สำหรับคุณโรสไปนรกง่ายยังไง จะนำหลักฐานมาให้กัน

การกล่าวตามคำตถาคตด้วยความเข้าใจ
คือด้วยปัญญาที่ไตร่ตรองละเอียดรอบคอบ
และมีเหตุปัจจัยปรากฏตรงตามที่ทรงแสดง
การป่าวประกาศเพื่อให้ทราบว่านั่นโมฆะบุรุษ
วาจาสัจจะยิ่งเปิดเผยยิ่งรุ่งเรืองให้คนตาสว่าง
ผู้ชี้ให้เห็นโทษภัยคือผู้ชี้ขุมทรัพย์ไม่ใช่หรือคะ

เศษของพันทิพย์....มันมาจากดิน

นั่นๆ เริ่มกลัวตกนรกแล้ว ถ้ากลัวก็บอกว่ากลัวนะขอรับ จะได้แจ้งลบกระทู้นี้

กล่าวตามคำตถาคตน่ะอาจหาญร่าเริงนะคะ
เพราะมีผู้กล้าประมาทคำสอนคือล่วงเกินคำสอน
ก็ต้องกระตุกกิเลสกันสักหน่อยอ่ะค่ะแล้วคุณกรัชกาย
เห็นโทสะของผู้ไม่รู้ที่พยายามด่าคนที่กล่าวตามคำตถาคตไหม
นั่นน่ะคือจาบจ้วงพระพุทธเจ้าเพราะเขาบอกตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
ไม่ใข่อยู่ดีๆลอยๆไม่เข้าใจคำสอนใครเขาจะมาชี้ให้ดูว่าไหนดีไหนชั่วตรงตามคำตถาคตกล่าวค่ะ

คำ ก็คำตถาคต สองคำ ก็คำตถาคต พูดบ้อยบ่อย คำตถาคตๆๆ ไหนลองนำมาให้ดูหน่อยสิคำตถาคตน่ะ ตรงไหน เอามา เว้นคลิปโฮมสะเตย์ นะ

สมกันจริง มันมาจากดิน คุยกับแผ่นเสียงตกร่อง

ความจริงไม่เคยตายแต่คนที่ไม่รู้ความจริงนี่แหละตายแน่ๆอิอิแล้วก็เกิดชัวร์เพราะไม่รู้ว่าทุกคำคือเดี๋ยวนี้

ปัจจุบันขณะคือNOW
กำลังเกิดดับตรงทุกคำ
ตามปกติตามเป็นจริง
มีแล้วแต่ไม่รู้ว่ามีมัวแต่
จำบัญญัติคำต่างๆลืม
ความจริงที่กำลังปรากฏ
เพราะความจริงสาธารณะ
กับผู้ที่ระลึกตามได้ตรงทาง
ตามลำดับที่กำลังปรากฏขณะนี้
ธาตุ4ก็กำลังมีขันธ์5ก็กำลังมีคือมีแล้ว
กำลังรู้ผ่านอายตนะคือที่ประชุมรวมกัน
เดี๋ยวนี้ก็มีครบเลยค่ะจะไปรู้แยกออกไปไหน
กิเลสก็มีตลอดเลยที่ไม่รู้ว่าตนสะสมกิเลสแล้วค่ะ

ขาดอะไรทราบไหมคะ
ยังไม่เริ่มฟังแค่นั้นเอง
สุตมยปัญญาคือตรงขณะ
จึงจะเริ่มสะสมสัมมาทิฏฐิคือปัญญา

มาอีกแล้วเดี๋ยวนี้ เอาเดี๋ยวนี้ก็เดี๋ยวนี้ แต่จะให้ดี เพิ่มเข้าไปอีก เป็น นิพพานที่นี่เดี๋ยวนี้

เดี๋ยวนี้เลยนะคะทุกอย่างเกิดแล้วมีแล้วตามเหตุปัจจัยไม่มีใครทำ
ก็เห็นแล้วต้องพาตัวตนแยกออกไปทำอะไรแล้วไม่สนใจสิ่งที่มีแล้ว
กิเลสก็มีแล้วคือความไม่รู้ว่าธัมมะกำลังเกิดดับตามเหตุตามปัจจัย
มัวแต่คิดจำบัญญัติที่เป็นสมมุติที่ไม่ใช่ความจริงที่กายใจตนมีแล้ว
นิพพานเดียวนี้ก็มีแล้วสำหรับพระอรหันต์ที่รู้ความจริงนิโรธ1เดียว
นอกนั้นตายแล้วเกิดเดี๋ยวนี้เลยกำลังมีกามตัณหายังแสวงหาอยู่ไง
ผู้รู้ฟังคำสอนเพื่อปรุงแต่งจิตถูกตรงตามคำสอนทีละคำตามเป็นจริง
ผู้ไม่รู้เดินทางรอบโลกก็ไม่รู้อยู่ดีไปในสถานที่ก็ติดสถานที่555พ้นกิเลสไหม
คำจริงของตถาคตถ้าคิดไม่ตรงก็คดจรดเยื่อในกระดูกตาเราลำไส้เราอิอิอิ
มีตัวเรารึป่าวก็ไม่รู้และไม่รู้ด้วยว่าตัวเองไม่รู้ว่าถ้าไม่เริ่มฟังก็ปิดทางรู้ไปแล้ว
อ่านทีละคำตรงคำเข้าใจตามทีละคำตรงคำไม่วอกแวกไปตามที่ตนกำลังเห็น
จำ ผิด คลาด เคลื่อน ไป จาก ความ จริง ที่ มี แล้ว ไม่ รู้ ว่า เห็น คือ จิต มี แล้ว
แต่ ถูก กิ เลส คือ ความ ไม่ รู้ ไม่ เข้า ใจ ของ ตน ปก ปิด จน มอง ข้าม กาย ใจ
ไป เพื่อ แสวง หา นาย ช่าง ผู้ สร้าง เรือน จิต เป็น นาย กาย เป็น บ่าว ไป ไหนๆ
เพราะ อยาก ไป ตาม กิเลส ที่ คิด ว่า มี สัตว์ บุคคล ตัว ตน คน ไป ทำ ได้ ตาม ใจ
ไม่ รู้ คือ กิเลส มี แล้ว ขณะ นี้ มี ตรง ตาม คำ วา จา สัจ จะ จริง ทุก คำ ตาม เสียง
เสียง ก็ เกิด แล้ว ไม่ มี ใคร ดล บัน ดาล ให้ เกิด ขึ้น เพราะ เกิด แล้ว ไม่ ต้อง ไป ทำ
เมื่อ เหตุ ปัจ จัย พร้อม ทุก สิ่ง ก็ ดำ เนิน ไป ตาม ปกติ เป็น ปกติ ที่ คน ไม่ รู้ ว่า มี แล้ว
ที่ยังไม่มีคือฟังให้เกิดปัญญาคือเข้าใจถูกตามได้จนกว่าจะประจักษ์ความจริงที่มีจริงๆ
ที่เว้นวรรคให้จะได้คิดตรงคำเป็นเมื่อไม่รู้ไม่เข้าใจกิเลสตนก็พาคิดคิดคิดคิดว่าต้องไปทำ555
ทุกอย่างมีแล้วเห็นก็มีแล้วได้ยินเสียงก็เกิดแล้วและกำลังเกิดดับเพราะเห็นแล้วดับแล้วแค่ฟังให้รู้เท่าทันนะคะ

เข้าเรื่อง

ตัดแต่สาระจากพุทธพจน์ที่ง่ายๆมา (พุทธธรรมหน้า ๒๘๘)

“ภิกษุทั้งหลาย สำหรับบางคน กรรมชั่วทำไว้เพียงเล็กน้อย ก็นำเขาไปนรกได้
แต่สำหรับบางคน กรรมชั่วที่ทำไว้เล็กน้อยอย่างเดียวกันนั่นแหละ ให้ผลแค่ในปัจจุบัน ทั้งส่วนที่เล็กน้อย ก็ไม่ปรากฏด้วย ปรากฏแต่ที่มากๆ เท่านั้น”


“คนประเภทไหน กรรมชั่วที่ทำไว้เพียงเล็กน้อย ก็นำเขาไปนรกได้ ? กล่าวคือ คนบางคนไม่ได้เจริญกาย ไม่ได้เจริญศีล ไม่ได้เจริญจิต ไม่ได้เจริญปัญญา ใจจ้อยด้อยคุณ ดังเป็นคนตัวเล็กๆ มีปรกติอยู่เป็นทุกข์กับเรื่องนิดๆหน่อยๆ บุคคลประเภทนี้ กรรมชั่วที่ทำไว้เพียงเล็กน้อย ก็นำเขาไปนรกได้ (เหมือนใส่ก้อนเกลือในขันน้ำน้อย)”

“คนประเภทไหน กรรมชั่วที่ทำไว้เล็กน้อยอย่างเดียวกันนั่นแหละ ให้ผลแค่ในปัจจุบัน ทั้งส่วนที่เล็กน้อยก็ไม่ปรากฏด้วย ปรากฏแต่ที่มากๆ เท่านั้น ? กล่าวคือ คนบางคน ได้เจริญกาย เจริญศีล เจริญจิต เจริญปัญญา ผู้มิใช่เล็กน้อย เป็นมหาตมะ มีธรรมที่ใจอยู่อันประมาณมิได้ สำหรับบุคคล ประเภทนี้ กรรมชั่วที่ทำไว้เล็กน้อยเช่นเดียวกันนั่นแหละ ให้ผลแค่ในปัจจุบัน ทั้งส่วนที่เล็กน้อยก็ไม่ปรากฏด้วย ปรากฏแต่ที่มากๆ เท่านั้น (เหมือนใส่ก้อนเกลือในแม่น้ำ)” (องฺ.ติก.20/540/320)