...ผมหมายถึง "การทำสมาธิ" น่ะครับอยากเรียนถามท่านผู้รู้ครับว่า
จะทราบได้อย่างไรว่าเราทำถูกต้องแล้วเพราะการทำสมาธิมีหลายวิธี
แต่ผมคิดว่าที่แน่ๆ ต้องมีจุดหมายเดียวกันครับ

...อ่า บอร์ดนี้มีสิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจครับ
ผมอยากจะบอกว่าเมื่อวานนี้ผมนั่งทำสมาธิ
มีอยู่แว๊บนึงเข้ามาและผมเพ่งมองดูให้เห็นว่าเป็น "ดอกบัว"
แล้ววันนี้ผมก็ได้ดอกบัว จริงๆ ครับ "โลโก้" ไม่ทราบว่ามาได้อย่างไรครับ
เพราะผมยังไม่ได้ใส่รูปเลยครับ สาธุ

หากพูดถึง "การทำสมาธิ"
เราจะแน่ใจได้ว่าการทำสมาธิถูกต้องนั้น ก็คือ
เราทำสมาธิและผลที่ได้คือเกิดสมาธิ ค่ะ
หากทำสมาธิแล้วไม่เกิดสมาธิ อาจจะมีสาเหตุมาจาก
1.ทำผิดวิธี
2.ทำถูกแล้วแต่เวลาไม่พอ สมาธิจึงยังมารวมตัวกันได้ไม่ดีนัก

เครื่องหมายที่จะบอกว่า ปฏิบัติสมาธิ และผลที่ได้เป็นสมาธิ ก็มีอยู่ค่ะ เป็นลักษณะของ ปีติต่างๆ ความสุขสงบสุข และ อารมณ์ที่นิ่งเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ขอเพิ่มเติมค่ะ
การทำสมาธิผลที่ได้จะเป็นสมาธิ สงบ ระงับ ฯลฯ
การเจริญสติผลที่ได้ก็จะเป็นสติ รู้เท่าทันสิ่งกระทบที่เกิดขึ้น ฯลฯ
เมื่อเจริญทั้งสติและสมาธิผลที่ได้จะเป็นปัญญาค่ะ

การปฏิบัติธรรมที่ถูกต้องวินิจฉัยได้จาก กิเลสที่เบาบางลง พร้อมกับ สติ และ สมาธิ ที่มากขึ้นค่ะ
ถ้ายิ่งปฏิบัติแล้วยิ่งเพิ่มมานะทิฏฐิ ความถือตน ความพยาบาท ฯลฯ นั่นอาจจะคาดเดาได้ว่า ปฏิบัติแล้วผิดทางค่ะ

ยังไม่ทราบว่าคุณปฏิบัติแบบใด ความเห็นจึงแสดงได้เพียงเท่านี้
ขอให้คุณเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ

อยากรู้เหมือนคุณฅนล้านนาเลยค่ะ

...ขอบคุณ"คุณวายามา"มากครับ
ผมจะขอเล่าย้อนหลังครับคือบวชตอนอายู 21 ปี บวชหมู่ครับ(ตอนนี้ 36 แย้ว อิ อิ)
ผมได้ฝึกหัดทำสมาชิกกับพระพี่เลี้ยงโดยมีการเดินจงกลม,การไหว้,การทำสมาธิ
บวชได้ประมาณ 1 เดือนผมพยายามตั้งใจฝึก แต่หลังจากสึกออกมาแล้วก็ไม่ได้ทำสมาธิอีกเลย
จนเมื่อไม่นานมานี้ไม่ทราบว่าผมนึกอย่างไรถึงได้กลับมาทำสมาธิอีก ที่ผ่านมาผมจะภาวนา
ยุบหนอ
พองหนอ
จนสามารถควบคุมจิตใจได้ระดับนึง มีอยู่ครั้งนึงน้ำตาไหลพรากและขนลุก ผมเลยไม่แน่ใจ
จนเข้ามาที่บอร์ดแห่งนี้จรึงทราบว่าอย่าได้หลงใหลในสิ่งนี้ สิ่งที่ผมอยากจะบอกรายละเอียดคือ
จากที่ผมเคยโมโหกลับพยายามให้โมโหน้อยที่สุด และมองโลกในแง่ดีขึ้นมาก รวมถึงการบังคับจิต
หรือความคิดมาอยู่กับตัว และตอนที่ผมทำสมาธิพยายามมองควาว่างเปล่าในความืด(เพระหลับตา)
ผมมาถูกทางหรือเปล่าครับ

อ้อ เมื่อคืนดูหน้ากากซ่อนกลิ่นที่พระเอกอ่านใจคนออก
หากเรามีสามธิแล้วพระเอกจะไม่สามารถอ่านใจเราได้ นั่นคือ"สมาธิ"ใช่หรือเปล่าครับ

ขออนุโมทนากับคุณ ฅนล้านนา ค่ะ

เมื่อเหตุปัจจัยลงตัว ผู้ที่รู้จักทางสายนี้ก็ย่อมจะกลับมาปฏิบัติต่อเพื่อสั่งสมปัจจัยให้ข้ามผ่านทางทุกข์แห่งนี้ค่ะ

การปฏิบัติแบบพองยุบ จะว่าไปก็ไม่ใช่ง่ายเสียทีเดียวนัก แต่ก็ไม่ยากเกินไปที่จะเพียร สำคัญที่ต้องเพียรปฏิบัติค่ะ

ที่แห่งนี้มีกัลลยานมิตรที่ช่วยประคับประคองได้แน่นอนค่ะ เพราะหลายท่านเก่งกันจริงๆ

หากมีเวลาน้อยก็ทำน้อยค่ะ จัดรูปแบบให้สมกับเวลา
หากตั้งใจปฏิบัติครึ่งชั่วโมง ก็เดิน15นาที นั่ง15 นาที
หากตั้งใจปฏิบัติหนึ่งชั่วโมง ก็เดิน 30 นาที นั่ง 30 นาทีค่ะ
หรือหากตั้งใจปฏิบัติเต็มรูปแบบจริงๆ ก็ ไม่ควรจะเดินเกิน 1 ชั่วโมง และนั่ง 1 ชั่วโมงนะคะ
(ทั้งนี้ทั้งนั้น ยังสามารถปรับลดได้อีกค่ะ แล้วแต่สภาวะของแต่ละบุคคล)

บางครั้งสติที่มากจะทำให้รับรู้สิ่งกระทบได้รวดเร็ว แต่ถ้าไม่มีสมาธิเกาะเกี่ยวก็อาจจะกลายเป็นฟุ้งซ่านไปได้
ในทางกลับกันหากสมาธิที่มีจำนวนมากเกินไป โดยที่ไม่มีสติตามรับรู้ก็อาจจะเกิดอาการติดปีติ ตัวโยกตัวโคลง ตัวสั่น ฯลฯ หรือหากไม่ติดปีติ แต่นั่งอยู่ท่ามกลางความสงบ อาจจะนิ่งหายไปเลยก็ได้

ดังนั้น สติ และ สมาธิ ที่สมดุลย์กันจึงจำเป็นอย่างยิ่งค่ะ (ประกอบกับความเพียร ศรัทธา และปัญญา ย่อมจะเข้าใกล้ปลายทางแห่งทุกข์ได้แน่นอน)

เอาใจช่วยค่ะ

ก็ต้องดูที่ผลของการปฏิบัติ

เพราะรูปแบบปฏิบัติมีตั้ง 40 แต่มีผลอันเดียวกันครบ

...ผลที่ผมได้ตอนนี้คือสามรถระงบอารมณ์โกรธได้ใครจะด่าว่าอย่างไรสามารถควบคุมได้
และตอนนี้ที่ผมพยายามอยู่คือ"กายกับใจเป็นหนึ่งเดียว" คือดึงจิจใจไม่ให้ฟุ่งซ่านระลึกคิดอยู่เสมอว่าตัวเองทำอะไร
อยู่ มีสติกับตัวเองอยู่ตลอดเวลาซึ่งผมคิดว่ามันยากมากครับ

...ขอบคุณ"คุณmoddam"มากครับ

ช่วยแนะนำด้วยน่ะครับ

หากคุณทำสมาธิ โดยกำหนดพองหนอ ยุบหนอ ..
ให้คุณตามดู อาการเคลื่อนไปของท้องที่พองออก และท้องที่ยุบลงค่ะ
เมื่อรู้อาการเช่นนั้นแล้วจึงกำหนดคำว่าพองหนอ สำทับไปตอนที่ท้องเคลื่อนออก
กำหนดยุบหนอ สำทับไปตอนที่ท้องเคลื่อนเข้ามาค่ะ

หากมองเห็นความว่างเปล่าในความมืด นั่นแสดงว่า จิตไม่ได้อยู่ที่อาการเคลื่อนที่ท้อง แต่ถูกดึงไปอยู่ที่การมอง เมื่อรู้สึกว่าเห็น ก็เปลี่ยนเป็นกำหนดเห็นหนอค่ะ

การกำหนดสำทับลงไปนั้น เป็นการย้ำลงไปชัดๆว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ (เดินอยู่ก็รู้ว่าเดินอยู่ นั่งอยู่ก็รู้ว่านั่งอยู่ เห็นอยู่ก็รู้ว่าเห็นอยู่ค่ะ) เป็นการเจริญสติในสมาธิค่ะ

หากกำลังกำหนดยุบหนอ-พองหนอ ทั้งที่กำลังมองหรือเห็น สิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นคือ
1. อาการเวียนหรือมึน เพราะจิตวิ่งไปรับรู้สลับที่กัน 2 อารมณ์ คือที่ท้องและที่การมอง ควรเลือกตามรู้สิ่งที่ชัดเจนที่สุดค่ะ
2. หากกำหนดไปโดยไม่สัมพันธ์กับสิ่งเป็นจริงที่เกิดขึ้น คือกำหนดแต่คำมาลอยๆ โดยที่จิตไม่ระลึกรู้ตาม เช่น กำหนดพองหนอ-ยุบหนอ ไปเรื่อยๆโดยที่ใจจดจ่อที่คำกำหนดมากกว่าอาการเคลื่อนจริงๆ จิตก็จะถูกนำเข้าเขตสมถะ คืออาจจะนิ่งสงบไปได้เพราะคำบริกรรม หรืออาจจะเกิดปีติ เป็นน้ำตาไหลพรากและขนลุกได้ค่ะ


เอาใจช่วยและขออนุโมทนาในการปฏิบัติค่ะ

ได้ยินชื่อ คิดว่าน่าจะคนทางเหนือ ถ้าคุณสนใจหรือปฏิบัติแนวพองยุบอยู่
ผมแนะนำวัดท่ามะโอ ลำปาง วัดรำเปิง (ตโปทาราม)และ สำนักปฏิบัติ ตาณังเลนัง เชียงใหม่ครับ
ตามแนวนี้ผมคิดว่าคุณจะได้พบทางสว่างที่ดีแน่

ถ้าสนใจแต่ขาดข้อมูลเรื่องนี้ สนทนาไปเรื่อยๆครับ ในนี้มีผู้ชำนาญวิธีพองยุบเยอะ หลายคน ครับ

อนุโมทนาครับ

เคยไหมครับ...

เคยขับรถไปต่างจังหวัด....





หลังรถสิบล้อจะเขียนว่า

"อย่าตามมา...กูหลงทาง"

และ เขียนไว้ที่ข้างรถทัวร์คันหนึ่งว่า


"ดีชั่ว กูรู้หมด... แต่ กูอดไม่ได้"

...ขอบคุณมากเลยครับชัดเจนที่สุดตรงประเด็นที่ผมกำลังเจออยู่เลย
ผมจะตั้งใจฝึกอีกทีครับ

...แม่นแล้วครับ"คุณกามโภคี" ผมคนแพร่ครับหากมีโอกาศผมจะไปตามที่แนะนำมาครับ



...จริงแท้แน่นอนเลยครับ"คุณตรงประเด็น" ตอนนี้ทำจิตใจให้อดให้ได้ครับ

โอ้ ไม่ไกลเท่าไร ผมคนพิโลก ตอนนี้อยู่ กทม ทางเหนือวิธีปฏิบัติดีๆเยอะเลย วัดที่แนะนำไปครับ ลองสละเวลาซัก ๗ วัน ไปหาแนวความรู้จริงๆดู ที่แนะนำไป วัดปฏิบัติจริงๆ ไม่มีไสยศาสตร์ปน