คืออย่างนี้ครับ เรากำลังสนทนาในเรื่องเกี่ยวกับจิตรู้สมมุติ
เราเข้าใจกันว่าที่กล่าวว่าจิตรู้สมมุติ สมมุติที่ว่านั้นหมายถึงอะไร
ผมเห็นคุณ กรัชกาย ร่วมสนทนาด้วยในเรื่องเกี่ยวกับคำว่า สมมุติ
ผมจึงอธิบายความหมายของคำว่าสมมุติที่เราเข้าใจกัน ให้คุณกรัชกายเข้าใจด้วย
จะได้สนทนากันเข้าใจ ประมาณนี้ครับ

ส่วนคำว่าสมมุติก็มีความหมายตามที่คุณกรัชกายกล่าวนั้นแหละ

เพื่อให้เห็นความหมาย สมมติ ชัดขึ้นอีก เอาอีกสักศัพท์หนึ่ง

สมมติเทพ (สํ+ มติ+ เทพ) เทวดาโดยสมมติ คือ โดยความตกลงหรือยอมรับร่วมกันของมนุษย์ ได้แก่ พระราชา พระราชเทวี พระราชกุมาร

คือ สมมติของ ผม ท่านเจ ท่านอ๊บ คืออันเดียวกันซึ่งเป็น ธัมมารมณ์

ส่วนที่ท่านกรัซกายยกมาคือ สมมติสัจจ์ที่เป็นการบัญญัติ คือคำนาม Noun ที่ใช้เรียกของลักษณะอาการความรู้สึก การกระทำต่างๆ ที่เป็นกริยา Verb รวามไปถึงคุณศัพทฺ หรือคุณสมยัติของสิ่งนั้นๆ Adjective

ผมยังไม่ถึงก็ไม่อาจจะแนะนำได้ ทำได้แค่แสดงความคิดเห็นครับท่าน ในส่วนที่ท่านกล่าวมาก็ดีแล้วถูกแล้วครับ เรื่องความแยบคายหรือไม่แยบคายนั้น ทุกอย่างบางทีมันเห็นของจริงแค่ครั้งสองครั้งมันไปสามารถตัดได้เพราะบารมียังแต่เต็ม แต่บางคนเขาสะสมม่ดีแล้ว บางท่านว่าเขาเห็นมาหลายชาตินับไม่ถ้วนจนมันเต็ม มาชาตินี้แค่สัมผัสรู้สึกนิดหน่อยมันเดินมรรคตัดผลเลย ครูบาอารจารย์ท่านจึงสอนเราให้สะสมเหตุ ทาน ศีล ภาวนาให้ดี นี่บารมี ๑๐ ทัศ มีในนั้นครับ หรือบางทีบางคนเมื่อจิตเข้สไปเห็นจริง ขณะที่จิตมันมีกำลังพอเกิดปัญญาขึ้นพิจารณาทำกิจ แต่กลับทำอุเบกขาสัมโพชฌงค์ไม่ได้ เพราะกำลังใจยังไม่เต็ม จึงพยายามไปจดจำบ้างเพราะขณะนั้นคือสิ่งที่ตนไม่เคยรู้เห็น หรือพยายามเข้าไปโฟกัสจับจุดมันมากไป แม้จะเกิดกำลังมหาสติ กำลังจิตตัดวูบสมมติเจตนานั้นๆให้วูปดับแล้วทำแค่นิ่งแช่รู้แต่ใจเรามันก็ยังพยายามจะเข้าไปดูไปจำ เลยไม่เป็นสังขารุเปกขา หลุดออกมาไม่มีโอกาสอีกเพราะกำลังใจที่เข้าถึงสภาวะนั้นไม่เพัยงพอแล้ว นั่นพอจิตมันตื่นตัวรู้มากไป นี่ก็ทำให้แยบคายไม่ได้ แม้จะเข้สไปสู่การทำความโยนิโสแล้วก็ตามครับ

คุณทั้งสาม นำศัพท์และความหมาย (สมมติ) ของเขาไปตีความเอาเอง

ธรรมารมณ์ อารมณ์คือธรรม, สิ่งที่ถูกรับรู้ทางใจ, สิ่งที่รู้ด้วยใจ, สิ่งที่ใจรู้สึกนึกคิด

อะไรเป็นตัวรู้ครับ สมมติคืออะไรรู้ จริงคืออะไรรู้ ครับ


ผม ขน เล็บ ฟันหนังหรอครับเป็นตัวรู้สิ่งที่จำ ผม ขน เล็บ ฟัน หนังหรอครับเป็นตัวรู้คิด ผม ขน เล็บ ฟัน หนังหรอครับที่รู้สึกเสวยอารมณ์
ผม ขน เล็บ ฟัน หนังหรอครับที่รู้ธัมมารมณ์ มันก็เป็นธรรมชาติคนที่อ่านมามากเคยจะอัตตาสมมติสัจจ์ครับ

ธรรมารมณ์ เป็นสมมติอะไรของคุณขอรับ

สิ่งใดที่ใจรู้โดยความไม่จริงทางใจ คือสมมติทั้งหมด เช่น ความคิด เมื่อ ๓ ปีก่อนมีคนทำให้คุณโกรธเแค้นใจมากจนผูกแค้นผูกพยาบาท จนถึงวันนี้คุณก็ยังคิดถึงเรื่องนั้น ทั้งๆที่มันจบไปแล้วตั้ง ๓ ปี คุณยังเอามาคิดจนร้อนรุ่มเหมือนว่ามันกำลังเกิดขึ้นในปัจจุบัน ถามว่าวิตกมีจริงไหม ย่อมมีจริง แต่สิ่งที้คิดนั้นไม่มีอยู่จริงในปัจจุบัน วิตกความตรึก สิ่งที่มันตรึกไม่มีอยู่จริงในปัจจุบัน มโนภาพ มโนกรรม เจตนา มีจริง แต่สิ่งที่หวนระลึกถึงไม่มีอยู่จริงในปัจจุบัน นี่เป็นสมมติไหมเล่า แล้ว มโนภาพ สอ่งมี้ตรึก ที่ใจรู้นั้นเป็นธัมมารมณ์ หรือ ธาตุดิน น้ำ ลม ไฟกันเล่า

ความสุขกามคุณ ๕ มันเกิดขึ้นที่ใจโดยตรงหรือไม่ หรือสุขที่เกิดจากเม็ดสีที่เรียงกันเป็นสีสันฐานต่างๆ ที่รู้ทางตา มีความจำได้หมายรู้ว่าเป็นรูปที่เจริญใจ ก็สุข สุขนั้นมันเกิดที่ใจโดยตรงหรือสังขารซ้ำจากเม็ดสีจนรู้ตัวตนเป็นสอ้งที่เจริยใจ จึงสุขที่เห็น

เสพย์เมถุนจริงๆแล้วเวลาที่องคชาติมันรูดเข้าออกช่องคลอด เสียวที่องค์ชาติ ก็ติดใจเสียวเพราะเสัยบเข้าช่องคลอด ก็ติดใจ หลง
..ซึ่งจริงๆแล้วอาการที่มันรับรู้ได้ทางกายหรืององคชาติมันมีแค่อาการที่อ่อน นุ่ม แข็ง เสียดสี เคลื่อนไหวสัมผัส อุ่นๆ เอิบอาบเกาะกุม ไม่มีเกินนี้
..ก็แล้วที่ว่าเสียว มันเสียโดยตรง สุขที่ใจโดยตรง หรือเพราะสมมติว่าสุขจากสัมผัสมี่อ่อนแข็งเสียดสี ไหวเคลื่อน อบอุ่น เอิบอาบ ที่เจริญใจนั้นเล่ามันสุขทั่เนื่องด้วยกายเกิดที่กาย หรือเกิดที่ใจ ก็ถ้าสุขที่ใจโดยตรงแล้วเราไม่ต้องไปทำไรๆกับองคชาติไม่ต้องมีเพศสัมพันธ์ ใัจก็สุขแล้วสิ สิ่งที่ใจรู้ว่าสุขนี้มันเป็นของจริงหรือของสมมติกันเล่า เป็นสุขที่เนื่องด้วยกายหรือเนื่องด้วยใจเล่า มันสุขได้ด้วยตัวมันเองกรืออาศัยสิ่งอิ่นมาทำให้มันสุขกันเล่า เป็นสุขที่อิงอามิส หรือไม่อิงอามิสเล่า แล้วความรู้สึกสุขนี้เป็นธัมมารมณ์ หรือเป็นธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ เป็นสิ่งที่ใจรู้สืบต่อสมมติทางกายหรือเกิดขึ้นที่ใจโดยตรง หากเป็นธัมมารมณ์ ดังนั้นธัมมารมณ์นี้เป็นสมมติหรือไม่เล่า

(จิตรู้สมมติ เป็นสมุทัย)
(ผลอันเกิดจากจิตรู้สมมติ เป็นทุกข์)
(จิตเห็นจริงต่างหากจากสมมติ เป็นมรรค)
(ผลอันเกิดจากจิตเห็นจริงต่างหากจากสมมติ เป็นนิโรธ)


ต่อให้ค่ะ


ผลจากจิตเห็นนิโรธ เป็นสมุทัย 555

คริคริ

เพราะคุณแค่อากาศไม่ได้เรียนพระอภิธรรม
เรยไม่รู้ว่า สุขใจสุขกาย
เป็นวิปลาสธรรม

เพราะไม่รู้จัก สุภสัญญา สุขสัญญา นิจจสัญญา และอัตตสัญญา

เรยเห็นวิปลาสคลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริงตามที่พระพุทธองค์ได้ทรงแสดงอ่ะค่ะ

คุณนำศัพท์ทางธรรม มามโนด้นเดาเอาตามความคิดของตนเองทั้งเพเบย นี่แหละเขาเรียกธรรมปฏิรูป

ให้ดูหลักของเขานิดหนึ่ง

- รูปารมณ์

-สัททารมณ์

-คันธารมณ์

- รสารมณ์

- โผฏฐัพพารมณ์

- ธัมมารมณ์

มันไม่เป็นสมมติอย่างที่จับไปใส่ให้มันหรอก

ครับตามแต่ปัญญาสะสมมาของแต่ละคนจะเข้าเห็นได้ ลองดูว่าธรรมมารมณ์มีอะไรบ้าง ไม่ได้บอกว่าเป็นของสมมติทั้งหมด มันมีทั้งจริงและไม่จริงตามที่อธิบาย..สิ่งใดจริงก็บอก สิ่งใดสมมติก็บอกไว้แล้วครับ แล้วอธิบายเรื่องกามคุณ ๕ ก็แยกไว้ชัดเจนในผัสายตนะแล้ว ตั้งแต่โผฐัพพายตนะ มาจนถึงมนายตนะ เวทนาทางกายที่ส่งมาให้ใจรู้ อุปาทาน อยู่ที่..ปัญญา คือ..ความรู้ความเข้าใจของแต่ละคนต่างกัน และการเห็นจริงกับคิดตามเอามันคนละอย่างกันครับ

ลองไปหาดูนะครับ ธัมมารมณ์มีอะไรบ้าง เห็นได้มากน้อยก็ไม่ผิด แต่ไม่เห็นไม่รู้จริงแล้วอัตตานี่ผิด หรือเห็นแค่นิดหน่อยแต่อัตตาหลงก็ผิด ..และผมอาจจะผิดก็ได้

.. เรื่องสมมติสัจจ์ผมก็เรียนรู้จึงไม่ว่ากระไรและไม่ขัดท่าน มันถูกตามตำราสมมติสัจจ์ ที่เป็นคำอธิบายถึงบัญญัติ กับความรู้สึกจริง ที่สัตว์โลกมี แต่บัญญัติขึ้นมาเพื่อใช้เรียกใช้กล่าวเพื่อความเข้าใจที่ตรงกันต่างๆกันไปตามแต่ละชุมชน พื้นที่ ประเทศ

.. ส่วนเรื่องที่คุยกันระหว่างผม ท่านเจ ท่านกบ คือการเห็นจากการปฏิบัติ การเห็นรู้ได้จากการปฏิบัติตามจริง

.. ตรงนี้คือจุดต่างระหว่างคนทำกับคนเรียนปริยัติแต่ยังไม่ปฏิบัติทำให้เห็นจริงครับ

.. สมมติ มีความหมายคือ สิ่งที่ไม่มีอยู่จริงในขณะนั้นๆ สิ้งที่ยังไม่เคยเกิดขึ้นเลย ความคาดคะเน จินตนาการ รวมไปถึง การตั้ง การกำหนดให้เกิดมีขึ้นโดยที่เรื่องนั้นยังไม่เกิดขึ้น หรือไม่มีอยู่ในขณะนั้นๆ หรือไม่ใช่ความจริง เพื่อจำลองเหตุการณ์ สถานะ สภาวะให้เข้าใจตรงกันบ้าง เพื่อสืบต่อเรื่องราวเสมือนจริงบ้าง

ขออนุโมทนาครับท่านกรัซกาย

นี่แหละครับที่บอกว่า เอาศัพท์ของเขามา "สมมติ" แล้วมาพูดมาอธิบายเอาเองว่านั่นๆนี่ๆดังว่านั้นแหละ นี่แหละธรรมปฏิรูป

คำว่า "คน" เป็นสมมติไหม

คริคริ
นี่และจุดต่างของคนปฎิบัติส่งเดช คิดเอง เออเอง

ปฎิบัติส่งเดช ไม่มีปริยัติรับรอง

สมมุติบัญญัติ สมมุติสัจจะ ตามที่พระพุทธองค์แสดง เรยไม่เข้าใจ

ดันเข้าใจเป็นเรื่อง " ตี๊ต่าง " แทน ว่าสมมุติไม่มีจริงขนะนั้น
แบบนั้นพวก เด็กๆเค้าสมมุติกัน เค้าเรียกกันว่าตี๊ต่าง หรือสมมุติ น่ะ 5555
มันคนละเรื่องกะที่พระพุทธองค์แสดงเรย

เด็กๆสะบัดฝุ่นไว้ แล้ว คิดว่า การสะบัดฝุ่นฝุ้งอยู่นี่ นั้นคือการแสดงปฎิบัติที่เห็นสมมุติจริง


เหนื่อยหน่อยนะคะลุงกรัชกาย ที่ต้องคอยปัดฝุ่น
แวะมาให้กำลังใจค่ะ

(จิตรู้สมมติ เป็นสมุทัย)

ยกสโลแกน ของคนที่โอ้อวดผ้าจีวรสีสวยๆให้ลุงกรัชกายดูนะคะ

นั่นมันวิญญาน โด่เด่เรย เป็นจิตเจตสิก

แต่ เอามาแต่งสโลแกนเลียนแบบหลวงปู่ดูลย์

ที่ว่า

" จิตส่งออก เป็นสมุทัย "ไงคะ
ความหมายห่างกันลิบลับ ไปคนละเรื่องเรย


เพราะไม่ได้เรียนพระอภิธรรม ไม่ได้เรียนปริยัติ ปฎิบัติส่งเดช คิดเองเออเองไป
เรยแยกไม่ออก ไม่รู้ว่าอะไรคือจิต อะไรคือจิตเจตสิกที่พระอภิธรรมอธิบาย

สมแล้วที่ตั้งชื่อว่า แค่อากาศ

คริคริ