คุณโรสวันนี้ไปทำบุญวัดไหนขอรับ

คุณโรสไปเอาคนมาแต่ไหน อ้าว

ทำงานหาเงินเลี้ยงชีพตามหน้าที่ฆราวาสที่ถือครองทรัพย์ได้ไงคะ
เป็นคฤหัสถ์ไม่ว่างไปเที่ยวเตร่มีกิจการงานยุ่งเหยิง
ทำบุญกุศลได้ตามอัธยาศัยจำเป็นไหมต้องไปวัด
วัดเป็นสถานที่สัปปายะของพระภิกษุได้พักผ่อน
ตามอัธยาศัยมีกิจอันใดที่สีกาต้องไปเกี่ยวข้อง
ลืมหรือคะว่าบวชสละญาติพี่น้องไปหมดแล้ว
สมควรสั่งสอนให้คฤหัสถ์รู้จักหน้าที่ตามปกติ
ไม่มีกิจจำเป็นใดๆที่สีกาต้องค้างที่วัดเข้าใจไหม
และบวชชีพราหมณ์ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า
สำรวมจักขุนทรีย์อย่างไรให้หมู่คณะเข้าไปคลุกคลี
สะสมแต่ความเห็นผิดจำผิดบอกแล้วมักน้อยสันโดษ
จะสำรวมกายวาจาใจได้ต้องไม่มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้กังวลรู้ป่าว
ตาเห็นแต่กิเลสค่ะจะเกิดสัมมาได้ต้องใช้จิตได้ยินฟังพระพุทธพจน์

[๗๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการนี้ ไม่พึงมีในโลก
พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่พึงบังเกิดในโลก ธรรมวินัยที่พระตถาคต
ทรงประกาศไว้แล้ว ไม่พึงรุ่งเรืองในโลก ๓ ประการเป็นไฉน คือ ชาติ ๑ ชรา ๑
มรณะ ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมทั้ง ๓ ประการนี้แล ไม่พึงมีในโลก
พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่พึงบังเกิดในโลก ธรรมวินัยอันพระตถาคต
ทรงประกาศไว้แล้วไม่พึงรุ่งเรืองในโลก ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เพราะธรรม
๓ ประการนี้มีอยู่ในโลก ฉะนั้น พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงบังเกิด
ในโลก ธรรมวินัยที่พระตถาคตทรงประกาศไว้จึงรุ่งเรืองในโลก ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการแล้ว ก็ไม่อาจละชาติ ชรา มรณะได้ ๓ ประการ
เป็นไฉน คือ ราคะ ๑ โทสะ ๑ โมหะ ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่
ละธรรม ๓ ประการนี้แล้ว ก็ไม่อาจละชาติ ชรา มรณะได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการแล้ว ก็ไม่อาจละราคะ โทสะ โมหะได้ ๓ ประการ
เป็นไฉน คือ สักกายทิฏฐิ ๑ วิจิกิจฉา ๑ สีลัพพตปรามาส ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการนี้แล้ว ก็ไม่อาจละราคะ โทสะ โมหะได้
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการแล้ว ก็ไม่อาจละสักกายทิฏฐิ
วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาสได้ ๓ ประการเป็นไฉน คือ การกระทำไว้ในใจโดย
อุบายไม่แยบคาย ๑ การเสพทางผิด ๑ ความหดหู่แห่งจิต ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการนี้แล ก็ไม่อาจละสักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพต-
*ปรามาสได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการแล้ว ก็ไม่อาจละ
การกระทำไว้ในใจโดยอุบายไม่แยบคาย การเสพทางผิดความหดหู่แห่งจิตได้
๓ ประการเป็นไฉน คือ ความเป็นผู้มีสติหลงลืม ๑ ความไม่มีสัมปชัญญะ ๑
ความฟุ้งซ่านแห่งจิต ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการนี้แล้ว
ก็ไม่อาจละการกระทำไว้ในใจโดยอุบายไม่แยบคาย การเสพทางผิด ความหดหู่
แห่งจิตได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการแล้ว ก็ไม่อาจละ
ความเป็นผู้มีสติหลงลืม ความไม่มีสัมปชัญญะความฟุ้งซ่านแห่งจิตได้ ๓ ประการ
เป็นไฉน คือ ความเป็นผู้ไม่ใคร่เห็นพระอริยะ ๑ ความเป็นผู้ไม่ใคร่ฟังธรรม
ของพระอริยะ ๑ ความเป็นผู้มีจิตคิดแข่งดี ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่
ละธรรม ๓ ประการนี้แล้ว ก็ไม่อาจละความเป็นผู้มีสติหลงลืม ความไม่มี
สัมปชัญญะ ความฟุ้งซ่านแห่งจิตได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่ละธรรม
๓ ประการแล้ว ก็ไม่อาจละความเป็นผู้ไม่ใคร่เห็นพระอริยะ ความเป็นผู้ไม่ใคร่
ฟังธรรมของพระอริยะ ความเป็นผู้มีจิตคิดแข่งดีได้ ๓ ประการเป็นไฉน คือ
ความฟุ้งซ่าน ๑ ความไม่สำรวม ๑ ความทุศีล ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่
ละธรรม ๓ ประการนี้แล้ว ก็ไม่อาจละความเป็นผู้ไม่ใคร่เห็นพระอริยะ ความ
เป็นผู้ไม่ใคร่ฟังธรรมของพระอริยะ ความเป็นผู้มีจิตคิดแข่งดีได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการแล้ว ก็ไม่อาจละความฟุ้งซ่าน ความไม่สำรวม
ความทุศีลได้ ๓ ประการเป็นไฉน คือ ความเป็นผู้ไม่มีศรัทธา ๑ ความเป็นผู้
ไม่รู้ความประสงค์ ๑ ความเกียจคร้าน ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่ละธรรม
๓ ประการนี้แล้ว ก็ไม่อาจละความฟุ้งซ่าน ความไม่สำรวม ความทุศีลได้
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการแล้ว ก็ไม่อาจละความเป็นผู้
ไม่มีศรัทธา ความเป็นผู้ไม่รู้ความประสงค์ ความเกียจคร้าน ๓ ประการเป็นไฉน
คือ ความไม่เอื้อเฟื้อ ๑ ความเป็นผู้ว่ายาก ๑ ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการนี้แล้ว ก็ไม่อาจละความเป็นผู้
ไม่มีศรัทธา ความเป็นผู้ไม่รู้ความประสงค์ ความเกียจคร้านได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการแล้ว ก็ไม่อาจละความไม่เอื้อเฟื้อ ความเป็นผู้ว่ายาก
ความเป็นผู้มีมิตรชั่วได้ ๓ ประการเป็นไฉน คือความไม่มีหิริ ๑ ความไม่มี
โอตตัปปะ ๑ ความประมาท ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลไม่ละธรรม ๓ ประการ
นี้แล้ว ก็ไม่อาจละความไม่เอื้อเฟื้อ ความเป็นผู้ว่ายาก ความเป็นผู้มีมิตรชั่วได้
ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ไม่มีความละอาย ไม่มีความเกรงกลัว เป็นผู้ประมาท
ก็ไม่อาจละความเป็นผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ความเป็นผู้ว่ายาก ความเป็นผู้มีมิตรชั่วได้
บุคคลเป็นผู้มีมิตรชั่ว ก็ไม่อาจละความเป็นผู้ไม่มีศรัทธา ความเป็นผู้ไม่รู้ความ
ประสงค์ ความเกียจคร้านได้ บุคคลเป็นผู้เกียจคร้าน ก็ไม่อาจละความฟุ้งซ่าน
ความไม่สำรวม ความทุศีลได้ บุคคลเป็นผู้ทุศีล ก็ไม่อาจละความเป็นผู้
ไม่ใคร่เห็นพระอริยะ ความเป็นผู้ไม่ใคร่ฟังธรรมของพระอริยะ ความเป็นผู้มีจิตคิด
แข่งดีได้ บุคคลเป็นผู้มีจิตคิดแข่งดี ก็ไม่อาจละความเป็นผู้มีสติหลงลืม ความไม่มี
สัมปชัญญะ ความฟุ้งซ่านแห่งจิตได้ บุคคลเป็นผู้มีจิตฟุ้งซ่าน ก็ไม่อาจละ
ความกระทำไว้ในใจโดยอุบายไม่แยบคาย การเสพทางผิด ความหดหู่แห่งจิตได้
บุคคลเป็นผู้มีจิตหดหู่ก็ไม่อาจละสักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาสได้
บุคคลเป็นผู้มีวิจิกิจฉาก็ไม่อาจละราคะ โทสะ โมหะได้ บุคคลไม่ละราคะ
โทสะ โมหะแล้วก็ไม่อาจละชาติ ชรา มรณะได้ ฯ

คนน่ะมีเพราะคิดนึกเอาไงคะ
ตอนนี้อยู่นอกบ้านก็คิดเอาว่า
มีบ้านมีคนเป็นญาติพี่น้องอิอิ
ไม่มีคนทั้งตัวแต่มี1ตัวธัมมะ
1ขณะที่รู้ไม่ทันปัจจุบันคือ
มีกิเลสและจะรู้ว่ามีกิเลส
เมื่อเริ่มฟังพระพุทธพจน์
เพื่อเข้าใจตามทีละคำ
ฟังทีละคำคือเดี๋ยวนี้
ที่กำลังขาดสุตมยปัญญา
โลกเป็นที่ดูผลของบุญและบาป
จากพฤติกรรมต่างๆที่ทุกคนไปทำนั่นแหละ
จนกว่าจะหยุดไปแล้วอยู่ตามฐานะตนแล้วฟังคำตถาคต
เพื่อคิดถูกตามเท่านั้นคือรู้ชัดที่ตนไม่รู้ก่อนตามให้ถูกได้จึงรู้ตามเป็นจริง
ตรงปัจจุบันขณะที่กำลังฟังแล้วคิดถูกตัวตนที่กำลังเป็นไปตามการสะสมค่ะ

คุณโรส เล่นคิดนึกเอา ไม่ได้ขอรับ ถ้าเล่นแบบนี้ให้ 100 คนคิด ก็ได้ 100 อย่างร้อยแบบ 1000 คนคิด ก็ได้ก็มี 1000 อย่างพันแบบซี่ (เหมือนให้คนพันคนวาดรูปพระเจ้ากัน พระเจ้าก็มีพันหน้า ตามจินตนาการของคนวาด) ไม่ได้ บ่ได้ เขามีหลักอยู่ ที่ชาวโลกตั้งชื่อเรียกกันว่า จริงโดยสมมติ (สมมติสัจจะ) เช่น รถ บ้าน เรือน คอนโด รถไฟ เรือเมล์ ยี่เก ตำรวจ ฯลฯ กับ
จริงโดยปรมัตถ์ (ปรมัตถสัจจะ) จริงแท้โดยความหมายสูงสุด เช่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ รูปนาม ... <= ลงตัวของเขาแล้ว เราไม่ต้องเก็บไปคิดหาอะไรซ้ำอีก ถ้าใครนำไปคิดหาอะไรๆ ซ้ำเข้าไปอีก ก็จะกลายเป็นเลอะเทอะหัวมังกุฎท้ายมังกือไป ก็เหมือนอย่างที่พวกเรานำไปคิดซ้ำกันนั่นแล. เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้ จบข่าว

ที่พูดนี่พอเข้าใจไหมขอรับ ของอย่างเดียวกันนั่นแหละ แต่มองให้เห็นความจริงสองด้าน เหมือนเหรียญอันเดียวแต่มีสองด้าน

ทำไมแมวสุนัขแพะแกะเสือสิงโตหน้าเหมือนกันหมด
เพราะคนคิดไม่เหมือนกันคะถึงเกิดมาเป็นแต่ละ1คน
ที่ไม่มีอะไรเหมือนกันเลยหน้าตาผิวพรรณพฤติกรรม
พี่น้องพ่อแม่เดียวกันยังต่างทั้งนิสัยและหน้าตาใช่ไหม
ถ้าคิดไม่ต่างจะมีปัญญาต่างกันไหมบอกว่าให้เริ่มฟังไงคะ

พูดโยงหมูหมากาไก่มาลงที่คนได้

ก็คนคิดไม่เหมือนกันไง เขาถึงมีหลักคิดคือ สมมติสัจจะ กับ ปรมัตถสัจจะ ไม่ใช่คิดเอาเองอย่างคุณโรสไง ถึงได้บอกว่า ถ้าไปคิดเองแบบนั้น ก็เหมือนให้นั่งวาดรูปพระเจ้ากัน นั่งวาดภาพพระเจ้ากันไป 100 คน ได้พระเจ้า 100 หน้า คิกๆๆ นี่คือความคิด คิดแล้ววาดภาพความคิดนั่นออกมาเป็นหน้าพระเจ้าของแต่ละคนๆ

การนั่งฟังเจ้าสำนักบ้านธัมมะพูด 1000 คน ก็คิดวาดภาพ...ได้ 1000 ภาพ ถึงบอกว่า มันต้องไปให้ถึงภาวนามยปัญญา คิกๆๆ ไม่ใช่เอาแต่นั่งฟังแล้ววาดภาพธัมมะๆไปกระพริบตาไป เพราะอยากได้อยากมีธัมมะ ทำเหมือนว่าเพิ่งหัดกระพริบกัน เมื่อเริ่มฟังเจ้าสำนักพูดงั้นแหละเออ

รู้ความสามารถของคนปกติที่คิดได้ตรงจริงทีละคำไหมคะ
ก็บอกให้พึ่งคำตถาคตระลึกตรงปรมัตถสัจจะที่กายเดี๋ยวนี้
มันรู้สึกกระทบอะไรก็คิดให้มันตรง1คำไปเรื่อยๆไงคะและ
ให้ฟังพระพุทธพจน์ประกอบความเข้าใจไปด้วยแน่ใจไหมว่า
คิดตรงทีละคำที่ตัวพร้อมเข้าใจการสนทนาธรรมไปด้วยน่ะ
จะสามารถทำให้จิตอยู่ที่กายได้มั่นคงไม่วอกแวกน่ะหือๆๆๆ
https://youtu.be/svCwbkUNMFA

ระลึกตรงปรมัตถสัจจะที่กายเดี๋ยวนี้

เย็น ร้อน อ่อน แข็ง หย่อน ตึง เป็นปรมัตถสัจจะหรือยังครับ ไม่ต้องอธิบายมาก เป็นหรือยัง


1. เป็นปรมัตถ์แล้ว
2. ยังไม่เป็นปรมัตถ์

ข้อไหนถูกขอรับ 1 หรือ 2

cool

ตอบขอ้1เหตุผล
เป็นแบบคิดเอาไงคะ
เพราะจริงเป็นรู้สึกตัวตรง1คำที่กำลังมีด้วยนะคะ