คิดไม่ถึงว่าคนที่เราใช้ชีวิตมาด้วยกัน ร่วม 20 ปี จะทำร้ายจิตใจเราได้ถึงขนาดนี้ มารู้อีกที ก็เมื่อเขามีผู้หญิงอีกคนเข้ามา รับไม่ได้ และไม่อยากอดทนเพื่อที่จะประครองชีวิตคู่อีกต่อไป ร้องไห้จนทุกวันนี้น้ำตาไม่เคยไหลออกมา บางทีก็เข้มแข้ง บางทีก็อ่อนแอ ไม่มีแม้กำลังใจ เหมือนอยู่คนเดียว

ใจที่เศร้าหมอง ขุ่นมัว เป็นทุกข์ อ่อนแอ ไม่มีแม้กำลังใจ
เหมือนอยู่คนเดียว ก็เพราะใจของเราขาด บุญ ขาด กุศล

การคิดเรื่องเศร้าๆ เรื่องร้ายๆ ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดา
เพราะใจของปุถุชนมักไหลลงสู่ที่ต่ำ จึงเป็นเหตุให้เราต้องมา
พัฒนาใจ ปฏิบัติธรรม เจริญจิตตภาวนา เพื่อทวนกระแสของใจ
ดังนั้น หากทำบุญบ่อยๆ ใจของเราและทุกอย่างจะดีขึ้นเอง

ขอให้ เจริญเมตตาภาวนา ให้บ่อยๆ ถี่ๆ ต่อเนื่องๆ ทุกๆ วัน

ทำความดี ไม่ว่าเรื่องอะไร ทาน ช่วยเหลือผู้อื่น ศีล ภาวนา ฯลฯ
ขอให้แผ่ผลบุญกุศลให้เทวดาผู้ปกปักรักษาดูแลและเจ้ากรรมนายเวร ให้บ่อยๆ

และขอพรให้ตัวเราเองสามารถผ่านพ้นปัญหาอุปสรรค ความทุกข์ โรคภัย
แคล้วคลาดจากภัยอันตราย ศัตรูหมู่มารทั้งหลายทั้งปวง
ขอให้พบความสำเร็จ ความสุข ความเจริญ มีสิริมงคล สุขภาพแข็งแรง

ฯลฯ

สุดท้ายขอให้อ่านบทความเรื่อง วิธีเจริญเมตตา
ของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก ดีมากเลย
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=20077

เอาใจช่วยนะ สู้ๆๆๆ

เรื่องปัญหาที่คนที่เกิดมาแล้วไม่สมรักในเรื่องคู่นั้น ก็มักเกี่ยวข้องกับเหตุในอดีตที่เกี่ยวกับความรักนั่นแหละโดยตรง
ก็ในหนหลังแต่ครั้งไหนๆ หากถูกศรพิษรักเสียบเข้าอกแล้ว ยากจะถอนใจออกได้ เพราะอาศัยกิเลสหนุนขึ้นมา กำเริบขึ้นมาก ก็ถึงคราวหักห้ามใจไว้ไม่ได้เสียแล้ว ก็จึงกระทำการผิดศีลกาเมฯ ขึ้นมา หรือต้องไปช่วงชิงคนรักของคนอื่นเขามา เป็นต้น
เจตนาที่กระทำการพรากของรักคนรักของผู้อื่นที่เกิดจากจากความอยากได้มาเป็นของตนได้ก่อให้เกิดความทุกข์แก่บุคคลอื่นมากมาย
ก็เจตนานั้น ไม่ได้ดับไปพร้อมกับจิตดวงไหนๆที่ทำกรรมไม่ดีแล้วดับไปแล้ว แต่อำนาจของเจตนาที่เป็นกรรมนั้นๆยังคงเก็บอำนาจลี้ลับของตนๆไว้ .....รอว่า สักวันหนึ่ง หากประสบช่อง เราจะส่งผลเป็นวิบาตรงกับเจตนาของเรานั่นเทียว
ก็คราวนั้น ไม่ว่า จะได้อัตภาพเป็นหญิงหรือชาย ก็ไม่สมรัก...ย่อมถูกพรากไป ถูกแย่งไป ถูกทิ้งไป .... ไม่ว่าจะเกิดเป็นเศรษฐีหรือยาจก ก็หาได้รอดพ้นจากผลแห่งเจตนาเดิมแห่งตนนั้นไม่.....
หากเกิดเป็นชายแล้วกระทำบาปกาเมฯ หรือแม้เป็นหญิงก็กระทำบาปกาเมฯ..... บาปนั้นย่อมผลักส่งให้ได้กำเนิดในนรก หรือในภูมิของเปรต ครั้นเสวยทุกข์ในอบายนานนับไม่ได้แล้ว คราวใดคราวหนึ่งกุศลกรรมดีแต่ครั้งไหนๆที่ยังไม่ได้ส่งผล .....พอได้ปัจจัยส่งผลก็ให้ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ...เกิดมาเป็นหญิงที่ไม่สมรัก เจ็บปวดเพราะรัก ถูกข่มขืน ถูกแย่งของรัก สามีทอดทิ้งหรือมีคนใหม่ ฯลฯ นี้เป็นเศษกรรมแห่งกาเมฯนั่นแหละ

ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่เป็นกำลังใจและชี้ทางให้ คิดเสมอว่าเป็นกรรมเก่า ที่เราเคยทำไว้
ทุกวันนี้ค่อยๆ เอาธรรมมะเป็นยา และกำลังใจให้ตัวเอง ขอเวลาสักหน่อยเพื่อให้ใจแข็งแรง
พยายามที่จะเอาความทุกข์ ออกจากตัว เพื่อชีวิตที่ดี

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ล้วนแล้วแต่เป็นไปตามกฎของไตรลักษณ์ค่ะ
ทุกวันนี้ที่เราเป็นทุกข์เพราะเราขาดสติ รู้ไม่เท่าทันอารมณ์ของตนเอง
หมั่นภาวนาฝึกฝนจิตให้เข้มแข็งนะค่ะ
--เหตุการณ์ที่เกิดกับเราในตอนนี้ ล้วนมีเหตุและปัจจัยทั้งสิ้น เป็นกรรมที่ตนได้กระทำไว้
ใช้เหตุในครั้งนี้เป็นแบบฝึกหัด หันหน้าเอาพระธรรมเป็นที่พึ่งแล้วคุณจะพบความสุขที่แท้จริงค่ะ

เห็นด้วยกับคุณลูกตาลครับ ผมของฝากพุทธวจนะให้ครับ
"เธออย่าเศร้าโศกเลย
อย่าคร่ำครวญเลย
เราบอกไว้ก่อนแล้วมิใช่หรือว่า
ความพลัดพราก
ความทอดทิ้ง ความเปลี่ยนแปลงจากของรักของชอบใจทุกอย่าง
จะต้องมี
ฉะนั้นจะพีงหาอะไรได้จากที่ไหนในสังขารนี้
สิ่งที่เกิดขึ้นมีขึ้น
ถูกปัจจัยปรุงแต่งล้วนสลายไปเป็นธรรมดา
เป็นไปไม่ได้ที่จะปรารถนาว่า
ขอสิ่งนั้น
อย่าเสื่อมคลายไปเลย.."
จากหนังสือ ก่อนอาทิตย์อัสดง

ทุกวันนี้เหมือนยืนอยู่ได้ด้วยความเข็มแข็ง แต่บางครั้งก็อดคิดไม่ได้กับเรื่องราว ต่างๆที่เป็นปัญหาที่เราถูกสามีนอกใจ จิตใจและความรู้สึกที่มีให้แก่กันไม่เหมือนเดิม มองเหมือนเป็นคนแปลกหน้า ทำใจให้ยอมรับเหมือนเก่าไม่ได้ รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว เหมือนชีวิตสับสน บางครั้งก็อ่อนแอ บางครั้งก็เข้มแข็ง บางทีก็แอบร้องไห้ให้กับตัวเอง
บางทีมองปัญหาผู้ร่วมลานธรรมด้วยกัน ก็มีชีวิตไม่แตกต่างกัน บางครั้งเราก็ให้กำลังใจเป็นเพื่อนพูดคุย เพราะเราคิดว่าเขามีปัญหาไม่แตกต่างจากเรา เพียงแต่ว่าปัญหาของใครจะหนัก หรือ เบา ไปกว่ากัน แต่เราก็เต็มใจที่จะเป็นกำลังใจให้กับทุกท่าน ถึงแม้ว่าเราเองยังไม่หลุดพ้นจากปัญหาของตัวเองก็ตาม

ปัจจุบันยังอยู่ด้วยกันหรือเปล่าคะ ... ถ้ายังอยู่กับเขา ก็ให้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ หญิงกับชาย ก็เหมือนหลักไม้เลื้อยพอๆกันแหละค่ะ ... มีเรื่องเล่าให้ฟังค่ะ เป็นเรื่องของรุ่นพี่ที่ทำงาน เป็นผู้ชายค่ะ พอดีเขาเล่าให้ฟังเพราะเป็นห่วงน้องๆ ( ที่ออกจะเขี้ยวลากดิน )

พี่ผู้ชาย เขาแต่งงานกับภรรยาเขานานแล้ว จนมีลูกโตแล้ว .. วันหนึ่งมีงานเลี้ยงของสำนักงาน พี่ผู้ชายก็ไปงานเลี้ยงคนเดียว ทีนี้ก็นั่งรวมๆกลุ่มกัน พี่เขานั่งติดกับผู้หญิงที่ทำงานด้วยกันนี่แหละ เคยได้ยินเรื่องบรรยากาศเป็นใจไหมคะ แต่พี่เขาให้ศัพท์ใหม่ว่า บรรยากาศน่าเสียตัว

ก็คือ ผู้หญิงเขานั่งใกล้อาหาร เขาก็เลยตักโน่นตักนี่ให้พี่เขา ทีนี้คนเรานั่งใกล้ชิดกัน ก็ต้องมีโอกาสโดนเนื้อตัวกันใช่ไหมคะ บรรยากาศมืดๆครึ้มๆสลัวๆ อันนี้พี่เค้าเล่าให้ฟังนะคะ เขาบอกว่า แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่พอสัมผัสแบบว่าถูกตัวกันบ่อยๆเข้า มันก็เลยเป็นเรื่องค่ะ สรุปคือพี่เขาได้เสียกับผู้หญิงคนนั้น แล้วแอบคบกันลับๆ แต่เรื่องมาแดงเพราะลูกสาวพี่เค้าไปเจอเข้า พี่ผู้หญิงไม่มีการต่อว่าพี่เค้าเลยสักคำเดียว ยังทำหน้าที่แม่ที่ดี ภรรยาที่ดีเหมือนเดิมทุกๆอย่าง แต่เจ้าลูกสาวตามประกบพ่อไม่ห่าง สุดท้ายพี่ผู้ชายแพ้ความดีของพี่ผู้หญิง และสงสารลูกด้วย ก็เลยเลิกกับผู้หญิงคนนั้นไป ...

คือที่พูดมาทั้งหมดนี้ ไม่ได้คิดจะแนะนำให้อยู่กินด้วยกันต่อ หรือให้เลิกกัน เพียงแต่เล่าเรื่องราวของคนๆหนึ่งให้ฟังเป็นตัวอย่าง ว่าอะไรๆย่อมเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ เราควรรักษาใจเราดีกว่าค่ะ ทำใจเราให้มีความสุข ชีวิตคนเรานี้สั้นยิ่งนักค่ะ ทำไมเราไม่เก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆในตอนที่เรากับเขาเคยมีต่อกันล่ะคะ ส่วนเขาจะเป็นอะไรหรือทำอย่างไรก็เรื่องของเขา เราไม่ควรเก็บเอามาเป็นอารมณ์ ทำให้ตัวเองต้องมานั่งทุกข์ใจอยู่แบบนี้ เราควรทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ต้องกลับมาย้อนดูที่ตัวเองค่ะ ว่าทุกวันนี้เราทำหน้าที่ภรรยาดีที่สุดแล้วหรือยัง ...

เอาใจช่วยค่ะ ทุกอย่างมันไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ มันเป็นเพียงแค่ความคิดเท่านั้น ถ้าเราหลุดจากความคิดเดิมๆซ้ำๆ นี้ไปได้ เราก็เดินหน้าต่อได้ค่ะ

ขอบคุณกำลังใจที่ทุกท่านมีให้นะคะ ทุกวันนี้ก็พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เขากลับยิ่งไม่มีความเกรงใจ ไม่นึกถึงความรู้สึกของเรา ยิ่งไม่พูดไม่ว่า ทำเฉย ๆ ก็ยิ่งทำแบบเดิม ตัวเราพยายามที่จะไม่นึกถึงสิ่งที่เขาทำกับเรา พยายามทุกอย่างแต่ดูเหมือนยิ่งแย่ลง จนความอดทนจะหมดแล้ว ถ้าเขาจะทำตัวแบบนี้แล้วออกไปจากชีวิตเรา เรายังทนได้ แต่นี่ไม่ยอมไป และไม่ปรับปรุงตัวไม่รู้ว่ากรรมนี้จะนานอีกไหม

ไม่เห็นต้องคิดว่าอดทนนี่ค่ะ เราใช้ชีวิตของเราตามปกติ ซึ่งมันอาจจะยากในช่วงแรกๆ แต่ต้องพยายามค่ะ

--ไม่ต้องไปคาดหวังความรู้สึกต่างๆจากเค้า ว่าเค้าจะดีขึ้น เค้าจะเห็นใจเรา มันเป็นสิ่งที่บังคับใจกันไม่ได้นะค่ะ แค่รู้!! อย่างเดียวก็พอว่าเค้าไม่ปรับปรุงตัว แต่อย่าอยากให้เค้าปรับปรุงตัว ไม่งั้นคุณทุกข์แน่ๆค่ะ
-- อย่าลืมนะค่ะ ใจใครใจมัน บังคับไม่ได้ สู้รักษาจิตใจเราให้เป็นปกติ ไม่ทุกข์ดีกว่าค่ะ
อะไรที่ผ่านมาแล้วมันย้อนมาแก้ไขไม่ได้ อย่าเอามันมาปรุงแต่งให้จิตเศร้าหมองเลยค่ะ

ปล่อยวางนะคะ ศีกษาธรรมะ ปฏิบัติธรรม หนูเชื่อว่าความดีและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เราศรัทรา จะช่วยชี้นำชี้แนะนำทางสู่ทางออกคะ