"ดูกรมหาบพิตร ธรรมที่เรากล่าวไว้ดีแล้วนั้น สำหรับผู้มีกัลยาณมิตร มีกัลยาณสหาย มีกัลยาณชน เป็นที่คบหา หาใช่สำหรับผู้มีปาปมิตร ผู้มีปาปสหาย ผู้มีปาปชนเป็นที่คบหาไม่...ความมีกัลยาณมิตรนั้น เท่ากับเป็นพรหมจรรย์ทั้งหมดทีเดียว"

"เพราะฉะนั้น มหาบพิตร พระองค์พึงทรงสำเหนียกว่า เราจักเป็นผู้มีกัลยาณมิตร มีกัลยาณสหาย มีกัลยาณชนเป็นที่คบหา พระองค์ผู้ทรงมีกัลยาณมิตรนั้น จะต้องดำเนินจริยาอาศัยธรรมข้อนี้อยู่ประการหนึ่ง คือ ความไม่ประมาทในกุศลธรรมทั้งหลาย"

"เมื่อพระองค์ไม่ประมาท ดำเนินจริยาอาศัยความไม่ประมาทอยู่ พวกฝ่ายใน...เหล่าขัตติยบริวาร...ปวงเสนาข้าทหาร...ตลอดจนชาวนิคมชนบท ก็จะพากันคิดว่า พระเจ้าอยู่หัวเป็นผู้ไม่ประมาท ดำเนินจริยาอาศัยความไม่ประมาท ถึงพวกเราก็จะเป็นผู้ไม่ประมาท จะเป็นอยู่ด้วยอาศัยความไม่ประมาทด้วย"

"ดูกรมหาบพิตร เมื่อพระองค์เป็นผู้ไม่ประมาท ดำเนินจริยาอาศัยความไม่ประมาทอยู่ แม้ตัวพระองค์เอง ก็เป็นอันได้รับการคุ้มครองรักษา แม้พวกฝ่ายใน ก็เป็นอันได้รับการคุ้มครองรักษา ตลอดจนยุ้งฉาง พระคลังหลวง ก็เป็นอันได้รับการคุ้มครองรักษา" * (สํ.ส. 15/381-384/127-129)

มีแก้ไขใหม่คำตอบไม่มีตัวเลือกว่าจน
คิดสิไตร่ตรองว่าคือตัวธัมมะใดมีไหม

สัมมาสติ + สติในฐานะอัปปมาทธรรม จบ

ต่อ สติโดยคุณค่าทางสังคม ที่

viewtopic.php?f=1&t=56676

ก็ตอบไม่ได้ ก็จนไง ไหนลองว่าไปสิ

จิตคือจิตมีจิต6ทางอายตนะ
สิ่งที่ทำให้แยกประเภทของจิต
คือเจตสิกที่ปรุงแต่งจิตไปต่างๆ
จิตและเจตสิกเป็นนามธรรม
รูปคือรูปธรรม
นิพพานคือสภาพดับกิเลสไม่มีแน่ๆเพราะคุณตอบไม่ได้

ถามใหม่สมาธิและสติเป็นนามธรรมชนิดใด
1จิต
2เจตสิก

อ้อ มันเป็นยังงี้นี่เอง อืมม

หมดไส้หมดพุงแล้ว

จิต1ขณะมีเจตสิกเกิดร่วม7ประเภท
สติเจตสิกไม่เกิดขณะเกิดอกุศลจิต
สมาธิคือความตั้งมั่นจิตแต่ละ1ทาง
สมาธิจึงมีแล้วเกิดกับจิตทุกขณะชื่อเอกัคตาเจตสิก
แต่สติเกิดเมื่อทำดีแต่อาจไม่มีปัญญาร่วมได้
ดังนั้นเวลาโจรงัดบ้านจึงมีสมาธิแต่ไม่มีสติ
แต่เวลาคุณลืมกุญแจคุณงัดบ้านเองก็มีสมาธิไม่มีสัมมาสติ
ทั้งโจรและคุณทำการงัดบ้านโดยขาดสติเป็นอกุศลทั้งคู่
เพราะการไม่ได้กำลังระลึกตามคำสอนตรงตามการฟังจึงไม่ถึงสติ

เขาเป็นอะไร แล้วจะทำยังไง

ทำสมาธิแล้วร่างกายสั่นจริงๆ

ดิฉันเริ่มทำสมาธิได้สองเดือนกว่าๆแล้ว...พยายามทำสมาธิให้ได้วัน ละสาม ชม. แรกๆก็จะบริกรรม ดูลม จนเห็นจิตเด่นชัด ก็จะบริกรรมไม่ได้แล้ว แต่หากฟุ้งก็จะบริกรรมอีก ตอนนี้แยกร่างกายกับจิตได้บ้างแล้ว เห็นว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา เห็นตัวรู้
จนเมื่อวานนี้และวันนี้ ได้เกิดการสั่นขึ้นที่ร่างกายส่วนตัวขึ้น มันเริ่มจากตุบๆ เหนือก้น แรกๆเห็นไม่ชัด จนมันตุบๆๆๆ แรงขึ้นๆ จนกลายเป็นสั่น และสั่นรุนแรงขึ้น เหมือนแผ่นดินไหว แต่ก็พยายามประคองจิตเอาไว้ ให้นิ่งดูเฉยๆ
ในระหว่างนั้น เริ่มฟุ้งซ่านขึ้นมานิดๆ แต่ก็ประคองไว้ จนรู้สึกเหนื่อย ปวดหัว เพราะสั่นแรงมาก มาแล้วก็หาย แล้วก็มาอีก จนถึง วันนี้ๆ
ลองลืมตาดูว่ามันเป็นอย่างไร พอลืมตาดูก็เห็นว่าร่างกายสั่นจริง สั่นแต่ช่วงตัว ก็หลับตาประคองสติต่อ ให้เห็นการเกิดดับ (บางทีนอกจากเหนือก้นจะตุบๆ แล้ว ที่บริเวณกลางอก ก็ตุบๆๆ สังเกตได้ชัด บริเวณหัวด้วย แต่ไม่มากเท่าไหร่) ไม่ทราบว่ามีท่านใดเคยทำสมาธิแล้วเป็นแบบนี้บ้าง คะ

ขอรบกวนให้คำปรึกษาด้วยนะคะ.

ถามให้รู้ตัวว่าคุณไม่รู้ว่าตัวเองมีกิเลส
กิเลสแปลว่าไม่รู้และที่คุณตอบไม่ได้คือไม่รู้ไง
อ่านพิจารณาตรงขณะตามปกติตามเป็นจริงที่กายใจตนเอง
ยังจะไปยกอดีตความไม่รู้ของคนอื่นมาถามทำไมคะคุณไม่ดูตัวเองยึดแต่ตำรา
คำสอนเพื่อฟังเข้าใจเกิดปัญญาตนเองคือรู้เข้าใจถูกตามคำตถาคตแล้วรู้ว่าตนเองยังไม่รู้อะไรบ้างนะคะ

คนที่ไปนั่งขัดสมาธิหลับตาโดยขาดการฟังคำสอนนั้นสะสมแต่กิเลสเพราะไม่ได้กำลังรู้ตามคำสอนไงคะ

ตื่นรู้คือทำสมาธิลืมตาดูตามปกติตอนฟังคำสอนเพื่อให้เข้าใจถูกรู้แจ้งตามปกติเพราะหลับตาขาดจิตเห็นนะคะ

พูดถึงจิตอีก ทั้งๆที่ยังตามหาจิตกันไม่เจอะ คิกๆๆ

ทดลองง่ายๆนะ ไหนคุณโรสหลับตานึกถึงสถานที่ที่ตนเองเคยไปสิ เอาบ้านก็ได้ บ้านที่ตนเองเคยอยู่ ทางเข้าบ้านอยู่ตรงนั้น เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา ฯลฯ เห็นไหม

คุณโรสว่าหลับขาดจิตเห็น นี่เขาหลับตานะ



เห็นอย่างนี้แหละนะ ดับทุกข์ได้ ถ้าเข้าใจวิธีปฏิบัติ

ให้ดูเฉพาะประตูที่ ๖ คือ ประตูใจ ประตูเดียว

๖. มโน – ใจ เป็นแดนรับรู้ ธัมมารมณ์ - เรื่องในใจ เกิดความรู้ คือ มโนวิญญาณ - รู้เรื่องในใจ

ประตูใจนี้แหละส่วนใหญ่ลืมตามักไม่ค่อยรู้ค่อยเข้าใจกัน ต้องหลับตามองดู จึงเห็น คิกๆๆ

คุณโรสพอเข้าใจไหมขอรับโผม