ช่วงนี้ลานธรรมล่ม เลยได้แวะเข้าไปดูกระทู้เก่าเล่น
เจอกระทู้ที่น่าสนใจมากเลยนำมาฝาก
ขออนุญาตนำเนื้อหามาแปะเลยนะคะ

เนื้อความ :

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายตัดฟืนอาศัยอยู่ในป่า
ทำมาหากินด้วยความซื่อสัตย์สุจริต และแน่นอนจน
กระทั่งมาวันหนึ่ง ปรากฏร่างเทวดาตรงหน้าชายตัดฟืน
"เราจะมอบของล้ำค่า เพื่อเป็นรางวัลตอบแทนที่เจ้าเป็นคนดี
มันคือยักษ์วิเศษ "เทวดากล่าวและบรรยายสรรพคุณต่อ
"เจ้ายักษ์ตนนี้มีความสามารถสูง มันเกิดมาเพื่อทำงาน
มันสามารถทำงานให้เจ้าได้ทุกอย่าง และทำได้อย่างมีประสิทธิภาพ
และที่สำคัญมันทำงานได้เร็วมากเลย"
"แต่.." เทวดาเว้นวรรคเล็กน้อยแล้วกล่าวต่อ
"เจ้าต้องระวังหากไม่สามารถหางานให้มันทำได้ละก็…
มันจะกลับมาเล่นงานเจ้าเอง มันจะเล่นงานเจ้าถึงตาย
เชียวนะ" ชายตัดฟืนตัดสินใจรับยักษ์วิเศษไว้ เขาพามัน
กลับบ้าน ทันทีที่เข้าบ้าน ยักษ์ตนนั้นก็เริ่มกล่าวว่า "นาย ๆ
มีอะไรให้ข้าฯ ทำบ้าง" ชายตัดฟืนได้มอบหมายงานให้ยักษ์
ไปทำความสะอาดบ้านที่รกรุงรัง ตัวเองก็กระหยิ่มใจที่ได้พัก
ขณะที่เขากำลังจะเอนตัวลงงีบ ก็ได้ยินเสียงชัดเจนดังข้างหู
ว่า "นาย ๆ ข้าฯ ทำความสะอาดบ้านเสร็จแล้ว มีอะไรให้ข้าฯ
ทำอีก" ชายตัดฟืนกวาดสายตามองไปรอบ ๆ บ้านอย่างไม่
เชื่อสายตาตัวเอง บ้านสะอาดหมดจดอย่างไม่มีที่ติ เหงื่อเม็ด
โป้งผุดขึ้นเต็มหน้าผาก เขาแก้ปัญหาเฉพาะหน้าสั่งให้ยักษ์ไป
ตัดฟืนที่เขาทำค้างไว้เป็นงานชิ้นใหญ่ที่ทำให้ เขาพอมีเวลา
จากนั้นชายตัดฟืนได้ไปปรึกษาท่านผู้รู้ประจำหมู่บ้าน
หลังจากฟังคำแนะนำชายตัดฟืนได้กลับถึงบ้าน เจ้ายักษ์เสร็จ
งานผ่าฟืนพอดี "นาย ๆ ผมผ่าฟืนเสร็จแล้วมีอะไรให้ผมทำ
อีก" น้ำเสียงของเจ้ายักษ์ส่อเลศนัยว่ามันจะได้กินชายตัดฟืน
เป็นอาหารแน่ ๆ ชายตัดฟืนเริ่มทำตามแผนทันที
เขาสั่งให้ยักษ์พาตนไปยังต้นไม้สูงกลางป่า ณ ต้นไม้นั้นเขาสั่ง
ให้เจ้ายักษ์ให้ลิดกิ่ง ลิดใบออกจนหมด ต้นไม้สูงต้นนี้จึงดู
เหมือนเสาโล้น ๆ ต้นหนึ่ง "นับจากนี้ไป" ชายตัดฟืนกล่าว
"เมื่อใดที่เจ้ายืนอยู่ที่โคนต้นงานของเจ้าคือให้ปีนขึ้นไปจนสุด
ปลายยอดไม้" เขาเว้นเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวต่อ "และเมื่อ
ใดที่เจ้าอยู่ปลายยอดไม้ งานของเจ้าคือให้ปีนลงมายังโคน
ต้นไม้" คำสั่งสองคำนี้ทำให้เจ้ายักษ์ทำงานเป็นวงจรอันไม่รู้
จบ ผลก็คือเมื่อใดที่ชายตัดฟืนมีงานให้ทำ เขาก็เรียกเจ้ายักษ์
มาใช้ ครั้นเมื่องานเสร็จสิ้นลงเขาก็ใช้ให้เจ้ายักษ์ไปปีนต้นไม้…..
ยักษ์วิเศษตนนี้ก็คือความคิดของมนุษย์นั่นเอง
ใช่หรือไม่ที่ความคิดของมนุษย์เป็นสิ่งที่มีความสามารถสูง
เป็นสิ่งที่เร็วยิ่ง มนุษย์มีเทคโนโลยีอันทันสมัย เดินทางไปถึงดวงจันทร์ได้
ก็เพราะความคิดนี่เอง แต่..บ่อยครั้งที่เราพบว่า
เพราะความคิดนี่แหละ กลับมาเล่นงานมนุษย์เสียเอง บางคน
คิดมากจนบั่นทอนสุขภาพ บ้างถึงกับจบชีวิตตนเองลงด้วยซ้ำ
ก็เพราะเจ้าความคิดนี่เอง ต้นไม้ในนิทานก็คือลมหายใจในตัว
เรานั่นเอง ซึ่งจะเดินทางขึ้นลง จากปอดขึ้นสู่จมูกจากจมูกลงสู่
ปอดเท่านั้น

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าผู้มีปัญญาย่อมรู้จักที่จะใช้ความคิด
ของตนเองให้เกิด ประโยชน์ ครั้นเมื่อว่างจากการคิด
ก็ควรหมั่นฝึกนำจิตของตนมารู้อยู่กับลมหายใจเข้าและลม
หายใจออก ผู้ที่ทำได้เช่นนี้ ก็จะยังชีวิตที่เป็นประโยชน์และเป็นสุข.

จากคุณ : เบญจ์ [ 20 ม.ค. 2547 / 16:49:02 น. ]


จากลิงค์นี้ค่ะ
http://larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/011157.htm

หลังจากเป็นขี้ข้ายักษ์ หางานให้ยักษ์ทำมานาน
ตอนนี้ก็เลยเริ่มๆที่จะเรียนรู้การเป็นเจ้านายของยักษ์บ้างนิดหน่อย
แต่ก็ยังเผลอหลงกลไอ้เจ้ายักษ์อยู่บ่อยๆเลยค่ะ

สมาธิวันละ 5 นาที จิตแจ่มใส

บัวหิมะ ก็เป็นสมาชิกเก่า แต่ไม่มาก คุ้ย อ่านมาเยอะ
แต่ยังไม่เคยเห็นบทความนี้เหมือนกัน ต้องขอขอบคุณ