ก็เพราะว่า คงเห็นพระธรรมที่พระพุทธองค์ ทรงแสดงไว้
และเห็นบุคคล ที่ได้ยกเอา พระธรรมที่งามที่สุด ทั้งพระปริยัติธรรม พระสูตร พระวจนะ เป็นแค่หัวหลักหัวตอ สำหรับพวกคนเหล่านั้น

คนเหล่านั้น จึงไม่ยอม และมีมิจฉาทิฎฐิ เห็นผิด ต่อพระพุทธองค์ และธรรม ที่พระพุทธองค์ ได้ทรงบัญญัติ
ไงคะ

ครูบาร์อาจารย์ที่ผมเคารพนับถือหลายองค์สอนภาวนาพุทโธ
ผมเกรงว่าจะมีผู้เข้าใจผิดว่าท่านสอนผิด ไ่มได้สอนมรรคผล
ผมจึงแสดงให้เห็นว่าที่ท่านสอนสอดคล้องพระพุทธเจ้าทียบ
เข้าได้ไม่ขัดแย้ง

ท่านเหล่านั้น ก็บอกแล้วว่า สอนให้หัดดำรงจิตพอสมควร แล้วเพื่อไปต่อ ในการเจริญสติปัฎฐาน
เทคนิคของอาจารย์แต่ละองค์ ไม่เหมือนกัน

แม้แต่สามเฌร ท่านสอนพระใบลานเปล่า ให้ไปแข่น้ำซะก่อนค่ะ

แต่สุดท้าย 84000 วิธี ต้องมาที่ทางสายเอก เท่านั้นค่ะ

สอนเริ่มจาก ก.ไก่ ข.ไข่
สอนบริกรรมพุทโธ ปาก
จนบริกรรมลงได้ในใจ
จนพุทโธหายไป
ตั้งศีลมั่นคงขึ้นได้
เอาศีล เอาสติ สัมปชัญญะ อารมณ์มาทำสมถะ
ทำสมาธิ
จนปัญญาอันเป็นกุศล จากโลกียะสมาธิ เกิดระดับนึง
จึงเข้าสู่สัมมามรรค
เดินเข้าโลกุตระ
ศีล มัฌิมศีล มหาศีล

เจริญสติปัฎฐาน
มหาสติ มหาสัมปชัญญะ
ลงด้วยวิปัสสนา
และวิมุติปัญญา

ท่านเหล่านั้นก็เป็นครู ที่สอนตามชั้นต่างๆนั่นแหละค่ะ

พุทโธ เป็นเพียงคำกำกับสิ่งที่ใช้ภาวนาพุทโธ อย่าได้คิดเอาคำว่าพุทโธ เป็นที่สิ้นสุดเป็นอันขาด จะถูกสิ่งที่ยึดนั่นหลอกเอา

การนำพุทโธ มาภาวนา มากำกับอารมณ์นั้น เพื่อการปฎิบัตินั้น
จัดว่าเป็นแรกของอนุสติ

ไม่ได้หมายความว่า บริกรรมภาวนาปุ๊ป จะเกิดเป็นสัมมาสติเรย

ไม่ได้หมายความว่าจะเกิดสัมมาสติได้ทุกครั้ง
และสัมมาสติ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับอารมณ์ ที่กำลังระลึกได้เท่านั้น
แต่ สัมมาสติจะเกิดเป็นไปได้ ต้องเกิดพร้อมกับ โสภณจิต 18 ดวง

คือ สัทธาเจตสิก
อหิริกะเจตสืก
อโนตัปปะเจตสิก
อโลภะเจตสิก
อโทสะเจตสิก
ตัตรมัชฌัตตาเจตสิก
และยุคลธรรมเจตสิก12ดวง
รวมเป้นเจตสิก 18 ดวง
จึงปรากฎความเบาสงบนุ่มนวลควรแก่การปฎิบัติต่อไปค่ะ

ก้อย่างที่ลุงกรัชกายว่าไว้
คือ เพียงเริ่มต้น ไม่ใช่พุทธโธ แล้วสุดแล้วจบแล้ว ค่ะ

เมื่อกำหนดหมายเอาไว้ ทำไว้ในใจเอาไว้อย่างนี้แล้ว หมั่นนึกพุทโธ บริกรรมพุทโธในใจ........................................ จิตย่อมผ่องใส ..............................................................................เกิดความปราโมทย์ ..........................................................ละเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตเสียได้ ..................................................กระทำให้มากแล้ว................................................................................................................................................................................................................................................................................... ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว............................... เพื่อคลายกำหนัด................................................................................ เพื่อความดับ ....................................................เพื่อความสงบ...................................................................... เพื่อความรู้ยิ่ง......................................................... เพื่อความตรัสรู้ .............................................................................................................................................................................เพื่อนิพพาน


อันนี้ เม ทำให้ดูตัวอย่างง่ายๆ

ว่า คำประโยคนั้น นั้น กว่าจะปรากฎแต่ละคำ ต้องไส่ระยะเวลา ไปด้วย เท่าไรค่ะ

ขนาดขีปภิญญาตรัสรู้เร็ว พระพุทธองค์ ยังต้องเทสน์หลายประโยคเรย



อ่าวยาวล้นจอ อิอิ

ไม่จบหรอกค่ะ
คำพูดสวย รวยเหตุผล ค่ะ

แต่ไม่ใช่สายเอก ดังที่พระพุทธองค์ ตรัสไว้ในปัฎฐาน

เพราะอาศัยบัญญัติ มาทำอารมณ์ ตั้งแต่แรก

พระพุทธองค์ตรัสไว้แล้วว่า สภาวะปรมัต์ไม่มีหมายถึงสัตว์บุคคล ผู้ใดเรย

ไม่ใช่อย่างที่คุณ อย่างที่คุณคุ้นเคยไปแปลมาสวยหรู เลิศ ว่าพุทโธ คืออย่างโน้นอย่างนี้
การไปลากเอาอารมณ์สมถะ มาปะปนกัน พยายามทำบัญญัติให้เป็นปรมัตถ์

โดยเฉพาะ การไปเอาอารมณ์สมถะ มาละสังโยชน์ ยิ่งเป็นไปไม่ได้
เพราะตัดได้ด้วย วิปัสสนาญาน จนถึงมรรคญาน ผลญาน
อันเกิดจากการรู้เห็นสภาวะปรมัตถ์ เท่านั้น ค่ะ

บัญญัติ กับปรมัตถ์ เป็นคนละอารมณ์ เอามาปะปนกันไม่ได้

คุณก็พูดเอง ว่าคนทั่วไปแยกไม่ออก ว่าอะไรเป้นบัญญัติ อะไรเป็นปรมัตถ์
แต่ไม่บอกว่า รวมถึงตัวคุณเองด้วยไง
เพราะคุณไม่รู้ตัว ขาดสัมปชัญญะ และสติไป
ว่า ตัวเองก็ยังแยกไม่ออก ค่ะ

เรยเอามาปะปนกัน เรียงร้อยเป็นมาลา บูชาครู สวยงาม งานดีค่ะ

แต่ไม่ตรง ตามที่พระพุทธองค์ได้บัญญัติค่ะ

ที่คุณLove j แสดง เป็นหลักการของคุณ
ที่ตั้งหลักขึ้นมา ตามที่ตนประสบ ครูบาอาจารยืที่เคารพ
แล้วไปสรรหาหาถ้อยคำมายืนยันหลักการตน ฝ่ายตน ให้น่าเชื่อถือ

ทำไมเล่า ?

จึงไม่เอาหลักของพระพุทธองค์ โดยตรง

แม้ไม่ตรงกะหลักการของคุณ และสำนักที่เล่าเรียนมา

เพราะคงไม่รู้ หล่ะว่า

พระธรรมของพระพุทธองค์นั้น งามทั้งเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย เพียงไร
ไม่มีใครเสมอเหมือนได้ ค่ะ

เหตุของปัญหา มันอยู่ตรงนี้
ตรงที่ ไม่เอาคำพระตถาคต ไงค๊ะ

คุณไม่ได้ตอบตามพระพุทธองค์
แต่ไปตอบตามรู้ตามเข้าใจของตนเอง

ที่เมบอกไป
มากมายก่ายกอง ยังไม่เห็นหรอค๊ะ
ว่า ตนผิดตรงไหนบ้าง

แต่ เมไม่เห็นคุณผิดหรอก เห็นว่า สภาวะของคุณอย่างนั้น คุณก็สมควรเป็นเข่นนั้น ค่ะ

เพราะที่บอกมา ไม่ได้ยอมรับ เพราะปัญญาที่จะเห็นที่จะเข้าใจสภาวะตนเอง ไม่ถึงพอ
เรยไม่รู้ว่า ไม่ตรงตามพระธรรมขนาดไหน

เมไม่ยัดเยียดให้หรอก
เมื่อคุณไม่เห็น ตอนนี้
อนาคต ค่อยระลึกได้เห็นได้เอง
นั่นแหละ จึงแก้ไขตัวเองได้ค่ะ

เอากาลามสูตร ที่คุณเที่ยวบอกประกาศมา ดูตัวเองให้ชัดก่อน
เหตุใด จึงไม่เอาธรรมะที่พระพุทธองค์ประกาศ เป็นหลัก
แต่เอาความรู้ความเข้าใจตนเอง เป็นหลัก

เขาไม่เอาพุทโธ....ก็อย่าไปดึงดันให้เขามาเอาเลยครับ...

คนเราชอบไม่เหมือนกัน...ได้

เม ไม่รู้สึกยินดีอะไรเรย
ที่จะไปเที่ยวถามคุณ ในเรื่องปฎิบัติ และปริยัติ ตามแบบคุ้นเคย ตามสไตร์ของคุณ

ไม่รู้สึก ยินดีเรย ที่จะได้รับ จากความรู้ ความ คิดความเข้าใจของคุณ

เพราะ

หลักคือ ปริยัติของเม พระธรรม ที่พระพุทธองค์ ทรงแสดงไว้ดีแล้วค่ะ

หลักปฎิบัติของเม ก็มาจากปริยัติ ที่พระพุทธองค์ทรงประกาศไว้ดีแล้ว

ไม่ได้รู้สึกว่า การค้นพบสิ่งใหม่ๆๆ วิจิตรพิศดารของคุณ นอกเหนือพระธรรม
ที่กล่าวไว้ดีแล้ว
งามเหนือ พระธรรม ที่พระองค์แสดงค่ะ

ร่ายยาวคำแปลมา พุทโธ ผู้รู้ ผู้ ตื่น ผู้เบิกบาน ..........

แต่

ยังลงไม่ถึงจุดนี้

ว่า พุทโธ

คือคำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ประกาศไว้ดีแล้ว
พุทโธ คือ สิ่งที่พระพุทธองค์ บัญญัติ แสดง ไว้ดีแล้ว

คือ ศาสดา แทนพระองค์


เรยไม่เอาพระธรรมพระองค์มาเรียน มาปฎิบัติไงค๊ะ พี่กบ