สวัสดีผู้ที่ได้อ่านทุกท่านค่ะ

เมื่อเกือบสองปีก่อน หนูอยากได้สุนัขเล็กเพศเมียพันธุ์ปอมม์มากคะ ตั้งใจว่าจะซื้อจากฟาร์มเพราะที่จตุจักนั้นเสี่ยงมากๆ กับการติดโรค หานานมากก็ยังไม่ถูกใจ แต่วันนึงเกิดรู้สึกว่าต้องไปจตุจักรให้ได้เดินอยู่นานเกืดได้เจอกับสุนัขตัวเล็กๆ ตัวนึงท่ามกลางลูกสุนัขหลายสิบตัวในตะกร้าเดียวกัน เค้าไม่สวยเลยแถมยังเป็นตัวผู้ แต่ไม่รู้ทำไมหลงรักและซื้อมาโดยลืมเงื่อนไขทุกอย่างของตัวเองทั้งที่ตัวเมียอีกสี่ตัวน่ารักมากและดูแข็งแรงกว่าค่ะ เมื่อนำไปตรวจก็พบว่าเป็นลำไส้อักเสบถ้าหาหมอไม่ทันคงตายแน่ๆ เมื่อมาอยู่บ้านสุนัขของพี่ซึ่งอยู่นอกบ้าน พยายามจะกัดแต่ตัวนี้ตัวเดียว ซึ่งหนูได้ป้องกันให้เค้าอยู่รอดปลอดภัยมาได้ตลอดและเลี้ยงเค้าด้วยความรัก นอนบนเตียง ทานข้าวด้วยกัน ดูแลสุขภาพจนเกือบสองปีเต็ม วันนึงก็เกิดเหตุจนได้เมื่อพี่ออกจากบ้านแล้วเค้าแอบตามออกมาขณะที่หนูกำลังวุ่นกับงานตามปกติ เค้าเสียชีวิตค่ะ แต่หนูทำศพเค้าอย่างดีและทำบุญให้เค้าเสมอ อุทิศให้โดยเอ่ยชื่อของเค้าทุกครั้ง

จึงอยากทราบว่า เค้ากับหนูมีความผูกพันธ์กันในอดีตชาติใช่มั้ยคะ และเค้าผูกเวรกันมากับสุนัขที่กัดเค้ารึเปล่าคะ และชาตินี้ของเค้าถือว่าสุขสบายมากและไม่ได้ทำกรรมใดๆ มีแต่สร้างความสุขให้เจ้าของ ชาติหน้าเค้าจะดีกว่านี้มั้ยคะ และสุดท้ายผลบุญที่หนูตั้งใจทำให้เค้าจะได้รับรึเปล่าคะ

กราบขอบพระคุณทุกท่านที่ได้ออ่านและได้ตอบคำถามมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ที่บ้านผม..คุณแม่ไม่ให้เลี้ยงสัตว์เลี้ยงครับ
ผมเลยไม่มีประสบการณ์ แต่คิดว่าคุณคงจะเสียใจมาก...
ส่วนเรื่องการทำบุญ ผมไม่ใช่ผู้รู้ครับแต่คิดเอาเองว่าคงถึงน่ะครับถ้าเราส่งใจให้จริงๆ
...
ถ้าเป็นผมๆจะสวดมนต์มากๆครับ เพราะว่าทุกคนมีกลัยาณมิตรอยู่ที่ตัวคือใจขอรับ ทำใจให้แจ่มใสสวดมนต์เยอะๆ
...
รู้สึกไม่เกี่ยวกับคำถามเลยน่ะครับ แต่ผมรู้สึกว่าอยากปลอบใจคุณน่ะครับ

เจริญในธรรม

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ เสียใจมากจริงๆแต่ทำใจได้อย่างประหลาดไม่เหมือนครั้งที่ตัวแรกเสียค่ะ ยังไม่เชื่อเลยว่าจะทำใจได้มากขนาดนี้ แต่ก็ยังเศร้าอยู่และพยายามทำใจให้ได้มากขึ้นค่ะ
ยังคงรอคำตอบต่อไปด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยน่ะ

ความรู้สึกส่วนตัวเมื่อเห็นลูกสุนัขที่นิยมซื้อมาเลี้ยงกัน เป็นแฟชั่นกันในสมัยนี้ ความรู้สึกแรกที่เห็นน่ารักน่าเอ็นดู ซึ่งเกิดจากความน่ารักของลูกสุนัขนั้นๆ ไม่ว่าจะพันธุ์อะไร แต่ก็อดสงสารไม่ได้เมื่อคิดเปรียบเทียบว่าถ้าเราเป็นลูกสุนัขตัวนั้น แล้วผู้คนน้ำมาเลี้ยง ถ้ามีแม่ด้วยก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าซื้อมาแล้วแล้วอยู่อย่างโดดเดี่ยวแล้ว อดสงสารความรู้สึกที่หว้าเหว่ ไม่มีเพื่อน ไม่มีความอบอุ่นจากพ่อแม่ พี่น้อง ไม่มีน้ำนมที่จะได้รับจากแม่ ...แม้ว่าเราจะเลี้ยงเค้าอย่างดี รักเหมือนลูก เหมือนน้อง ก็ตาม แต่ความรู้สึกเหล่านั้นก็ไม่สามารถเทียบเท่ากับความรักความอบอุ่นที่จะได้อยู่ใกล้แม่ ได้วิ่งเล่นกับพี่ๆ น้องๆ ที่เป็นสุนัขด้วยกัน การเลี้ยงสุนัขตามแบบแฟชั่นปัจจุบันเลี้ยงเพื่อตอบสนองความสุข หรือเลี้ยงเป็นเพื่อนคลายเหงา แต่ไม่ค่อยจะได้คิดว่ากลับไปว่าสุนัขที่นำมาเลี้ยงนั้นเค้ามีความสุขเต็มที่อย่างที่เราคิดหรือเปล่า?

ทุกครั้งที่เห็นลูกสุนัขที่มักจะซื้อมาเลี้ยงดูเล่น หรือเป็นเพื่อน ก็จะอดคิดสงสารไม่ได้ ถ้ามีคนรู้จัก ไม่ว่าพี่น้อง เพื่อนๆ คิดจะเลี้ยงก็ไม่อยากนำไปซื้อมาเลี้ยง ถ้าจะเลี้ยงต้องอย่าเลี้ยงตัวเดียว และสุนัขที่โตพอควรแล้ว

อาจจะมีส่วนที่เคยผูกพันธ์กันในอดีตที่ผ่านๆมา คนหรือสัตว์ที่เราไม่เคยพบเจอกันมาก่อน แล้ววันหนึ่งมาพบเจอกันแล้วถูกชะตากันก็ถือว่ามีส่วนสร้างสมหรือรู้จักและช่วยเหลือกันมาก่อนในอดีตไม่ว่าอดีตชาติ หรือชาติปัจจุบัน อันอาจจะหมายถึงผู้ที่รู้จักหรือสัตว์ที่เคยเลี้ยงสมัยปัจจุบันได้เสียชีวิตไปแล้วกลับมาเกิดอีกในชาติปัจจุบัน เราอาจจะลืมหรือจำไม่ได้ ส่วนอดีตชาตินั้นไม่ต้องพยายามทบทวนความจำเพราะเป็นเหนือวิสัยที่จะย้อนกลับไประลึกได้

เค้าผูกเวรกันมากับสุนัขที่กัดเค้ารึกเปล่า?
ก็อาจจะมีส่วนเหมือนกัน ที่จริงแล้วตัวสุนัขที่นำมาเลี้ยงเค้าก็มีกรรมติดตัวมาแล้วคือโรคภัย เค้าไม่เกิดสมบูรณ์แบบอย่างที่ลูกสุนัขตัวอื่นๆ ที่เกิดมาปกติสมบูรณ์ การได้เจอกับเราซึ่งเป็นผู้ซื้อมาเลี้ยงนั้นถือว่าเป็นบุญกุศลของเค้าส่วนหนึ่ง แต่นั้นแหละสัตว์โลกไม่อาจจะหนีกรรมที่ตัวเองกระทำลงไปแล้วในอดีตชาติได้

การเกิดเป็นสัตว์นั้นค่อนข้างจะยากในการบำเพ็ญบุญกุศล การสร้างความสุขให้แก่เจ้าของนั้นไม่จัดว่าเป็นบุญ เป็นเพียงสร้างสายใยความผูกพันธ์ระหว่างตัวเค้ากับเราให้แน่นขึ้น จากวันแรกที่เราเห็นแล้วชอบพอเอ็นดู วันเวลาผ่านไปเห็นความดีซึ่งกันและกันก็จะกลายเป็นเครื่องร้อยรัดที่ฝั่งแน่นในจิตสำนึก แล้วสิ่งนี้ติดตามเราไปแล้วจะแสดงเมื่อเจอกันอีกครั้ง

ส่วนบุญกุศลที่เราทำและอุทิศไปให้นั้นสามารถถึงเค้า แต่เราก็ต้องทำอย่างตั้งใจและสม่ำเสมอ บุญกุศลที่ส่งผลมาก และมีกำลังส่งมาก คือการเจริญกรรมฐาน เริ่มต้นการนั่งสมาธิ

ถ้ารักสุนัขจริง ไม่ควรซื้อเค้ามาเลี้ยงอีก
เพราะการซื้อเค้ามาเลี้ยงเป็นเหมือนการส่งเสริม
ให้พ่อค้า,แม่ค้าพรากเค้าจากพ่อแม่พี่น้อง
ถ้าเราเป็นเค้าลองนึกดูถ้าเราโดนพรากจากพ่อแม่พี่น้อง
แล้วไปอยู่กับคนอื่นที่ไม่รู้จัก อยู่ในบ้านแคบๆ จำกัดบริเวณ
ไม่ได้วิ่งเล่นสนุกสนานกับพี่ๆน้องๆ อย่างที่สัตว์เค้าได้รับอย่างธรรมชาติ
ไม่ได้ความอบอุ่นจากพ่อแม่พี่น้องท้องเดียวกัน
แม้เราจะให้ความรักความอบอุ่นมากขนาดไหน
แต่ก็เทียบไม่ได้กับความรักความอบอุ่นที่ได้รับจากพ่อแม่
ความสนุกสนามเพลิดเพลินที่ได้วิ่งเล่นกับพี่น้องหรือเพื่อนๆ ในวัยเดียวกัน




แนะนำให้อ่านบทความเหล่านี้น่ะ

http://www.dhammajak.net/lovestory/19.html

ขอบคุณค่ะ
แต่ก็มีข้อสงสัยอยู่ว่าอย่างนี้ไม่เรียกว่าเค้าถูกพรากมาเพราะความไม่รับผิดชอบของเจ้าของเดิมหรือคะ ถ้าเราเลี้ยงอย่างรับผิดชอบไม่ปล่อยให้มีลูกหลานจนเลี้ยงไม่ไหวหรือไม่เห็นแก่เงิน ก็ไม่ต้องเอาหมามาขาย นี่เค้าเลี้ยงเพราะเห็นแก่เงิน ต้องการเพาะขายอยู่ การซื้อเค้ามาจากจตุจักรน่าจะเป็นการช่วยเค้ารึเปล่า แต่ก็รู้สึกไม่ค่อยดีเพราะเราไม่สามารถช่วยได้ทุกตัวเหมือนกันค่ะ

เจตนาก็ไม่ได้ว่าใครถูกใครผิดหรอกน่ะ เพราะคนขายเค้าก็ต้องทำมาหากิน การขายสัตว์เลี้ยงก็เป็นทำมาหากิน เป็นอาชีพที่สุจริต คือไม่ฉ้อโกง แต่อาจจะเสี่ยงกับบาปกรรมอันเกิดจากความรู้เท่าไม่ถึงการ

ที่เค้าขายได้เพราะยังมีคนซื้อ ยิ่งมีคนซื้อมาเลี้ยงกันมากก็ยิ่งทำให้ธุรกิจเหล่านี้เจริญขยายมากขึ้น ถ้าซื้อมาแล้วเราเลี้ยงอย่างถูกวิธี และสัตว์เค้าได้ใช้ชีวิตแบบอย่างที่เค้าควรจะได้รับ ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี

ที่ถามว่าเค้าถูกพรากมาเพราะความไม่รับผิดชอบของเจ้าของเดิมหรือ?

ที่จริงแล้วสุนัขเหล่านี้เกิดจากผสมพันธุ์เพื่อต้องการขายโดยตรง เมื่อผู้เพาะพันธุ์เลี้ยงได้ระยะหนึ่งก็นำออกมาขาย ต่อมา..คนก็มาซื้อต่อเพื่อนำไปเลี้ยงที่บ้าน จะบอกว่าเจ้าของเดิมไม่รับผิดชอบก็ไม่ใช่ เพราะว่าเค้าต้องผสมพันธุ์เพื่อจะขาย อย่างที่บอกว่าเมื่อยังคนซื้อเค้าก็ยังผสมพันธุ์ออกมาขาย การเกิดมาของสุนัขบางตัวไม่ได้เกิดตามธรรมชาติ เกิดมาเพราะการค้าขาย

ลองนึกภาพดูถ้าเป็นเรา พอเริ่มจะวิ่งเล่นได้ ก็มีคนมาจับแยกจากพ่อแม่พี่น้อง เพื่อนำไปเลี้ยงอย่างโดดเดี่ยว จะรู้สึกอย่างไร?

ถ้าจะเลี้ยงควรหาที่โตพอควร แล้วควรเลี้ยง 2 ตัวขึ้นไป เพื่อจะได้มีเพื่อนเล่น แม้เราจะให้ความสุข ความสนุกกับเค้าเพียงไร ก็อาจไม่เท่ากับว่าเค้าได้วิ่งเล่นตามประสาสัตว์ อีกอย่างเราเองก็ไม่ได้มีเวลาอยู่กับเค้าตลอดเวลา ต้องเรียน ต้องทำงาน ต้องเทียวด้วย

อีกอย่างเราลองนึกดูว่าทำมายสุนัขเหล่านี้จึงเสี่ยงต่อโรค ซึ่งแตกต่างจากสุนัขที่เกิดจากธรรมชาติที่มีความอดทนแข็งแรงไม่ควรมีโรคภัย เพราะสุนัขที่เกิดจาการผสมพันธุ์ไม่ได้มาจากการผสมตามธรรมชาติ และบางสายพันธุ์ไม่ได้มีแหล่งกำเนิดในประเทศไทย ภูมิต้านทานจึงมีน้อยกว่า จึงเสี่ยงต่อการมีโรคภัย อีกอย่างก็ไม่ทราบว่าลูกสุนัขเหล่านี้ได้กินนมแม่ เหมือนกับลูกสุนัขที่เราเลี้ยงตามบ้านหรือเปล่า

เพราะความน่ารักลูกสุนัขที่พ่อค้าแม่ค้านำมาเป็นจุดขาย บวกกับความสงสารของเรานั้นเอง จึงทำให้การค้าอยู่ได้ สมมติว่าเราสามารถซื้อได้ทุกตัวในจตุจักร มีเท่าไรซื้อมาเลี้ยงให้หมด แต่ไม่จบเพียงเท่านั้น คนผสมพันธุ์เค้าก็ผสมและนำมาขายอีก เราก็ไปซื้อมาอีก เต็มบ้านเต็มเรือน งานนี้คงไม่จบกัน ............

แต่ถ้าเราคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อม ถ้าอดสงสารไม่ได้ ก็พยายามหลีกเลี่ยงร้านขายน่ะ

ที่แนะนำมาแล้วนั้น ไม่ได้แนะนำให้เป็นคนใจดำ ขาดเมตตา สงสาร ต่อสัตว์

แต่ต้องการให้เข้าใจว่าความเมตตา ความสงสารนั้นควรประกอบด้วยความรอบรู้ รอบคอบ มีปริมาณขอบเขต

กันย์ชิสา เคยเห็นภาพสุนัขที่อยู่ในสถานที่รับเลี้ยงดูมั้ย บางตัวก็ผอมเพราะขาดอาหาร เนื่องจากผู้รับเลี้ยงดูไม่มีทุนพอที่จะให้ทุกตัวได้รับอาหารอย่างเพียงพอเสมอกัน บางตัวก็พิการ เป็นโรค ที่โดนทอดทิ้งจากเจ้าของเดิมบ้าง สัตว์เหล่านี้ยังรอรับอาหารรอรับทุน จากผู้มีความเมตตา ความสงสารอยู่

สมมติเรานำเงินที่เราไปซื้อสุนัขพันธุ์ดีตัวหนึ่ง บางตัวก็ตกประมาณหมื่น นำเงินเหล่านี้ไปบริจาคกับสถานที่รับเลี้ยงดูสุนัขเหล่านั้น คิดดูว่าเราจะบุญมากหรือน้อยกว่าเราไปซื้อลูกสุนัขมาตัวหนึ่งมาเลี้ยงดูเอง