ก็ที่ไม่รู้1ตามปัญญาตนที่มีก็เป็นกิเลสไงก็กะพริบตาแล้วดับหมดแล้วนี่เอากลับมารู้ได้ไหมคะ
หลังกะพริบตามันคืออันใหม่ครบ6ทางเลยเก่าไม่รู้ดับแล้วใหม่ก็ยังมาไม่ถึงแล้วจะรู้อะไรได้คะ

เพราะฉะนั้นการฟังคำตถาคตตรงจริงคือกำลังฟังกิเลสไหลไป1000สติปัญญาอาจเกิดแค่1ไงคะ
ไม่ฟังก็ไม่รู้ไงคะว่าตนมีกิเลสสะสมมามากแค่ไหนถ้าไม่ฟังก็ไม่รู้ว่าตถาคตตรงขณะขนาดไหนนะค๊ะ

ตะโกนสุดแรงเกิดเลย

พระสูตรตรง ... เมื่อหยิบยกขึ้นมากล่าว
และเมื่อผู้อ่านได้อ่านตามและเพียรพิจารณา
มักเป็นสิ่งที่ยังจิตใจสงบเย็น

ก็รู้ตรงขณะที่กำลังมีธัมมะอะไรทีละ1ทางว่าเป็นจิตทางไหนไม่ทันคือไม่รู้บาลีใช้คำว่ามีกิเลสค่ะ
หรือเข้าใจว่าเป็นรูปอะไรคือรู้ทันตรงขณะไม่ใช่คนทั้งตัวไงคะคือตนรู้คือปัญญารู้เพราะเข้าใจถูกคือปัญญา
คือสัมมาทิฏฐิค่ะแล้วคิดว่าจะรู้อะไรได้คะถ้าไม่เคยพึ่งคิดตรงสัจจะที่ปรากฏตรงทีละคำจากการฟังมาก่อน
ไปนั่งหลับตาเพียรไม่รู้เห็นโดยที่ตาไม่บอดก็ไปหลับตาหาเห็นหรือคะแล้วจะรู้จักเห็นตามปกติได้อย่างไรกัน
เดี๋ยวนี้เลยตนรู้อะไรที่กำลังปรากฏประจักษ์ชัดซึ่งหน้าตาไม่บอดนี่คะเสียงอ่านว่าเห็นไม่ใช่เราเห็นเป็นธัมมะ
เห็นเป็นเห็นเกิดแล้วดับแล้วถ้าจิตตนไม่รู้ขณะกำลังฟังปัญญาจะแทรกเข้ามาได้อย่างไรเข้าใจไหมคะว่า
ปกติจิตเห็นไม่เกิดกุศลเลยทำอย่างไรก็ไม่เกิดกุศลทางตาเห็นไงคะจึงต้องเพียรฟังเพื่อให้คิดเห็นถูกตามได้
จิตรู้นามรูปคือรู้รูปปรมัตถ์คือการพึ่งคำตถาคตตรงสัจจะที่กำลังมีคือเดี๋ยวนี้ถ้าไม่ได้พึ่งคิดคำตถาคตอยู่
แสดงว่ากิเลสอาสาวะไหลไปในอารมณ์ที่จิตรู้ครบ6ทางแล้วค่ะเป็นความจริงที่ปรากฏไปกับอวิชชาตนแล้วค่ะ
อัพยากตาคือกิริยาจิตคือจิตรู้รูปไงคะเดี๋ยวนี้เลยรูปที่ปรากฏให้รู้ได้ตามปกติวิสัยมีครบ6ทางคือวิสยรูป7ค่ะ
รูปที่ปรากฏให้รู้ทั่วตัวครบ6ทางต้องทันครบ6ทางทีละ1ที่ตนทันไม่ทันคืออวิชชาไงคะจนกว่าจะเร็วทัน6ทาง

เห็นตัวสีแดงๆไหมคะก็อปมาแปะให้อ่านค่ะปกติที่ไม่ใช่ตถาคตคือแบบข้างล่างนี้ค่ะเข้าใจไหมคะ
ปกติจิตเห็นไม่เกิดกุศลเลยทำอย่างไรก็ไม่เกิดกุศลทางตาเห็นไงคะจึงต้องเพียรฟังเพื่อให้คิดเห็นถูกตามได้

ตาไม่เห็นหูไม่ได้ยินแต่เป็นจิตเห็นจิตได้ยิน
เวลาส่องกระจกเห็นอะไรคะ
ตัวตนเต็มๆคริคริคริก็ไม่รู้
จิตเห็นไม่เกิดกุศลเลย
เห็นดับเกิดกิเลสกรรมวิบากแล้ว
วิบากคือสิ่งที่จะทำให้ได้ไปเกิดรับผลไงคะ
ตนน่ะรู้ตรงวิสยรูป7ทั่วตัวตลอดเวลาคือสติสัมปชัญญะค่ะ

สมาธิคือเอกัคตาเจตสิกมีแล้วเกิดดับพร้อมจิตทุกขณะค่ะ
ถ้าไม่ได้กำลังฟังพรพพุทธพจน์และไม่ระลึกวิสยรูป7ไปด้วย
จะไม่รู้เลยคะว่ามีสติปัญญาเกิดขึ้นทันทีท่ามกลางอกุศลค่ะ
เพราะหลังเห็นดับกำลังคิดตามเสียงเข้าใจพร้อมรู้ตรงผัสสะ
นั่นแหละปัญญาตนเริ่มสะสมพอหยุดฟังคิดเองตามกิเลสที่เห็นไงคะ
กะพริบตาแล้วอยู่กับทะเลเรื่องราวทั้งวันถ้าไม่เพียรพึ่งคำตถาคตเพื่อให้คิดถูกตามได้ทำเหตุปัญญาไงคะ

"ไม่ใช่ตน"

จะเข้าใจว่าอะไรคือ "ไม่ใช่ตน".. ก็ต้องมารู้จักคำว่า.."ตน"..ก่อน..ว่า.."ตน"..(ในที่นี้)..หมายถึงอะไร?

"ตน" หมายถึงอะไร.. ครับ

กำลังทำสุตมยปัญญาคือกำลังทำฟังพระพุทธพจน์เด่วนี้
ตนน่ะคือปัญญารู้ละตัวตนเพิกถอนอิริยาบทออกทั้งหมด
แล้วพึ่งการฟังพระพุทธพจน์และพึ่งคำวาจาสัจจะตรงวิสยรูป7
ตรงที่กายใจตนกำลังมีพร้อมเข้าใจตามเสียงเพื่อรู้สึกตัวทั่วพร้อมไงคะ

พระพุทธเจ้านำความจริงมาบอก

ดังนั้นจึงเห็นไม่ตรงความจริง ในลักษณะมืดหรือสว่าง

ถ้าไม่มีแสง ก็ไม่มีสี

จิตวิปลาส เกี่ยวกับทิฏฐิ ที่เห็นสิ่งที่ทุกข์ว่าสุข เห็นสิ่งที่ไม่เที่ยงว่าเที่ยง เห็นสิ่งที่ไม่มีสาระตัวตน ว่าเป็นตัวตน

มีเหตุเกิดครับ

ก็ถูกต้องตามที่เขียนมาแล้ว
มีเหตุเกิดที่ว่านั้นน่ะค่ะก็คือ
เดี๋ยวนี้ไงคะเห็นรวมกันหมด
เป็นความคิดเห็นผิดไปแล้ว
คิด เห็น ที่ กำ ลัง ดู อยู่ ผิด
เพราะจิตเกิดดับทีละ1ลักษณะ
แต่ละลักษณะของจิตแต่ละ1
ไม่ปนกันและไม่พร้อมกันไงคะ
คือเดี๋ยวนี้ถ้ารู้ความจริงตรงตาม
ที่ทรงตรัสรู้ได้จากการเข้าใจถูก
และต้องเข้าใจตามตรงทางตรงขณะ
ไม่ได้แยกมีตัวตนออกไปทำต่างหาก
เพราะขณะที่ไปทำโดยขาดสุตมยปัญญา
ก็คือไม่ได้ระลึกตามแต่คิดไปตามสภาพจิตตน
เข้าใจไหมคะว่าตนไม่ใช่พระพุทธเจ้าการไปทำ
โดยไม่พึ่งคำวาจาสัจจะไม่มีธัมมะเตชะอารักขา
การอารักขาจิตตนคือการเงี่ยโสตลงสดับทีละคำ
เข้าใจความจริงที่กำลังมีตรงขณะคือมีสัมมาตาม
ไม่ใช่ไปทำตามความคิดตนเองที่คิดว่าอ่านจำมาทำ
เพราะทำอะไรไม่ได้เข้าใจไหมคะทุกอย่างมีแล้วค่ะ
สภาพธัมมะแต่ละ1หลากหลายตามการสะสมตามที่
มีพฤติกรรมต่างๆแสดงออกมาโดยไม่ได้คิดตามอยู่
คิดตามอยู่หมายถึงต้องกำลังมีเสียงคำที่คิดตรง1คำ
ตรงสภาพธรรมที่กำลังปรากฏเดี๋ยวนี้เลยค่ะถ้าตรง
คือตรงจริงแล้ว1ขณะจิตจะเป็นสี1สีหรือเสียง1เสียง
หรือรส1รสหรือสัมผัสเย็น1ครั้งหรือร้อนอ่อนแข็งแค่1
ทั้งหมดตามความเป็นจริงแยกกันเกิดดับสลับกันแต่ละ1
มีสว่างตอนมีสีหลังเห็นดับ3ขณะยังไม่ครบ6ทางกิเลสเกิดแล้ว
ทางตาดูตื่นรู้ตามปกตินี้แหละที่กำลังมีไม่รู้ความจริงมีกิเลส
ดูตาตนเห็นสิเพราะยังไม่ระบุชื่ออะไรเลยลืมตาปุ๊บจำผิดแล้วค่ะ
เพราะเห็นเป็นมีคนสัตว์วัตถุทันทีนั่นคือจิตคิดนึกเลยจิตเห็นสีแล้วค่ะ
แปลว่าจิตเห็นตามปกตินี่แหละเป็นอกุศลเมื่อไม่คิดตามคำตถาคตไงคะ
ตนไม่ได้รู้ความจริงอย่างพระพุทธเจ้าแน่นอนเพราะไม่ได้เห็นแค่สีถ้ารู้แล้วต้อง
อธิบายบัญญัติคำในรายละเอียดได้555ไม่มีใครมองเห็นปสาทรูปได้ค่ะ
เช่นจักขุปสาทรูปเป็นรูปพิเศษตรงกลางตาที่กระทบกับแสงสีค่ะ
ไม่มีใครลืมตาแล้วเลือกเห็นได้เพราะตาไม่เห็นแต่เป็นจิตเห็นค่ะ
มาจากตาไม่บอดคือมีจักขุปสาทรูปที่เกิดจากกรรมทำให้ตาไม่บอด
ปสาทรูปเป็นรูปที่รู้มาจากการตรัสรู้และทรงมาแสดงทุกอย่างให้รู้ตามได้เท่านั้น
ตัวเองต้องรู้ตามการสะสมที่ปัญญาตนมีเพราะทรงแสดงให้ทราบโดยละเอียด
ทั้งถูกและผิดทั้งดีและชั่วเพศที่บวชต่างจากชาวบ้านถ้าไม่รอบรู้ทั้ง3ปิฎก
ก็คิดกันเอาเองอ่านแล้วก็เอาบางส่วนไปคิดทำไงคะดังนั้นตอนที่เลิกฟัง
มีกิเลสก็ไปตามเห็นที่เป็นกิเลสของตนนั่นไงคะเลยเกิดเป็นมิจฉา
มรรคที่ตนคิดเองว่าต้องไปทำเลยกลายเป็นมิจฉามรรคนะคะ
สัมมามรรคแรกคือสัมมาทิฏฐิคือความคิดถูกเข้าใจถูกตามค่ะ
ตามนี้คือตามตรงขณะเพราะแต่ละขณะที่ผ่านไปอวิชชาตน
ไหลไปในอารมณ์ที่จิตรู้ตลอดเวลาจนกว่าจะเริ่มฟังเพื่อเข้าใจ
เข้าใจคือปัญญาเจตสิกสะสมทีละ1ขณะแทรกเข้าจิตได้ตอนฟังค่ะ
ขาดการฟังเมื่อใดคิดสิคะตัวเองไม่ได้เห็นแค่สี1สีคือคิดเห็นผิดแล้วไงคะ

สีมาอีกแระ ถามหลายหนแล้วว่า สี อะไร สีแดง สีเขียว สีเหลือง สีทนได้ สีอะไร

เห็นเงินมันคลาดเคลื่อนไม่ตรงตามคำสอนเยอะมากค่ะ
เห็นสีดับในดวงตา...เงินนอกตา...ทำให้จิตวิปลาสเยอะเลย

ต่อไปจะเห็น bitcoin