วัดนี่ เพิ่งมีในยุคหลัง
คนยุคก่อนไม่มีวัด เขายังบรรลุธรรมได้เลยครับ

ดังนั้น สถานที่ ไมใช่เงื่อนไขโดยตรงกับการเจริญธรรมปฏิบัติ

ผมไม่อยากจะบอกเลยว่าเวลาผมไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน ผมยังเจริญสติอยู่เนืองๆในขณะที่เพลงมันตะลึ้งตึงตึ่งตะลึงๆ

ธรรมะปฏิบัติภาค hard core


แต่สถานที่มีผลทางอ้อม กล่าวคือ เสริม การปฏิบัติ
ช่วยให้จิตใจมีความสบาย เขาเรียกว่า สัปปายะ
มันจะช่วยเสริมการปฏิบัติ

ดังนั้น ก็ไม่ถูกเหมือนกันที่จะเพิกเฉยวัดวาและสถานปฏิบัติธรรม
เพราะเราอาจจะพบสถานที่ที่อำนวยให้เราได้เจริญธรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น
รวมทั้งได้พบพระอาจารย์ เพื่อนกัลยาณมิตรที่คอยแนะนำช่วยเหลือเกื้อกูลกัน

เห็นด้วยกับท่านคามินธรรม

แต่ความเห็นส่วนตัว บางครั้งการไปวัดตามต่างจังหวัด
ก็เป็นการได้พักผ่อนไปในตัวนะ คือพัก ทั้งกาย ทั้งใจ เลย
เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ น่ะ

ธรรมะสวัสดีจ้า

ผมคิดว่าแล้วแต่ความเหมาะสมครับ

คือ จำเป็นหากต้องการใกล้ชิดครูอาจารย์ หรือแบบขี้เกียจบ่อยๆ ไปวัดมีเพื่อนๆ ทำกันก็ต้องทำด้วยขี้เกียจไม่ได้ แล้วที่วัดก็สัปปายะหลายอย่าง หากที่บ้านไม่เหมาะจะฝึกสมาธิให้จิตสงบ

แต่หากนอกจากนี้ก็เห็นว่าไม่ต้องไปวัดก็ได้ครับ ปฏิบัติตลอดเวลาเลยทั้งในวัดนอกวัดได้ก็ดี

หากถามถึงความจำเป็นเฉพาะสถานที่ ก็น่าจะไม่จำเป็นนะครับ เพราะการปฏิบัติธรรมนั้นเราปฏิบัติกันที่ กาย ใจ
แต่หากต้องการคำแนะนำจากครูบาอารารย์ก็ควรจะพากายใจนี้ไปวัดอยู่ครับ จะได้ใกล้กับครูบาอาจารย์ครับ
ส่วนเรื่องบุญที่ได้กระผมว่าบุญจากการปฏิบัติบูชาคงไม่ต่างกัน แต่ไปวัดเราก็มีโอกาสได้อามิสบูชาด้วยอีกทางหนึ่งครับ

มีโอกาสไปได้ดีนะ

ควรเข้าไปหาครูอาจารย์บ้าง....
ช่วยแนะนำข้อที่ติดหรือสงสัยบ้างนะครับ...

ผมไม่เคยไปปฏิบัติธรรมที่วัดเลยแม้แต่ครั้งเดียว ปฏิบัติที่ไหนก็เหมือนกัน มันอยู่ที่เราเห็นจิตของตนเองไหม
และจิตเราสงบนิ่งได้เพียงใดเท่านั้น ผมไปดูหนังอาร์หรือเอ็กซ์ยังปฏิบัติธรรมได้เลย เห็นจิตของตัวเอง เห็น
ความฟุ่งซ่านในอารมณ์ของตนเอง และอยู่ในสมาธิทั้งๆที่มีสิ่งเร้าเป็นภาพโป๊ในหนัง ดูหนังโป๊เป็นวิธีที่ดีที่สุดใน
การทดสอบจิตของตัวเองว่า ไปถึงระดับไหนแล้ว

พระพุทธองค์ตรัสในคัมภีร์มนตรยานว่า "กามราคะนั่นแหละคืออริยมรรค"

ครูอาจารย์ของคุณอยู่ในตัวคุณอยู่แล้ว แต่คุณกลับมองไม่ห็น หายใจเข้า หายใจออก และตามดูจิตของตนเอง
นั้นแหละเป็นครูจริงและครูแท้

กระผมคิดว่ามันไม่เหมาะสำหรับปุถุชนนะครับ

กัลยาณมิตตตา

“ภิกษุทั้งหลาย เมื่อดวงอาทิตย์อุทัยอยู่ ย่อมมีแสงอรุณขึ้นมาก่อน เป็นบุพนิมิตฉันใด ความมีกัลยาณมิตรก็เป็นตัวนำ เป็นบุพนิมิต แห่งการเกิดขึ้นของอารยอัษฎางคิกมรรค แก่ภิกษุ ฉันนั้น”

“ความมีกัลยาณมิตร เท่ากับเป็นพรหมจรรย์ (การครองชีวิตประเสริฐ) ทั้งหมดทีเดียว เพราะว่า ผู้มีกัลยาณมิตรพึงหวังสิ่งนี้ได้ คือ จักเจริญ จักทำให้มากซึ่งอารยอัษฎางคิกมรรค”

“อาศัยเราผู้เป็นกัลยาณมิตร เหล่าสัตว์ผู้มีชาติเป็นธรรมดา ก็พ้นจากชาติผู้มีชราเป็นธรรมดา ก็พ้นจากชรา ผู้มีมรณะเป็นธรรมดา ก็พ้นจากมรณะ ผู้มีโสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาสเป็นธรรมดา ก็พ้นจากโสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส”

“เราไม่เล็งเห็นองค์ประกอบภายนอกอื่นแม้สักอย่างเดียว ที่มีประโยชน์มากสำหรับภิกษุผู้เป็นเสขะ เหมือนความมีกัลยาณมิตร, ภิกษุผู้มีกัลยาณมิตร ย่อมกำจัดอกุศลได้ และย่อมยังกุศลให้เกิดขึ้น”
“ความมีกัลยาณมิตร ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์ยิ่งใหญ่, เพื่อความดำรงมั่นไม่เสื่อมสูญ ไม่อันตรธานแห่งสัทธรรม” ฯลฯ

ความมีกัลยาณมิตร คือ มีผู้แนะนำสั่งสอน ที่ปรึกษา เพื่อนที่คบหา และบุคคลผู้แวดล้อมที่ดี, ความรู้จักเลือกเสวนาบุคคล หรือเข้าร่วมหมู่กับท่านผู้ทรงคุณทรงปัญญามีความสามารถ ซึ่งจะช่วยแวดล้อม สนับสนุนชักจูง ชี้ช่องทาง เป็นแบบอย่าง ตลอดจนเป็นเครื่องอุดหนุนเกื้อกูลแก่กัน ให้ดำเนินก้าวหน้าไปด้วยดี ในการศึกษาอบรม การครองชีวิต การประกอบกิจการ และธรรมปฏิบัติ, สิ่งแวดล้อมทางสังคมที่ดี

มีท่านใดเคยนั่งทำสมาธิภาวนาที่ใต้ต้นไม้ หรือ ตามราวป่าบ้าง

จะพบอีกความรู้ลึกหนึ่งที่มีแต่ธรรมชาติล้อมรอบ และเราก็กลมกลืนไปกับธรรมชาตินั้น

ในความเงียบที่พบนั้นจะได้ยินแต่เสียงเต้นของหัวใจและลมหายใจของตนเอง

ความสงบเงียบในธรรมชาติจะช่วยเราได้มาก

ในวัดก็จะให้ความรู้ลึกอยู้ใกล้ชิดพระธรรมในความรู้ลึก

นั่งสมาธิในวัดก็จะให้อีกความรู้ลึกหนึ่ง

อย่างน้อยๆก็มีกัลยาณมิตรคอยช่วยชี้แนะ

แล้วแต่ความสะดวกว่าต้องการปฏิบัติธรรมะที่ไหนจะในหรือนอกสถานที่ แต่จากประสบการณ์ขอแนะนำให้ไปสอบถามอารมณ์กับพระที่วัดเป็นระยะนะค่ะ เพราะบางคนปฏิบัติสมาธิไปได้ระดับหนึ่งแล้วจะเกิดนิมิตรบางอย่างขึ้นขณะนั่ง ถ้าเราเผลอพึงพอใจกับภาพนั้นยึดติดกับภาพนั้น เราก็จะไม่ได้เข้าถึงแก่นแท้ของการทำสมาธิ นั่นคือ ความว่าง พระที่ปฏิบัติสมาธิเป็นประจำจนถึงขั้นหนึ่งแล้ว สามารถให้คำแนะนำกับสิ่งนี้ได้
สุดท้ายขออนุโมทนากับการปฏิบัติชอบ