ไปชวนะอีก อิอิ คุณโรสกรัชกายว่าคุณเพ้อเจ้อขอรับ จริงๆนะไม่ใช่แกล้งว่า

ไม่ต้องอ้อมค้อมนะคิดให้ตรงจริงๆคือเดี๋ยวนี้
คุณกรัชกายขาคุณมีตาหูจมูกลิ้นกายใจครบ
แค่จิตเห็นอย่างเดียวมี7ชวนะคูณ6ทางเท่ากับ
42ชวนะแต่ละ1ชวนะคุณรู้จักแต่ชื่อไงคะ555
ทำได้แค่ฟังให้เข้าใจว่าตถาคตบอกว่ามียังงี้นะ
พระองค์ไม่ให้ใครไปจำชื่อจร้าไม่ใช่ให้เชื่อไงคะ
กาลามสูตร10ไงต้องกำลังมีรู้ไหมว่าทรงสอนต่าง
จากบุคคลอื่นที่เอาคำตถาคตไปใช้ไม่บอกเรื่องจริง
จิตเกิดดับ1ขณะสะสมชวนะ7แยกฝ่ายกุศลและอกุศล
และแยกอัพยากตาคือมันแยกรูปนามละเอียดตามปกตินี่

อ้าวจากชวนะ ๗ ขณะ ไปยายกะตามั่ง คิดมันไม่ตรงหรอก มันต้องทำ ทำแล้วเกิดอันหยังขึ้นแล้วตนรู้จักปรับใจเข้าธรรมชาติได้ นั่นแหละคิดตรง ไม่ใช่มโนว่าคิดให้ตรงโดยไม่ได้ทำอะไรเลย

ชัดๆคือฟุ้งซ่านธรรม



ธรรม ธรรม ธรรม

หิริกะเจตสิก โอตตัปปะเจตสิก สติเจตสิก ปัญญาเจตสิก คนละสภาพธรรมไม่เกิดขณะจิตเป็นอกุศล
เวลาอกุศลเกิดขาดสติขณะรับเงินเป็นงี้นะมีอกุศลเจตสิกเกิดร่วมกันมากกว่า1ประภทคือ
อหิริกะเจตสิก/อโนตตัปปะเจตสิก/สมาธิเจตสิกมีโลภะ+โมหะแปลว่าโลภมากค่ะ
ลืมระลึกตามคำสอนแล้วว่าตนเป็นภิกษุแล้วรับเงินไม่ได้ถูกไหมคะทุศีลแล้ว
ส่วนชาวบ้านรับเงินเป็นอกุศลแต่ไม่มีอาบัติกำกับไงคะจึงไม่มีโทษอบายภูมิ
ถ้ามีนิสัยรับเงินจึงบวชไม่ได้ไงเข้าใจไหมคะเพราะภิกษุรับเงินคือทุศีลค่ะ
เอาชัดๆปฏิญาณตนขออนุญาตมาขัดเกลากิเลสจำวัดไม่ทำแบบชาวบ้าน

คุณโรสและบ้านธัมมะมั่วได้ใจจริงๆ เละเทะไปหมด

ตถาคตแสดงสภาพธรรมโดยละเอียดถึงชวนะ7
ไม่ได้บอกให้ไปทำเพื่อรู้ถึงชวนะ7คริคริคริ
ไม่รู้หรือคะว่ามีทศพลบารมีทศพลญาณ
เมื่อถึงชาติสุดท้ายของพระพุทธเจ้าค่ะ
คือไม่ต้องฟังจากใครในชาติสุดท้าย
ตั้งแต่เริ่มปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า
จนถึงได้รับพยากรณ์แล้วเกิดต่อ
อีก4อสงไขยกับแสนมหากัปป์
พระพุทธเจ้าได้ฟังพระพุทธพจน์
จากพระพุทธเจ้าเกิน5แสนพระองค์
ปรารถนารวมถึง20อสงไขยกับแสนมหากัปป์
ได้รับพยากรณ์ครั้งแรกจากพระทีปังกรพุทธเจ้าอสงไขยที่16
พระองค์ไม่ได้มาบัญญัติคำให้ทุกคนท่องจำเอาไปทำเพื่อถึงอย่างพระองค์
แต่ทรงบอกให้ฟังโดยใช้กาลามสูตร10จนกว่าจะเข้าใจจึงจะทิ้งสิ่งที่ไปทำตามเคยชินไงคะ
เพราะเมื่อสติปัญญารู้ชัดว่ามีแต่จิตเจตสิกรูปนิพพานตรงตามที่ทรงตรัสไว้ดีแล้วจึงทำได้แค่ฟังความจริง
แล้วรู้จักตนเองตามปกติเป็นปกติเข้าใจตามได้จะไปทำให้รู้ชื่อชวนะ7ทีละชื่ออย่างตถาคตนั้นเป็นไปไม่ได้
ฟังให้เข้าใจวางทุกสิ่งที่เคยจำมาลงแล้วเริ่มฟังพระพุทธพจน์โดยไม่เชื่อใครไม่ทำตามใครแต่ให้เพียรฟัง
เพราะรู้ว่าคิดเองมันผิดต้องรู้ความจริงตามปกติว่าพึ่งตถาคตได้ตอนกำลังฟังอยู่เท่านั้นทำตามอยากก็ไม่รู้

คุณโรสศิษย์บ้านธัมมะเพ้อได้ใจจริงๆ

นับตั้งแต่ต้นปีที่แล้วที่แบรนด์เสื้อผ้าชุดกีฬาชื่อดังจากแคนาดา"Lululemon"ออกแคมเปญ "Meditation Bus" รถประจำทางเพื่อการนั่งสมาธิกลางกรุงลอนดอนเพื่อส่งเสริมให้ผู้คนเดินทางไปทำงานอย่างผ่อนคลายทั้งร่างกายและจิตใจเพื่อลดความเครียดจากการเดินทาง


ปีนี้มหานครนิวยอร์กที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองที่ "ไม่เคยหลับใหล"ในอเมริกาก็มีสตูดิโอเคลื่อนที่สำหรับนั่งสมาธิแล้วซึ่งจะช่วยให้ผู้คนในมหานครนี้มีช่วงเวลาของความสงบและผ่อนคลายได้ง่ายขึ้นโดยการนำเสนอการนั่งสมาธิเป็นเวลา 30 นาที

สตูดิโอสำหรับนั่งสมาธินี้มีชื่อว่า "Be Time"ซึ่งเปิดบริการให้ผู้คนได้หยุดพักจากวันที่วุ่นวายในพื้นที่ที่แสนสบายโดยใช้เวลาช่วงละ 30 นาที ทั้งนี้ครูผู้สอนสมาธิจะแนะนำการนั่งสมาธิในหัวข้อที่แตกต่างกันเช่นนั่งสมาธิเพื่อความตั้งใจมั่นของใจ นั่งสมาธิเพื่อเพิ่มความคิดสร้างสรรค์หรือเพิ่มพลังหรือนั่งสมาธิเพื่อลดระดับความเครียด



https://siampongsnews.blogspot.com/2018/08/be-time.html

เห็นเป็นวิบากกรรม
รู้หรือคะว่าเป็นผลกรรม
จากชาติไหนที่ทำให้เห็นอยู่
โดยเลือกไม่ได้ว่าจะเห็นกองขยะหรือเห็นสาวสวยคริคริคริเป็นกิเลสทั้ง2แบบเลยจร้า

ไม่อยากเป็นกิเลส ก็เอาไม้เสียบลูกชิ้นปิ้งแทงตาให้บอดดิ จะได้ไม่เป็นกิเลส

เห็นความเลอะเทอะสำนักบ้านธัมมะ

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v ... 188&Z=1233


[๔๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมาธิภาวนา ๔ ประการนี้ ๔ ประการเป็นไฉน คือ
สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่ออยู่เป็นสุขในปัจจุบันมีอยู่ ๑
สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อได้เฉพาะซึ่งญาณทัสสนะมีอยู่ ๑
สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อสติสัมปชัญญะมีอยู่ ๑
สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความสิ้นอาสวะมีอยู่ ๑

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็น
ไปเพื่ออยู่เป็นสุขในปัจจุบันเป็นไฉน

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม สงัดจาก อกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตกวิจาร
มีปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวกอยู่ บรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิตในภายใน
เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ไม่มีวิตกไม่มีวิจาร เพราะวิตกวิจารสงบไป มีปีติและสุขเกิดแต่สมาธิอยู่
มีอุเบกขามีสติสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยนามกายเพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติยฌานที่พระ
อริยะสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติ อยู่เป็นสุข บรรลุจตุตถฌาน
ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้
มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมาธิภาวนานี้ อันบุคคล
เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็น
ไปเพื่อได้เฉพาะซึ่งญาณทัสสนะเป็นไฉน

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ มนสิการอาโลก-
*สัญญา อธิษฐานทิวาสัญญา ๑- ว่า กลางคืนเหมือนกลางวัน กลางวันเหมือน
กลางคืน มีใจอันสงัด ปราศจากเครื่องรัดรึง อบรมจิตให้มีความสว่างอยู่ ดูกร-
*ภิกษุทั้งหลาย สมาธิภาวนานี้ อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็น
ไปเพื่อได้ญาณทัสสนะ
@๑. ความสำคัญหมายว่ากลางวัน

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้วกระทำให้มากแล้ว
ย่อมเป็นไปเพื่อสติสัมปชัญญะเป็นไฉน

ภิกษุในธรรมวินัยนี้รู้แจ้งเวทนาที่เกิดขึ้น รู้แจ้งเวทนาที่ตั้งอยู่ รู้แจ้งเวทนาที่ดับไป
รู้แจ้งสัญญาที่เกิดขึ้น รู้แจ้งสัญญาที่ตั้งอยู่ รู้แจ้งสัญญาที่ดับไป รู้แจ้งวิตกที่เกิดขึ้น
รู้แจ้งวิตกที่ตั้งอยู่ รู้แจ้งวิตกที่ดับไป ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมาธิภาวนานี้ อันบุคคล
เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อสติสัมปชัญญะ

ดูกรภิกษุทั้งหลายก็สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความสิ้น
อาสวะเป็นไฉน

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ มีปรกติพิจารณาเห็นความเกิดขึ้นและความ
เสื่อมไปในอุปาทานขันธ์ ๕ อยู่ว่า รูปเป็นดังนี้ ความเกิดขึ้นแห่งรูปเป็นดังนี้
ความดับแห่งรูปเป็นดังนี้ เวทนาเป็นดังนี้ ความเกิดขึ้นแห่งเวทนาเป็นดังนี้ ความ
ดับแห่งเวทนาเป็นดังนี้ สัญญาเป็นดังนี้ ความเกิดขึ้นแห่งสัญญาเป็นดังนี้
ความดับแห่งสัญญาเป็นดังนี้ สังขารเป็นดังนี้ ความเกิดขึ้นแห่งสังขารเป็นดังนี้
ความดับแห่งสังขารเป็นดังนี้ วิญญาณเป็นดังนี้ ความเกิดขึ้นแห่งวิญญาณเป็นดังนี้
ความดับแห่งวิญญาณเป็นดังนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมาธิภาวนานี้ อันบุคคล
เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความสิ้นอาสวะ

ดูกรภิกษุทั้งหลายสมาธิภาวนา ๔ ประการนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนึ่ง คำต่อไปนี้ เรากล่าวแล้ว
ในปุณณปัญหาในปรายนวรรค หมายเอาข้อความนี้ว่า

ความหวั่นไหวไม่มีแก่บุคคลใด ในโลกไหนๆ เพราะรู้ความ
สูงต่ำในโลก บุคคลนั้นเป็นผู้สงบปราศจากควันคือความโกรธ
เป็นผู้ไม่มีความคับแค้น เป็นผู้หมดหวัง เรากล่าวว่า ข้าม
ชาติและชราได้แล้ว ฯ

จำทั้งอรรถและธรรมไว้ว่าเป็นเราคิดพูดทำมานานมาก
เมื่อไหร่จะเริ่มฟังเพื่อให้จิตคิดถูกตามได้ตรงคำตรงขณะ
ไม่ไหลไปตามอรรถและสัทบัญญัติที่จำแต่ชื่อและเรื่องราว
ไม่เคยจำคำสอนถูกตรงตามที่จิตตนรู้แจ้งชัดตรง1ปรมัตถสัจจะ
ไม่มีใครเลยสักคนมีแต่จิตที่สะสมทีละ1แต่ละ1หลากหลายไม่กลับมา

จะให้ฟังใครเล่าขอรับ