โดยเฉพาะล็อคอิน สว. ที่มีคุณวุฒิ วัยวุฒิ ที่ลานธรรมจักรให้ตำแหน่ง เหมือนสมณศักดิ์ของสงฆ์
หลายคนเก่งอภิธรรม มากโข แต่ไม่ยอมบวชพระตลอดชีวิต อาจจะเคยบวชแล้ว แต่ก็สึกออกมา
ทำไมถึงสึกครับ ในเมื่อเราใฝ่ธรรมแล้ว ญาติโกโหสิกา ก็อนุโมทนาให้อยู่นับสายเลือดศากยวงศ์
ของพระพุทธโคดมแล้ว แต่ก็ทิ้งสายเลือดสึกมา อยู่ในฆราศากยวงศ์ ทิ้งสะพานธรรมเสียแล้ว
เพราะถ้าจะหลุดจากกิเลส อาสวะ อวิชชา ทั้งปวง ยังไงก็ต้องได้ญาณ13 เป็นต้นไป

คุณ Deecup บวชที่ไหนยังคับ?....

หากเป็นที่ที่ผมไป...ความคิดยังงี้..เขาไม่บวชให้คุณ deecup แน่ เลยคับ..

บุญ เครื่องชำระสันดาน, ความดี, กรรมดี, ความประพฤติชอบทางกาย วาจา และใจ, กุศลกรรม, ความสุข, กุศลธรรม ที่กล่าวมานั้น เป็นความหมายทั่วไปโดยสรุป

ต่อนี้พึงทราบคำอธิบายละเอียดขึ้น เริ่มแต่ความหมายตามรูปศัพท์ว่า "กรรมที่ชำระสันดานของผู้กระทำให้สะอาด" "สภาวะอันทำให้เกิดความน่าบูชา" "การกระทำอันทำให้เต็มอิ่มสมน้ำใจ" ความดี, กรรมที่ดีงามเป็นประโยชน์, ความประพฤติชอบทางกาย วาจา ใจ

กุศล (มักหมายถึงโลกิยกุศลหรือความดีที่ยังกอปรด้วยอุปธิ คือ เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ปรารถนากันในหมู่ชาวโลก เช่น โภคสมบัติ)

บางทีหมายถึงผลของการประกอบกุศล หรือผลบุญนั่นเอง เช่น ในพุทธพจน์ (ที.ปา.11/33/62) ว่า "ภิกษุทั้งหลาย เพราะการสมาทานกุศลธรรมทั้งหลายเป็นเหตุ บุญนี้ ย่อมเจริญเพิ่มพูนอย่างนี้" และมีพุทธพจน์ (ขุ.อิติ.25/200/240) ตรัสไว้ด้วยว่า "ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย อย่าได้กลัวต่อบุญเลย คำว่า บุญนี้ เป็นชื่อของความสุข" (บุญ ในพุทธพจน์ ทรงเน้นที่การเจริญเมตตาจิต)

พระพุทธเจ้าตรัสสอนให้ศึกษาบุญ "ปุญฺญเมว โส สิกฺเขยฺย" (ขุ.อิติ.25/200/241; 238/270) คือ ฝึกปฏิบัติหัดทำให้ชีวิตเจริญงอกงามขึ้นในความดีและสมบูรณ์ด้วยคุณสมบัติที่ดี

ในการทำบุญ ไม่พึงละเลยพื้นฐานที่ตรงตามสภาพความเป็นจริงของชีวิต ให้ชีวิตและสิ่งแวดล้อมเจริญงอกงามหนุนกันขึ้นไปสู่ความดีงามที่สมบูรณ์ เช่น พึงระลึกถึงพุทธพจน์ (สํ.ส.15/146/46) ที่ว่า "ชนเหล่าใด ปลูกสวน ปลูกป่า สร้างสะพาน (รวมทั้งจัดเรือข้ามฟาก) จัดบริการน้ำดื่ม และบึงบ่อสระน้ำ ให้ที่พักอาศัย บุญของชนเหล่านั้น ย่อมเจริญงอกงาม ทั้งคืนทั้งวัน ตลอดทุกเวลา, ชนเหล่านั้น ผู้ตั้งอยู่ในธรรม ถึงพร้อมด้วยศีล เป็นผู้เดินทางสวรรค์"

คัมภีร์ทั้งหลาย กล่าวถึงบุญกรรมที่ชาวบ้านควรร่วมกันทำไว้เป็นอ้นมาก เช่น (ชา.อ.1/299) การปรับปรุงซ่อมแซมถนนหนทาง สร้างสะพาน ขุดสระน้ำ สร้างศาลาที่พักและที่ประชุม ปลูกสวนปลูกป่า ให้ทาน รักษาศีล

พระพุทธเจ้าตรัสประมวลหลักการทำบุญที่พึงศึกษาไว้ เรียกว่า บุญกิริยาวัตถุ ๓ (ขุ.อิติ.25/238/270) ซึ่งพระอรรถกถาจารย์ได้แจกแจงให้เห็นตัวอย่างในการขยายความออกไปเป็น บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ (เช่น สงฺคณี.อ. 208) ตรงข้ามกับบาป

มหานรกคือนรกขุมใหญ่8ขุมอายุยืนมาก
1วันมหานรกขุมที่1เท่ากับ9ล้านปีมนุษย์
บวชแลัวรับเงินทองต้องตกนรกจะบวชไหม

บาป ความชั่ว, ความร้าย, ความชั่วร้าย, กรรมชั่ว, กรรมลามก, อกุศลกรรมที่ส่งให้ถึงความเดือดร้อน, สภาพที่ทำให้ถึงคติอันชั่ว, สิ่งที่ทำจิตให้ตกสู่ที่ชั่ว คือ ทำให้เลวลง, ให้เสื่อมลง


บุญ เครื่องชำระสันดาน, ความดี, กรรมดี, ความประพฤติชอบทางกาย วาจา และทางใจ, กุศลกรรม, ความสุข, กุศลธรรม


บุญฤทธิ์ ความสำเร็จด้วยบุญ, อำนาจบุญ


บุญนิธิ ขุมทรัพย์คือบุญ


บารมี คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวดเพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงยิ่ง


บุญเขต เนื้อนาบุญ

ภาระเยอะครับ
แบกขันธ์ตนเองไม่พอ แบกขันธ์คนอื่นอีก

เลยบวชไม่กี่วันก็สึกครับ อนาคตไม่รู้ครับ อาจจะเปลี่ยนแปลง

บอกใบ้ได้ไหมครับ น่าจะเคร่งวินัยวัตรน่าดู

ถือพระวินัย 227ข้อ และสังขียวัตรอีกหลายร้อยข้อ ทำให้ได้บุญมากกว่าที่ฆราวาสถืออยู่ดี การรัดพระวินัยให้แน่นทุกวัน ก็รัดกิเลสให้น้อยลงทุกวัน กิเลสหาทางออกไม่ได้ แค่ช้างกระดิกหู จิตก็วูบลงไปอยู่สุทาวาสแล้วครับ

รับยาพิษมา แต่ไม่ได้ดื่มยาพิษ จะได้รับผลจากยาพิษได้ยังไงครับ
กุฐิก็อยู่ฟรี จีวรสังฆติก็มีเอาไว้เวลาจีวรขาด อาหารก็ฟรี น้ำก็ฟรี เดินทางก็มีโยมอุปฐากพาไปฟรี
จะเอาเงินไปทำอาไร ...หือ .. เอาเงินไปซื้อจีวรลือ เอาเงินไปซื้ออาหารลือ .. เอาเงินไปจ่ายค่าน้ำค่าไฟลือ ... เอาเงินไปเดินทางลือ ... ในเมื่อฟรีหมด เวลาเป็นพระ เพราะพุทธบริษัท4อยากได้บุญอยากทำบุญกับพระตลอดเวลา

คนถือศีล227 ข้อ กับคนถือศีล8ข้อ เวลาทำบุญใครได้บุญกว่ากัน

จขกท. ต้องศึกษาคำว่า "บุญ" ให้ชัด วางหลักไว้ให้แล้ว แล้วคิดใหม่ โดยวางความเข้าใจคำว่าบุญเดิมก่อน