อริยสัจจ์สี่คือการรู้ความจริงถูกต้องคือ
มีปัญญารู้ละตัวตนเพราะฟังคำตถาคต
จนเข้าใจถูกตามมาก่อนจนปัญญาเพิ่ม
ทำให้ปล่อยวางตัวตนเพื่อรู้รูปปรมัตถ์
รูป28รูปไม่มีรูปนั่งรูปยืนรูปเดินรูปนอน
เพราะอิริยาบถปิดบังทุกข์จึงไม่รู้ทุกข์
สติปัญญารู้อริยสัจจ์4และอริยมรรค8
คือละสมุทัยเพื่อรู้ทุกข์จนเข้าถึงมรรค
ถึงผลถึงนิพพานตามลำดับปัญญาจร้า
และเวลาที่ปัญญาเกิดจะไม่ขาดสติเลย
ส่วนสตินั้นเกิดโดยไม่เกิดปัญญาได้ค่ะ

พระอรหันต์..มีกี่แบบครับ..?

กบมองไม่เห็นนี่อีก

กักกายไม่ชอบ...ไม่ถูกใจ...ในคำสอนที่เอามาแปะ...ก็มองผ่านๆไปซะ

ทำไมไม่บอกว่าเอามาจากไหนพระอะไร เดี๋ยวต่อไปคนก๊อปต่อก็ว่ากบนอกกะลาพูดหรอก เออ เป็นไงล่ะ

ผมก็บอกชัดเจน..ว่าเป็นคำของคนอื่นชัดเจน..ทุกครั้ง..ทุกหน้า..

ไม่เหมือนกักกาย..

คำพระสอน..

"ต้องทำใจให้ยอมรับกฎของธรรมดา ถ้าจิตยอมรับกฎของธรรมดา จิตก็จักสุขสงบไม่ดิ้นรนฝืนกฎของกรรม เนื่องจากทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกฎของธรรมดาทั้งหมด จงหมั่นชำระจิตที่ฝืนกฎของกรรม อย่าไปคิดแก้กรรมของใคร ให้แก้ไขจิตใจของตนเองเป็นสำคัญ แล้วจักล่วงทุกข์ด้วยประการทั้งปวง ค่อย ๆ ทำไป อย่ารีบร้อนจนเกินไป แล้วจักพบกับความเยือกเย็นของจิตได้ในที่สุด"

คำสอนพระ...

"พยายามเพียรทรงตัวไว้ทำใจว่าจะไม่ฝืนคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า แล้วก็เพียรทรงไว้แต่ความดี เพียรละความชั่วอยู่ตลอดเวลา กรรมอะไรก็ตาม อารมณ์ใดก็ตาม ที่พระพุทธเจ้ากล่าวว่าเป็นอารมณ์ของความชั่ว ต้องเพียรต่อต้านมันนะ แล้วก็ใช้ปัญญาพิจารณาหาความเป็นจริงให้พบ เมื่อพบความจริงแล้วก็เพียรถือมันเข้าไว้ คือทรงความเป็นจริงไว้ในใจ ยอมรับนับถือตามความเป็นจริง คิดไว้เสมอว่าไม่มีที่ใดที่จะดีไปกว่าพระนิพพานนะ"

คำพระสอน..

"เหนื่อยก็ให้ยอมรับกฎของกรรม การทำงานในโลกนี้ คำว่าไม่เหนื่อยไม่ทุกข์ไม่มี
ให้เห็นของธรรมดาเหล่านี้ให้มาก พร้อมกับทำงานตามหน้าที่อย่าเต็มความสามารถ
ในขณะเดียวกันให้วางจิตใจ ทำเป็นชาติสุดท้าย ตายเมื่อไหร่ก็เลิกกันทันที
มิใช่เลิกจากการทำงานเพียงอย่างเดียว ประการสำคัญคือเลิกจากขันธ์ ๕ อันเป็นบ่อเกิดของความทุกทั้งหมด
ตั้งใจเอาไว้อย่างนี้ให้ดี จึงจักมีกำลังใจต่อสู้กับอุปสรรคของการทำงาน
แต่การทำงานพึงคำนึงถึงสุขภาพของร่างกายและจิตใจเอาไว้ด้วย
อย่าเอาแต่ความอยากจักให้งานเสร็จมาเป็นที่ตั้งแต่เพียงอย่างเดียว
ก็จักเบียดเบียนทั้งร่างกายและจิตใจด้วยความรู้เท่าไม่ทันการณ์
อีกทั้งความใจร้อนทำให้ผลของงานออกมาไม่ดีเท่าที่ควร"

คำพระสอน..


"การตั้งอารมณ์พระนิพพานที่ถูก ต้องพิจารณาเข้าหาทุกข์ของการทำงานให้มาก
โดยเห็นโทษของการมีขันธ์ ๕ เป็นเหตุให้ต้องทำงาน จุดนี้จักทำให้เกิดนิพพิทาญาณในงาน ทำให้ละขันธ์ ๕ ได้ง่าย
ดังนั้นวิปัสสนาญาณ ๙ ต้องหมั่นทบทวนพิจารณาให้จิตรู้ความจริงแล้วยอมรับ
และให้คอยระวังอารมณ์เศร้าหมองหดหู่ จักต้องลงตัวธรรมดาจนชิน เป็นสังขารุเบกขาญาณให้ได้

(หมายความว่า เห็นการทำงานทางโลกไม่เที่ยง ทำให้เกิดทุกข์ เป็นของธรรมดา
จิตพร้อมที่จะปล่อยวางงานทุกชนิดได้ทันทีเมื่อกายพัง จิตพร้อมไปนิพพานได้เสมอ
รู้ลม รู้ตาย รู้นิพพาน คือทางลัดที่จำเป็นจะต้องซ้อมและพร้อมอยู่เสมอ)"



การหมั่นพิจารณาในบทธรรม..โดยเฉพาะอารมณ์ในวิปัสสนาญาณ 9.(พิจารณาในอารมณ์ 9... เกิดอารมณ์ใน9 )..ก็เสมือนได้ฟังคำพระศาสดานั้นแหละคุณโรส...อย่ารอแค่ตอนฟังอย่างเดียว...หนึ่งวันคุณโรสจะฟังได้กี่ชั่วโมงกัน?

แหมๆ พูดไปสังขารุเบกขา อิอิ

ถามแค่นี้พอ คือ กบเอาบทความเขามาแล้ว ให้เครดิดพระนั่นด้วย

ถาม พระอะไรสอนไว้ ตอบ

บอกชัดเจน คำพระสอนนะ ชัดเจน คำถามคือพระอะไร จะได้จัดการถูก อิอิ พระอะไร พระ ก. พระ ข. พระกบ

ตัวเอง..ศีล...ยังไม่รอด..ดันสะเออะจะจัดการคนอื่น..

คำพระสอน...

"ใจเย็น ๆ อย่าไปสนใจกับความไม่ดีของผู้อื่น ให้เห็นเป็นปกติของคนเหล่านั้น อย่าไปเดือดร้อนกับกรรมของเขา พยายามทำจิตให้ปล่อยวางกรรมใครกรรมมัน ให้พยายามลงกฎธรรมดาให้มาก แล้วจิตจักสงบเป็นสุข ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนแล้วแต่เป็นกฎของกรรมทั้งสิ้น พิจารณาอยู่เนือง ๆ แล้วจิตจักไม่ดิ้นรน หรือฝืนกฎของกรรมให้จิตต้องเร่าร้อนอีก แล้วอารมณ์ที่จักพิจารณากายคตากับอสุภกรรมฐาน จักต้องหมั่นคิดทบทวนให้บ่อย ๆ ธรรมข้อนี้เป็นเรื่องใหญ่ที่จักทำให้เข้าถึงมรรคผลเบื้องสูงได้ง่าย การทบทวนขันธ์ ๕ จักต้องเห็นชัดว่านามก็อาศัยรูปอยู่ (เกิด) รูปก็อาศัยนามเกิด ทุกอย่างจักต้องอาศัยการอนุโลมปฏิโลม พิจารณาย้อนไปย้อนมาจึงจักเห็นผล"

คำพระสอน..

"ทำงานให้พยายามอย่าเครียด พึงพิจารณาว่า อะไรเป็นสาเหตุของความเครียด แล้วใช้ปัญญาเข้าไปแก้ไขอารมณ์ให้สงบเยือกเย็นลง ไม่มีสิ่งใดสิ่งอื่นเข้ามาแก้ไขได้ นอกจากปัญญาที่รู้เห็นตามความเป็นจริง ประโยชน์ของงานกับประโยชน์ของจิตใจ ก็จักได้มีความราบรื่นเสมอพร้อมกัน แต่ถ้าหากทำด้วยความเครียด ก็จักเสียทั้งงานและเสียทั้งจิตใจ ดีไม่ดีก็จักทำให้ร่างกายป่วยไปด้วยได้โดยง่าย พึงพิจารณาคำนึงถึงข้อนี้ให้มาก ๆ วางจิตให้พอดีให้อยู่ในมัชฌิมาปฏิปทาทุกอย่าง แล้วจักสุขกายสบายใจ งานทั้งหมดก็ลุล่วงไปด้วยดี แต่จงอย่ายึดอย่าเกาะนะ เนื่องจากโลกนี้ไม่มีอะไรเหลือ ทุกอย่างพังหมดแม้แต่ร่างกายก็ยังพัง ให้ทำไปตามหน้าที่ เสร็จแล้วก็ให้เห็นกฎธรรมดา คือทุกสิ่งทุกอย่างย่อมตกอยู่ภายใต้อำนาจกฎไตรลักษณ์ มีความไม่เที่ยงเป็นปกติ มีความเสื่อมเป็นที่ตั้ง มีความสลายตัวไปในที่สุด ทำเท่าที่จักทำได้ พังสลายไปเมื่อไหร่ก็ยอมรับนับถือกฎของธรรมดานี้ จิตใจก็จักเป็นสุข ไม่ดิ้นรนฝืนกฎของธรรมดา"