงแต่ได้ชื่อว่าไม่ทำชั่วเท่านั้นเอง ถ้าจะให้ได้ชื่อว่าเราทำความดีนั้นเราต้อง
ประพฤติธรรม อย่างเรื่องเบญจศีลหรือเบญจธรรม ปุถุชนควรละเว้นก็คือศีล ควรปฏิบัติก็คือธรรม
สิ่งที่จะทำให้ อกุศลวิบากเบาบางหรือเกิดผลช้าก็คือ ความดี การทำบุญ ทำทานครับไม่ใช้การถือ
ศีลแต่อย่างเดียว

คุณปองอยากแนะนำคุณครับ ถ้าอยากทำบุญผมว่าคุณควรไปทำบุญกับ
สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หรือไม่ก็สถานดูแลเด็กพิการซ้ำซ้อน ผมว่าผลบุญ
ที่ช่วยทำบุญกับเด็กๆเหล่านี้ จะเป็นอานิสงค์ช่วยคุ้มครองลูกของคุณ
และถ้าผลบุญนั้นมากพอ อาจจะนำส่งให้ลูกกลับมาอยู่กับคุณก็ได้
.....เรื่องของคุณมันเป็นเรื่องของจิตใจ การคิดถึงลูกห่วงลูก ทางศาสนาพุทธ
ท่านว่า มันไม่พ้นโลภ โกรธ หลง หนทางแก้หรือพอทุเลาก็ต้องใช้การปฏิบัติธรรม
เอาให้ได้ตามนี้ครับ ทาน ศีล ภาวนา