ใช่ค่ะคุณกรัชกาย เวลาที่เรานั่งสมาธิ คือพอจิตเรานิ่ง แล้วเราจะไม่มีพุท-โธคือเราจะปล่อย.....ให้ทุกสิ่งนิ่ง....แล้วก้อเงียบ...คือพอจิตเรานิ่ง...แล้วคือใจเราก้อนิ่งด้วย..........คือนิ่ง...แบบทุกสิ่งเงียบ....จะเป็นแบบ....มันจะเป็นลักษณะคือ....เหมือนพูดไม่ออก.....ที่รับรู้ได้คือลมหายใจเข้า-ออกได้เท่านั้น.......
คือแบบ....จิตจะไปไหนก้อไป....แบบนี้เรียกว่า...เรานั่งสมาธิผิดใช่ไม๊ค่ะ...เราพอจะเข้าใจได้เยอะมากๆแล้วค่ะ....คือถ้าเห็น...ก้อให้นึกว่าเห็นหนอๆๆๆ.....ถ้าลอยก้อลอยหนอๆๆๆ

พอจิตเรานิ่ง แล้วเราจะไม่มีพุท-โธคือเราจะปล่อย.....ให้ทุกสิ่งนิ่ง....แล้วก้อเงียบ...คือพอจิตเรานิ่ง...แล้วคือใจเราก้อนิ่งด้วย..........คือนิ่ง...แบบทุกสิ่งเงียบ....จะเป็นแบบ....มันจะเป็นลักษณะคือ....เหมือนพูดไม่ออก.....ที่รับรู้ได้คือลมหายใจเข้า-ออกได้เท่านั้น.......
คือแบบ....จิตจะไปไหนก้อไป....แบบนี้เรียกว่า...เรานั่งสมาธิผิดใช่ไม๊ค่ะ...เราพอจะเข้าใจได้เยอะมากๆแล้วค่ะ....คือถ้าเห็น...ก้อให้นึกว่าเห็นหนอๆๆๆ.....ถ้าลอยก้อลอยหนอๆๆๆ

มีหลายๆคนพูดว่า ถ้านั่งสมาธิแล้ว ถ้าเราไปเจอกับ พวกวิญญาณ แล้วพวกเค้าจะดึงเราไว้ แล้วเราก้อจะกลับไม่ได้ มีอย่างนี้จริงมั๊ย

เคยเจอค่ะ คุณกรัชกาย คือตอนนั้น เป็นช่วงที่เรา เพิ่งเริ่มสนใจฟังเทปธรรมะ เราก้อ เลยโหลดmp.3 ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ หลายแผ่นมากๆ เวลาที่เราว่าง เราจะเปิดฟัง เพราะท่านจะเทศน์ เกี่ยวกับเรื่องสวรรค์แล้วก้อนรก แล้วก้อสอนเรื่องสมาธิ เกือบจะทุกๆคืน ที่จะฟังท่านจนถึงตี 1 ถึงตี 2 ก็ไม่รู้ว่าฟังมากเกินไป หรือยังไง

มีอยู่วันหนึ่งจะไปกินกาแฟกับเพื่อน พอลงรถ เราก้อได้ยินเสียงท่าน ดังจากบนท้องฟ้านะ เรางงๆเหมือนกัน เราคิดว่าหูเราแว่วไปหรือปล่าว แต่เสียงท่านก้อดังมาจากท้องฟ้า ก้อเป็นคำสอนที่บอกให้ทำความดีกับสวดมนต์น่ะ แล้วเราก้อมองหน้าเพื่อนๆ ว่าเค้าจะถามอะไรเรามั๊ย เราเห็นพวกเค้าเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไร แต่เราก็ยังได้ยินเสียงท่าน พอเราเข้าไปนั่งในร้าน เราก้อมองทุกๆคนในร้าน ว่าเค้าสงสัยไม๊ ว่าเป็นเสียงอะไร เ ราก็เห็นทุกๆคน ก้อคุยกันปรกติเราก้อเลยถามเพื่อนว่า เธอได้ยินเสียงอะไร ดังมาจากท้องฟ้ามั๊ย เพื่อนเราก้อมองไปบนท้องฟ้าเค้าบอกว่า ไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย แดดร้อนอย่างนี้ จะมีเสียงฟ้าร้องได้ยังไง เสียงที่เรา ได้ยินท่านพูดประมาณ 10 กว่านาทีนะ
ที่เจอนี่เป็นตอนกลางวันนะ แล้วเราก้อไม่ได้นอนหลับนะ เราไปกินกาแฟนะ ประมาณบ่ายโมงกว่าๆ
แล้วคุณช่วยวิจารณ์หน่อยได้มั๊ย ว่าสมองของเรา อยู่ในระดับที่เริ่มจะกินยาได้หรือยัง

พอเราเผลอๆตัว เผลอสติ จิตใจจะลอยๆไม่มีหลัก ทีนี้ล่ะ สิ่ง-เสียง ฯลฯ จะผุดขึ้นในหัวบ้าง
หูแว่วเหมือนมีใครมาเรียกบ้าง จมูกได้กลิ่นบ้าง ฯลฯ อันนี้เป็นธรรมชาติ กรัชกายก็ยังเป็น

อย่าง เช่น เกิดหลงไปคิด พอสติรู้ปุ๊บ จะมีเสียงพากษ์
" เมื่อกี้หลงไปคิดแล้วนะ " ประมาณนี้น่ะครับ
บางครั้งมันก็ตามมาด้วยความคิดฟุ้งซ่านในธรรมะ ก็รู้ต่อไปอีกว่าฟุ้งซ่าน แล้วเสียงพากษ์ตามมา อีก
อยากทราบว่าเสียงพากษ์ทั้งหลายเนี่ย มันเป็นอุปสรรคของการเจริญวิปัสสนาไหมครับ