ช่วยด้วยขอรับ
ขอเท้าความก่อน นะขอรับ ปกติกระผมก็ สวดมนต์ไหว้พระเป็นประจำ ขอรับ สมาธิบ้าง แต่ไม่ทุกวันแล้วแต่จะขยันมากน้อย
แต่เมื่อวันเข้าพรรษาตั้งใจว่าจะสวดมนต์นั่งสมาธิ 20 นาทีทุกคืน
แล้วบ้างสิ่งก็เกิดขึ้นกับข้าพเจ้า......ปฏิบัติไปได้ อาทิตย์ กว่า เริ่มนอนไม่หลับซะงั้น ตอนนั่งสมาธิก็ปกติดี ไม่มี นิวรณ์ ง่วงนอนเลย สดชื่น อย่างกับกินยาม้า..น้ำตาไหลตลอดเพราะปิติ... ก็กำหนดรู้ไปตามสภาวะ เพราะเคยฝึกสติปฐาน 4 ถึงกำหนด จุด นั่ง ก้นย้อย และสะโพก ขอรับ แต่ ปฏิบัติที่บ้าน กำหนดแค่นั่งหนอ แล้วกำหนด อารมย์ตามเวทนา
แต่พอนอนไม่หลับเป็นอาทิตย์ ก็ไม่ไหว มันมึนๆอารมย์ประมาณ เพลง มันต้องถอนขอปอฝ้าย มาลับพร
ไม่ไหว ก็ไปขอยานอนหลับกับเพื่อนที่เป็นหมอ มันแถมยาคลายกังวลกับคลายเครียด มาให้ทานเล่นอีก มันบอกว่าเราอาจเครียดเรื่องงานนอนไม่หลับเป็นเดือน แต่กระผมไม่ได้บอกหรอกว่าเพราะเกิดจากนั่งสมาธิ.....เดี๋ยวมันล้อ
ได้ผล หลับสบาย ก็ใช้ยาควบกับสวดมนต์นั่งสมาธิทุกวัน เดือนกว่า....สมาธิก็นิ่งดี แต่ น้ำตาจะไหลเวลานั่งตลอด....แต่รู้สึกเฉยๆขอรับ.....
จนมาคิดได้ว่า.....เดือนกว่าที่กินยา....สมาธิเราไม่ก้าวหน้าเลย เพราะ ร่างกายเราไม่มีเวทนาหรือเปล่า เพราะยาไปบังคับสมดุล ร่างกาย จึงหยุด ยาเองทั้งที่เพื่อนมันบอกว่าระยะการรักษา อย่างต่ำ 3 เดือนถึงจะให้หยุดยา เด็กๆอย่าเอาอย่างนะขอรับ
ได้ผล 2 วันที่หยุด นอนไม่หลับอีกเลย 1 อาทิตย์รวด แถมอาการปวดหัว..แบบมากที่สุดตั้งแต่เกิดมา...ตลอด แต่พอนั่งสมาธิ กำหนดปวดหนอ ดันหาย ออกสมาธิ ปวดต่อ จนต้อง หยุดงาน...แล้วตอนปวดมากๆ พอดีนอนอยู่ที่จิตไม่ได้หลับเลยแต่มันเพลียโทรศัพย์มา....ก็คิดจะไปรับ.....รู้สึกว่าตัวเองลุกนั่งแต่ไม่ได้ลืมตาเพราะปวดหัวมากจะเดินไปรับ แต่ก็มีความรู้สึกอีกว่าเรายังนอนบนโซฟา เหมือนจิตลุกขึ้นนั่งแต่ตัวยังนอนอยู่แต่ไม่มีแรง ยืน แม้แต่ลืมตาเลยล้มตัวไปนอนใหม่.....คิดว่าไม่ไหวแล้วกลั่นใจลุกไปยิบยานอนหลับ ซัดไป 1 เม็ด ปกติทานครึ่งเม็ด หลับเป็นตาย.....แต่.......ระหว่างนั้นไม่ว่าสภาพสังขารจะเป็นไงก็ยังสวดมนต์ไหว้พระได้ทุกวันปกติ เพราะตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะปฏิบัติให้ได้ทุกวันจนออกพรรษา
ตื่นมาโทรไปปรึกษาพี่สาว...เพราะแกก็ปฏิบัติเหมือนกัน พี่สาวบอกว่าอาจจะเพราะกระผมนั่งสมาธิอย่างเดียวหรือเปล่า ไม่ยอม เดินจงกลม เลย เป็นแบบนี้ โอ้น่าจะใช่
เลยเดินจงกลม (ยกส้นหนอ ยกหนอ ย่างหนอ เหยียบหนอ )20 นาที นั่ง 20 นาที
ทำคืนแรก นอนหลับดี ดีใจ เอาอีก....แต่พอทำไป เข้าวันที่ 3 นอนไม่หลับอีกแล้วครับ ทำไงดี นอนไม่หลับมา 3 คืนแล้ว.....จนเมื่อคืนปวดหัวเพราะตากฝน ด้วยเหมือนจะไม่สบาย เลย ลองไม่ไหว้พระนั่งสมาธิ หยุดดู...ก็หลับๆ ตื่นๆ..แต่ก็ยังดีที่ยังได้งีบบ้าง....แต่ตื่นมาปวดเมื่อยไปทั่งตัว ไม่แน่ใจปวดเพราะเป็นไข้หรือเปล่า หรือเพราะผิดสัจจะที่ตั้งใจไว้
ถาม
1)กระผมต้องแก้ที่ตรงไหนขอรับ...หมดปัญญา แก้เรื่องนอนไม่หลับแล้ว
2)สมาธิไม่ก้าวหน้าเลย ช่วงนี้ทำไงดี

วานผู้รู้แนะนำหน่อยขอรับ

แสดงว่าสมาธิมากไปคะ เลยนอนไม่หลับ

ถอนๆสมาธิออกมาหน่อยคะ


ทางสายกลาง

เรียนถาม
แล้วมันถอน ยังไงอะขอรับ สมาธิ ไม่ทราบจริงๆ

คุณปฏิบัติสมาธิ ไม่ถูกวิธี แทนที่ร่างกายจะสงบสามารถนอนหลับพักผ่อนได้ตามปกติ กับทำให้เกิดการกระตุ้นต่อมไร้ท่อให้หลั่งสารชนิดหนึ่ง ทำให้เกิดนอนไม่หลับ ในที่นี้ไม่กล่าวถึงว่า คุณอาจได้รับการนอนหลับมากไปในตอนกลางวัน กลางคืน ทำให้ง่วง หรือนอนหลับผิดปกติไปขอรับ

ที่ว่าไม่ถูกวิธีนั้น คือคุณไม่ได้นั่งสมาธิ แต่คุณนั่งคิดสมาธิ อาจเป็นสาเหตุให้ต่อมใต้สมองหลั่งสารทำให้เกิดการนอนไม่หลับขอรับ

ตื่นแต่เช้า ทำบุญตักบาตร ข้าวถุง แกงถุง อุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวร ซัก 7 วันติดๆ กัน

ห้ามใส่เงิน เพราะถือว่าลดชั้นสาวกของพระพุทธองค์ลงมาเท่ากับขอทาน

ห้ามใส่ดอกไม้ ห้ามใส่น้ำ เพราะ พระท่านมาบิณทบาตรอาหาร ไม่ได้มาขออย่างอื่น บางรูปต้องเอาน้ำทิ้งกลางทาง เพราะมันจะหนักบาตร ไม่เชื่อลองอุ้มถังใส่น้ำเดินไกลๆ ดู

ตรงนี้เรื่องปกติครับ
ลองสังเกตุดูครับ สติ สมาธิ จะดีกว่าปกติที่ไม่เคยฝึก ก็เลยรับอารมณ์หรือสภาวะทางกาย
ใจได้ง่ายได้ไว จะเป็นในผู้ฝึกสติและสมาธิใหม่ๆ คนอื่นจะเรียกอย่างไรไม่รู้ ผมเรียกอาการนี้ว่า
ตื่น คืออธิบายไม่ถูก แต่เหมือนไก่ที่เราวิ่งไล่มันทั้งวัน พอกลางคืนมันจะไม่หลับสนิด
มันระแวง มันตื่น ประมาณนี้
อาการนี้เป็นไม่นานครับ พอเริ่มคุ้นจะหายไปเอง
ส่วนวิธีการนอนสมาธิ ไม่ต้องกำหนดพองยุบก็ได้ครับ ไม่ต้องกำหนดอะไรเลย แค่อย่างเดียวพอ
คือ นอนอยู่ ก็รู้ว่านอนอยู่ คือรู้อาการว่า นอนก็พอ ไม่ต้องจินตนาการรูปนอน อย่างนั้นไม่ใช่
วิธีที่ถูกต้อง ถ้าสติสมาธิีคุณดี จะไม่กำหนดว่านอนหนอก็ได้ แค่รู้ว่านอนก็พอ
ถ้าสติสมาธิไปเรื่อยเลย เหมือนกับฟุ้งซ่าน ลองเพิ่มบริกรรมช่วยหน่อยก็ได้ว่า นอนหนอ (จิตให้รู้ว่านอน)
ไม่ใช่ใส่ใจที่บริกรรม ใส่ใจอาการนอนก็พอ ไม่นานหลับไปเอง ทนไม่ไหวหรอก

อย่าคิดว่าไม่ก้าวหน้า นี่ล่ะอาการก้าวหน้าเลย คนปฏิบัติจะพูดน้อย นอนน้อย กินน้อยไงครับ
ไม่ต้องหายูกยากิน พอร่างกายไปไม่ไหว หรือคุ้นสภาวะ มันหลับจนได้เองละครับ ทำไว้ในใจ
เลยว่า นอนไม่หลับ ดีกว่าหลับไม่ตื่น

ที่ไม่หลับ สงสัยเปรตจะเข้าแทรก
เพราะเจ้ากรรมนายเวรมารังควาน


พูดเล่นนะ

ที่บอกว่า สมาธิสูงไป ก็แบบว่า มันสูงจนไปบังนิวรณืไม่ให้เกิดความง่วง ทีนี้ก้อไม่หลับคะ

ให้คลายสมาธิอะคะ

ผ่อนคลาย คลายออกมา ถ้าสมาธีสูงไปจะนอนไม่หลับคะ

ไม่รุ้จะอธิบายอย่างไงนะ แต่เราก้อเคยเป็นสัก 2 คืน ก้อเริ่มเข้าใจแล้วคลายสมาธิออกมา จากนั้นก็หลับสบายคะ

คลายสมาธิออกมาคะ

ขออนุโทนาบุญด้วยค่ะ
และขอให้หายไว ๆ นะค่ะ

ในทางการแพทย์
แสดงว่า เพื่อนคุณที่เป็นหมอเขาวินิจฉัยคุณ ว่า เป็นภาวะซึมเศร้า
จึงบอกให้กินยา3เดือน

และ อาการนอนไม่หลับก็เป็นอาการที่สำคัญของภาวะนี้

โรคนี้ ต้องกินยา3เดือนขึ้นไปจริงๆครับ
อย่าหยุดยาก่อน

ภาวะซึมเศร้า ถ้าเป็นมาก ไม่ควรนั่งสมาธิแบบสงบลึกครับ โดยเฉพาะถ้าไม่อยู่ใกล้ครูบาอาจารย์...เพราะอาจเป็นมากขึ้นได้

ถ้าจะภาวนา ควรเจริญสติปัฏฐานในฐานกาย ในลักษณะอนุปัสสนา คือ กำหนดตามรู้กายที่เคลื่อนไหว ไปสบายๆ ไม่ต้องตั้งใจอะไรมาก... กำหนดบ้าง ลืมไปบ้าง นั่นละ โอเค... อย่าไปตั้งใจมาก ถ้าตั้งใจมากจะนอนไม่หลับอีก

(ไม่ควรกำหนดอนุปัสสนาในอารมณ์ที่ละเอียด เช่น เวทนา จิต ธรรม ในขณะนี้ เพราะมันจะจมไปกับความคิดเลย)




ถ้าไม่ดีขึ้นเลย จริงๆ
ก็ควรหยุดการภาวนาสักชั่วครู่...

ปล่อยมันไปเลย ไม่ต้องไปทำอะไร.... ไม่ต้องเอาอะไรทั้งนั้น
แม้นแต่ความปราถนาจะพ้นทุกข์ก็ไม่ต้องไปเอา....มันจะพ้นก็ช่าง ไม่พ้นก็ช่างมัน...ปล่อยทั้งหมด

แล้ว ต้องไปออกกำลังกายเสีย(เน้นเลยน่ะครับ) สำคัญมาก มีผลวิจัยบ่งชี้ว่า การออกกำลังกายช่วยให้ระบบประสาทได้ดุลย์

หรือ เล่นโยคะ ฟังเพลงที่ชอบ วาดรูป เข้าสมาคมบำเพ็ญประโยชน์ หรือ ไปเดินช้อปปิ้ง...

ใช้ชีวิตสบายๆไปวันๆหนึ่ง

พอผ่านช่วงนี้ไปได้ แล้วค่อยมาคุยกันใหม่ ในเรื่องภาวนาครับ

ลองอ่าน เว็บนี้ครับ

http://www.drterd.com/

ท่านเป็นจิตแพทย์ที่ศึกษาพุทธธรรมด้วย


สอนซี่กงด้วย

อนุโมนาด้วยนะครับ ความเพียรสุดยอดเลย ไม่หลับเลยครับ

ความจริงถึงจะนอนไม่หลับก็ไม่น่ากังวลหรอกครับ ผมก็เคยเป็น

ผมเคยทำความรู้สึกตัวเบาๆ แล้วจับจิตตอนนอน ดูจิตไปเรื่อย ๆ แต่กายนอนอยู่ ก็อยู่ได้ถึงเช้าเหมือนกัน มันก็มีสติดีนะครับ แต่จะเพียรตอนเช้าหน่อย

ไม่รู้ว่าอาการจะเหมือนกันหรือเปล่าครับ โชคดีครับ

ถ้าให้ดีควรหาครูบาอาจารย์แก้ครับ จะได้เดินถูกทางครับ

สัมมาสมาธิ ในปฐมฌาน ทุติยฌาน มีปีติสุข เช่นเย็นซาบซ่าน ขนลุก น้ำตาไหลเป็นปกติครับ
ต่อเมื่อใดท่านทำสมาธิก็อย่าหยุดอยู่แต่เพียงนี้ ก้าวไปสู่ตติยฌาน จตุตถฌานเลย อาการน้ำตาไหลก็จะหายไปครับ

[color=#FF0000]ฌานสมาบัติย่อมกำจัดนิวรณ์ 5 ได้ ได้สภาวะธรรมที่เรียกว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานเกิดขึ้น การนอนไม่หลับจึงเป็นเรื่องปกติครับ ผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลายเขาแสวงหาสภาวะตื่นแบบนี้กันทั้งนั้นแหละครับ การปฏิบัติธรรมย่อมมีสภาวะธรรมใหม่ ๆ เกิดขึ้นเป็นธรรมดา


อย่าไปกังวลกับการนอนไม่หลับเลยครับ เพราะการนอนหลับเป็นจิตของมนุษย์ธรรมดา หลับเพราะวิบากจิตมาทำหน้าที่เป็นภวังค์ จิตผู้ปฏิบัติธรรมแตกต่างจากมนุษย์ทั่ว ๆ ไปพิเศษกว่า ดีกว่า จึงไม่หลับนั้นถูกต้องแล้วครับ
ต่อไปเวลาทำสมาธิให้หายใจลึก ๆ เต็มปอดให้สม่ำเสมอบ่อย ๆ ไม่ต้องบริกรรมใด ๆ อาการปวดหัวนั้นจะหายไปครับ


จะให้ดีก่อนทำสมาธิให้หาคาถาธรรมบทที่ชื่นชอบมาท่องหรือเทศนาให้ตัวเองฟังก่อนก็จะดีมากครับ เป็นการอบรมจิตด้วยปัญญาเครื่องทำลายกิเลส เมื่อกิเลสบางเบา การไม่นอนเลยตลอด 7 วันก็มีความสุขร่างกายกระปรี้กระเปร่าสดชื่นแจ่มใสครับ


กิเลสเครื่องกังวลใดมีอยู่ในกาลก่อน
เธอจงยังกิเลสเครื่องกังวลนั้น
ให้เหือดแห้งหายไป
กิเลสเครื่องกังวลใด
จงอย่ามีแก่เธอในภายหลัง
ถ้าเธอจักไม่ยึดถือขันธ์ในท่ามกลาง
ก็จักเป็นมุนีผู้สงบระงับแล้วเที่ยวไป....ดังนี้



ขออนุโมทนาในส่วนกุศลผลบุญที่ท่านได้บรรลุทุติยฌานสมาบัติครับ

เจริญในธรรครับ[/color]

เมื่อไหร่ที่นอนไม่หลับ
ขอให้ตัดความกังวลเรื่องเวลาที่จะตื่นค่ะ
อย่าเพิ่งกลัวว่านอนไม่พอ
แล้วนำเวลาที่มีกลางดึกนั้นมานอนกำหนดค่ะ
(อนุมานจากการอ่านกระทู้ คาดว่าท่านจขกท. ปฏิบัติพองยุบ)

กำหนดนอนก็เป็นการปฏิบัติธรรมไปในตัว ถือว่าเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส นอนก็รู้ว่านอนค่ะ

ดิฉันใช้วิธีนี้ปรับตัวสมัยที่นอนไม่หลับก็ดีขึ้นใน3-4 วัน
หวังใจว่าคุณคงกลับสู่วิถีชีวิตปกติในเร็ววันค่ะ