พระพุทธเจ้าตรัสว่า "จงถือว่าเราเป็น " พุทธะ " เถิด "



.........ครั้งหนึ่ง เมื่อพระพุทธเจ้ากำลังเสด็จดำเนินทางไกล พราหมณ์ผู้หนึ่งได้เดินทางไกลทางเดียวกับพระองค์ มองเห็นรูปจักรที่รอยพระบาทแล้วก็มีความอัศจรรย์ใจ ครั้นพระองค์เสด็จลงไปประทับนั่งพักที่
โคนไม้ข้างทาง

พราหมณ์จึงเข้าไปเฝ้าแล้วทูลถามว่า " ท่านผู้เจริญ คงจักเป็นเทพเจ้า ? " "

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า " แน่ะ ! พราหมณ์ เทพเจ้าเราก็จักไม่เป็น "

พราหมณ์จึงเดาต่อว่า " ท่านผู้เจริญคงจักเป็นคนธรรพ์ ? " "

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า "คนธรรพ์เราก็จักไม่เป็น "

พราหมณ์ถามแบบสงสัยต่อว่า เป็นยักษ์? เป็นมนุษย์?

พระพุทธองค์ก็ตรัสตอบเหมือนเดิมว่า " เราก็จักไม่เป็น "

พราหมณ์ย้อนทุกคำถามอีกครั้ง แล้วถามย้ำว่า " เมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านผู้เจริญจะเป็นใครกันเล่า...? "

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า

" นี่แน่ะพราหมณ์ อาสวะเหล่าใดที่เมื่อยังละไม่ได้ จะเป็นเหตุให้เราเป็นเทพเจ้า เป็นคนธรรพ์ เป็นยักษ์ เป็นมนุษย์ อาสวะเหล่านั้น เราละได้แล้ว ถอนรากเสียแล้ว...หมดสิ้น...ไม่มีทางเกิดขึ้นได้อีกต่อไป เปรียบเหมือนดอกอุบล ดอกปทุม ดอกบุญฑริก เกิดในน้ำ เจริญในน้ำ แต่ตั้งอยู่พ้นน้ำ ไม่ถูกน้ำฉาบติด...ฉันใด เราก็ฉันนั้นเหมือนกัน เกิดในโลก เติบโตขึ้นในโลก แต่เป็นอยู่เหนือโลก ไม่ติดกลั้วด้วยโลก ฉันนั้น "


นี่แนะ ! พราหมณ์ จงถือว่าเราเป็น " พุทธะ " เถิด


อนึ่ง อาสวะเป็นแหล่งกำเนิด ภพ แหล่งกำเนิดภพมาจากอวิชชา จึงเรียกอวิชชาว่า อาสวะ

คำอธิบายอย่างละเอียด


จิตแบ่งเป็น

1. จิตบริสุทธิ์ไม่ติดอวิชชา หรือนิพพานจิต หรือ จิตพุทธะ จิตตัวนี้เป็นตัวสร้างอสังขตธาตุ หรือ อายตนนิพพาน (ธรรมกาย)

2. จิตไม่บริสุทธิ์ เป็นจิตติดอวิชชา ซึ่งก็คือ จิตในปฏิจจสมุปบาท จิตตัวนี้เป็นตัวสร้างสังขตธาตุ


ความสังสัยของบางท่าน


คุณฌาณและคุณnatdanaiถกกันเรื่องจิต คุณฌาณบอกว่า:


จิต มโน วิญญาณ เหมือนกันโดยปรมัตถ์ คือสภาวะรู้
หรือ จิต มโน วิญญาณ ก็เช่นกัน คือสภาวะรู้เช่นกัน....

ผมตอบว่า

จิตที่พวกคุณกำลังพูดถึงคือ จิตพุทธะ ครับ ส่วนจิตที่อยู่ในพระไตรปิฎกของเถรวาท เป็นจิต ที่เป็นธรรมชาติที่รู้อารมณ์ และรับอารมณ์ด้วย ด้วยเหตุนี้ จิตที่อยู่ในพระไตรปิฎกของเถรวาท หรือจิตในปฏิจจสมุปบาท จึงมีสภาพที่เกิดดับ เกิดดับๆๆ...เป็นอยู่อย่างนี้ตลอดเวลา ตามสภาพอารมณ์ที่มันปรุงแต่งขึ้นมา

จิตในพระไตรปิฎกของเถรวาท ที่พยายามค้นหาตัวเอง ทำได้โดยการการทำสติปัฏฐาน 4 โดยเอาจิตพุทธะไปดูจิตปฏิจจสมุปบาท (เห็นจิตในจิต) เมื่อจิตพุทธะเห็นจิตในปฏิจจสมุปบาท ที่เกิดๆ ดับๆ ตลอดเวลา อย่างแจ่มแจ้ง. ผลอันเกิดจากการเห็นจิตเห็นจิต, เป็นนิโรธ เมื่อจิตเข้าใจกลไกการทำงานของจิตอย่างละเอียดสมบูรณ์แบบ เรียกว่า อรหันต์

พระอรหันต์คือผู้ที่เราเรียกว่าพุทธะ จิตเป็นพุทธะ หมายถึง จิตพระอรหันต์ จิตของท่านจะรู้ตลอดเวลา และจะไม่คิดปรุงแต่งเลย ด้วยเหตุนี้ จิตของพระอรหันต์จึงเที่ยงตลอด ไม่มีคำว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาเหลืออยู่อีก

เมื่อเทพเทวาและพรหมถามพระพุทธเจ้าว่า ท่านเป็นใคร พระพุทธองค์จะตอบเสมอว่า เราเป็นพุทธะ

ท่านครับ กิเลสกับอาสวะ ต่างกันอย่างไรครับ

ขอบคุณ

แล้วอวิชชากับกิเลสต่างกันอย่างไรล่ะ

ผมว่า กิเลสกับอาสวะและอวิชชา เป็นสิ่งเดียวกัน แต่มีหลายชื่อเท่านั้น

ชอบตรงนี้มากครับ

ท่อนนี้มีความหมายนะครับ ขันธ์ 5 เกิดจากจิตปฏิจจสมุปบาทที่ติดอวิชชา แต่ทว่าขจัดคราบอวิชชาออกไปหมด จึงกลายเป็นจิตบริสุทธิ์ที่ไม่มีอวิชชา

พระอรหันต์สอุปาทิเสส ท่านมีขันธ์ 5 อยู่ แต่จิตของท่านบริสุทธิ์ เพราะดับอวิชชาหมดแล้ว

อ้างถึง..http://www.84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=อาสวะ

อาสวะ กิเลสที่หมักหมมหรือดองอยู่ในสันดาน ไหลซึมซ่านไปย้อมจิตเมื่อประสบอารมณ์ต่างๆ
มี ๓ อย่าง คือ
๑. กามาสวะ อาสวะคือกาม
๒. ภวาสวะ อาสวะคือภพ
๓. อวิชชาสวะ อาสวะคืออวิชชา;
อีกหมวดหนึ่งมี ๔ คือ
๑. กามาสวะ
๒. ภวาสวะ
๓. ทิฏฐาสวะ อาสวะคือทิฏฐิ
๔. อวิชชาสวะ;
ในทางพระวินัยและความหมายสามัญ หมายถึง เมรัย
เช่น ปุปฺผาสโว น้ำดองดอกไม้, ผลาสโว น้ำดองผลไม้
เจริญในธรรม

ขอบพระคุณสำหรับคำอธิบาย