การประพฤติธรรม ก็ควรเป็นไปตามลำดับครับ
ฟังพระธรรม พิจารณาและน้อมนำไปปฏิบัติ แม้เล็กน้อยก็มีประโยชน์มหาศาล
พระธรรมเป็นของละเอียด ต้องไม่พิจารณอย่างตื้นเขิน และไม่ยึดติดกับทิฏฐิของตน แล้วจะได้รับสาระจากพระธรรม

"เมื่อกำหนดหมายพุทโธ แทนพระพุทธเจ้า ทำไว้ในใจเอาไว้อย่างนี้แล้ว หมั่นนึกพุทโธ บริกรรมพุทโธในใจ จิตย่อมผ่องใส เกิดความปราโมทย์ ละเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตเสียได้ กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน"

แถมแสดงความตื้นเขิน เพราะไม่ได้เรียนจริง อ่านตำราไม่แตก เข้าใจผิดๆๆ


เพราะพระอรรถกถา กล่าวแต่ว่า เป็นประโยชน์แก่วิปัสสนา


ในกรรมฐาน ๑๐ เหล่านี้ กรรมฐาน ๓ อย่างนี้ คือ อานาปานสติ มรณสติ กายคตาสติ ย่อมเป็นประโยชน์แก่วิปัสสนาอย่างเดียว กรรมฐานที่เหลือ ๗ อย่างเป็นประโยชน์แก่การทำจิตให้ร่าเริงด้วย เป็นประโยชน์แก่วิปัสสนาด้วย ด้วยประการฉะนี้.

จบอรรถกถาวรรคที่ ๑

กั๊กๆ ยังอีกหลายก้าวนะเธอ[/quote]

[๑๗๙]ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมอย่างหนึ่งที่บุคคลเจริญแล้ว กระทำ
ให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อ
ความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน ธรรม
อย่างหนึ่งคืออะไร คือพุทธานุสสติ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมอย่างหนึ่งนี้แล
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว
เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้
เพื่อนิพพาน ฯ

ในกรรมฐาน ๑๐ เหล่านี้ กรรมฐาน ๓ อย่างนี้ คือ อานาปานสติ มรณสติ กายคตาสติ
ย่อมเป็นประโยชน์แก่วิปัสสนาอย่างเดียว กรรมฐานที่เหลือ ๗ อย่างเป็นประโยชน์แก่
การทำจิตให้ร่าเริงด้วย เป็นประโยชน์แก่วิปัสสนาด้วย ด้วยประการฉะนี้.

"เมื่อกำหนดหมายพุทโธ แทนพระพุทธเจ้า ทำไว้ในใจเอาไว้อย่างนี้แล้ว หมั่นนึกพุทโธ บริกรรมพุทโธในใจ จิตย่อมผ่องใส เกิดความปราโมทย์ ละเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตเสียได้ กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน"

สิ่งที่ผมกล่าวสอดคล้องกัน ทั้งกับพระสูตร ทั้งอรรถกถาที่คุณยกมา
ผมว่าเพราะคุณโลกสวยไม่มีประสบการณ์ สมถะ วิปัสสนา จึงไม่เข้าใจ
สิ่งที่ผมกล่าว สิ่งที่พระสูตรกล่าว สิ่งที่อรรถกถากล่าว พอไม่เข้าใจ
จึงปฏิเสธแบบหลังชนฝา หาหลักฐานมาแย้งซึ่งมันแย้งไม่ได้

[๑๗๙]ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมอย่างหนึ่งที่บุคคลเจริญแล้ว กระทำ
ให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อ
ความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน ธรรม
อย่างหนึ่งคืออะไร คือพุทธานุสสติ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมอย่างหนึ่งนี้แล
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว
เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้
เพื่อนิพพาน ฯ

ในกรรมฐาน ๑๐ เหล่านี้ กรรมฐาน ๓ อย่างนี้ คือ อานาปานสติ มรณสติ กายคตาสติ
ย่อมเป็นประโยชน์แก่วิปัสสนาอย่างเดียว กรรมฐานที่เหลือ ๗ อย่างเป็นประโยชน์แก่
การทำจิตให้ร่าเริงด้วย เป็นประโยชน์แก่วิปัสสนาด้วย ด้วยประการฉะนี้.

"เมื่อกำหนดหมายพุทโธ แทนพระพุทธเจ้า ทำไว้ในใจเอาไว้อย่างนี้แล้ว หมั่นนึกพุทโธ บริกรรมพุทโธในใจ จิตย่อมผ่องใส เกิดความปราโมทย์ ละเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตเสียได้ กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน"

สิ่งที่ผมกล่าวสอดคล้องกัน ทั้งกับพระสูตร ทั้งอรรถกถาที่คุณยกมา
ผมว่าเพราะคุณโลกสวยไม่มีประสบการณ์ สมถะ วิปัสสนา จึงไม่เข้าใจ
สิ่งที่ผมกล่าว สิ่งที่พระสูตรกล่าว สิ่งที่อรรถกถากล่าว พอไม่เข้าใจ
จึงปฏิเสธแบบหลังชนฝา หาหลักฐานมาแย้งซึ่งมันแย้งไม่ได้[/quote]


พระอรรถกถา เรยหยุดหล่อนไว้ไงค๊ะ
ที่จุด วิปัสสนา
เพราะหล่อน อ่านพระธรรมไม่แตก

นี่น๊ะ จะยกตัวอย่างเหมาๆ แบบหล่อนให้ดูน๊ะ

ก็บอกคำเดียวง่ายๆ ว่าพระพุทธศาสนา สอนให้ถึงนิพพาน

แบบนี้ สอดคล้องพระไตรปิฎก พระปริยัติหมดเรย มั๊ยค๊ะ



ฝันดีนะหล่อน พยาบาทติดตัวไป มันยังเป็นมิจฉาทิฎฐินะหล่อน

กั๊กๆๆ ไปนอนดีก่า

แนะนำเพิ่มให้นะหล่อน เดี่ยวหาว่าทอดทิ้งกัน

ไปนอนสบาย ปล่อยให้หล่อน ปวดหัวนอนไม่หลับ

คอยอ่านที่ลุงกรัชกาย เอามาให้อ่านให้ดีๆน๊ะ

เพราะคำของ เม จะทำให้เกิดกระทู้ใหม่ๆได้อีกเยอะ
เพราะพิศดาร 555

ลุงเค้าจะเอามาสร้างกระทู้ใหม่อยู่เรื่อยๆ
เพื่อให้ธรรมทาน ให้ได้รับความละเอียดพิศดารมากขึ้น
ไม่ได้เพื่อช่วยหล่อนคนเดียว แต่เพื่อสมาชิกทุกคนด้วย
ทั้งพระธรรม ทั้งปัญญา

พี่ปอก็บอกแล้ว ว่า

อย่าพิจารณาตื้นๆๆ นะหล่อน
ฝันดีน๊ะ

พระอรรถกถา เรยหยุดหล่อนไว้ไงค๊ะ
ที่จุด วิปัสสนา
เพราะหล่อน อ่านพระธรรมไม่แตก

นี่น๊ะ จะยกตัวอย่างเหมาๆ แบบหล่อนให้ดูน๊ะ

ก็บอกคำเดียวง่ายๆ ว่าพระพุทธศาสนา สอนให้ถึงนิพพาน

แบบนี้ สอดคล้องพระไตรปิฎก พระปริยัติหมดเรย มั๊ยค๊ะ



ฝันดีนะหล่อน พยาบาทติดตัวไป มันยังเป็นมิจฉาทิฎฐินะหล่อน

กั๊กๆๆ ไปนอนดีก่า [/quote]

ผมว่าเพราะคุณโลกสวยไม่มีประสบการณ์ สมถะ วิปัสสนา จึงไม่เข้าใจ
สิ่งที่ผมกล่าว สิ่งที่พระสูตรกล่าว สิ่งที่อรรถกถากล่าว พอไม่เข้าใจ
จึงปฏิเสธแบบหลังชนฝา หาหลักฐานมาแย้งซึ่งมันแย้งไม่ได้

ไม่รู้บอกไม่รู้ ยังมีโอกาสได้รู้
ไม่รู้อวดว่ารู้ อวดได้แต่กับคนไม่รู้
แฝงตนเป็นคนฉลาดกาฝากศาสนา

ผมว่าเพราะคุณโลกสวยไม่มีประสบการณ์ สมถะ วิปัสสนา จึงไม่เข้าใจ
สิ่งที่ผมกล่าว สิ่งที่พระสูตรกล่าว สิ่งที่อรรถกถากล่าว พอไม่เข้าใจ
จึงปฏิเสธแบบหลังชนฝา หาหลักฐานมาแย้งซึ่งมันแย้งไม่ได้

ไม่รู้บอกไม่รู้ ยังมีโอกาสได้รู้
ไม่รู้อวดว่ารู้ อวดได้แต่กับคนไม่รู้
แฝงตนเป็นคนฉลาดกาฝากศาสนา[/quote]
กั๊กๆๆ

แย้งไปตะพึดตพือ แต่ อ่านไม่เจอ มองไม่เห้นเอง

กั๊กๆๆ

แย้งไปตะพึดตพือ แต่ อ่านไม่เจอ มองไม่เห้นเอง

เห็นอะไร ขนาดยกอรรถกถามาปอ้างเพื่อฏิเสธ อรรถกถายังสนับสนุนคำกล่าวของผมเลย
พุทธานุสติ เป็นประโยชน์ต่อวิปัสสนา ( เป็นประโยชน์ต่อการเห็นธรรมด้วยปัญญาอันยิ่ง )
แถมยังช่วยให้จิตใจร่าเริงด้วย

พ่ะน่ะ นอนหลับไปคืนเดียวตื่นมากระทู้วิ่งไปหน้าสองแระ คิกๆๆ

ก็ลุงพูดดักคอไว้แล้ว ไม่เชื่อกันมั่งเบย



ว่า ต้องลงมือทำๆๆๆๆๆ ตัวอย่างก็ยกมาให้ดูแบ้ว ไม่เชื่อ

โทษทีครับ

ที่จำแนกแจกแจงเจตสิกนั่นนี่ มันเป็นสัมปยุตธรรมๆ ที่ดีเป็นกุศลมันก็เกิดร่วมกับกุศล ที่เป็นอกุศลก็เกิดร่วมกัน ท่านจึงเรียกสัมปยุตต์

ที่ว่าสัมมานั่น สัมมานี่ สัมมาสติ จริงๆก็เป็นสังขาร สติเป็นสังขารตัวหนึ่ง โยงไปที่สติปัฏฐานก็ได้ มันก็คือสติที่กำหนดฐานทั้ง ๔ ฐาน (กาย เวทนา จิต นิวรณ์ธรรม) เมื่อเราทำเรากำหนดตามฐานนั่นๆแล้ว ก็แปลว่า สติ สมาธิ ปัญญา เป็นต้น (สัมปยุตต์) มันทำหน้าที่ของมัน เขาไม่ใช่ให้ไปนั่งแยกอะไรอย่างนั้น

ถ้าพูดไปแล้วนะ การทดสอบอารมณ์ ก็คือดูว่า ผู้นั้นผู้นี้ผ่านอะไรยังไงมาบ้าง เขาก็ดูกันอย่างนี้แหละ

ผู้ที่ดูแต่ตำรา เช่น อ่านพระสูตรเป็นต้นมา พอมาเจอะแบบนี้เข้าไป บ้างก็ว่าไม่ใช่ ในตำราไม่มีพูดอย่างนี้ อะไรต่ออะไรก็ว่าไป อย่างเห็นๆ



นั่นทำให้เขารู้ว่า ผู้นั้นไม่เคยทำเคยฝึกจิตมาเบย สมมติว่าผู้เช่นนั้นไปทำไปฝึกดู เปิดตูดกลับบ้านดีกว่า ไม่เอาแล้ว ยิ่งไปพบกับความขี้เกียจความง่วงเหงาหาวนอนข้าไป นอนเลยขอรับท่าน แต่หารู้ไม่ว่า นั่นแหละอกุศลเจตสิก (สังขารฝ่ายร้าย) เล่นงานคุณเข้าให้แล้ว

ต่อ (แยกความหมาย ฌาน -ญาณ ออกจากกันให้ได้)


ภาวะจิตที่มีญาณ หรือ วิชชานั้น เป็นภาวะที่สุขสงบผ่องใส และเป็นอิสระ เพราะลอยตัวพ้นจากอำนาจครอบงำของกิเลส เช่น ความชอบความชัง ความติดใจ และความขัดใจ เป็นต้น
ไม่ถูกบังคับ หรือ ชักจูงโดยกิเลสเหล่านั้น ให้มองเห็น หรือ รับรู้สิ่งต่างๆ อย่างบิดเบือน จนพาความคิดและการกระทำที่ติดตามมา ให้เห็นเหเฉไป และไม่ต้องเจ็บปวด หรือ เร่าร้อน เพราะ ถูกบีบคั้น หรือ ต่อสู้กับ กิเลสเหล่านั้น

ญาณและวิชชา จึงเป็นจุดมุ่งของวิปัสสนา เพราะนำไปสู่วิมุตติ คือ ความหลุดพ้นเป็นอิสระที่แท้จริง ซึ่งยั่งยืนถาวร (ท่านเรียกว่า สมุจเฉทนิโรธ หรือ สมุจเฉทวิมุตติ แปลว่า ดับกิเลส หรือ หลุดพ้นโดยเด็ดขาด)

ถ้าพูดอย่างรวบรัด ก็ว่า ผลที่มุ่งหมายของสมถะ คือ ฌาน ผลที่มุ่งหมายของวิปัสสนา คือ ญาณ หรือ ว่า สมถะนำไปสู่ฌาน* วิปัสสนานำไปสู่ญาณ


ที่อ้างอิง *

*ที่พูดว่า สมถะอาจให้ได้อภิญญา ๕ ซึ่งได้แก่ญาณต่างๆพวกหนึ่งนั้น ความจริงก็ต้องให้ได้ฌานก่อนแล้วจึงน้อมจิตที่เป็นสมาธิพร้อมดี ด้วยกำลังฌานนั้นไปเพื่อได้ญาณจำพวกอภิญญาอีกต่อหนึ่ง
ถ้าพูดให้เคร่งครัด จึงต้องว่า สมถะ (ล้วนๆ) จบหรือสิ้นสุดลงเพียงแค่ ฌาน (คือไม่เกินเนวสัญญานาสัญญายตนฌาน ดู วิสุทธิ. ฎีกา 3/647-8)

คคห.นี้ จะเห็นจุดแยก จุดร่วม ระหว่างสมถะ กับ วิปัสสนา (นึกถึงสมาธิด้วย) ซึ่งมีวิธีปฏิบัติที่ผลิกแผลงตะแคงคว่ำได้ อยู่ที่ว่าเราเข้าใจแค่ไหน

ต่อ

ผู้ปฏิบัติสมถะ (สำนวนแบบเรียกว่า บำเพ็ญ หรือเจริญสมถะ) อาจทำแต่สมถะอย่างเดียว โดยมุ่งหวังจะชื่นชมเสพผลของสมถะ คือ ฌานสมาบัติ และอภิญญาทั้ง ๕ ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับวิปัสสนาเลย ก็ได้ เรียก ว่า หยุดเพียงขั้นสมถะ ไม่ก้าวถึงขั้นปัญญา

ผู้ปฏิบัติวิปัสสนา ต้องอาศัยสมถะไม่มากก็น้อย คือ อาจเจริญสมถะจนได้ฌานสมาบัติก่อนแล้ว จึงก้าวต่อไปสู่วิปัสสนา คือ เอาฌานเป็นบาทของวิปัสสนา (เรียกว่าเจริญวิปัสสนา ที่มีฌานเป็นบาท) ก็ได้
อาจเริ่มเจริญวิปัสสนาไปก่อนแล้ว จึงเจริญสมถะตามหลัง ก็ได้ หรือ
อาจเจริญทั้งสมถะและวิปัสสนาควบคู่กัน ก็ได้

แม้แต่ผู้ที่ได้ชื่อ ว่า เจริญวิปัสสนาอย่างเดียวล้วน (สุทธวิปัสสนายานิก) ไม่อาศัยสมถะเลย ก็หมายถึง ไม่อาศัยสมถะในความหมายโดยนิปริยาย หรือ ความหมายจำเพาะที่เคร่งครัด คือ ไม่ได้ทำสมถะจนได้ฌานสมาบัติก่อนเจริญวิปัสสนา

แต่ตามความเป็นจริงก็อาศัยสมถะในความหมายอย่างกว้างๆ คือ อาศัยสมาธินั่นเอง สมาธิของผู้เจริญวิปัสสนาแบบนี้ อาจเริ่มต้นด้วยขณิกสมาธิ ก็ได้
แต่เมื่อถึงขณะที่บรรลุมรรคผล สมาธินั้นจะแน่วแน่สนิท (เป็นอัปปนาสมาธิ) ถึงระดับปฐมฌาน

อย่ามัวนอนหลับอยู่เลย จงตื่นขึ้นเถิด อย่า ให้มัจจุราชผู้เป็นพวกพ้องของคนประมาทชนะ

เอ่? พาพวกมาด้วยเหรอเนี่ย?