เป็นการที่จิตเป็นสมาธิระดับหนึ่ง สามารถรู้ขันธ์ส่วนอดีตได้
แต่สติจดจ่ออยู่กับองค์ภาวนา ทำให้ไม่เข้าใจสิ่งที่ได้เห็นได้ยิน
หากยกสติออกจากองค์ภาวนามารู้ขันธ์ส่วนอดีต ก็จะเกิดความฟุ้ง
ความปรุงแต่ง หลุดจากสมาธิ ขันธ์ส่วนอดีตที่เห็นที่ได้ยินก็สลายไป
แต่ถ้าเรามีความสบายใจกาย สงบ ตั้งมั่น วางเฉย สติบริสุทธิ์ อ่อนควร
คล่องแคล่ว ว่องไว เหมาะแก่การงานก็จะเกิดญาณต่าง ๆ ทั้งญาณที่เป็น
สาระ และไม่เป็นสาระ ญาณที่ไม่เป็นสาระคือญาณในโลก ญาณที่เป็นสาระ
คือญาณโลกุตละ เห็นทุกข์ พิจารณาทุกข์ให้แจ่งแจ้งแทงตลอดอริยสัจ ๔
เห็นความไม่เที่ยง เห็นความเป็นทุกข์ เห็นความไม่ใช่ตัวใช่ตน เห็นอุปาทาน

ภิกษุผู้รู้จักข่มจิต ในเวลาควรข่ม รู้จักประคองจิต ทำจิตให้ร่าเริง และเพ่งดูเฉย ในเวลาที่ควรทำเช่นนั้นๆ ชื่อว่า เป็นผู้ยินดีในนิพพาน สามารถบรรลุนิพพานได้ (องฺ.ฉกฺก.22/356/486)

เอ่?

บางคนในบอร์ดนี้ ตามหาได้ แสนโกฎจิตเรยค่ะ
แต่กลายเป็นจิตเจตสิกซะเนี่ย
ไม่ใช่จิต

เพราะเอาปัญญาไปวางเดิมพัน
เรยถูก แก๊งค์ ตาหูจมูกลิ้นกายใจ ปล้นไปหมด

เอ่?

แค่อยู่เฉยๆ สงบสติอารมณ์ เคลื่อนไหวภายใน ให้น้อยที่สุด สักพัก

เดี๋ยว จิตที่ปราศจากการครอบงำ ก็จะโผล่มาให้เห็นเองแหละค่ะ

เอ่?

สาวมือไขควงแทงคอ ผปก.ประวัติป่วยทางจิต

คืบหน้า เจ้าหน้าที่จับหญิงสาวป่วนกองสลาก ถือไขควงบุกแทงผู้ประกาศถ่ายทอดสด พบประวัติป่วยทางจิต

ผู้สื่อข่าวช่อง 5 ที่ถูกบุกแทงจะทำร้ายร่างกายขณะยืนรายงานสด กล่าวว่า ในเบื้องต้นตัวเองไม่ได้รับบาดเจ็บมาก โชคดีที่มีพี่ๆเข้ามาเซฟตัวไว้ได้ทัน ซึ่งในเบื้องต้น ทราบว่า หญิงที่บุกถือไขควงจะเข้ามาทำร้ายนั้น ทราบจากทางผู้ว่าราชการจังหวัดพัทลุงว่า มีอาการป่วยทางจิต โดยในส่วนของคดีนั้นตนไม่ติดใจเอาความแต่อย่างใด

https://www.innnews.co.th/regional-news/news_334787/

บ้างก็ว่าจิตไม่ใช่เรา ไม่ใช่เรา แต่ทำไมป่วยได้ ใครป่วย เขาเป็นใคร อยู่ตรงไหน เม คุณโรส แค่อากาศ ช่วยคิดหน่อย เอ้าพอบอกให้ช่วยคิด ก็มีคำถามต่ออีกว่า ใครล่ะคิด

ให้คุณลุง เรียกคุณเม ครับ ก่อน น๊ะค๊ะ
จะมาบอกให้

พุทธธรรมสูงเกินระดับสติปัญญาของมนุษย์ทั่วๆไป โดยเฉพาะด้านนามธรรมคือจิตใจ

ทูรงฺคมํ เอกจรํ - อสรีรํ คุหาสยํ
เย จิตฺตํ สญฺญเมสฺสนฺติ - โมกฺขนฺติ มารพนฺธนา.

บุคคลเหล่าใด จักสำรวมจิต อันไปในที่ไกล เที่ยวไปดวงเดียว ไม่มีรูปร่าง มีถ้ำคือกายนี้เป็นที่อาศัย บุคคลเหล่านั้น จะพ้นจากบ่วงแห่งมาร.


ดังนั้น ในการปฏิบัติสติปัฏฐาน ท่านจึงให้ตามจิต คือ ความคิดด้วย ตัวอย่างเช่น

@ กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน
@ เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน
@ จิตตานปัสสนาสติปัฏฐาน
@ ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน

ผู้ปฏิบัติต้องตามรู้ทันทั้ง ๔ ประการนี้ไปด้วยกัน ไปใช่ไปทำทีละข้อๆ ๔ ข้อนี้ กล่าวย่อๆ ก็คือ รูป กับ นาม เท่านั้นเอง

ข้อแรก รูปธรรม (ร่างกาย) ที่เหลือเป็นนามธรรม

ให้ดูในแง่ของจิตที่พวกเราตามหากัน จิตมองด้วยตาเนื้อไม่เห็นแต่รู้ได้ แล้วมันก็ป่วยได้ ดังที่ท่านกล่าวว่า โรคมีสองอย่าง คือ โรคทางกาย ๑ โรคทางจิต ๑



มองในแง่ปิตุฆาตก็ได้ มองในแง่ของศีลก็ได้ คือ ข้อ ๑ ปาณาติบาต ทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไป


นี่ก็ปาณาติบาต

คริคริ

มั่วแระหละลุงกรัชกาย


พระพุทธองค์ไม่ได้สอนให้ตามจิตค่ะ ไม่ได้สอนให้ตาม
แต่ๆๆ ให้สำรวมจิต ให้อยู่ภายในถ้ำ

แค่การตาม ความคิดนึง ที่ลุงคิดว่าต้องอ่านพุทธธรรมให้หมดเล่ม
ลุงก็ไหลตามความคิดนั้น มาจนถึงวันนี้

มันอยู่ที่คำศัพท์ตรงนั้นๆว่าจะแปลยังไง เช่น จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ นี่แปลว่า จิตที่ฝึกดีแล้วนำความสุขมาให้.

ที่แปลว่าสำรวมก็

ทูรํ คมํ เอกจรํ อสรีรํ คุหาสยํ
เย จิตฺตํ สญฺญเมสฺสญฺติ โมกฺขนฺติ มารพนฺธนา.

นี่แปลว่า ระวังได้ แปล สำรวมได้. ผู้ใดจักสำรวมจิตที่ไปไกล เที่ยวไปดวงเดียว ไม่มีรูปร่าง มีถ้ำคือกายนี้เป็นที่อาศัย ผู้นั้น จะพ้นจากเครื่องผูกแห่งมาร.

ที่แปลว่า ตามพิจารณา ก็เช่นในสติปัฏฐาน จิตตานุปัสสนา ตามพิจารณาจิต ตั้งแต่มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป

ฯลฯ

พูดปากเปล่าเข้าใจยาก ดูตัวอย่างเทียบ

นั่งสมาธิแล้วเกิดอาการเสียวบริเวณขา

ขอเกริ่นก่อนนะครับ แต่ก่อนเรานั่งสมาธิแล้วจะมีอาการวูบตลอด หลังจากนั้นเปลี่ยนการบริกรรมใหม่ ทำตามแนวหลวงพ่อจรัญครับ ยุบหนอพองหนอ ปรากฎว่าไม่มีอาการวูบ เพราะสติไปจดจ่อกับลมที่ท้องตลอด เริ่มนั่งจาก 10 นาที เป็น15 นาที เวทนาไม่ค่อยเกิดครับ
ปัจจุบันนี้พึ่งขยับมาเป็น 20 นาที นานขึ้น เวทนามาเยอะขึ้นครับ เป็นเรื่องปกติที่เราอยู่กับอริยาบทอะไรนานๆจะเกิดเวทนา
ล่าสุดเมื่อวาน มีอาการเสียวบริเวณขา มันเสียวแบบอธิบายไม่ถูก เสียวเหมือนอยากออกจากสมาธิ แต่เราพยายามใจแข็ง จะเสียวให้มันเสียวไป ตายเป็นตาย ทำแบบนี้จนครบเวลาที่ตั้งไว้
อยากถามผู้รู้ว่า เราทำถูกแล้วหรือเปล่า เพราะไม่เคยไปหาให้พระอาจารย์สอนการทำสมาธิเลย อ่านเองศึกษาเองตามเน็ต กับ หนังสือตลอดแล้วก็ฝึกเอง เราควรเพิ่มเติม หรือ ลดตรงไหนรึป่าว

https://pantip.com/topic/39205334

ผู้ฝึกจิตฝึกใจหรือจะเรียกว่าทำสมาธิ ปฏิบัติธรรมอะไรก็ว่ากันเอา ความคิดหนึ่งที่ผู้ปฏิบัติคิดเหมือนๆกัน คือ คิดว่าปฏิบัติธรรมแล้วมันจะดีโลด ไม่เจ็บไม่ปวด ไม่คิดไม่ฟุ้งซ่าน พูดง่ายๆว่าจะเอาแต่ดีอย่างเดียว ทั้งๆที่ส่วนมากก็คุยกันว่ามันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แต่พอเอาเข้าจริงๆ เจอะเจอทุกข์ดังว่า ก็ร้องคร่ำครวญ เจอะเจออนัตตา ซึ่งมันเปลี่ยนแปลงไปตามกฎของมัน กลับไม่เข้าใจมัน

ดู คคห.ที่ตอบๆกันก็ว่ากันไปตามทิฏฐิตามความเห็นของตนๆ

นี่แหละน๊า

ไม่รู้จักจิต ตามความคิดไป
ความคิดเค้าเรียกเจตสิก หรือจิตสังขาร

ไม่ใช่จิตน้อค๊ะ

ปกติก็มีจิตมีตัวตนอยู่แล้ว
ยึดติดในตัวตนพาตัวตนไปทำอะไร
แล้วที่คิดว่ารู้อดีตได้มันจริงไหมใครบอกว่าจริง
จิตจะมีประโยชน์ไหมถ้าไม่รู้ปัจจุบันขณะจิตที่กำลังมีว่าอะไรที่มีจริงๆ
แค่ส่งจิตออกไปรู้วาระจิตผู้อื่นหลงสมมุติสัตว์บุคคลคนสัตว์วัตถุก็คือมีกิเลสไปแล้ว
มีกิเลสแปลว่าไม่รู้ความจริงตรงสัจจะที่กำลังปรากฏว่ามีที่กายใจตนแล้วขาดสติเป็นอกุศลจิตอวิชชาทันที

คิกๆๆ อายแทนจริงๆ กิเลส แปลว่า ไม่รู้ความจริงตรงสัจจะ...

สรุปครั้งที่ 249 พุทธในเมืองไทยไปไม่รอด ไปไม่รอดจริงๆไม่ใช่พูดเล่น

https://pantip.com/topic/39273146


ดู คคห. นี้ ใครที่ยังตามหาจิตไม่พบ ที่มันฟุ้งซ่าน นึกถึงนุ่นนี่แบบเห็นภาพนึกไปเรื่อย นั่นแหละความคิด นั่นแหละจิต

หลับตาดูยิ่งเห็นชัดกว่าลืมตา

คริคริ

เพราะลุงกรัชกาย ไม่ได้เรียนพระอภิธรรม
และไม่ได้ปฎิบัติ

เรยเข้าใจผิดๆๆ ว่า ความคิดเป็นจิต
แท้จริง ความคิด เป็นเจตสิก ไม่ใช่จิตค่ะ
ถึงได้ฟุ้งซ่านตามความเห็นผิดๆ ไป