"" ธาตุรู้ มีทั้งสังขตธาตุ และอสังขตธาตุ ค่ะ ""

.... ครับ ผมจึงเห็นว่าควรแยกกันให้ชัดเจน ระหว่าง อมตะธาตุคือนิพพานธาตุ กับ ธาตุ ที่เกิดดับ ๆ คือจิตราคะ โทสะ ไม่งั้นคำสอนจะขัดกันเอง อย่างเช่น สรุปแล้วจิตเที่ยงหรือไม่เที่ยง

... ส่วนพระอรหันต์ จิตท่านก็เรียกจิตวิมุติหลุดพ้นจากขันธ์ ตอนยังไม่ดับขันธ์ปริพนิพพาน จิตท่านก็ยังมีอยู่ รู้ ขันธ์ ๕ อยู่แต่มีปัญญา มีญานทัศนวิสุทธิ์ หลังจากดับขันธปริพพานจิตท่านก็เข้านิพพาน ไม่เกิด ไม่ปรากฎเป็นจิต อีกต่อไป

ถ้าตามนี้ คำสอนก็จะไม่ขัดกัน จิตเกิดดับ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวใช่ตน เป็นเพียงความเห็นนะครับ

เมน่ะดวงเดียวมีเมคนเดียวหรือคะที่มีจิตคริคริคริเป็น1ประเภทไหนล่ะไม่ซ้ำ
คนในลานทั้งหมดที่เข้ามาชมน่ะเป็นจิตแต่ละ1หลากหลายล้นหลามเลย
ที่เข้ามาอ่านและมีความคิดไปต่างๆกันทุก1ดวงไม่ซ้ำดับหมดแล้วด้วย
ครบทุกประเภทไงคะมีตรงตามคำสอนครบในพระไตรปิฎกทุกคำจ้ะ

นิพพานเที่ยงและนิพพานไม่ใช่จิตค่ะแต่เป็นจิตไปรู้ทุกอย่างที่ปรากฏ
ถ้ารู้ก็ต้องเป็นปัญญารู้ชัดแจ้งในสิ่งที่กำลังปรากฏเดี๋ยวนี้ว่าจิตกำลังสะสมอะไรอยู่
ไม่รู้ก็คือไม่รู้ว่าตนสะสมตรงกับจิตประเภทไหนน่านแหละมีกิเลสอวิชชายังปรุงแต่งรสอาหารไหมคะเม

จิต+เจตสิก+รูปพาเกิดทั้ง31ภพภูมิเลยค่ะ
นิพพานเท่านั้นที่ไม่เกิดไม่ดับนะคะ

ผมไม่เคยหานิพพานจากจิตนะครับ จิตต้องไปสัมผัสนิพพานซึ่งในสังสาระวัฏจะสัมผัสได้ 4 ครั้ง
ไม่นับรวมผลสมาบัติ นิโรธสมาบัตินะครับ

ใช่ค่ะ จิตที่บริสุทธิ์หาได้จากจิตที่ไม่บริสุทธิ์ค่ะ
แต่จิตที่บริสุทธิ์ เป็นจิตวิมุติ คือเป็นจิตที่มีปัญญาพ้นทุกข์นะคะ เกิดดับเหมือนกันค่ะ
อย่าเอาเรื่องห้องสมุดมาพูดเลยค่ะ อ่านหนังสือมีประโยชน์ค่ะ อ่านหนังสือก็ภาวนาได้
ทรงจำมากก็บรรลุได้ค่ะ บรรลุแล้วก็มีความรู้บอกคุนอื่นได้ถูกต้องไม่สับสนค่ะ
ส่วนนิพพานธาตุ เป็น อัมตะธาตุ อย่าเอามาผสมปนเปกันค่ะ

มันเป็นแค่...ความคิด..จิตนาการ...แม้เคยสัมผัสมาก็เป็นเพียงนิพพานของเรา...อย่าด่วนไปยึดมั่นถือมั่นจนเกินไปว่า..นิพพานจริงจะเป็นอย่างที่เรานึก



แฮ่ม....ผม..ขน..เล็บ..ฟัน..หนัง...คะ...นี้มันก็ไม่เที่ยงเน๊าะ..ไม่เที่ยงเห็นๆ..

มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดหรอก...

เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ครับ นอกจากนิโรธสมาบัติ ใครเห็นนิพพานได้เกินกว่านี้รบกวนบอกผมทีครับ

มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นหรอก..

ขอสิทธิ์พาดพิง นิพพาน คือ การกำจัดกิเลสได้ตามลำดับ จนถึงที่สุดคือ ขีณาสพ (หมดกิเลสแล้ว) ภาวะที่จิตสิ้นอาสวกิเลสแล้วแล้วนั่นแหละนิพพาน ดังนั้น หน้าที่ของเราคือปฏิบัติเพื่อทำให้อาสวะสิ้นไป ตามหลักไตรสิกขาดังว่า

ศีล กำจัดกิเลสอย่างหยาบ ที่ล่วงออกมาทางกายวาจา

สมาธิ กำจัดกิเลสอย่างกลาง คือ นิวรณ์ธรรม

ปัญญา กำจัดกิเลสอย่างละเอียด คือ อนุสัยกิเลส


ถ้าจิตยังมีธุลีคือกิเลสครอบงำอยู่ก็มองไม่เห็นนิพพาน อุปมาเหมือนคนจะมองท้องฟ้าสีคราม แต่ตราบเท่าที่ท้องฟ้ายังมีเมฆปกคลุมอยู่ก็มองไม่เห็นท้องฟ้า คงต้องนั่งรอให้ฟ้าเปิดก่อน

ดังนั้นหน้าที่ของปัญญาชนต้องปฏิบัติเพื่อกำจัดกิเลสเป็นปฐมฤกษ์

นิพพาน การดับกิเลสและกองทุกข์

นิโรธ ความดับทุกข์ คือดับตัณหาได้สิ้นเชิง, ภาวะปลอดทุกข์เพราะไม่มีทุกข์ที่จะเกิดขึ้นได้ หมายถึงพระนิพพาน (โยงให้ถึง อริยสัจข้อ ๓ ด้วย)

นิโรธสมาบัติ การเข้านิโรธ คือ ดับสัญญาความจำได้หมายรู้ และเวทนาการเสวยอารมณ์ เรียกเต็มว่า เข้าสัญญเวทยิตนิโรธ, พระอรหันต์และพระอนาคมีที่ได้สมาบัติ ๘ แล้วจึงจะเข้านิโรธสมาบัติได้ (ข้อ ๙ ในอนุปุพพวิหาร ๙)