ความจริงแล้วชีวิตเราไม่ได้ยืนยาวมากนัก ถึงขนาดที่เราจะไม่สนใจอะไรกับชีวิตนี้เลย เพียงคิดว่าเราจะอยู่ยังไงให้ได้อีกนานๆ และมันก็ไม่สั้นเกินไปถึงขนาดที่เราคิดว่าเราจะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้เลย แล้วแต่กรรม หรือจะกำหนดเส้นทางอะไรได้เลย และอีกไม่นานจะเห็นได้ว่า เราไม่สามารถกำหนดวันเวลาที่เราจะจากไปได้… มีเพียงสิ่งเดียวที่กำหนดได้หลังจากที่เราเกิดมา ก็คือ ความตายที่ยังไงก็ต้องเจอ

ถ้าจะเปรียบเทียบชีวิตให้เห็นได้ชัด มันก็จะคล้ายๆ กับหม้อดินที่ถูกปั้นมาอย่างดีแล้ว ที่ถูกปล่อยไว้ในกลางทะเลอันกว้างใหญ่ บอกได้เลยว่าจะต้องถึงเวลาที่แตกสลายและจมลงในระหว่างทางอย่างแน่นอน

อีกหลายคนย่อมคิดว่าการเกิดมาแล้วตายไปเป็นเรื่องธรรมดา นี่เป็นการบ่งบอกถึงการไม่เข้าใจในหลักธรรมของพระพุทธศาสนา แท้จริงแล้วการเกิดอีกหลังจากตายเป็นของที่น่าสะพรึงกลัวที่สุด

โดนใจเลยครับลุงหมาน
รู้ว่าเกิดแล้วตายเป็นธรรมดาก็ควรตระหนักว่าความเกิดเป็นทุกข์ ตื่นตระหนกในโทษภัย

เพราะหลายคนยังไม่เชื่อเรื่องของบาปกรรมด้วยครับ และมี
ความเห็นผิดไปบ้างว่าเกิดมาตายแล้วก็จบ แม้พี่ชายผมคนที่รอง
ก็คิดเช่นนั้น และก็ตายไปแล้วผมก็พยายามอธิบายให้ท่านแต่ท่าน
ไม่ยอมรับฟัง และยังมีอีกมากมายที่คิดเช่นนี้แน่ เพราะสังคมทุกวัน
นี้ร้อนไปด้วยเรื่องราวนานับประการ อันสืบเนื่องมาจากคนไร้ศีลธรรม
เป็นพื้นฐานของชีวิตก็เลยดำรงชีวิตก็แบบผิดๆ หากมีความสามารถทำ
ให้ทุกคนทั่วโลกได้พบได้เห็นสัตว์นรก เห็นสวรรค์บ้างคนที่ที่เชื่อและ
เปลี่ยนมาทำความดีบ้างก็คงจะมีไม่น้อยเลยนะครับ

ความตายอยู่ตรงที่หายใจออกแล้ว ไม่กลับเข้าอีกนี้เองไม่เกิน ๕ นาที
ประมาณนั้นตายแน่ๆ

ความโลภ เป็นสิ่งที่พระอริยเจ้าได้พยายามสำรอกออก
แต่สำหรับปุถุชนผู้มืดบอด กำลังแสวงหาสิ่งที่พระอริยเจ้า
สำรอกแล้วทิ้งแล้ว ปุถุชนจึงไม่ผิดอะไรกับคนกินเดน
แสวงหาของที่เหลือเดนที่พระอริยเจ้าทิ้งแล้ว

เพราะหลงผิดเลยคิดผิด พูดผิดทำผิด เดินทางผิด ปฏิบัติที่
ถูกคือการละทุกอย่างตั้งแต่วัตถุสิ่งของเงินทองจนกระทั่งความไม่
มีตัวตนนี้ว่าของเรา ค่อยๆทำค่อยๆละหากใครยังมีบารมียังไม่มาก
ยังไม่เบื่อหน่ายต่อการเวียนว่ายตายเกิด แต่หากใครเบื่อหน่ายจริง
ผมเชื่อแน่ว่าบุคคลนั้นย่อมละทิ้งเรือนออกบวชเพื่อชำระใจให้สะอาด
หมดจากกิเลสอย่างตั้งใจและเด็ดเดียวแน่นอนครับ ดังที่มีมาในชาดก
ต่างๆมากมาย

หลงผิดคิดว่าตนหลุด แต่ก็ยังจมอยู่กับกิเลสตั้งมากมาย

กิเลสหยาบๆก็ยังมี ความดีก็ยังไม่เต็มแล้วจะละทิ้งได้ชะไหน

กาย วาจา ใจ ยังไม่หมดจด ก็ยากที่จะดับกิเลสได้สิ้น

เรียนพระธรรมรู้แล้วเพื่อนำมาละสิ่งที่เป็นอกุศล เพื่อเจริญกุศลให้ถึงพร้อม
เพื่อน้อมนำธรรมเหล่านั้นมาพิจารณา ยกจิตตนให้สูงๆขึ้นไป ที่สุดก็คือพระนิพพานนั้นเอง

ศีลเป็นพื้นฐานของธรรมทั้งปวง หากไม่มีศีล ธรรมทั้งปวงก็หาที่ตั้งได้ไม่

ความประมาทจะมีมาก หากไม่มากไปด้วยความเห็นผิดว่าศีลไม่สำคัญ


ผิดพลาดขออภัย ด้วยนะครับ แนะนำด้วยเพื่อการปรับปรุงที่ถูกต้องและดี
ยิ่งขึ้นครับ

...

คุณลุงหมานของหลาน ๆ เป็นอย่างไรบ้างหน๋อ

อ่านบทความของลุงหมานแล้วเอกอนรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

บางทีก็แฝงอารมณ์นวลนวล อย่างทอดถอนใจ
จนบางทีหลาน ๆ อ่านแล้วก็อดที่จะเอ่ยปากถามไถ่ไม่ได้
ด้วยมิตรไมตรี และห่วงใย

สวัสดีน้องเอก่อนที่น่ารัก

สุขภาพก็ไปตามอายุไขยนั่นแหละจร้า จะว่าดีก็ไม่ใช่ จะว่าไม่ดีก็ไม่ได้
ก็คงอยู่ในสภาพที่พอทนไหวยังช่วยเหลือตนเองได้ เพราะก็อยู่ในความดูแล
ของคุณหมอ ๓ เดือนไปครั้งตามคุณหมอนัด
ในระหว่างนี้อายุที่ได้มาเกิดในมนุษย์ก็ได้ใช้ไปหมดแล้ว
ถือว่าที่เหลือตอนนี้ก็คือ ใช้ดอกผลกำไร

บางที..ชีวิตก็เซ่งเคร็ง...

ม่ายรู้ผมจะทำได้ก่อนตาย..รึเปล่า..

ขอให้ลุง...สุขสวัสดิ์..ทุกๆกรณี..นะครับ

ชีวิตของเราดี้ดีจะตายไป ไม่เส็งเคร็งน่า เพราะอะไร
เพราะที่ว่าดี ก็เพราะเราได้เกิดเป็นมนุษย์ เป็นภูมิที่จะอยากเกิดเป็นอะไรก็ได้
เป็นภูมิที่มีอิสระ อยากเป็นพระพุทธเจ้าก็ย่อมทำได้ด้วยตนเอง
อิสระแม้กระทั้งไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ หรืออยากจะทำอะไรก็ทำไป
หรือจะไม่อยากเกิดในภูมิไหนเลยก็ได้ ต้องทำเอง หรือจะเกิดในภพภูมิ ทั้ง ๓๑ ภูมิ
ก็ได้ทั้งนั้น อยากรู้ว่าจะทำยังไงก็ต้องศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้าให้เข้าใจ
เห็นไหมว่า ไม่เส็งเคร็งเลยว่าไหม!

เอกอนก็ขอส่งใจเป็นกำลังใจให้ลุงหมานนะคะ
ขอให้เป็นช่วงแห่งดอกผลกำไรที่ทรงคุณค่านะคะ ...



ส่วนอ๊บซ์ อ๊บซ์

แม้จะเส็งเคร็งยังไง ยังไงอ๊บซ์ก็ตะลุยมาได้ตั้งขนาดนี้แล้วนี่

ผมกำลังคิดว่า...

ให้ลุงเขียน..ข้อดี..ข้อน่ารื่นรมณ์..

ส่วนผม...จะเขียน..ข้อเส็งเคร็ง..

ของชีวิต..

น่าจะสนุกดี..นะลุง

ไม่หยุดหรอก...แต่กลัว

กลัวใจ..ลึกลึก..

อ่อพี่กบ ติดวรรณคดีหรอค๊ะ

มันสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
เถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี่ยวลด
ก็ไม่คด เหมือนในน้ำใจคน