แก้ต้องแก้เดี๋ยวนี้...ฟังจากปรโตโฆสะคือผู้ที่กล่าวตรงสัจจะให้เข้าใจสิ่งที่ตนกำลังมีที่กายใจเดี๋ยวนี้ค่ะ
https://youtu.be/Qfaa6RT2bgs

รายนี้ก็ปรโตโฆสะ ปะระโตโคบ่อ อะไรนักก็ไม่รู้

นึกถึงฝอยขัดหม้ออีก คือ จับศัพท์นั้นมาโยงกับศัพท์นี้ ร้อยเรียงกันเป็นพวง ซึ่งศัพท์ที่นำมาร้อยเรียงเช่นว่านั้น มันคนเรื่องคนละความหมายเลย เข้าตำราหัวมังกุฎท้ายมังกือ

นี่ก็เช่นกัน จับเอาศัพท์นั้นมาโยงกับศัพท์นี้

ให้สังเกตกันอีกทีว่า เรื่องนี้ ต้องลงมือทำ ลงมือฝึก ลงมือภาวนา คิดๆเอาไปไม่ถึงหรอก ให้สังเกตซึ่งเขาเองก็คิดไม่ถึง เจอะเข้าแล้วถึงรู้ตัวว่า เมื่อก่อนคิดผิด คิกๆๆๆ


ผมก็อ่านแค่เล่มแรกก่อน ใจความในเล่มแรก คือ ให้กำหนดรู้ลมหายใจให้ตลอด ในชีวิตประจำวัน จะทำกิจกรรมอะไรก็ให้กำหนดรู้ลมหายใจไปด้วย ยกเว้นเวลาขับรถ หรือเวลาอ่านหนังสือ แต่ก็ให้มีสติรู้อยู่ว่าเราทำอะไรอยู่ ท่านว่าให้กำหนดรู้ลมหายใจเสมือนว่าลมหายใจเป็นกัลยาณมิตร ให้เรายึดกัลยาณมิตรนี้ไว้

หลังจากนั้นผมก็พยายามกำหนดรู้ลมหายใจในชีวิตประจำวัน เวลาเดิน ก็รู้สึกดีครับ รู้สึกเพลินกับการยึดลมหายใจ

หลังจากนั้นมีวันหนึ่ง ผมเกิดนึกอยากนั่งสมาธิขึ้นมา ผมก็เลยนั่งสมาธิกำหนดลมหายใจ (ก่อนหน้านี้ตอนเด็กๆ เวลาคุณครูที่รร.สั่งให้นั่งสมาธิในห้องเรียน ให้พยายามตามดูลมหายใจจะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ น่าปวดหัวมาก แต่คาดว่าคงเป็นเพราะจากที่ได้ฝึกในชีวิตประจำวัน ทำให้ตั้งแต่นั่งครั้งนี้ก็ไม่รู้สึกเช่นนั้นอีก)

ในการนั่งสมาธิครั้งนี้ ผมสามารถรับรู้ลมหายใจได้ตลอดสายเป็นเวลานาน แต่ผมก็คิดว่าเวลาจิตเราสงบมากแล้ว แต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้ายังไงเราลองเปลี่ยนวิธีกำหนดดูดีกว่าผมเลยเปลี่ยนวิธีกำหนดในใจเป็นสมถแบบอัปปมัญญา ๔ (ที่ผมเปลี่ยนเป็นวิธีนี้ เพราะก่อนหน้านี้เคยอ่านหนังสือเรื่องสมถะ ๔o วิธีแล้ว รู้สึกว่าเราน่าจะเหมาะกับวิธีนี้ คือเกิดความรู้สึกนี้ขึ้นเอง) แล้วกำหนดคำบริกรรมในใจแผ่เมตตาให้สัตว์ทั้งหลาย ไม่มีประมาณในทิศเบื้องหน้า จากนั้นก็เบื้องหลัง ฯลฯ
กำหนดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น จากนั้นผมก็รู้สึกเหมือนกาย ขยายตามที่กำหนดแผ่เมตตาไปด้วย รู้สึกว่ากายขยายไปทุกทิศ ความรู้สึกนี้ มันเกิดในเวลาแค่แปปเดียว กายขยายไปทุกทิศจนรู้สึกว่า กายหายไป รู้สึกว่าความรู้สึกของเราเหมือนจุ่มอยู่ในปีติ มีแต่ความสุขไปหมด จากนั้น ผมก็คิดขึ้นมาว่า

"มีความสุขขนาดนี้ในโลกด้วยหรือ ความสุขนี้ดีกว่าความสุขในโลกที่เราเคยพบมาทั้งหมด โอ ความสุขนี้แค่นั่งก็ได้แล้ว คนทั้งโลก มัวแต่วุ่นวายทำอะไรกันอยู่ บางคนทำทุจริตต่างๆ เพื่อหาเงินมาสนองความสุขตน ทำไปทำไมนะ มันเทียบกับความสุขที่เกิดจากความสงบนี้ไม่ได้เลย ความสุขนี้ ไม่ต้องไขว่คว้ามาก อยู่กับตัวเองแท้ๆ คนในโลกกลับไม่รู้"

จากนั้น ผมก็สังเกตลมหายใจ ก็รู้สึกว่าลมหายใจตอนนี้ มันละเอียดมาก ถึงค่อยเข้าใจคำว่า ลมหายใจหยาบลมหายใจละเอียดว่าเป็นยังไง ก่อนหน้านี้เข้าใจว่าคือลมหายใจแรงๆเบาๆซะอีก :)

ความรู้สึกจากการเกิดสมาธิครั้งแรกนี้ มันเหมือนจุ่มค้างอยู่ปีติอยู่ แต่ไม่เห็นนิมิตอะไรทั้งสิ้นเลยนะครับ แต่รู้สึกจิตเวลานี้ไม่มีนิวรณ์เลย คือมีความรู้พร้อมอยู่

จากนั้น ผมก็รู้สึกยินดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วคิดไปเรื่อยว่า "นี่คือปฐมฌานหรือเปล่านี่ ปฐมฌานเกิดกับเราหรือ"

จนจิตเริ่มไม่เป็นสมาธิ เริ่มปั่นป่วน หลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงห้องข้างๆตะโกนเสียงดัง (คาดว่าน่าจะดูบอล) ผมก็เลยหลุดออกมาจากสภาวะนั้น


http://larndham.org/index.php?/topic/27 ... ntry393770

อานาปานะ มันก็ลมหายใจเข้าๆ ออกๆ นี่แหละ ส่วนสมาธิ ก็แล่นแน่วอยู่ลมหายใจเข้า-ออก เป็นต้น มันก็แค่นี้เอง อานาปานะ + สมาธิ คิกๆๆ จริงๆนะ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

เรื่องนี้ จะต้องวัดด้วยการทำการฝึกแล้วจะร้องอ๋อ ก็ได้ ร้องโอ้ย ก็ได้ ร้องอ๋อ นี่เข้าใจ ร้องโอ้ยยนี่แพ้ใจตัวเอง

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มั่นเขี้ยวเอาอีกสักตัวอย่างเหอะ

ดิฉันเริ่มทำสมาธิได้สองเดือนกว่าๆแล้ว...พยายามทำสมาธิให้ได้วันละสาม ชม. แรกๆก็จะบริกรรม ดูลม (เรียนทำสมาธิจากเวปต่างๆ และคลิปที่ยูทูป อยู่ต่างประเทศคะ) จนเห็นจิตเด่นชัด ก็จะบริกรรมไม่ได้แล้ว แต่หากฟุ้งก็จะบริกรรมอีก ตอนนี้แยกร่างกายกับจิตได้บ้างแล้ว เห็นว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา เห็นตัวรู้
จนเมื่อวานนี้และวันนี้ ได้เกิดการสั่นขึ้นที่ร่างกายส่วนตัวขึ้น มันเริ่มจากตุบๆ เหนือก้น แรกๆเห็นไม่ชัด จนมันตุบๆๆๆ แรงขึ้นๆ จนกลายเป็นสั่น และสั่นรุนแรงขึ้น เหมือนแผ่นดินไหว แต่ก็พยายามประคองจิตเอาไว้ ให้นิ่งดูเฉยๆ
ในระหว่างนั้น เริ่มฟุ้งซ่านขึ้นมานิดๆ แต่ก็ประคองไว้ จนรู้สึกเหนื่อย ปวดหัว เพราะสั่นแรงมาก มาแล้วก็หาย แล้วก็มาอีก จนถึงวันนี้ๆ
ลองลืมตาดูว่ามันเป็นอย่างไร พอลืมตาดูก็เห็นว่าร่างกายสั่นจริง สั่นแต่ช่วงตัว ก็หลับตาประคองสติต่อ ให้เห็นการเกิดดับ (บางทีนอกจากเหนือก้นจะตุบๆ แล้ว ที่บริเวณกลางอก ก็ตุบๆๆ สังเกตได้ชัด บริเวณหัวด้วย แต่ไม่มากเท่าไหร่) ไม่ทราบว่ามีท่านใดเคยทำสมาธิแล้วเป็นแบบนี้บ้าง คะ
ขอรบกวนให้คำปรึกษาด้วยนะคะ

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มั่นเขี้ยวเอาอีกสักตัวอย่างเหอะ

ดิฉันเริ่มทำสมาธิได้สองเดือนกว่าๆแล้ว...พยายามทำสมาธิให้ได้วันละสาม ชม. แรกๆก็จะบริกรรม ดูลม (เรียนทำสมาธิจากเวปต่างๆ และคลิปที่ยูทูป อยู่ต่างประเทศคะ) จนเห็นจิตเด่นชัด ก็จะบริกรรมไม่ได้แล้ว แต่หากฟุ้งก็จะบริกรรมอีก ตอนนี้แยกร่างกายกับจิตได้บ้างแล้ว เห็นว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา เห็นตัวรู้
จนเมื่อวานนี้และวันนี้ ได้เกิดการสั่นขึ้นที่ร่างกายส่วนตัวขึ้น มันเริ่มจากตุบๆ เหนือก้น แรกๆเห็นไม่ชัด จนมันตุบๆๆๆ แรงขึ้นๆ จนกลายเป็นสั่น และสั่นรุนแรงขึ้น เหมือนแผ่นดินไหว แต่ก็พยายามประคองจิตเอาไว้ ให้นิ่งดูเฉยๆ
ในระหว่างนั้น เริ่มฟุ้งซ่านขึ้นมานิดๆ แต่ก็ประคองไว้ จนรู้สึกเหนื่อย ปวดหัว เพราะสั่นแรงมาก มาแล้วก็หาย แล้วก็มาอีก จนถึงวันนี้ๆ
ลองลืมตาดูว่ามันเป็นอย่างไร พอลืมตาดูก็เห็นว่าร่างกายสั่นจริง สั่นแต่ช่วงตัว ก็หลับตาประคองสติต่อ ให้เห็นการเกิดดับ (บางทีนอกจากเหนือก้นจะตุบๆ แล้ว ที่บริเวณกลางอก ก็ตุบๆๆ สังเกตได้ชัด บริเวณหัวด้วย แต่ไม่มากเท่าไหร่) ไม่ทราบว่ามีท่านใดเคยทำสมาธิแล้วเป็นแบบนี้บ้าง คะ
ขอรบกวนให้คำปรึกษาด้วยนะคะ
[color=#BF00FF]

ทำสมาธิแบบที่ลุงกรัชกายแนะนำให้มาเหรอคะ
ทำได้ฟุ้งดีมากค่ะ เอาบัญญัติมาเป็นอารมณ์ได้เยอะเรย
เยอะเกินกว่า จะเป็นสมาธิค่ะ
ถ้ายังฟังลุงกรัชกายอยู่ จะทำสมาธิให้ฟุ้งกว่านี้ได้อีกมากเรยค่ะ

ก่อนอื่น เข้าใจง่ายๆก่อนนะคะ
สมาธิ แปลว่า ทรงไว้ซึ่งความสงบค่ะ

นั่น เป็นทั้งมิจฉาสมาธิ และมิจฉาสติไปแล้วค่ะ

หาคนแนะนำที่
เรียนพระอภิธรรมด้วยนะคะ
จะได้ ตรงต่อปริยัติ ปฎิบัติจะไม่เพี้ยนขนาดนี้ค่ะ

ทำไมไม่สังหรณ์ใจกันเลยหรือคะ
ทุกคนเลยนะคะเข้าใจไหมว่าจิตมี
แต่เป็นขณะใหม่ทั้งหมดมีแต่เดี๋ยวนี้
ที่กำลังมีจริงๆอย่างอื่นไม่มีเพราะดับ
แปลว่าไม่มีซากจิตอันเก่าเพราะเป็น
วิบากกรรมมาปรากฏให้รู้สึกสุขทุกข์
เป็นไปตามกรรมคือเหตุปัจจัยมีแล้ว
ถูกกำหนดเอาไว้แล้วถ้าปัจจุบันไม่รู้
ตรงสัจจะที่กำลังปรากฏก็คือกิเลส
จะไปรู้ความจริงตอนไหนกันคะ
ถ้าจะรู้ต้องรู้ตามการฟังนะคะ
ทำสุตมยปัญญาคือจิตได้ยิน
นำทางจิตทางอื่นคิดถูกตาม
ต้องกำลังคิดถูกตามเสียง
เข้าใจไหมคะไม่มีใครเลย
มีแต่ธัมมะแต่ละ1ดับไม่ซ้ำ
ไม่กลับมาเกิดให้รู้อีกเลย
จำเป็นในการฟังเพื่อเข้าใจ
และไตร่ตรองถูกตามได้น๊า
จึงจะคิดทันปัจจุบันธรรมที่กำลังมีเดี๋ยวนี้ค่ะ
อดีตผ่านไปแล้วอนาคตก็ยังมาไม่ถึงมีแต่ปัจจุบันที่ควรรู้ยิ่งเห็นจริง

ไหนๆก็ไหนๆแล้วนี่เขาเป็นอะไร แล้วจะแก้อารมณ์ยังไง เอ้า